Samenvatting artikelen
ontwikkelingspsychodiagnostiek
A Developmental Psychopathology Perspective on
Adolescence
Met het oog op de risico’s voor adolescenten die toe te schrijven zijn aan
biologische en psychologische ontwikkelingsveranderingen, evenals de meer
externe sociale en situationele uitdagingen ze moeten confronteren, is het niet
verwonderlijk dat de studie van de ontwikkeling in de adolescentie veelbelovend
is voor het bevorderen van veel van de doelen die belichaamd zijn door een
ontwikkeling psychopathologisch perspectief.
Adolescentie is een dwingende periode van de ontwikkeling en een dat zich leent
voor een onderzoek geleid door een ontwikkeling psychopathologisch perspectief.
Biologische, psychologische en sociale systemen ondergaan veranderingen
tijdens de adolescentie. De adolescentie wordt gekenmerkt door een behoorlijk
lange overgangsfase, waarin het individu noch een kind, noch een volwassenen
is. De adolescent streeft naar het verkrijgen van onafhankelijkheid en het
bereiken van de waargenomen voordelen van de volwassenheid.
Adolescentie werd in het verleden gekarakteriseerd als een periode van “storm
en stress”. Echter, de storm en stress van de adolescentie is noch universeel,
noch onvermijdelijk. De meeste adolescenten bieden succesvol het hoofd wat
betreft de ontwikkelingseisen van deze periode en er is geen bewijs van extreme
onaangepastheid. Maar adolescentie bevat wel meer onrust dan de kindertijd en
volwassenheid. Arnett identificeert drie centrale kenmerken van deze onrust:
stemmingsstoringen, risicovol gedrag en conflicten met ouders. Maar er zijn veel
individuele verschillen in deze gebieden.
In dit artikel expliciteren we deze aspecten van ontwikkelingspsychopathologie
die nuttig zijn voor het informeren van onderzoek en interventie voor
adolescenten die het risico lopen voor, of het hebben ontwikkelt,
psychopathologie. Het overkoepelende doel is om de aspecten van
ontwikkelingspsychopathologie te verhelderen de als integraal worden gezien
naar het begrijpen van de trajecten naar adolescentie psychopathologie, het
verloop van de stoornis tijdens de adolescentie en het mechanisme en processen
die bijdragen aan de adaptatie versus maladaptatie tijdens de adolescentie en
tijdens de gehele levensloop.
Wat is ontwikkelingspsychopathologie?
Ontwikkelingspsychopathologie is een integratieve discipline dat de levensduur
raamwerk en de bijdrage uit meerdere gebieden van onderzoek tracht te
verenigen binnen een ontwikkelingsstoornis met als doel het begrijpen van
psychopathologie en haar relatie tot normatieve aanpassing.
De ontwikkelingspsychopatholoog maakt zich niet alleen zorgen over de
verschillen in symptoom presentatie op verschillende ontwikkelingsperioden,
maar maakt zich eerder zorgen over de mate van convergentie of divergentie in
de organisatie van biologische, psychologische en sociaal-contextuele systemen
als zij betrekking hebben op symptoom manifestatie en disorder.
Adolescenten moet worden onderzocht bij een neerwaartse verlening van een
verschijnsel dat is waargenomen bij volwassenen, maar het feit dat het
onderzoek adolescenten erbij betrekken verzekert niet een begrip van de
,ontwikkeling. Overweging van de ontwikkelingscapaciteiten van het individu en
de verbanden met andere psychologische en biologische domeinen zijn
essentieel voor het begrijpen van manifestaties van verstoringen tijdens de
adolescentie.
Een ontwikkelingsanalyse eist ook dat het huidig functioneren van de adolescent
wordt bekeken in de context van hoe dat niveau van functioneren zich evolueert
in de loop van de ontwikkeling. Onderzoek naar psychopathologisch functioneren
tijdens de adolescentie biedt niet alleen informatie over parameters en over de
herkomst van een disorder tijdens deze specifieke ontwikkelingsperiode, maar
biedt ook inzicht in potentiele variaties in oorzakelijke processen die misschien
opereren wanneer een disorder ontstaat.
Kennis toepassen van normatieve adolescentieontwikkeling in de studie van
psychopathologie is essentieel voor de afbakening van ontwikkelingsprocessen
die scheef zijn gegaan bij diegenen die een stoornis vertonen.
