1.07 – Verdiepen in rekenontwikkeling
Meten & meetkunde
Hoofdstuk 2 Meten
2.1 Meten en meetgetallen zijn overal
Meten is niet weg te denken uit onze samenleving; in het dagelijks leven kom je voortdurend
in aanraking met meetgetallen. Meetgetallen zeggen iets over grootheden als gewicht,
inhoud, temperatuur en snelheid. Bij elke grootheid bestaan verschillende maten of
maateenheden die afhankelijk van de situatie worden gebruikt. In het dagelijks leven gebruik
je veel meetreferenties. Een getal waarbij je van iets kunt uitgaan noem je een
referentiegetal.
2.1.1 Meetinstrumenten
Bij sommige meetinstrumenten is het afpassen van een maat goed zichtbaar. Bij weer
andere meetinstrumenten is het afpassen verder naar de achtergrond verdwenen. Op
meetinstrumenten is een schaalverdeling aanwezig.
2.1.2 Meetnauwkeurigheid
Veel meetgetallen zijn kommagetallen. Of een meetgetal een kommagetal is, hangt af van
de gehanteerde maat en de precisie. Meetgetallen hebben vaak een verschillende
meetnauwkeurigheid. De afstand tussen twee getallen waarbinnen het meetresultaat ligt,
heer een meetinterval.
De meetnauwkeurigheid van metingen impliceert ook een meetonnauwkeurigheid. De
meetfout valt binnen het meetinterval, dat in dit verband wordt aangeduid als foutenmarge.
Daarnaast kunnen meetfouten ontstaan bij het meten zelf. Om het effect van een meetfout
op het meetresultaat te verkleinen, kun je een meting herhaald uitvoeren en vervolgens het
gemiddelde van de meetresultaten nemen.
2.1.3 Uit de geschiedenis van meten
In de loop van de geschiedenis hebben mensen steeds meer greep gekregen op
grootheden. Als elementaire vorm van meten werden voorwerpen rechtstreeks met elkaar
vergeleken.
Een natuurlijke maat is bijvoorbeeld een lichaamsdeel waarmee een grootheid kan worden
afgepast. Het meten met een natuurlijke maat volstaat als de meting niet heel nauwkeurig
hoeft te worden uitgevoerd.
In het verleden werden maten ook afgeleid van wat mensen redelijkerwijs konden presteren.
Dit is een vorm van indirect meten.
Kort na de Franse Revolutie werd een stelsel van maten en gewichten vastgesteld in het
metriek stelsel. De meter is daarin als standaardmaat gekozen. Deze kreeg een centrale
plaats in het metriek stelsel; aan de basiseenheid meter werden andere maten gekoppeld.
Ook werd een tientallige maatverfijning afgesproken, waarmee lengtematen als centimeter
om te rekenen zijn naar de meter.
In een aantal landen wordt een ander systeem van maten gehanteerd; het imperiale
systeem. Dit systeem kent de lengtematen; inch, foot, yard, mile. Omrekenen van het
imperiale systeem naar het metriek stelsel is ingewikkeld, aangezien in het imperiale
systeem geen sprake is van een tientallige structuur.
2.1.4 Wiskundetaal bij meten
In het metriek stelsel staan de maten en onderlinge relaties beschreven voor de grootheden
lengte, oppervlakte, inhoud en gewicht. Maten die zijn afgeleid van de centrale
standaardmaten worden aangegeven met voorvoegsels, waarvoor Griekse en Latijnse
woorden voor honderdste, tien, duizend etc. zijn gekozen.
Meten & meetkunde
Hoofdstuk 2 Meten
2.1 Meten en meetgetallen zijn overal
Meten is niet weg te denken uit onze samenleving; in het dagelijks leven kom je voortdurend
in aanraking met meetgetallen. Meetgetallen zeggen iets over grootheden als gewicht,
inhoud, temperatuur en snelheid. Bij elke grootheid bestaan verschillende maten of
maateenheden die afhankelijk van de situatie worden gebruikt. In het dagelijks leven gebruik
je veel meetreferenties. Een getal waarbij je van iets kunt uitgaan noem je een
referentiegetal.
2.1.1 Meetinstrumenten
Bij sommige meetinstrumenten is het afpassen van een maat goed zichtbaar. Bij weer
andere meetinstrumenten is het afpassen verder naar de achtergrond verdwenen. Op
meetinstrumenten is een schaalverdeling aanwezig.
2.1.2 Meetnauwkeurigheid
Veel meetgetallen zijn kommagetallen. Of een meetgetal een kommagetal is, hangt af van
de gehanteerde maat en de precisie. Meetgetallen hebben vaak een verschillende
meetnauwkeurigheid. De afstand tussen twee getallen waarbinnen het meetresultaat ligt,
heer een meetinterval.
De meetnauwkeurigheid van metingen impliceert ook een meetonnauwkeurigheid. De
meetfout valt binnen het meetinterval, dat in dit verband wordt aangeduid als foutenmarge.
Daarnaast kunnen meetfouten ontstaan bij het meten zelf. Om het effect van een meetfout
op het meetresultaat te verkleinen, kun je een meting herhaald uitvoeren en vervolgens het
gemiddelde van de meetresultaten nemen.
2.1.3 Uit de geschiedenis van meten
In de loop van de geschiedenis hebben mensen steeds meer greep gekregen op
grootheden. Als elementaire vorm van meten werden voorwerpen rechtstreeks met elkaar
vergeleken.
Een natuurlijke maat is bijvoorbeeld een lichaamsdeel waarmee een grootheid kan worden
afgepast. Het meten met een natuurlijke maat volstaat als de meting niet heel nauwkeurig
hoeft te worden uitgevoerd.
In het verleden werden maten ook afgeleid van wat mensen redelijkerwijs konden presteren.
Dit is een vorm van indirect meten.
Kort na de Franse Revolutie werd een stelsel van maten en gewichten vastgesteld in het
metriek stelsel. De meter is daarin als standaardmaat gekozen. Deze kreeg een centrale
plaats in het metriek stelsel; aan de basiseenheid meter werden andere maten gekoppeld.
Ook werd een tientallige maatverfijning afgesproken, waarmee lengtematen als centimeter
om te rekenen zijn naar de meter.
In een aantal landen wordt een ander systeem van maten gehanteerd; het imperiale
systeem. Dit systeem kent de lengtematen; inch, foot, yard, mile. Omrekenen van het
imperiale systeem naar het metriek stelsel is ingewikkeld, aangezien in het imperiale
systeem geen sprake is van een tientallige structuur.
2.1.4 Wiskundetaal bij meten
In het metriek stelsel staan de maten en onderlinge relaties beschreven voor de grootheden
lengte, oppervlakte, inhoud en gewicht. Maten die zijn afgeleid van de centrale
standaardmaten worden aangegeven met voorvoegsels, waarvoor Griekse en Latijnse
woorden voor honderdste, tien, duizend etc. zijn gekozen.
