Vreemdelingenrecht | Pleitnota Terugkeer |11-12-2019 | Studentnummer: 1535005
1. Inleiding
1.1 Geachte voorzitter, leden van de rechtbank,
Gemachtigd door en namens dhr. Marvin (hierna: cliënt) zal ik betogen dat de intrekking van
zijn verblijfsvergunning een schending oplevert van artikel 8 EVRM. Vervolgens zal ik
beargumenteren dat de weigering van uitstel van vertrek 1 in strijd is met artikel 3 EVRM.
1.2 Allereerst volgt een korte schets van de feiten. Cliënt is 26 jaar oud en heeft de Irakese
nationaliteit. Inmiddels beschikt cliënt over een verblijfsvergunning regulier onbepaalde tijd.
In 2015 heeft cliënt wegens een ziekelijke stoornis een strafbaar feit gepleegd. Tijdens zijn
strafproces is door de psychiater bij cliënt paranoïde schizofrenie vastgesteld. Vanwege het
strafbare feit is de verblijfsvergunning van cliënt ingetrokken. Als gevolg hiervan heeft cliënt
vanwege zijn mentale stoornis op grond van artikel 64 Vw uitstel van vertrek aangevraagd.
Deze aanvraag is echter door de IND afgewezen.
1.3 Hieronder zal ik betogen dat cliënt recht heeft op een voortzetting van zijn verblijf in
Nederland.
Tevens zal ik beargumenteren dat artikel 3 EVRM wordt geschonden ingeval uitstel van
vertrek
wordt geweigerd.
2. Intrekking verblijfsvergunning in strijd met het recht op privéleven ex artikel 8 EVRM
2.1 Cliënt is op achtjarige leeftijd in Nederland komen wonen. Hij verbleef gedurende een groot
deel van zijn leven in Nederland, namelijk 18 jaar lang, en heeft een privéleven als bedoeld in
artikel 8 EVRM opgebouwd. Cliënt heeft in Nederland onderwijs gevolgd en een sociaal
netwerk opgebouwd waardoor hij geworteld is geraakt in de Nederlandse samenleving.
Daarnaast beheerst cliënt de Nederlandse taal volledig. 2 Het is duidelijk dat cliënt een sterke,
persoonlijke en sociale band met Nederland heeft ontwikkeld en hier een privéleven heeft
opgebouwd.3 Door intrekking van de verblijfsvergunning wordt een inbreuk gemaakt op het
recht op privéleven als bedoeld in artikel 8 lid 1 EVRM.
1
Zie artikel 64 Vw.
2
Cliënt is immers tot zijn achttiende jaar leerplichtig in Nederland en heeft de Nederlandse taal o.a. op school
geleerd.
3
EHRM 4 december 2012, ECLI:CE:ECHR:2012:1204JUD004701709, para. 76 (Butt v. Norway). Zie tevens
EHRM 18 oktober 2006, ECLI:CE:ECHR:2006:1018JUD004641099, para. 59 (Üner v. The Netherlands).
1
, 2.2 Om van een gerechtvaardigde inmenging in het privéleven te kunnen spreken dient de
intrekking in overeenstemming te zijn met de wet, een legitiem doel te dienen, noodzakelijk
te zijn in een democratische samenleving en proportioneel te zijn in verhouding tot het
legitieme doel dat met de intrekking wordt nagestreefd. 4
2.3 Hoewel de intrekking van de verblijfsvergunning van cliënt in overeenstemming is met de
wet5 en een legitiem doel had, namelijk het voorkomen van verdere misdrijven, kan niet
gesteld worden dat de intrekking noodzakelijk is in een democratische gemeenschap. Aan de
hand van ‘the guiding principles’ 6 van het EHRM dient een belangenafweging te worden
gemaakt tussen het belang van de Nederlandse Staat bij bescherming van de openbare orde
en het belang van cliënt bij het voortduren van zijn verblijfsrecht in Nederland. 7 Er moet een
‘fair balance’ worden bereikt, waarbij onder andere acht wordt geslagen op de aard en ernst
van het gepleegde misdrijf, de duur van het verblijf in Nederland, het tijdsverloop sinds de
misdrijven en de gedragingen gedurende die tijd en ten slotte de sociale en culturele banden
met het gastland en het land van herkomst. 8
2.4 Weliswaar is cliënt veroordeeld voor een ernstig misdrijf, maar gelet op het lange verblijf in
Nederland dient cliënt als een ‘settled migrant’ 9 te worden gekwalificeerd, zodat er zeer
ernstige redenen nodig zijn om de uitzetting te rechtvaardigen. 10
2.5 Om te beginnen wil ik graag benadrukken dat door de bijzondere omstandigheden van de
onderhavige zaak aan de aard en ernst van het gepleegde misdrijf weinig gewicht moet
worden toegekend. Er dient niet alleen naar de aard en ernst van het misdrijf te worden
gekeken maar ook naar de omstandigheden waaronder het misdrijf is gepleegd. 11 Uit het
dossier blijkt dat cliënt het delict heeft gepleegd terwijl hij leed aan paranoïde schizofrenie.
