Samenvatting basiszorgverlening op de ICN

Samenvatt
ing
basiszorg
HCN/ICN

,2. GRONDBEGINSELEN VAN HET ECG
DE GESCHIEDENIS VAN HET ONTSTAAN VAN HET ECG UITEENZETTEN;
 Het ECG is een optelsom van de actiepotentiaaltjes van biljoenen cardiomyocyten
 In rust zijn hartspiercellen negatief geladen. Doordat ze door omliggende cellen
gedepolariseerd worden, wordt de lading positief
en trekken ze samen
 Het positief worden (en het latere herstel) is een
gevolg van de in- en uitstroom van verschillende
ionen (Na+, K+, Ca2+)

DE BIPOLAIRE EXTREMITEITENAFLEIDING VAN EINTHOVEN OPNOEMEN;
 10 elektroden, 12 afleidingen op ECG
 6 extremiteits afleidingen (Einthoven en Goldberger)
 6 pre-cordiale afleidingen (Wilson)
 Bi-polaire en Uni-polaire afleidingen

Bipolaire Extremiteitsafleidingen vlgs. Einthoven (gemeten tussen 2 punten + en – pool)
Afleiding 1: tussen re arm (-) en li arm (+)
Afleiding 2: tussen re arm (-) en li been (+)
Afleiding 3: tussen li arm (-) en li been (+)

DE CONTRACTIEFASEN VAN DE HARTCYCLUS OPNOEMEN;
Het hart is een vloeistofpomp, dat wil zeggen dat het hart eerste met bloed gevuld moet worden; door de
contractie komt dit bloed onder druk te staan en kan in de arteriën worden uitgepompt. Dit proces vindt plaats
in een viertal fasen:
1. Isovolumetrische contractiefase  de ventrikel contraheert, de druk in de ventrikel stijgt maar is nog
niet hoog genoeg om de kleppen te doen opengaan. In deze fase verandert het volume binnen de
ventrikel niet, vandaar Isovolumetrische fase.
2. Ejectiefase  de druk in de ventrikels is zo hoog geworden dat de kleppen opengaan en bloed in de
aorta of A. pulmonalis wordt uitgepompt.
3. Isovolumetrische relaxfase  de ventrikelwand verslapt, de druk daalt weer zodat de kleppen sluiten.
Tijdens de verdere drukdaling zijn de kleppen gesloten, vandaar Isovolumetrische fase.
4. Vullingsfase van de ventrikels  de druk in de ventrikels is zo laag geworden dat de a-v kleppen
opengaan. Vanuit de atria worden de ventrikels gevuld in drie fasen.

HET BEGRIP HARTAS UITLEGGEN
De elektrische hartas is een middeling van alle ontladingen in het hart. De ontlading begint in de atria
(boven) en gaat vervolgens naar beneden naar de rechter- en linkerventrikel. Omdat de
linkerventrikelwand dikker is dan de rechter, staat de pijl van de gemiddelde ontlading iets meer naar
links

DE WERKING VAN DE ACTIEPOTENTIAAL MET DE NATRIUM- KALIUM POMP UITLEGGEN
Een `actiepotentiaal` is een golf van elektrische ontlading over het celmembraan.
Doel: Langs een elektrische weg een hartcel (myocyt) te laten contraheren.

Door in en uitstroom van ionen (oa. Na+, Cl-, K+) zal uiteindelijk het intracellulair Ca+ zorgen voor de contractie
van de myocyt
Door een “domino effect” van actiepotentialen zal een activatiefront (depolarisatiegolf) zorgen voor contractie
van alle myocyten waardoor het gehele hart zich ritmisch zal samentrekken

HET ACTIEPOTENTIAAL
Hartspiercellen zijn in rust geladen (binnenkant negatief t.o.v. de buitenkant)

,Elektrische prikkel Binnenkant wordt positief t.o.v. de buitenkant en er ontstaat er een actiepotentiaal
waarna de cellen samentrekken

HET RUSTMEMBRAANPOTENTIAAL
Aan de buitenkant (de extracellulaire zijde) van de cel zijn er meer positieve ionen (Natrium!) dan aan de
binnenkant. De Na-K pomp houdt dit evenwicht in stand (voortdurend K+ de cel in en Na+ de cel uit).
Rustmembraanpotentiaal bij een kamercel: -90 mV
Rustmembraanpotentiaal bij een Sinusknoopcel: -70 mV

