Joods messianisme
Het is een onvervuld koninklijk messianisme.
Wanneer God zich zal tonen zal hij een Messias sturen die ons van de erfzonde verlost. De mens kan dit
niet, dus God moet dit doen.
In het jodendom is de Messias een koning die men verwacht. Men zal opnieuw in oude teksten van
profeten gaan snuisteren en gaan herinterpreteren. In Jesaja wordt er gelezen dat er een koning zal
komen die zal opstaan uit de stam van koning David, de stam van Jesse.
In die teksten ziet men verwijzingen naar het aards paradijs.
Deze messiaanse verwachting en de aankondiging van een Rijk Gods waren lang politiek geladen.
Men gaat verwachten dat Jahweh een koning gaat sturen, en wanneer de mens hem herkent betekent
dat het einde ter tijden zullen komen.
God toont zich door die Messias te zijn en er zal een nieuw Jeruzalem komen of een nieuwe Schepping
zijn.
Het Joods messianisme heeft nog niet plaats gevonden. Het is op dit punt dat de joodse en christelijke
traditie zullen scheiden.
Het leven na de dood is minder belangrijk dan het leven hier en nu. Omdat het jodendom geen officiële
leer heeft over de dood, kan iedere jood eigenlijk zijn eigen keuze maken.
, Christelijk messianisme
In die eeuwen net voor christus, wanneer de romeinen ze bezet hebben, voelen de Joden zich verdrukt
en hunkeren naar de Messias.
De Jezus die als Messias wordt aangeduid was goed vertrouwd met de joodse teksten, gebruiken en
voorschriften. Origineel was zijn boodschap dat er aandacht moest zijn voor de zwakkeren, zijn innige
verhouding met God (Abba), zijn kritiek op een materialistische geloofsbeleving en het belang van een
geestelijke bekering in het licht van het Einde der Tijden.
Maar het klopt niet volgens de joodse narratieven, hij was de zoon van een timmerman en geen koning.
Dus daarom gaven de Farizese Joden hem aan, waarna hij sterft aan het kruis.
De aanhangers kunnen zijn dood niet aanvaarden, dus beginnen een nieuw fantasma. Eigenlijk
voortgebouwd op het vorige. De Messias kan niet doodgaan, dus Hij zal terug opstaan.
De aanhangers zullen het niet begrijpen als iets politiek, maar als liefde van God voor alle mensen.
Wanneer de mens gelooft dat Jezus verrezen is, betekend dat het doel is gerealiseerd.
Dat doel is de tweede Schepping, want Jezus is daar nu.
Nu bevinden we ons in een tussentijd.
Het nieuwe is dat niet alleen Joden recht hebben op dat geluk, maar het geldt voor alle mensen. Er
wordt gesproken over naastenliefde en vijandsliefde.
Men krijgt een vervuld messianisme.
Als we voor het laatste oordeel verschijnen gaat Jezus oordelen hoe we hebben geleefd. Als we volgens
Gods zijn regels hebben geleefd gaan we naar de hemel, maar als we dat niet hebben gedaan gaan we
naar de hel.
In plaats dat God zal oordelen over de mensen, zal Jezus dat doen.
***
Men wil bewijzen dat Jezus de Messias is, daardoor hebben ze de tekst van Jesaja 52 gebruikt, de Ebet
Jahweh. Als men de tekst lees zegt men dat die tekst al was geschreven, prefiguratie.
In vers 7 stond er “Hij deed zijn mond niet open”. Het verhaal met de grootinquisiteur verwijst daar
naar.
Er werd ook vermeld dat Jezus als een schaap naar de slacht werd geleidt. Dat wordt vergeleken met
een offer, Jezus is geofferd geweest. Verwijzing naar de zondeboktheorie. Op het moment dat Jezus een
te verwachten Messias is (= het heilige), maar Jezus is geen zondebok want er is een splitsing gekomen
tussen de joden en christenen. Dus het is te bekritiseren.