Begrijpen hoe psychopathologische omstandigheden evolueren en hoe
afwijkingen in de organisatie van de ontwikkelinssystemen die bestaan tussen
ontregelde individuen uitlopen, kan informatief zijn voor het ophelderen van
kritische componenten van de ontwikkeling die meestal niet duidelijk zijn. De
interesse van ontwikkelingspsychopathologen in de convergentie en divergentie
tussen normaal en abnormaal kan wederzijds voordelig zijn voor het begrijpen
van ontwikkeling over het bereik van de variantie.
Het is belangrijk op te merken dat ontwikkelinspsychopathologie niet gelimiteerd
is tot de studie van stoornissen, hoewel het bestuderen van het ontregeld
functioneren van cruciaal belang is voor de discipline. Ook is de subklinische
range van functioneren belangrijk. Individuen in deze range van adaptatie zijn
misschien kwetsbaar voor verdere opkomst van psychopathologie door de
organisatie van hun ontwikkelingssystemen.
Als laatste, zijn ontwikkelingspsychopathologen net zo geïnteresseerd in
personen met een hoog risico voor de ontwikkeling van psychopathologie die niet
manifesteren in de tijd, als personen die een feitelijke stoornis ontwikkelen.
Uit de bevindingen van de studie van Luthar blijkt dat veerkrachtige individuen
ondersteuning nodig hebben om te om te gaan met emotionele moeilijkheden en
angst die meestal geassocieerd worden met het omgaan met de emotionele
problemen die ze hebben gehad om aan te pakken en te overwinnen.
Deze aspecten van de ontwikkelingspsychopathologie illustreren de complexiteit
van de eisen die aan het veld worden gesteld.
Organisatorisch perspectief op de ontwikkeling
Hoewel ontwikkelingspsychopathologie niet wordt gekenmerkt door het
vasthouden aan een unitaire theoretische benadering, biedt de organisatorische
perspectief een krachtig raamwerk voor het conceptualiseren van de fijne
kneepjes van de life span perspectief op risico en psychopathologie, maar ook op
de normale ontwikkeling. De organisatorische perspectief focust op de kwaliteit
van integratie zowel binnen en tussen de psychologische en biologische
systemen van het individu.
In overeenstemming met het organisatorisch perspectief, wordt ontwikkeling niet
gezien als een serie van taken die volbracht moeten worden. In plaats daarvan
wordt de ontwikkeling opgevat als zijnde opgebouwd uit een aantal op leeftijd- en
fase-relevante taken.
Volgens de ontwikkelingspsychopathologie oefenen individuen een actieve rol in
het sturen van de loop van hun ontwikkeling. Echter spelen historische factoren
en invloeden van de omgeving hier ook een rol. De kwaliteit van de organisatie
tussen systemen, in plaats van de individuele componenten afzonderlijk,
beïnvloedt de mogelijkheid van opkomende psychopathologie. Adaptief
, functioneren van individuen vertoont een samenhang in de organisatie van de
biologische en psychologische systemen. Dus, individuen betreden de
adolescentie met brede individuele verschillen in de kwaliteit van de organisatie
van interne biologische en psychologische systemen en deze
ontwikkelingsorganisatie zal sterk van invloed zijn op de genomen paden tijdens
deze ontwikkelingsperiode.
Psychologische autonomie bevat verschillende dimensies, inclusief emotionele
autonomie van jongeren op de afhankelijkheid van de ouders, gedragsautonomie
in termen van onafhankelijk functioneren en zelfvertrouwen, en cognitieve
autonomie. Succes in psychologische autonomie kan het best worden bereikt
door middel van het behouden van positieve relaties met ouders.
Onderzoek suggereert dat hoewel het succes in intieme relaties wortels heeft in
het algemene peer-bekwaamheid, kunnen er zowel prosociale en afwijkende
routes zijn van de eerste betrokkenheid met een partner. Romantische relaties
later in de adolescentie hebben geen negatieve consequenties op school, werk
en gedragsdomeinen, in vergelijking met romantische relaties in de late kindertijd
of in de vroege adolescentie. Een rede hiervoor kan zijn dat deze relaties meer
normatief ontwikkeld zijn.
