Aflevering 3. Bronnen van internationaal recht II
Blok A: welke soorten verdragen zijn er, en waar vinden we de algemene spelregels voor het
verdragsverkeer?
2 hoofdsoorten verdragen:
1. Bilaterale verdragen = verdragen tussen twee partijen
2. Multilaterale verdragen = verdragen tussen minimaal drie partijen
- Een bilateraal verdrag kan een multilateraal verdrag worden doordat er mensen toetreden,
maar ook andersom doordat er sprake is van opzegging of terugtrekking.
- Verdagen kunnen ook gesloten worden tussen internationale organisaties
Het verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht geeft de basisregels voor de verdragen
- Opzeggingstermijn als uitgangspunt: 1 partij kan niet zomaar opzeggen zonder kennisgeving
- Het Weens Verdrag is een codificeren verdrag; het legt duidelijke regels vast die voor een
belangrijk deel daarvoor al bestond in de praktijk en waar landen zich normaal ook al naar
schikte, maar nog niet uitdrukkelijk en zichtbaar waren vastgesteld. à Is te zien op veel
plaatsen: ook het IG heeft dit benadrukt in een oordeel in een zaak tussen Slowakije en
Hongarije; Gabcikovo-Nagymaros Project
- Het verdrag heeft het karakter van een lex generalis = de algemene regeling vind je terug in
het verdrag, maar er kan ook zoiets bestaan als lex specialis (deze gaat voor lex generalis). Dit
betekent voor het WVV dat je kunt kijken naar dit verdrag voor de hoofdregels, maar het kan
zijn dat partijen in hun specifieke overeenkomst bijzondere, afwijkende afspraken hebben
gemaakt. En als ze bijzondere afspraken hebben gemaakt dan hebben die voorrang.
Vorm van verdragen
Verdragen zijn in vergaande mate vormvrij. Mondelinge overeenkomsten zijn in de praktijk echter
van weinig belang. Binnen de categorie van schriftelijke overeenkomsten wordt onderscheiden
tussen overeenkomsten gesloten in verdragsvorm en overeenkomsten gesloten in vereenvoudigde
vorm. Tussen overeenkomsten gesloten in verdragsvorm en overeenkomsten gesloten in
vereenvoudigde vorm bestaat geen verschil in juridische status.
Structuur van verdragen
Verdragen bestaan in het algemeen uit een aantal vaste onderdelen. De preambule geeft de redenen
aan voor het sluiten van het verdrag en omschrijft het doel van het verdrag. De materiële bepalingen
bevatten de inhoud van de afspraken. Formele bepalingen (of slotbepalingen) betreffen het verdrag
als regelgevend instrument zelf. Multilaterale verdragen bevatten ook een bepaling over de
depositaris van het verdrag. De depositaris is de staat of organisatie die optreedt als beheerder van
het verdrag.
Blok B: het sluiten van verdragen
Hoe sluit je een verdrag?
1. Onderhandelingen (art. 9-12 WVV) à Resultaten uit het verleden biedt geen garantie voor
de toekomst.
2. Ondertekening (gaat vaak gepaard met allerlei indrukwekkend ceremonieel) à Zoals het
Weens Verdrag ook duidelijk maakt, als je bent overgegaan tot ondertekening is er nog niet
automatisch sprake van inwerktreding. Ondertekening staat niet gelijk aan inwerktreding.
3. Ratificatie (art. 14 WVV) à De algemene benadering die je tegenkomt in de meeste
systemen is dat er pas sprake is van ratificatie nadat de nationale parlementen met het
verdrag hebben ingestemd. Of dat noodzakelijk is, zal afhangen van het nationale recht in het
land in kwestie.
Blok A: welke soorten verdragen zijn er, en waar vinden we de algemene spelregels voor het
verdragsverkeer?
2 hoofdsoorten verdragen:
1. Bilaterale verdragen = verdragen tussen twee partijen
2. Multilaterale verdragen = verdragen tussen minimaal drie partijen
- Een bilateraal verdrag kan een multilateraal verdrag worden doordat er mensen toetreden,
maar ook andersom doordat er sprake is van opzegging of terugtrekking.
- Verdagen kunnen ook gesloten worden tussen internationale organisaties
Het verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht geeft de basisregels voor de verdragen
- Opzeggingstermijn als uitgangspunt: 1 partij kan niet zomaar opzeggen zonder kennisgeving
- Het Weens Verdrag is een codificeren verdrag; het legt duidelijke regels vast die voor een
belangrijk deel daarvoor al bestond in de praktijk en waar landen zich normaal ook al naar
schikte, maar nog niet uitdrukkelijk en zichtbaar waren vastgesteld. à Is te zien op veel
plaatsen: ook het IG heeft dit benadrukt in een oordeel in een zaak tussen Slowakije en
Hongarije; Gabcikovo-Nagymaros Project
- Het verdrag heeft het karakter van een lex generalis = de algemene regeling vind je terug in
het verdrag, maar er kan ook zoiets bestaan als lex specialis (deze gaat voor lex generalis). Dit
betekent voor het WVV dat je kunt kijken naar dit verdrag voor de hoofdregels, maar het kan
zijn dat partijen in hun specifieke overeenkomst bijzondere, afwijkende afspraken hebben
gemaakt. En als ze bijzondere afspraken hebben gemaakt dan hebben die voorrang.
Vorm van verdragen
Verdragen zijn in vergaande mate vormvrij. Mondelinge overeenkomsten zijn in de praktijk echter
van weinig belang. Binnen de categorie van schriftelijke overeenkomsten wordt onderscheiden
tussen overeenkomsten gesloten in verdragsvorm en overeenkomsten gesloten in vereenvoudigde
vorm. Tussen overeenkomsten gesloten in verdragsvorm en overeenkomsten gesloten in
vereenvoudigde vorm bestaat geen verschil in juridische status.
Structuur van verdragen
Verdragen bestaan in het algemeen uit een aantal vaste onderdelen. De preambule geeft de redenen
aan voor het sluiten van het verdrag en omschrijft het doel van het verdrag. De materiële bepalingen
bevatten de inhoud van de afspraken. Formele bepalingen (of slotbepalingen) betreffen het verdrag
als regelgevend instrument zelf. Multilaterale verdragen bevatten ook een bepaling over de
depositaris van het verdrag. De depositaris is de staat of organisatie die optreedt als beheerder van
het verdrag.
Blok B: het sluiten van verdragen
Hoe sluit je een verdrag?
1. Onderhandelingen (art. 9-12 WVV) à Resultaten uit het verleden biedt geen garantie voor
de toekomst.
2. Ondertekening (gaat vaak gepaard met allerlei indrukwekkend ceremonieel) à Zoals het
Weens Verdrag ook duidelijk maakt, als je bent overgegaan tot ondertekening is er nog niet
automatisch sprake van inwerktreding. Ondertekening staat niet gelijk aan inwerktreding.
3. Ratificatie (art. 14 WVV) à De algemene benadering die je tegenkomt in de meeste
systemen is dat er pas sprake is van ratificatie nadat de nationale parlementen met het
verdrag hebben ingestemd. Of dat noodzakelijk is, zal afhangen van het nationale recht in het
land in kwestie.