FASEN VAN HET ACTIEPOTENTIAAL
Deze actiepotentiaal bestaat uit een aantal fasen;
 FASE 4  ook wel de rustfase. Het membraanpotentiaal; -90mV. Na-K pomp houdt dit evenwicht in
stand
 FASE 0  Snelle natrium kanalen worden geopend en natrium stroomt de cel in (depolarisatie). Dit
zorgt voor de snelle upstroke. Door binnendringen van Na+ wordt de binnenkant van de cel positie
t.o.v
 FASE 1  K+ efflux. Intracellulair daardoor iets minder positief
 FASE 2  ook wel de plateaufase, Deze fase wordt gekenmerkt door kalium efflux en calcium influx
(de cel in)
 FASE 3 De kalium efflux overschrijdt de calcium influx. De membraanpotentiaal herstelt zich weer
tot -90mV (repolarisatie).
FASE 4 POLARISATIE (RUSTTOESTAND) FASE 0 DEPOLARISATIE (SNELLE ONTLADING)




Fase 0; Door het massaal binnendringen van Na+ wordt de binnenkant van de cel positief t.o.v de buitenkant.
De golf verplaats zich over de hele cel; depolarisatie

FASE 1 INITIËLE SNELLE REPOLARISATIE FASE 2 REPOLARISATIE PLATEAU-FASE




Fase 1: Beetje uitstoom van K+ (en een beetje instroom van CL-ionen) Hierdoor wordt de cel van binnen
minder positief

Fase 2: Een deel K+ wordt uit de cel gedreven en er komt een trage Ca2+ stroom naar binnen Het naar buiten
gaan van K+ en naar binnen stromen van Ca2+ is in evenwicht, zodat de repolarisatie een plateau vertoont.

FASE 3 UITEINDELIJKE REPOLARISATIE FASE 4 RUSTMEMBRAANPOTENTIAAL




Fase 3: Alle (K+ )-ionen worden nu uit de cel verdreven, zodat de binnenkant van de cel opnieuw negatief
wordt

Fase 4: De ionenpomp treedt terug in werking en pompt alle K+ in de cel en alle Na+ terug uit de cel Ook Ca+
wordt terug uit de cel gepompt

, DE ACTIVATIE VAN HET HART
In het hart bevindt zich het prikkel- en geleidingssysteem. Dit systeem bestaat uit:
 DE SINUSKNOOP  een groepje zenuwcellen dat in de wand van de
rechter boezem ligt, vlak bij in mondingsplaats van de bovenste holle
ader.
 DE ATRIOVENTRICULAIRE KNOOP  een groepje zenuwcellen
dat in de wand van de rechterboezem ligt vlak bij de drie klippige tricuspidalisklep.
 DE BUNDEL VAN HIS  die vanuit deze atrioventriculaire knoop ontspringt, naar de kamers loopt
en zich splits in bundeltakken.
 DE BUNDELTAKKEN  waarvan de rechter naar de rechterkamerwand loopt en de linker naar de
linkerkamerwand. In de kamerwand splitsen de bundeltakken zich op en lopen als dunne draadjes
tussen de hartspiercellen; dit heten de Purkinje vezels.

GELEIDING
De sinusknoop heeft de leiding, deze geeft de impulsen/prikkel af  depolariseert binnen korte tijd de
myocardcellen van het gehele atrium  effect samentrekking atriummyocard, bloed wordt richting ventrikels
gepompt  voordat bloed in ventrikels komt, moet de prikkel de AV- knoop passeren  AV knoop zorgt voor
een vertraging in de prikkelgeleiding. Depolarisatie verloopt hier
langzamer, zodat het bloed de tijd krijgt om van boezems naar kamers
te gaan.  Na AV-gebied gaat de prikkel verder via de bundeltakken
naar beide ventrikels en spreid zich uit via de Purkinje vezels.

Het prikkelen van (hart)spiercellen is in feite een elektrische
ontlading die depolarisatie wordt genoemd. Hierbij spelen de
elektrolyten natrium, kalium en calcium een rol. Het effect van de
depolarisatie op de myocard is niet alleen dat deze samentrekt,
maar ook dat de prikkel wordt doorgegeven aan de naastgelegen
myocardcellen. De prikkels verspreiden zich zo als prikkelfront over
de hartspier. Voor de pompfunctie van het hart is het van groot belang
dat dit via een bepaalde route en snelheid gebeurd.




Extra Slag smal uit de atria (pac)
Extra slag breed komt het uit de ventrikel (pvc)
Verlengde QT-tijd geeft verhoogd risico op plotse dood.

SINUSARITMIEËN
SINUSBRADYCARDIE  minder dan 80 slagen per minuut. Kenmerkend is de regelmaat van het ritme. De
prikkelvorming bevind zich in de sinusknoop. Er is een normale PQ-tijd en een normale breedte van het QRS-
complex. Bij sterk verlaagd hartritme kan ectopische activiteit optreden. Een bekende oorzaak is stimulatie van
de nervus vagus door uitzuigen of intuberen. Het is ook een normaal verschijnsel tijdens diepe slaap. Bij
prematuren zijn sinusbradycardieën vaak het gevolg van apneu-aanvallen.