Voor de vroege adolescent zal de interne organisatie van de
ontwikkelingsdomeinen meer flexibel en geïntegreerd zijn, en er zal meer
adaptief vermogen beschikbaar zijn. Adolescenten met een goed ontwikkelde
organisatie kunnen een gebied van speciale vaardigheden of interesse
verwoorden en gebruiken dit voor het verkrijgen van zelfvertrouwen in hun eigen
vaardigheden en een gevoel dat ze zelf keuze kunnen maken. Als zulke
adolescenten mee gaan doen aan meer risicovolle strategieën, dan worden deze
strategieën gebruik om op het experimenteel level te blijven.
Vroege ervaringen en de attentie op hoe deze ervaringen de organisatie van de
individuele biologische en psychologische systemen hebben gestructureerd, zijn
nuttig voor het begrijpen van individuele verschillen in reactie op risico en stress
op de ontwikkeling.
Overgangen naar een volgende fase hebben een significante impact op de
ontwikkelingsloop en het zijn kritische punten waarop de continuïteit en
discontinuïteit van de ontwikkeling zijn te evalueren.
Illustratieve ontwikkelingspsychopathologie principes en hun relatie tot
de studie van psychopathologie in de adolescentie
Normaal en abnormaal
Kennis van de normale ontwikkeling is belangrijk om psychopathologie te
begrijpen. De kennis van biologische, sociaal-cognitieve en sociaal-contextuele
veranderingen die zich voordoen tijdens de normale ontwikkeling van een
adolescent, kan bedragen aan het begrip van serieuze mentale stoornissen die
ontstaan tijdens de adolescentie.
Ontwikkelingstrajecten
Attentie op ontwikkelingstrajecten, opkomende in de vroege ontwikkeling die
uitlopen in psychopathologie of maladaptatie in de adolescentie, is kritische voor
het begrijpen van variatie in de werking van trajecten voor verschillende
individuen.
Het kunnen identificeren van adolescenten die het risico lopen op een latere
volwassen stoornis, is belangrijk voor de opheldering van prodromale
organisaties die misschien later evolueren in psychopathologie.
Multifinaliteit: verschillende uitkomsten kunnen ontstaan uit een origineel
uitgangspunt.
ontwikkelingspsychodiagnostiek
A Developmental Psychopathology Perspective on
Adolescence
Met het oog op de risico’s voor adolescenten die toe te schrijven zijn aan
biologische en psychologische ontwikkelingsveranderingen, evenals de meer
externe sociale en situationele uitdagingen ze moeten confronteren, is het niet
verwonderlijk dat de studie van de ontwikkeling in de adolescentie veelbelovend
is voor het bevorderen van veel van de doelen die belichaamd zijn door een
ontwikkeling psychopathologisch perspectief.
Adolescentie is een dwingende periode van de ontwikkeling en een dat zich leent
voor een onderzoek geleid door een ontwikkeling psychopathologisch perspectief.
Biologische, psychologische en sociale systemen ondergaan veranderingen
tijdens de adolescentie. De adolescentie wordt gekenmerkt door een behoorlijk
lange overgangsfase, waarin het individu noch een kind, noch een volwassenen
is. De adolescent streeft naar het verkrijgen van onafhankelijkheid en het
bereiken van de waargenomen voordelen van de volwassenheid.
Adolescentie werd in het verleden gekarakteriseerd als een periode van “storm
en stress”. Echter, de storm en stress van de adolescentie is noch universeel,
noch onvermijdelijk. De meeste adolescenten bieden succesvol het hoofd wat
betreft de ontwikkelingseisen van deze periode en er is geen bewijs van extreme
onaangepastheid. Maar adolescentie bevat wel meer onrust dan de kindertijd en
volwassenheid. Arnett identificeert drie centrale kenmerken van deze onrust:
stemmingsstoringen, risicovol gedrag en conflicten met ouders. Maar er zijn veel
individuele verschillen in deze gebieden.
In dit artikel expliciteren we deze aspecten van ontwikkelingspsychopathologie
die nuttig zijn voor het informeren van onderzoek en interventie voor
adolescenten die het risico lopen voor, of het hebben ontwikkelt,
psychopathologie. Het overkoepelende doel is om de aspecten van
ontwikkelingspsychopathologie te verhelderen de als integraal worden gezien
naar het begrijpen van de trajecten naar adolescentie psychopathologie, het
verloop van de stoornis tijdens de adolescentie en het mechanisme en processen
die bijdragen aan de adaptatie versus maladaptatie tijdens de adolescentie en
tijdens de gehele levensloop.
