KLINISCH REDENEREN
Warmteverlies kan herleid worden naar vier mechanismen, te weten conductie, radiatie, convectie
en evaporatie.
Warmteverlies procentueel naar oorzaak:
Meeste (D): Radiatie: warmteafgifte middels straling naar een koude omgeving of koude
voorwerpen.
Iets minder (C): Convectie: warmteafgifte middels stroming van bijvoorbeeld lucht langs het
lichaam.
Nog iets minder (B): Evaporatie: warmteverlies door verdamping.
Minst (A): Conductie: warmteverlies via de weg van geleiding.
Zou een natte pasgeboren baby in een koude kamer op een koud aankleedkussen, net voor een
open raam waar de wind door heen blaast, worden neergelegd en onderzocht, dan is er sprake
van warmteverles door radiatie, conductie en convectie.
Het immuunsysteem is in staat om sneller te reageren bij een tweede blootstelling aan hetzelfde
organisme.
Verworven immuniteit wordt verkregen door blootstelling aan vreemde of veranderende cellen of
door vaccinatie.
Natuurlijke (niet specifieke) immuniteit, wordt in tegenstelling tot verworven immuniteit, verkregen
via de moeder en bestaat met name uit immuunglobulines (stofjes die door het immuunsysteem
worden gemaakt) die al aanwezig zijn bij de geboorte. Daarnaast bereiken immuunstoffen via de
borstvoeding het kind. Dit vormt de eerste drie tot zes maanden de afweer.
Tot een temperatuurstijging van 39 Celcius zal het lichaam goed blijven functioneren. Hierboven
kunnen de eerste tekenen zich aandienen van verminderd functioneren zoals ijlen en hallucineren.
Een temperatuur boven de 41 (hyperthermie) laat een duidelijk gestoorde hersenfunctie zien. De
aanspreekbaarheid en het bewustzijn verminderen. Bij dergelijk hoge temperaturen gaat het
functioneren van temperatuurcentrum achteruit. Het afkoelingsreflex tot zweten zwakt af en valt uit.
De temperatuur zal hierna snel gaan stijgen. De patiënt zal hierna comateus raken. Het betreft dus
een zeer ernstige situatie.
Immuniteit kan verworven worden op natuurlijke of kunstmatige wijze en beide vormen kunnen
actief of passief zijn.
- Actieve immuniteit: iemand heeft gereageerd op een antigeen en heeft zijn eigen antilichamen
geproduceerd: lymfocyten worden geactiveerd en de gevormde memorycellen leveren langdurige
weerstand.
- Passieve immuniteit: iemand krijgtantilichamen die door een ander zijn geproduceerd. De
antilichamen worden uiteindelijk afgebroken, zodat passieve immuniteit relatief kortdured is.
- Natuurlijke actief verworven immuniteit: het lichaam wordt gestimuleerd om zijn eigen
antilichamen te maken door ziekte door te maken.
- Natuurlijk passief verworven immuniteit: dit soort immuniteit wordt voor de geboorte verworven
doordat antilichamen van de moeder via de placenta naar de foetus gaan en via de borstvoeding
naar de baby.
- Kunstmatig actief verworven immuniteit: ontstaat als antwoord op toediening van dode of levende
kunstmatig verzwakte micro-organismen (vaccins) of gedentureerde toxinen (anatoxinen).
- Kunstmatig passief verworven immuniteit: kant-en-klare antilichamen zijn bij de ontvanger
ingespoten.
Vanaf de tussenhersenen en de hersenstam (twee temperatuurcentra) wordt de
lichaamstemperatuur geregeld.
, Laag -> hoog = hypothermie, subfebriele temperatuur, koorts, hyperthermie.
Het meten van temperatuur, van meest betrouwbare op 1 tot de minst betrouwbare methode
helemaal onderaan.
1) Rectaal: goed doorbloed slijmvlies is het rectum. De daar gemeten temperatuur benadert het
beste de 'core'-temperatuur van het lichaam: de temp in de buurt van het hart.
2) Tympaan: via het trommelvlies.
3) Oraal: in de mond.
4) Oksel of lies: het verschil met de rectale temp kan tot een halve graad en meer oplopen.
Ernstie sepsis gaat heel vaak gepaard met acute longschade en als gevolg daarvan een
verhoogde pulmonale vaatweerstand. De afterload van de rechter kamer zal dus verhogen. Hieruit
volgt dan weer een verlaagde rechter kamer output.
1) Vibratie van het trommelvlies
2) Vibratie van de (gehoorbeentjes en de) fenestra vestibuli
3) Vibratie perilymfe
4) Stimulatie nervus vestibulocochlearis (gehoorzenuw)
5) Prikkel naar temporale hersenkwab (waarnemen en ingerpreteren als geluid)
Bij een persoon met bijziendheid ligt het brandpunt van de lens in rust voor de retina. Als deze
persoon op korte afstand een boek leest ligt het brandpunt van de lens op de retina.
