Vertaling Odyssey Addiction
What is addiction?
Nationale instituut van drugsmisbruik definieert verslaving als volgt: een chronische, terugkerende
hersenziekte. Maar Thomas Crowley van Colorado’s Denver school of medicine vind dat het fout is
om een verslaving als ziekte te definiëren. Dit was alleen te gebruiken toen de meeste mensen het
zagen als een moraal falen. Hij prefereert de termen: ‘substantie misbruik’ en ‘substantie
afhankelijkheid’. Verslaving als ziekte zien weegt ook zwaar op een biologische aanpak(hoe drugs en
alcohol direct effect hebben op veranderingen in het brein) om verslaving te begrijpen. Het kan
namelijk leiden tot een over simplificatie van het proces. Volgens Dr. Kimberly Walitzer komen
mensen op verschillende manieren in drank- of drugsproblemen. Eén manier, behandeling en manier
passen niet bij iedereen. Zij ziet verslaving als interactie tussen biologische, sociale en psychologische
factoren. Maar deze combinatie leidt niet alleen tot verslaving als er drugs of andere verslavende
middelen in het spel zijn. Work- en shopaholics ervaren precies dezelfde bijwerkingen, dwangmatig
gedrag en verlies van controle geassocieerd met echt misbruik van substanties en afhankelijkheid. Er
is zelf bewijs dat dezelfde circuits in het brein oplichten wanneer je een biertje drinkt of dat je een
computer spelletje speelt. Deze gedragingen mogen misschien nog niet geconsidereerd worden als
verslavingen in de strengste definitie van de term, ze functioneren wel hetzelfde en hebben dezelfde
bijwerkingen. Daarom kiezen veel wetenschappers ervoor om het concept te verbreden en een range
van potentieel verslavende activiteiten te onderzoeken.
Robots in disguise: the psychology of addiction
Theorieën over hoe de geest werkt suggereren dat ongeveer 95% van ons gedrag hetzelfde optreedt
als dat van robots: automatisch en zonder enige bewuste betrokkenheid. Snappen hoe dit werkt
veranderd ook hoe we naar verslaving kijken en het behandelen. Hoe werkt het:
Wetenschappers hebben ontdekt dat ons brein 2 werkzame systemen hebben die gelijktijdig
samenwerken. 1 is een bewust ‘reflecterend’ systeem dat gebruikt wordt voor langzame en
diepgaande gedachten, deze wordt meestal geassocieerd met intelligentie. De ander is een snel
‘impulsief’, grotendeels gebaseerd op de manier waarop onze ervaringen worden opgeslagen in ons
geheugen. Deze wordt namelijk automatisch geactiveerd en vind helemaal plaats buiten onze kennis
en controle. Verassend genoeg controleert dit 2e systeem het grootste deel van hoe we ons
gedragen. Ook al zijn we ons er niet van bewust, het onbewuste systeem vertekent continu de
dingen die onze aandacht trekken, wat we onthouden, wat we associëren met goed en slecht, waar
we in geloven en de doelen die we voor onszelf zetten. Gelukkig voor ons doet dit systeem dat, want
ook al betekend dit dat we meer gemeen hebben met Wall-E dan we willen toegeven, is het dit
snellere, onbewuste systeem dat ons toelaat snel de vele informatie die we nodig hebben om te
overleven te verwerken. Denk maar aan hoe moeilijk het eerst was om te fietsen, je had al je
concentratie nodig om de trappers en het stuur onder controle te houden, een oog op de weg te
houden en ondertussen proberen er niet af te vallen. Maar nu is dat heel anders: je kan onder het
fietsen tegen een vriend praten of bijvoorbeeld denken aan die film die je laatst hebt gezien, terwijl
fietsen eerst al je mentale capaciteit nodig had om het te laten lukken. Fietsen gaat nu automatisch
en onbewust: het is gerobotiseerd.
Hetzelfde proces komt voor in de sociale wereld van je school of zelf de manier hoe je moeilijke
problemen in huiswerkopdrachten aanpakt en oplost. Wanneer je door het leven gaat, en meer
ervaren wordt, worden je gedrag en manier van denken automatisch. Het probleem in het geval van
verslaving is dat robot systeem faalt. Omdat verslavende gedragingen belonend zijn, in de zin dat ze
leuk zijn, activeren ze een speciaal onderdeel van het brein dat is gecreëerd om ons dingen te laten
doen dat ons en onze soort helpt te overleven. Maar in plaats van dat het helpt, slaat het systeem
terug en begint het verslavend gedrag te versterken dat individuen automatisch kan sturen richting
acties die schadelijk voor zichzelf en anderen zijn.