Het is een onvervuld koninklijk messianisme.
Wanneer God zich zal tonen zal hij een Messias sturen die ons van de erfzonde verlost. De mens kan dit
niet, dus God moet dit doen.
In het jodendom is de Messias een koning die men verwacht. Men zal opnieuw in oude teksten van
profeten gaan snuisteren en gaan herinterpreteren. In Jesaja wordt er gelezen dat er een koning zal
komen die zal opstaan uit de stam van koning David, de stam van Jesse.
In die teksten ziet men verwijzingen naar het aards paradijs.
Deze messiaanse verwachting en de aankondiging van een Rijk Gods waren lang politiek geladen.
Men gaat verwachten dat Jahweh een koning gaat sturen, en wanneer de mens hem herkent betekent
dat het einde ter tijden zullen komen.
God toont zich door die Messias te zijn en er zal een nieuw Jeruzalem komen of een nieuwe Schepping
zijn.
Het Joods messianisme heeft nog niet plaats gevonden. Het is op dit punt dat de joodse en christelijke
traditie zullen scheiden.
Het leven na de dood is minder belangrijk dan het leven hier en nu. Omdat het jodendom geen officiële
leer heeft over de dood, kan iedere jood eigenlijk zijn eigen keuze maken.
, Christelijk messianisme
In die eeuwen net voor christus, wanneer de romeinen ze bezet hebben, voelen de Joden zich verdrukt
en hunkeren naar de Messias.
De Jezus die als Messias wordt aangeduid was goed vertrouwd met de joodse teksten, gebruiken en
voorschriften. Origineel was zijn boodschap dat er aandacht moest zijn voor de zwakkeren, zijn innige
verhouding met God (Abba), zijn kritiek op een materialistische geloofsbeleving en het belang van een
geestelijke bekering in het licht van het Einde der Tijden.
Maar het klopt niet volgens de joodse narratieven, hij was de zoon van een timmerman en geen koning.
Dus daarom gaven de Farizese Joden hem aan, waarna hij sterft aan het kruis.
De aanhangers kunnen zijn dood niet aanvaarden, dus beginnen een nieuw fantasma. Eigenlijk
voortgebouwd op het vorige. De Messias kan niet doodgaan, dus Hij zal terug opstaan.
De aanhangers zullen het niet begrijpen als iets politiek, maar als liefde van God voor alle mensen.
Wanneer de mens gelooft dat Jezus verrezen is, betekend dat het doel is gerealiseerd.
Dat doel is de tweede Schepping, want Jezus is daar nu.
Nu bevinden we ons in een tussentijd.
Het nieuwe is dat niet alleen Joden recht hebben op dat geluk, maar het geldt voor alle mensen. Er
wordt gesproken over naastenliefde en vijandsliefde.
Men krijgt een vervuld messianisme.
Als we voor het laatste oordeel verschijnen gaat Jezus oordelen hoe we hebben geleefd. Als we volgens
Gods zijn regels hebben geleefd gaan we naar de hemel, maar als we dat niet hebben gedaan gaan we
naar de hel.
In plaats dat God zal oordelen over de mensen, zal Jezus dat doen.
***
Men wil bewijzen dat Jezus de Messias is, daardoor hebben ze de tekst van Jesaja 52 gebruikt, de Ebet
Jahweh. Als men de tekst lees zegt men dat die tekst al was geschreven, prefiguratie.
In vers 7 stond er “Hij deed zijn mond niet open”. Het verhaal met de grootinquisiteur verwijst daar
naar.
Er werd ook vermeld dat Jezus als een schaap naar de slacht werd geleidt. Dat wordt vergeleken met
een offer, Jezus is geofferd geweest. Verwijzing naar de zondeboktheorie. Op het moment dat Jezus een
te verwachten Messias is (= het heilige), maar Jezus is geen zondebok want er is een splitsing gekomen
tussen de joden en christenen. Dus het is te bekritiseren.