Bijziendheid: hun oogbol is te lang, waardoor de retina verder van de lens af staat dan zou
moeten, of hun ooglens is in rust te sterk.
Bij nagenoeg alle vormen van glaucoom is er sprake van een gestoorde afvoer van kamerwater.
Glaucoom kan zich in een chronische progressieve vorm en in een acute vorm ontwikkelen.
Primair glaucoom ontwikkelt zich langzaam, veroorzaakt geen pijn en verslechtert het zicht van
beide ogen geleidelijk.
Acuut glaucoom treedt plotseling op doordat de toegangsweg tot het afvoersysteem van het
oogvoht wordt afgesloten en de oogdruk in een korte tijd zeer sterk oploopt.
Cataract (grijze staar) is een vertroebeling van de ooglens, waardoor het gezichtsvermogen
geleidelijk, maar pijnloos steeds slechter wordt.
Maculadegeneratie (maculopathie) veroorzaakt voortschrijdende schade aan de gele vlek, het
centrale en belangrijkste gedeelte van het netvlies. De gezichtsscherpte aan de buitenranden van
het gezichtsveld en het vermogen om kleuren waar te nemen worden meestal niet aangepast.
Verpleegkundigen spelen de belangrijkste rol bij het ontstaan van ziekenhuisinfecties.
De infectie wordt veroorzaakt door micro-organismen die op twee manieren bij de patiënt terecht
kunnen komen:
1) De infectie is een gevolg van een besmetting met micro-organismend die in het zkh op de
patiënt is overgebracht (kruisinfectie). Besmettingsbronnen zijn bijvoorbeeld bezoekers,
ziekenhuismedewerkers, medische hulpmiddelen en de directe omgeving van de patiënt.
2) De infectie wordt veroorzaakt door micro-organismen die de patiënt zelf bij zich draagt en van
een vuil naar een schoon gebied zijn versleept (auto-infectie). Deze micro-organismen bevinden
zich bijvoorbeeld in de mond, neus, darmkanaal en de huid.
De klassieke ontstekingsreactie word gerekend tot de niet-specifieke natuurlijke
afweermechanismen (bacteriën, fysische of chemische agentia).
In de dikke darm vindt geen vertering en geen voedselresorptie plaats. Wel vindt er resorptie van
water, zout en vitaminen plaats.
Warmteverlies kan herleid worden naar vier mechanismen, te weten conductie, radiatie, convectie
en evaporatie.
Warmteverlies procentueel naar oorzaak:
Meeste (D): Radiatie: warmteafgifte middels straling naar een koude omgeving of koude
voorwerpen.
Iets minder (C): Convectie: warmteafgifte middels stroming van bijvoorbeeld lucht langs het
lichaam.
Nog iets minder (B): Evaporatie: warmteverlies door verdamping.
Minst (A): Conductie: warmteverlies via de weg van geleiding.
Zou een natte pasgeboren baby in een koude kamer op een koud aankleedkussen, net voor een
open raam waar de wind door heen blaast, worden neergelegd en onderzocht, dan is er sprake
van warmteverles door radiatie, conductie en convectie.
Het immuunsysteem is in staat om sneller te reageren bij een tweede blootstelling aan hetzelfde
organisme.
Verworven immuniteit wordt verkregen door blootstelling aan vreemde of veranderende cellen of
door vaccinatie.
Natuurlijke (niet specifieke) immuniteit, wordt in tegenstelling tot verworven immuniteit, verkregen
via de moeder en bestaat met name uit immuunglobulines (stofjes die door het immuunsysteem
worden gemaakt) die al aanwezig zijn bij de geboorte. Daarnaast bereiken immuunstoffen via de
borstvoeding het kind. Dit vormt de eerste drie tot zes maanden de afweer.
Tot een temperatuurstijging van 39 Celcius zal het lichaam goed blijven functioneren. Hierboven
kunnen de eerste tekenen zich aandienen van verminderd functioneren zoals ijlen en hallucineren.
Een temperatuur boven de 41 (hyperthermie) laat een duidelijk gestoorde hersenfunctie zien. De
aanspreekbaarheid en het bewustzijn verminderen. Bij dergelijk hoge temperaturen gaat het
functioneren van temperatuurcentrum achteruit. Het afkoelingsreflex tot zweten zwakt af en valt uit.
De temperatuur zal hierna snel gaan stijgen. De patiënt zal hierna comateus raken. Het betreft dus
een zeer ernstige situatie.
Immuniteit kan verworven worden op natuurlijke of kunstmatige wijze en beide vormen kunnen
actief of passief zijn.
- Actieve immuniteit: iemand heeft gereageerd op een antigeen en heeft zijn eigen antilichamen
geproduceerd: lymfocyten worden geactiveerd en de gevormde memorycellen leveren langdurige
weerstand.