What is addiction?
Nationale instituut van drugsmisbruik definieert verslaving als volgt: een chronische, terugkerende
hersenziekte. Maar Thomas Crowley van Colorado’s Denver school of medicine vind dat het fout is
om een verslaving als ziekte te definiëren. Dit was alleen te gebruiken toen de meeste mensen het
zagen als een moraal falen. Hij prefereert de termen: ‘substantie misbruik’ en ‘substantie
afhankelijkheid’. Verslaving als ziekte zien weegt ook zwaar op een biologische aanpak(hoe drugs en
alcohol direct effect hebben op veranderingen in het brein) om verslaving te begrijpen. Het kan
namelijk leiden tot een over simplificatie van het proces. Volgens Dr. Kimberly Walitzer komen
mensen op verschillende manieren in drank- of drugsproblemen. Eén manier, behandeling en manier
passen niet bij iedereen. Zij ziet verslaving als interactie tussen biologische, sociale en psychologische
factoren. Maar deze combinatie leidt niet alleen tot verslaving als er drugs of andere verslavende
middelen in het spel zijn. Work- en shopaholics ervaren precies dezelfde bijwerkingen, dwangmatig
gedrag en verlies van controle geassocieerd met echt misbruik van substanties en afhankelijkheid. Er
is zelf bewijs dat dezelfde circuits in het brein oplichten wanneer je een biertje drinkt of dat je een
computer spelletje speelt. Deze gedragingen mogen misschien nog niet geconsidereerd worden als
verslavingen in de strengste definitie van de term, ze functioneren wel hetzelfde en hebben dezelfde
bijwerkingen. Daarom kiezen veel wetenschappers ervoor om het concept te verbreden en een range
van potentieel verslavende activiteiten te onderzoeken.
Robots in disguise: the psychology of addiction
Theorieën over hoe de geest werkt suggereren dat ongeveer 95% van ons gedrag hetzelfde optreedt
als dat van robots: automatisch en zonder enige bewuste betrokkenheid. Snappen hoe dit werkt
veranderd ook hoe we naar verslaving kijken en het behandelen. Hoe werkt het:
Wetenschappers hebben ontdekt dat ons brein 2 werkzame systemen hebben die gelijktijdig
samenwerken. 1 is een bewust ‘reflecterend’ systeem dat gebruikt wordt voor langzame en
diepgaande gedachten, deze wordt meestal geassocieerd met intelligentie. De ander is een snel
‘impulsief’, grotendeels gebaseerd op de manier waarop onze ervaringen worden opgeslagen in ons
geheugen. Deze wordt namelijk automatisch geactiveerd en vind helemaal plaats buiten onze kennis
en controle. Verassend genoeg controleert dit 2e systeem het grootste deel van hoe we ons
gedragen. Ook al zijn we ons er niet van bewust, het onbewuste systeem vertekent continu de
dingen die onze aandacht trekken, wat we onthouden, wat we associëren met goed en slecht, waar
we in geloven en de doelen die we voor onszelf zetten. Gelukkig voor ons doet dit systeem dat, want
ook al betekend dit dat we meer gemeen hebben met Wall-E dan we willen toegeven, is het dit
snellere, onbewuste systeem dat ons toelaat snel de vele informatie die we nodig hebben om te
overleven te verwerken. Denk maar aan hoe moeilijk het eerst was om te fietsen, je had al je
concentratie nodig om de trappers en het stuur onder controle te houden, een oog op de weg te
houden en ondertussen proberen er niet af te vallen. Maar nu is dat heel anders: je kan onder het
fietsen tegen een vriend praten of bijvoorbeeld denken aan die film die je laatst hebt gezien, terwijl
fietsen eerst al je mentale capaciteit nodig had om het te laten lukken. Fietsen gaat nu automatisch
en onbewust: het is gerobotiseerd.
Hetzelfde proces komt voor in de sociale wereld van je school of zelf de manier hoe je moeilijke
problemen in huiswerkopdrachten aanpakt en oplost. Wanneer je door het leven gaat, en meer
ervaren wordt, worden je gedrag en manier van denken automatisch. Het probleem in het geval van
verslaving is dat robot systeem faalt. Omdat verslavende gedragingen belonend zijn, in de zin dat ze
leuk zijn, activeren ze een speciaal onderdeel van het brein dat is gecreëerd om ons dingen te laten
doen dat ons en onze soort helpt te overleven. Maar in plaats van dat het helpt, slaat het systeem
terug en begint het verslavend gedrag te versterken dat individuen automatisch kan sturen richting
acties die schadelijk voor zichzelf en anderen zijn.
