Samenvatting: Het verhaal van Emma, 9 – 12 jaar
3.1 Fysieke ontwikkeling
De fysieke ontwikkeling in deze leeftijdsfase is bij meiden meer aanwezig dan bij jongens. Naast de
fysieke ontwikkeling veranderen meiden ook op andere gebieden.
Tijdens deze periode zijn kinderen minder snel ziek. Een ander kenmerk van deze fysieke groei is dat
kinderen er slungelachtig uitzien, doordat ze vooral in de lengte groeien.
Ontwikkeling van de hersenen
Executieve functies staan centraal bij hersenontwikkeling. Dit is belangrijk voor het voordenken,
reguleren en controleren van activiteiten. Er zijn drie componenten hiervoor: motivatie en initiatief
nemen, informatie in het geheugen vasthouden en ophalen om te gebruiken en als laatst het
controleren van activiteiten en bijsturen van gedrag.
Het prefrontale gebied in de hersenen is belangrijk voor de organisatie van het gedrag.
Rond het twaalfde levensjaar begint de ontwikkeling van metacognitie; het denken over denken.
Seksualiteit, lichaam en zelfbeeld.
Een kind van negen tot twaalf jaar zit in de latentiefase. In deze fase onderscheiden jongens en
meisjes meer van elkaar en ontstaan er meer groepjes. Daarnaast spelen ze veel samen om het
lichaam van de ander te ontdekken.
Een leider wordt gekozen op bewegingsvaardigheden. Een goede voetballer zal dus sneller leider
worden.
Het kind begint zijn fysieke verschijning en vaardigheden langzaam te beseffen. Daarnaast begint hij
geïnteresseerd te raken in de mode en hoe anderen eruit zien.
3.2 Motorische ontwikkeling
Er begint een verschil te komen in kinderen die motorisch sterker zijn dan andere kinderen. Het
sporten in groepsspellen is net zo goed op sociaal vlak als het sporten zelf. Het aan elkaar zitten is de
behoefte aan lichamelijk contact.
3.3 emotionele ontwikkeling
Vriendschappen die worden gesloten (via social media) zijn belangrijk. Ondanks de positieve kanten
van social media, is er geen non-verbale communicatie waardoor er sneller pestgedrag kan ontstaan.
Door televisie ontstaan er reacties op angsten: op fysiek vlak zullen kinderen hun ogen dicht doen,
sociaal gezien wil een kind samen kijken of dicht tegen iemand aanzitten, op emotioneel vlak zal het
kind een andere zender aanzetten, op rationeel vlak zoekt het kind verklaringen.
Ook zien kinderen door televisie reëel geweld. Om te begrijpen dat er in de (volwassen)wereld ook
goede dingen zijn, is gesprek met een ouder die hij vertrouwt van belang. Hierdoor kan het kind zelf
zijn mening en normen en waarden vormen.
Het kind begint de oorzaken en gevolgen van emoties te begrijpen en ziet dit ook bij anderen.
Sommige kinderen reageren vanuit hun emotionele geest zegt Goleman (2001; in Hendriksen, 2011).
Dit houdt in dat het kind direct reageert zonder na te denken. Een kind die denkt vanuit rationele
geest, zoekt eerst verbindingen zal meer nadenken.
3.4 Identiteitsontwikkeling
Als kind begin je tussen de negen en twaalf jaar echt een eigen identiteit te hebben. Het kind wil
gezien worden als groot en volwassen en zal zijn gedrag en taal dus ook hierop aanpassen.
Kinderen krijgen door wie ze zijn. Om een positief zelfbeeld te creëren is het als ouder goed om
kwaliteiten te benoemen van de kinderen. Daarnaast is het ook belangrijk om gezien en gewaardeerd
te worden. Als laatst is deïdentificatie (onderscheiden) , zoals Kohnstamm (2002; in Hendriksen,
2011) benoemd, goed voor het positieve zelfbeeld.