- Passieve immuniteit: iemand krijgtantilichamen die door een ander zijn geproduceerd. De
antilichamen worden uiteindelijk afgebroken, zodat passieve immuniteit relatief kortdured is.
- Natuurlijke actief verworven immuniteit: het lichaam wordt gestimuleerd om zijn eigen
antilichamen te maken door ziekte door te maken.
- Natuurlijk passief verworven immuniteit: dit soort immuniteit wordt voor de geboorte verworven
doordat antilichamen van de moeder via de placenta naar de foetus gaan en via de borstvoeding
naar de baby.
- Kunstmatig actief verworven immuniteit: ontstaat als antwoord op toediening van dode of levende
kunstmatig verzwakte micro-organismen (vaccins) of gedentureerde toxinen (anatoxinen).
- Kunstmatig passief verworven immuniteit: kant-en-klare antilichamen zijn bij de ontvanger
ingespoten.
Vanaf de tussenhersenen en de hersenstam (twee temperatuurcentra) wordt de
lichaamstemperatuur geregeld.
, Laag -> hoog = hypothermie, subfebriele temperatuur, koorts, hyperthermie.
Het meten van temperatuur, van meest betrouwbare op 1 tot de minst betrouwbare methode
helemaal onderaan.
1) Rectaal: goed doorbloed slijmvlies is het rectum. De daar gemeten temperatuur benadert het
beste de 'core'-temperatuur van het lichaam: de temp in de buurt van het hart.
2) Tympaan: via het trommelvlies.
3) Oraal: in de mond.
4) Oksel of lies: het verschil met de rectale temp kan tot een halve graad en meer oplopen.
Ernstie sepsis gaat heel vaak gepaard met acute longschade en als gevolg daarvan een
verhoogde pulmonale vaatweerstand. De afterload van de rechter kamer zal dus verhogen. Hieruit
volgt dan weer een verlaagde rechter kamer output.
1) Vibratie van het trommelvlies
2) Vibratie van de (gehoorbeentjes en de) fenestra vestibuli
3) Vibratie perilymfe
4) Stimulatie nervus vestibulocochlearis (gehoorzenuw)
5) Prikkel naar temporale hersenkwab (waarnemen en ingerpreteren als geluid)
Bij een persoon met bijziendheid ligt het brandpunt van de lens in rust voor de retina. Als deze
persoon op korte afstand een boek leest ligt het brandpunt van de lens op de retina.
Bijziendheid: hun oogbol is te lang, waardoor de retina verder van de lens af staat dan zou
moeten, of hun ooglens is in rust te sterk.
Bij nagenoeg alle vormen van glaucoom is er sprake van een gestoorde afvoer van kamerwater.
Glaucoom kan zich in een chronische progressieve vorm en in een acute vorm ontwikkelen.
Primair glaucoom ontwikkelt zich langzaam, veroorzaakt geen pijn en verslechtert het zicht van
beide ogen geleidelijk.
Acuut glaucoom treedt plotseling op doordat de toegangsweg tot het afvoersysteem van het
oogvoht wordt afgesloten en de oogdruk in een korte tijd zeer sterk oploopt.
Cataract (grijze staar) is een vertroebeling van de ooglens, waardoor het gezichtsvermogen
geleidelijk, maar pijnloos steeds slechter wordt.
Maculadegeneratie (maculopathie) veroorzaakt voortschrijdende schade aan de gele vlek, het
centrale en belangrijkste gedeelte van het netvlies. De gezichtsscherpte aan de buitenranden van
het gezichtsveld en het vermogen om kleuren waar te nemen worden meestal niet aangepast.
Verpleegkundigen spelen de belangrijkste rol bij het ontstaan van ziekenhuisinfecties.
De infectie wordt veroorzaakt door micro-organismen die op twee manieren bij de patiënt terecht
kunnen komen:
1) De infectie is een gevolg van een besmetting met micro-organismend die in het zkh op de
patiënt is overgebracht (kruisinfectie). Besmettingsbronnen zijn bijvoorbeeld bezoekers,
ziekenhuismedewerkers, medische hulpmiddelen en de directe omgeving van de patiënt.
2) De infectie wordt veroorzaakt door micro-organismen die de patiënt zelf bij zich draagt en van
een vuil naar een schoon gebied zijn versleept (auto-infectie). Deze micro-organismen bevinden
zich bijvoorbeeld in de mond, neus, darmkanaal en de huid.
De klassieke ontstekingsreactie word gerekend tot de niet-specifieke natuurlijke
afweermechanismen (bacteriën, fysische of chemische agentia).
In de dikke darm vindt geen vertering en geen voedselresorptie plaats. Wel vindt er resorptie van
water, zout en vitaminen plaats.
