Samenvatting indemniteit, een garantieregeling voor tentoonstellingen en langdurige bruiklenen

Samenvatting Indemniteit Een garantieregeling voor tentoonstellingen en langdurige bruiklenen

De prijzen van (kunst)voorwerpen zijn de laatste decennia enorm gestegen. De verzekering van
geleende objecten is daarom vaak een probleem bij het organiseren van tentoonstellingen. Om
bijzondere exposities toch mogelijk te maken hebben het ministerie van Onderwijs, Cultuur en
Wetenschap (OCW) en het ministerie van Financiën de indemniteitsregeling in het leven geroepen.
Indemniteit betekent schadevergoeding. De indemniteitsregeling is een garantieregeling waarbij de
Nederlandse staat een deel van het risico op schade aan en verlies van bruiklenen overneemt.
Door het verlenen van indemniteitsgarantie is de verzekeringspremie voor het museum aanzienlijk
lager dan zonder deze garantie. Alleen wanneer schade of verlies optreedt, wordt daadwerkelijk
geld uitgekeerd. Als er niets gebeurt, vervalt de indemniteitsverklaring na de tentoonstelling en
komt aan het gehele proces geen geld te pas

Het risico dat de staat per tentoonstelling of langdurig bruikleen kan overnemen is een percentage
van de totale verzekerde waarde van de geleende voorwerpen

Een indemniteitsverklaring is altijd gekoppeld aan een verzekeringspolis. De
verzekeringsmaatschappij draagt het resterende risico.

Eigen risico
Bij de indemniteitsregeling geldt voor het museum een eigen risico per geval met een maximum
voor de duur van de expositie. De hoogte is afhankelijk van de totale verzekerde waarde van de
voorwerpen waarvoor indemniteitsgarantie is afgegeven. Ook in het geval van langdurige
bruiklenen geldt een eigen risico. Het is aan het museum om dit eigen risico wel of niet te
verzekeren.

Plafond
De indemniteitsregeling kent een plafond dat wordt vastgesteld door de ministeries van OCW en
Financiën. De hoogte van dit plafond bepaalt het maximale totale indemniteitsbedrag waarvoor de
Nederlandse staat op enig moment garant kan staan. Als een aantal musea in dezelfde periode
gebruik wil maken van de regeling, kan het plafond worden overschreden. Dat houdt in dat niet
voor alle tentoonstellingen garantie kan worden afgegeven. Dan geldt: wie het eerst komt, wie het
eerst maalt.

Welke bruiklenen?
Indemniteitsgarantie kan worden aangevraagd voor tijdelijke tentoonstellingen en langdurige
bruiklenen die van uitzonderlijk belang zijn voor Nederland. De regeling geldt alleen voor
bruiklenen uit het buitenland en voor bruiklenen uit particuliere collecties in Nederland die niet
openbaar toegankelijk zijn. Dat de regeling alleen voor kunsttentoonstellingen geldt, is een
hardnekkig misverstand. Ook voor bijvoorbeeld volkenkundige of natuurhistorische objecten kan
garantie worden aangevraagd.

Welke instellingen?
Instellingen die zijn gespecialiseerd in het beheren van museale collecties, het organiseren van
tentoonstellingen of het tentoonstellen van langdurig in bruikleen gegeven voorwerpen, kunnen
voor indemniteitsgarantie in aanmerking komen. De instelling dient openbaar toegankelijk te zijn.

Aanvraag
Een indemniteitsaanvraag moet tijdig worden ingediend en specifieke informatie en documenten
bevatten. Zo moet worden aangegeven wat het belang van de tentoonstelling is, de omvang, het
verwachte aantal bezoekers en de publiciteit. Voorts zijn de begroting, een overzicht van de
tentoon te stellen objecten, het bewijs van korting op de verzekeringspremie, het faciliteitenrapport
en het calamiteitenplan verplichte documenten.

Het samenstellen van een aanvraag varieert van enkele uren tot enkele dagen, afhankelijk van de
routine die men heeft met de procedure en de beschikbaarheid van bestaande documenten die
voor de aanvraag gebruikt kunnen worden. In de tijd tussen het indienen van de aanvraag en het