3.1 Fysieke ontwikkeling
De fysieke ontwikkeling in deze leeftijdsfase is bij meiden meer aanwezig dan bij jongens. Naast de
fysieke ontwikkeling veranderen meiden ook op andere gebieden.
Tijdens deze periode zijn kinderen minder snel ziek. Een ander kenmerk van deze fysieke groei is dat
kinderen er slungelachtig uitzien, doordat ze vooral in de lengte groeien.
Ontwikkeling van de hersenen
Executieve functies staan centraal bij hersenontwikkeling. Dit is belangrijk voor het voordenken,
reguleren en controleren van activiteiten. Er zijn drie componenten hiervoor: motivatie en initiatief
nemen, informatie in het geheugen vasthouden en ophalen om te gebruiken en als laatst het
controleren van activiteiten en bijsturen van gedrag.
Het prefrontale gebied in de hersenen is belangrijk voor de organisatie van het gedrag.
Rond het twaalfde levensjaar begint de ontwikkeling van metacognitie; het denken over denken.
Seksualiteit, lichaam en zelfbeeld.
Een kind van negen tot twaalf jaar zit in de latentiefase. In deze fase onderscheiden jongens en
meisjes meer van elkaar en ontstaan er meer groepjes. Daarnaast spelen ze veel samen om het
lichaam van de ander te ontdekken.
Een leider wordt gekozen op bewegingsvaardigheden. Een goede voetballer zal dus sneller leider
worden.
Het kind begint zijn fysieke verschijning en vaardigheden langzaam te beseffen. Daarnaast begint hij
geïnteresseerd te raken in de mode en hoe anderen eruit zien.
3.2 Motorische ontwikkeling
Er begint een verschil te komen in kinderen die motorisch sterker zijn dan andere kinderen. Het
sporten in groepsspellen is net zo goed op sociaal vlak als het sporten zelf. Het aan elkaar zitten is de
behoefte aan lichamelijk contact.
3.3 emotionele ontwikkeling
Vriendschappen die worden gesloten (via social media) zijn belangrijk. Ondanks de positieve kanten
van social media, is er geen non-verbale communicatie waardoor er sneller pestgedrag kan ontstaan.
Door televisie ontstaan er reacties op angsten: op fysiek vlak zullen kinderen hun ogen dicht doen,
sociaal gezien wil een kind samen kijken of dicht tegen iemand aanzitten, op emotioneel vlak zal het
kind een andere zender aanzetten, op rationeel vlak zoekt het kind verklaringen.
Ook zien kinderen door televisie reëel geweld. Om te begrijpen dat er in de (volwassen)wereld ook
goede dingen zijn, is gesprek met een ouder die hij vertrouwt van belang. Hierdoor kan het kind zelf
zijn mening en normen en waarden vormen.
Het kind begint de oorzaken en gevolgen van emoties te begrijpen en ziet dit ook bij anderen.
Sommige kinderen reageren vanuit hun emotionele geest zegt Goleman (2001; in Hendriksen, 2011).
Dit houdt in dat het kind direct reageert zonder na te denken. Een kind die denkt vanuit rationele
geest, zoekt eerst verbindingen zal meer nadenken.
3.4 Identiteitsontwikkeling
Als kind begin je tussen de negen en twaalf jaar echt een eigen identiteit te hebben. Het kind wil
gezien worden als groot en volwassen en zal zijn gedrag en taal dus ook hierop aanpassen.
Kinderen krijgen door wie ze zijn. Om een positief zelfbeeld te creëren is het als ouder goed om
kwaliteiten te benoemen van de kinderen. Daarnaast is het ook belangrijk om gezien en gewaardeerd
te worden. Als laatst is deïdentificatie (onderscheiden) , zoals Kohnstamm (2002; in Hendriksen,
2011) benoemd, goed voor het positieve zelfbeeld.
