Het zijn net mensen
Auteur: Joris Luyendijk
Uitgegeven: 2006, uitgeverij Podium, Amsterdam
Door Sara Hoogakker, V4C
Over de auteur
Dit boek is geschreven door Joris Luyendijk, een Nederlandse correspondent die 5 jaar lang
zijn werk deed in het Midden-Oosten. Joris heeft in die jaren gesproken met stenengooiers,
terroristen, taxichauffeurs en professoren. Hij heeft dus allerlei soorten mensen van
verschillende klassen en leefstijlen ontmoet en hun dagelijkse leven meegemaakt. Joris
Luyendijk is 38 jaar oud en is opgegroeid in Hilversum. In 1990 is hij naar Amerika gegaan
om daar te studeren. Hij is na een aantal jaren terug naar Nederland gekeerd om in
Amsterdam te gaan studeren. Hij heeft onder andere politicologie, geschiedenis, Arabische
en religieuze antropologie gestudeerd, maar hij heeft niet alle studies afgemaakt. Joris heeft
meerdere geschreven, zo verscheen er in 1998 het boek “Een goede man slaat soms zijn
vrouw” en in 2001 “Een tipje van de sluier”.
Flaptekst
Vijf jaar lang was Joris Luyendijk correspondent in de Arabische wereld. In Het zijn net
mensen probeert hij de kloof te dichten tussen wat hij als correspondent met eigen ogen
zag, en wat hij daarvan kon laten zien op radio, tv en in de krant. Met pakkende voorbeelden
legt hij uit waarom nieuwsmedia slechts een klein deel van de werkelijkheid kunnen
weergeven en waarom het voor ons zo moeilijk is iets van het Midden-Oosten te begrijpen.
Samenvatting
kritiek op verslaggeving
Het zijn net mensen is een kritisch boek over de verslaggeving in het Midden-Oosten. Als
uitgangspunt heeft Luyendijk niet gekozen voor een verklaring van alle politieke ellende in
het Midden-Oosten en hoe deze op te lossen, maar heeft hij gekozen voor een verhaal dat
laat zien waarom je in het Midden-Oosten over grote vraagstukken zo moeilijk zinnige
dingen kunt zeggen. Op zich een originele invalshoek. Inderdaad wordt er al heel veel
geschreven over het Midden-Oosten en beweren veel journalisten precies te weten hoe het
conflict in elkaar zit en hoe de zaak moet worden opgelost. Maar vaak is het niet meer dan
de mening van de journalist zelf en zelden objectief. De 'unieke' benadering van Luyendijk is
dan ook een positieve uitzondering.
Deel I: hoe werkt journalistiek?
Deel I van het boek begint met het uitleggen hoe de journalistiek werkt. Het basiswerk is niet
moeilijk. In feite komt het neer op het aan elkaar praten of schrijven van persberichten. Er op
uittrekken en zelf onderzoek doen, doet Joris niet veel. De praatjes voor de radio en het
journaal zijn van tevoren doorgenomen en zijn eigenlijk maar toneelstukjes. Verder komt
Luyendijk vooral langs bij ambassades, vertrekhallen, hotelkamers en kantoren. En altijd
maar weer wachten.
Het beeld dat Joris van de Arabische wereld kreeg zowel tijdens zijn studententijd als tijdens
zijn carrière als journalist klopte niet met wat hij eerder in Nederland er van gehoord en
gezien had. Maar hij werkte daar zelf als journalist aan mee. De uitzondering vormt het
nieuws, niet het belangrijkste. Zo ontstaat dus een vertekend beeld.
Auteur: Joris Luyendijk
Uitgegeven: 2006, uitgeverij Podium, Amsterdam
Door Sara Hoogakker, V4C
Over de auteur
Dit boek is geschreven door Joris Luyendijk, een Nederlandse correspondent die 5 jaar lang
zijn werk deed in het Midden-Oosten. Joris heeft in die jaren gesproken met stenengooiers,
terroristen, taxichauffeurs en professoren. Hij heeft dus allerlei soorten mensen van
verschillende klassen en leefstijlen ontmoet en hun dagelijkse leven meegemaakt. Joris
Luyendijk is 38 jaar oud en is opgegroeid in Hilversum. In 1990 is hij naar Amerika gegaan
om daar te studeren. Hij is na een aantal jaren terug naar Nederland gekeerd om in
Amsterdam te gaan studeren. Hij heeft onder andere politicologie, geschiedenis, Arabische
en religieuze antropologie gestudeerd, maar hij heeft niet alle studies afgemaakt. Joris heeft
meerdere geschreven, zo verscheen er in 1998 het boek “Een goede man slaat soms zijn
vrouw” en in 2001 “Een tipje van de sluier”.
Flaptekst
Vijf jaar lang was Joris Luyendijk correspondent in de Arabische wereld. In Het zijn net
mensen probeert hij de kloof te dichten tussen wat hij als correspondent met eigen ogen
zag, en wat hij daarvan kon laten zien op radio, tv en in de krant. Met pakkende voorbeelden
legt hij uit waarom nieuwsmedia slechts een klein deel van de werkelijkheid kunnen
weergeven en waarom het voor ons zo moeilijk is iets van het Midden-Oosten te begrijpen.
Samenvatting
kritiek op verslaggeving
Het zijn net mensen is een kritisch boek over de verslaggeving in het Midden-Oosten. Als
uitgangspunt heeft Luyendijk niet gekozen voor een verklaring van alle politieke ellende in
het Midden-Oosten en hoe deze op te lossen, maar heeft hij gekozen voor een verhaal dat
laat zien waarom je in het Midden-Oosten over grote vraagstukken zo moeilijk zinnige
dingen kunt zeggen. Op zich een originele invalshoek. Inderdaad wordt er al heel veel
geschreven over het Midden-Oosten en beweren veel journalisten precies te weten hoe het
conflict in elkaar zit en hoe de zaak moet worden opgelost. Maar vaak is het niet meer dan
de mening van de journalist zelf en zelden objectief. De 'unieke' benadering van Luyendijk is
dan ook een positieve uitzondering.
Deel I: hoe werkt journalistiek?
Deel I van het boek begint met het uitleggen hoe de journalistiek werkt. Het basiswerk is niet
moeilijk. In feite komt het neer op het aan elkaar praten of schrijven van persberichten. Er op
uittrekken en zelf onderzoek doen, doet Joris niet veel. De praatjes voor de radio en het
journaal zijn van tevoren doorgenomen en zijn eigenlijk maar toneelstukjes. Verder komt
Luyendijk vooral langs bij ambassades, vertrekhallen, hotelkamers en kantoren. En altijd
maar weer wachten.
Het beeld dat Joris van de Arabische wereld kreeg zowel tijdens zijn studententijd als tijdens
zijn carrière als journalist klopte niet met wat hij eerder in Nederland er van gehoord en
gezien had. Maar hij werkte daar zelf als journalist aan mee. De uitzondering vormt het
nieuws, niet het belangrijkste. Zo ontstaat dus een vertekend beeld.