Van dit ziektebeeld is bekend dat dit het gevolg kan zijn van seksueel misbruik in de
kindertijd.12 Nu cliënt in zijn jeugd is misbruikt door zijn vader en hij op moment van de
4
Zie artikel 8 lid 2 EVRM. EHRM 23 oktober 2018, ECLI:CE:ECHR:2018:1023JUD000784114, para. 33
(Levaovic/Denemarken).
5
De verblijfsvergunning van cliënt is op grond van artikel 3.86 lid 3 Vb ingetrokken.
6
EHRM 2 augustus 2001, ECLI:CE:ECHR:2001:0802JUD005427300, para. 48 (Boultif v. Switzerland).
7
Zie o.a. EHRM 23 oktober 2018, ECLI:CE:ECHR:2018:1023JUD000784114, para. 38 (Levaovic/Denemarken).
8
IND Werkinstructie 2019/15, Richtlijnen voor de toepassing van art. 8 EVRM, 30 september 2019, p. 17.
9
Cliënt heeft immers het grootste gedeelte van zijn jeugd in Nederland doorgebracht.
10
EHRM 23 juni 2008, ECLI:CE:ECHR:2008:0623JUD000163803, para. 75 (Maslov v. Austria).
11
IND Werkinstructie 2019/15, Richtlijnen voor de toepassing van art. 8 EVRM, 30 september 2019, p. 17.
12
H.J.T.M. Corstens & M.A.J. Romme, ‘Een persoonlijke diagnose voor patiënten die stemmen horen; van
symptoom naar klacht met betekenis in een context’, Tijdschrift voor Psychiatrie 2016/58, afl. 2, p. 132-139.
2
1. Inleiding
1.1 Geachte voorzitter, leden van de rechtbank,
Gemachtigd door en namens dhr. Marvin (hierna: cliënt) zal ik betogen dat de intrekking van
zijn verblijfsvergunning een schending oplevert van artikel 8 EVRM. Vervolgens zal ik
beargumenteren dat de weigering van uitstel van vertrek 1 in strijd is met artikel 3 EVRM.
1.2 Allereerst volgt een korte schets van de feiten. Cliënt is 26 jaar oud en heeft de Irakese
nationaliteit. Inmiddels beschikt cliënt over een verblijfsvergunning regulier onbepaalde tijd.
In 2015 heeft cliënt wegens een ziekelijke stoornis een strafbaar feit gepleegd. Tijdens zijn
strafproces is door de psychiater bij cliënt paranoïde schizofrenie vastgesteld. Vanwege het
strafbare feit is de verblijfsvergunning van cliënt ingetrokken. Als gevolg hiervan heeft cliënt
vanwege zijn mentale stoornis op grond van artikel 64 Vw uitstel van vertrek aangevraagd.
Deze aanvraag is echter door de IND afgewezen.
1.3 Hieronder zal ik betogen dat cliënt recht heeft op een voortzetting van zijn verblijf in
Nederland.
Tevens zal ik beargumenteren dat artikel 3 EVRM wordt geschonden ingeval uitstel van
vertrek
wordt geweigerd.
2. Intrekking verblijfsvergunning in strijd met het recht op privéleven ex artikel 8 EVRM
2.1 Cliënt is op achtjarige leeftijd in Nederland komen wonen. Hij verbleef gedurende een groot
deel van zijn leven in Nederland, namelijk 18 jaar lang, en heeft een privéleven als bedoeld in
artikel 8 EVRM opgebouwd. Cliënt heeft in Nederland onderwijs gevolgd en een sociaal
netwerk opgebouwd waardoor hij geworteld is geraakt in de Nederlandse samenleving.
