Samenvatting Psychomedische Problemen BAP-toets

BAP-toets Samenvatting




Innerlijke bewogenheid bestaat bij de arts door het zenden van informatie van de patiënt:
overdracht en andersom tegenoverdracht.

Eerste indrukken (observatie)
 Uiterlijke kenmerken
o Zelfzorg: de zorg die iemand aan zichzelf besteedt. Er kan sprake zijn van
zelfverwaarlozing of een overdreven nette zelfzorg (te rode en droge handen).
Misschien ook wel bijzonder overdadige of opvallende kleding/make-up.
o Leeftijd: een opvallend verschil tussen biologische en kalenderleeftijd. Jonger,
ouder of conform biologisch leeftijd.
o Gewicht: lichaamsgewicht van een patiënt. Ondergewicht of overgewicht.
o Huid en ledematen: prikgaatjes, tatoeages, littekens, hematomen, abcessen,
purpura of exanthemen.
 Contact: oogcontact kan doordringend of vermijdend zijn. Iemand kan ook veel om
zich heen kijken of wegdraaien of helemaal niet op je reageren. Contactgroei
toenemend vertrouwen in de arts.
 Houding: wijst alleen op pathologie als er een discrepantie is tussen de
klachtenpresentatie enerzijds en de vorm van beweging, positionering of gedrag
anderzijds.
o Loop- en bewegingspatroon

, o Katatonie: het veelal geheel verstijfd zijn bij helder bewustzijn. Flexibilitas
cerea (lichte, gelijkblijvende weerstand treedt op tegen het in een andere
houding plaatsen van ledematen door onderzoeker).
 Klachtenpresentatie: is er overeenstemming tussen ‘wat’ patiënt vertelt en ‘hoe’
patiënt zijn klachten met non-verbaal gedrag ondersteunt. La belle indifférence,
waarbij patiënt met een conversiestoornis zijn lichamelijke klachten kan presenteren
door een onbewogen, onbezorgde of zelfs opgewekte wijze.
 Gevoelens en reacties opgewekt bij de onderzoeker: zelfobservatie

Cognitieve functies
 Bewustzijn (observatie): meestal bij delier of bij misbruik van middelen is er geen
sprake van helder bewustzijn.
Bewustzijnsverruiming: grotere diversiteit aan prikkels wordt geregistreerd door een
individu.
Bewustzijnsvernauwing: het individu lijkt slechts voor een bepaalde selectie aan
prikkels open te staan, dissociatieve fugue.
o Somnolent bewustzijn: patiënt reageert alleen na krachtig aanspreken.
o Soporeus bewustzijn: patiënt geeft geen antwoord meer, maar voert wel nog
opdrachten uit.
o Subcomateus bewustzijn: patiënt reageert alleen nog op pijnprikkels.
Somatische oorzaak uitsluiten.
o Mutisme: patiënt vertoont een schijnbaar helder bewustzijn, maar geeft geen
reactie.
o Stupor: patiënt volgt de gebeurtenissen en heeft de ogen open maar reageert
niet; soms zijn er gerichte bewegingen. Er zijn geen emotionele reacties, maar
wel reacties op pijnprikkels. Primair organische oorzaak zoals hersentumor,
CVA, encefalitis of een metabole ontregeling uitsluiten.
o Vernauwd bewustzijn: patiënt blijkt volledig geconcentreerd te zijn op een
bepaalde ervaring en is verder afgesloten van prikkels van buitenaf. Naast
psychiatrische beelden ook passend bij epileptische schemertoestanden.
 Aandacht (observatie) gestoord bij angststoornis, depressieve stoornis, schizofrenie,
cognitieve stoornis, delier
o … trekken: bij aanspreken reageert patiënt meteen op de gestelde vraag.
o … vasthouden: patiënt blijft betrokken bij het gesprek. Bij manie of delier.
o … is snel afgeleid:
 Vertraagd: patiënt heeft moeite om de aandacht op nieuwe prikkels te
richten (de patiënt reageert dan niet of traag of alleen met korte
antwoorden op vragen: hypovigiliteit).
 Verhoogd: reageert snel op nieuwe prikkels en een verhoogde
afleidbaarheid, t.g.v. een verminderde selectiviteit: hypervigiliteit.
 Concentratie (observatie)
o Hypotenaciteit: patiënt raakt draad kwijt bij langere antwoorden.
o Hypertenaciteit: patiënt kan overmatig geconcentreerd zijn op één
onderwerp en moeilijk op een ander onderwerp overschakelen.
 Oriëntatie (observatie):