Niemandsland
Guurtje Leguijt (2017/2009). Niemandsland. Zoetermeer: uitgeverij Mozaïek. (448 blz.)
Genre
Niemandsland is een psychologische ontwikkelingsroman.
Onderwerp
Justus is een autistische jongen van 9 jaar. Nadat zijn moeder wordt neergestoken en overlijdt, raakt
zijn vader in een depressie en kan niet meer voor zijn kinderen zorgen. Justus, zijn zusjes en broertje
moeten uit huis. Hierdoor komt Justus bij jeugdzorg terecht, waar er niet goed met hem wordt
omgagaan. Daardoor raakt hij zijn vertrouwen in mensen kwijt.
Thematiek
Thema
Aanklacht tegen jeugdzorg
Motieven
Als Justus in de instellingen zit, vinden er een paar vervelende gebeurtenissen plaats. Daar wordt niet
goed mee omgegaan door jeugdzorg, waardoor Justus het vertrouwen in mensen kwijtraakt.
Perspectief
Niemandsland is geschreven vanuit Justus, een ik-perspectief dus.
Tijd en structuur
Het verhaal speelt zich grotendeels af in verschillende instellingen. Justus is ook veel bij zijn oma en
aan het eind van het boek is hij veel bij Len. Het boek is chronologisch en er zijn geen flashbacks of
vooruit verwijzingen.
Beoordeling
Het onderwerp en het thema
Het onderwerp vond ik duidelijk, en ook erg interessant. Het feit dat het gaat over een autistische
jongen, trok mij aan. Ik vind de ontwikkeling van kinderen, vooral kinderen met een beperking, erg
fascinerend! Het thema was niet gelijk duidelijk. Maar door er even goed over na te denken, kwam ik
er algauw op. Ik vind de uitwerking van het thema zeker interessant. Ik heb (gelukkig) geen ervaring
met jeugdzorg, maar geloof zeker dat zulk soort problemen vaker voorkomen. Het ligt dan ook buiten
mijn belevingswereld. Door het lezen ben ik wel van mening veranderd over jeugdzorg en die
instellingen. Het feit dat er zo wordt omgegaan met probleemkinderen vind ik er aangrijpend. Ik
bedoel, het is er om problemen te verhelpen wat ze ongetwijfeld zullen doen. Maar dit boek
beschrijft dat er ook ontzettend veel fout gaat. Het wordt uitgebreid beschreven, ook de gedachten
van Justus zelf. Daarom vind ik dat het onderwerp diepgaand is behandeld.
De gebeurtenissen
Het verhaal heeft een duidelijke verhaallijn waarbij de gebeurtenissen logisch uit elkaar voortkomen.
Om sommige verbanden te begrijpen, moest ik wel even een stukje doorlezen. Daardoor begreep ik
het weer. Ik vond de gebeurtenissen erg boeiend. Het verhaal is natuurlijk gebaseerd op een
waargebeurd verhaal, en dat maakt dat je het verhaal ook echt beleeft door de ogen van een
bestaand persoon. Dit maakt de gebeurtenissen ook erg geloofwaardig. Maar ook het feit dat je pas
aan het eind van het boek écht te weten komt hoe zijn moeder is overleden, wanneer hij naar de
Guurtje Leguijt (2017/2009). Niemandsland. Zoetermeer: uitgeverij Mozaïek. (448 blz.)
Genre
Niemandsland is een psychologische ontwikkelingsroman.
Onderwerp
Justus is een autistische jongen van 9 jaar. Nadat zijn moeder wordt neergestoken en overlijdt, raakt
zijn vader in een depressie en kan niet meer voor zijn kinderen zorgen. Justus, zijn zusjes en broertje
moeten uit huis. Hierdoor komt Justus bij jeugdzorg terecht, waar er niet goed met hem wordt
omgagaan. Daardoor raakt hij zijn vertrouwen in mensen kwijt.
Thematiek
Thema
Aanklacht tegen jeugdzorg
Motieven
Als Justus in de instellingen zit, vinden er een paar vervelende gebeurtenissen plaats. Daar wordt niet
goed mee omgegaan door jeugdzorg, waardoor Justus het vertrouwen in mensen kwijtraakt.
Perspectief
Niemandsland is geschreven vanuit Justus, een ik-perspectief dus.
Tijd en structuur
Het verhaal speelt zich grotendeels af in verschillende instellingen. Justus is ook veel bij zijn oma en
aan het eind van het boek is hij veel bij Len. Het boek is chronologisch en er zijn geen flashbacks of
vooruit verwijzingen.
Beoordeling
Het onderwerp en het thema
Het onderwerp vond ik duidelijk, en ook erg interessant. Het feit dat het gaat over een autistische
jongen, trok mij aan. Ik vind de ontwikkeling van kinderen, vooral kinderen met een beperking, erg
fascinerend! Het thema was niet gelijk duidelijk. Maar door er even goed over na te denken, kwam ik
er algauw op. Ik vind de uitwerking van het thema zeker interessant. Ik heb (gelukkig) geen ervaring
met jeugdzorg, maar geloof zeker dat zulk soort problemen vaker voorkomen. Het ligt dan ook buiten
mijn belevingswereld. Door het lezen ben ik wel van mening veranderd over jeugdzorg en die
instellingen. Het feit dat er zo wordt omgegaan met probleemkinderen vind ik er aangrijpend. Ik
bedoel, het is er om problemen te verhelpen wat ze ongetwijfeld zullen doen. Maar dit boek
beschrijft dat er ook ontzettend veel fout gaat. Het wordt uitgebreid beschreven, ook de gedachten
van Justus zelf. Daarom vind ik dat het onderwerp diepgaand is behandeld.
De gebeurtenissen
Het verhaal heeft een duidelijke verhaallijn waarbij de gebeurtenissen logisch uit elkaar voortkomen.
Om sommige verbanden te begrijpen, moest ik wel even een stukje doorlezen. Daardoor begreep ik
het weer. Ik vond de gebeurtenissen erg boeiend. Het verhaal is natuurlijk gebaseerd op een
waargebeurd verhaal, en dat maakt dat je het verhaal ook echt beleeft door de ogen van een
bestaand persoon. Dit maakt de gebeurtenissen ook erg geloofwaardig. Maar ook het feit dat je pas
aan het eind van het boek écht te weten komt hoe zijn moeder is overleden, wanneer hij naar de