Daarnaast beheerst cliënt de Nederlandse taal volledig. 2 Het is duidelijk dat cliënt een sterke,
persoonlijke en sociale band met Nederland heeft ontwikkeld en hier een privéleven heeft
opgebouwd.3 Door intrekking van de verblijfsvergunning wordt een inbreuk gemaakt op het
recht op privéleven als bedoeld in artikel 8 lid 1 EVRM.
1
Zie artikel 64 Vw.
2
Cliënt is immers tot zijn achttiende jaar leerplichtig in Nederland en heeft de Nederlandse taal o.a. op school
geleerd.
3
EHRM 4 december 2012, ECLI:CE:ECHR:2012:1204JUD004701709, para. 76 (Butt v. Norway). Zie tevens
EHRM 18 oktober 2006, ECLI:CE:ECHR:2006:1018JUD004641099, para. 59 (Üner v. The Netherlands).
1
, 2.2 Om van een gerechtvaardigde inmenging in het privéleven te kunnen spreken dient de
intrekking in overeenstemming te zijn met de wet, een legitiem doel te dienen, noodzakelijk
te zijn in een democratische samenleving en proportioneel te zijn in verhouding tot het
legitieme doel dat met de intrekking wordt nagestreefd. 4
2.3 Hoewel de intrekking van de verblijfsvergunning van cliënt in overeenstemming is met de
wet5 en een legitiem doel had, namelijk het voorkomen van verdere misdrijven, kan niet
gesteld worden dat de intrekking noodzakelijk is in een democratische gemeenschap. Aan de
hand van ‘the guiding principles’ 6 van het EHRM dient een belangenafweging te worden
gemaakt tussen het belang van de Nederlandse Staat bij bescherming van de openbare orde
en het belang van cliënt bij het voortduren van zijn verblijfsrecht in Nederland. 7 Er moet een
‘fair balance’ worden bereikt, waarbij onder andere acht wordt geslagen op de aard en ernst
van het gepleegde misdrijf, de duur van het verblijf in Nederland, het tijdsverloop sinds de
misdrijven en de gedragingen gedurende die tijd en ten slotte de sociale en culturele banden
met het gastland en het land van herkomst. 8
2.4 Weliswaar is cliënt veroordeeld voor een ernstig misdrijf, maar gelet op het lange verblijf in
Nederland dient cliënt als een ‘settled migrant’ 9 te worden gekwalificeerd, zodat er zeer
ernstige redenen nodig zijn om de uitzetting te rechtvaardigen. 10
2.5 Om te beginnen wil ik graag benadrukken dat door de bijzondere omstandigheden van de
onderhavige zaak aan de aard en ernst van het gepleegde misdrijf weinig gewicht moet
worden toegekend. Er dient niet alleen naar de aard en ernst van het misdrijf te worden
gekeken maar ook naar de omstandigheden waaronder het misdrijf is gepleegd. 11 Uit het
dossier blijkt dat cliënt het delict heeft gepleegd terwijl hij leed aan paranoïde schizofrenie.
Van dit ziektebeeld is bekend dat dit het gevolg kan zijn van seksueel misbruik in de
kindertijd.12 Nu cliënt in zijn jeugd is misbruikt door zijn vader en hij op moment van de
4
Zie artikel 8 lid 2 EVRM. EHRM 23 oktober 2018, ECLI:CE:ECHR:2018:1023JUD000784114, para. 33
(Levaovic/Denemarken).
5
De verblijfsvergunning van cliënt is op grond van artikel 3.86 lid 3 Vb ingetrokken.
6
EHRM 2 augustus 2001, ECLI:CE:ECHR:2001:0802JUD005427300, para. 48 (Boultif v. Switzerland).
7
Zie o.a. EHRM 23 oktober 2018, ECLI:CE:ECHR:2018:1023JUD000784114, para. 38 (Levaovic/Denemarken).
8
IND Werkinstructie 2019/15, Richtlijnen voor de toepassing van art. 8 EVRM, 30 september 2019, p. 17.
9
Cliënt heeft immers het grootste gedeelte van zijn jeugd in Nederland doorgebracht.
10
EHRM 23 juni 2008, ECLI:CE:ECHR:2008:0623JUD000163803, para. 75 (Maslov v. Austria).
11
IND Werkinstructie 2019/15, Richtlijnen voor de toepassing van art. 8 EVRM, 30 september 2019, p. 17.
12
H.J.T.M. Corstens & M.A.J. Romme, ‘Een persoonlijke diagnose voor patiënten die stemmen horen; van
symptoom naar klacht met betekenis in een context’, Tijdschrift voor Psychiatrie 2016/58, afl. 2, p. 132-139.
2