Wat is ontwikkelingspsychopathologie?
Ontwikkelingspsychopathologie is een integratieve discipline dat de levensduur
raamwerk en de bijdrage uit meerdere gebieden van onderzoek tracht te
verenigen binnen een ontwikkelingsstoornis met als doel het begrijpen van
psychopathologie en haar relatie tot normatieve aanpassing.
De ontwikkelingspsychopatholoog maakt zich niet alleen zorgen over de
verschillen in symptoom presentatie op verschillende ontwikkelingsperioden,
maar maakt zich eerder zorgen over de mate van convergentie of divergentie in
de organisatie van biologische, psychologische en sociaal-contextuele systemen
als zij betrekking hebben op symptoom manifestatie en disorder.
Adolescenten moet worden onderzocht bij een neerwaartse verlening van een
verschijnsel dat is waargenomen bij volwassenen, maar het feit dat het
onderzoek adolescenten erbij betrekken verzekert niet een begrip van de
,ontwikkeling. Overweging van de ontwikkelingscapaciteiten van het individu en
de verbanden met andere psychologische en biologische domeinen zijn
essentieel voor het begrijpen van manifestaties van verstoringen tijdens de
adolescentie.
Een ontwikkelingsanalyse eist ook dat het huidig functioneren van de adolescent
wordt bekeken in de context van hoe dat niveau van functioneren zich evolueert
in de loop van de ontwikkeling. Onderzoek naar psychopathologisch functioneren
tijdens de adolescentie biedt niet alleen informatie over parameters en over de
herkomst van een disorder tijdens deze specifieke ontwikkelingsperiode, maar
biedt ook inzicht in potentiele variaties in oorzakelijke processen die misschien
opereren wanneer een disorder ontstaat.
Kennis toepassen van normatieve adolescentieontwikkeling in de studie van
psychopathologie is essentieel voor de afbakening van ontwikkelingsprocessen
die scheef zijn gegaan bij diegenen die een stoornis vertonen.
Begrijpen hoe psychopathologische omstandigheden evolueren en hoe
afwijkingen in de organisatie van de ontwikkelinssystemen die bestaan tussen
ontregelde individuen uitlopen, kan informatief zijn voor het ophelderen van
kritische componenten van de ontwikkeling die meestal niet duidelijk zijn. De
interesse van ontwikkelingspsychopathologen in de convergentie en divergentie
tussen normaal en abnormaal kan wederzijds voordelig zijn voor het begrijpen
van ontwikkeling over het bereik van de variantie.
Het is belangrijk op te merken dat ontwikkelinspsychopathologie niet gelimiteerd
is tot de studie van stoornissen, hoewel het bestuderen van het ontregeld
functioneren van cruciaal belang is voor de discipline. Ook is de subklinische
range van functioneren belangrijk. Individuen in deze range van adaptatie zijn
misschien kwetsbaar voor verdere opkomst van psychopathologie door de
organisatie van hun ontwikkelingssystemen.
Als laatste, zijn ontwikkelingspsychopathologen net zo geïnteresseerd in
personen met een hoog risico voor de ontwikkeling van psychopathologie die niet
manifesteren in de tijd, als personen die een feitelijke stoornis ontwikkelen.
Uit de bevindingen van de studie van Luthar blijkt dat veerkrachtige individuen
ondersteuning nodig hebben om te om te gaan met emotionele moeilijkheden en
angst die meestal geassocieerd worden met het omgaan met de emotionele
problemen die ze hebben gehad om aan te pakken en te overwinnen.
Deze aspecten van de ontwikkelingspsychopathologie illustreren de complexiteit
van de eisen die aan het veld worden gesteld.
Organisatorisch perspectief op de ontwikkeling
Hoewel ontwikkelingspsychopathologie niet wordt gekenmerkt door het
vasthouden aan een unitaire theoretische benadering, biedt de organisatorische
perspectief een krachtig raamwerk voor het conceptualiseren van de fijne
kneepjes van de life span perspectief op risico en psychopathologie, maar ook op
de normale ontwikkeling. De organisatorische perspectief focust op de kwaliteit
van integratie zowel binnen en tussen de psychologische en biologische
systemen van het individu.
In overeenstemming met het organisatorisch perspectief, wordt ontwikkeling niet
gezien als een serie van taken die volbracht moeten worden. In plaats daarvan
wordt de ontwikkeling opgevat als zijnde opgebouwd uit een aantal op leeftijd- en
fase-relevante taken.
Volgens de ontwikkelingspsychopathologie oefenen individuen een actieve rol in
het sturen van de loop van hun ontwikkeling. Echter spelen historische factoren
en invloeden van de omgeving hier ook een rol. De kwaliteit van de organisatie
tussen systemen, in plaats van de individuele componenten afzonderlijk,
beïnvloedt de mogelijkheid van opkomende psychopathologie. Adaptief
, functioneren van individuen vertoont een samenhang in de organisatie van de
biologische en psychologische systemen. Dus, individuen betreden de
adolescentie met brede individuele verschillen in de kwaliteit van de organisatie
van interne biologische en psychologische systemen en deze
ontwikkelingsorganisatie zal sterk van invloed zijn op de genomen paden tijdens
deze ontwikkelingsperiode.
Psychologische autonomie bevat verschillende dimensies, inclusief emotionele
autonomie van jongeren op de afhankelijkheid van de ouders, gedragsautonomie
in termen van onafhankelijk functioneren en zelfvertrouwen, en cognitieve
autonomie. Succes in psychologische autonomie kan het best worden bereikt
door middel van het behouden van positieve relaties met ouders.
Onderzoek suggereert dat hoewel het succes in intieme relaties wortels heeft in
het algemene peer-bekwaamheid, kunnen er zowel prosociale en afwijkende
routes zijn van de eerste betrokkenheid met een partner. Romantische relaties
later in de adolescentie hebben geen negatieve consequenties op school, werk
en gedragsdomeinen, in vergelijking met romantische relaties in de late kindertijd
of in de vroege adolescentie. Een rede hiervoor kan zijn dat deze relaties meer
normatief ontwikkeld zijn.
Voor de vroege adolescent zal de interne organisatie van de
ontwikkelingsdomeinen meer flexibel en geïntegreerd zijn, en er zal meer
adaptief vermogen beschikbaar zijn. Adolescenten met een goed ontwikkelde
organisatie kunnen een gebied van speciale vaardigheden of interesse
verwoorden en gebruiken dit voor het verkrijgen van zelfvertrouwen in hun eigen
vaardigheden en een gevoel dat ze zelf keuze kunnen maken. Als zulke
adolescenten mee gaan doen aan meer risicovolle strategieën, dan worden deze
strategieën gebruik om op het experimenteel level te blijven.
Vroege ervaringen en de attentie op hoe deze ervaringen de organisatie van de
individuele biologische en psychologische systemen hebben gestructureerd, zijn
nuttig voor het begrijpen van individuele verschillen in reactie op risico en stress
op de ontwikkeling.
Overgangen naar een volgende fase hebben een significante impact op de
ontwikkelingsloop en het zijn kritische punten waarop de continuïteit en
discontinuïteit van de ontwikkeling zijn te evalueren.
Illustratieve ontwikkelingspsychopathologie principes en hun relatie tot
de studie van psychopathologie in de adolescentie
Normaal en abnormaal
Kennis van de normale ontwikkeling is belangrijk om psychopathologie te
begrijpen. De kennis van biologische, sociaal-cognitieve en sociaal-contextuele
veranderingen die zich voordoen tijdens de normale ontwikkeling van een
adolescent, kan bedragen aan het begrip van serieuze mentale stoornissen die
ontstaan tijdens de adolescentie.
Ontwikkelingstrajecten
Attentie op ontwikkelingstrajecten, opkomende in de vroege ontwikkeling die
uitlopen in psychopathologie of maladaptatie in de adolescentie, is kritische voor
het begrijpen van variatie in de werking van trajecten voor verschillende
individuen.
Het kunnen identificeren van adolescenten die het risico lopen op een latere
volwassen stoornis, is belangrijk voor de opheldering van prodromale
organisaties die misschien later evolueren in psychopathologie.
Multifinaliteit: verschillende uitkomsten kunnen ontstaan uit een origineel
uitgangspunt.
