Examentaak Medische Psychologie - juni 2020

Examenopdracht: Medische Psychologie 2019 – 2020
Docent: S. Steenhaut

Student:
Goedele Carton
2 BaTP KLIN
R0761490




Inhoud
Deel 1: uitgewerkte casus.......................................................................................................................1
Casus..................................................................................................................................................1
ICF-model...........................................................................................................................................2
KOP-schema.......................................................................................................................................2
Adaptieve coping................................................................................................................................4
Variabele uit het model: ‘Omgaan met chronische ziekte’ van Maes et al.........................................5
Rouwverwerkingstaak........................................................................................................................6
Deel 2: persoonlijk onderzoek................................................................................................................7

, Deel 1: uitgewerkte casus
Casus
Bart is 26 jaar en woont sinds een aantal jaar zelfstandig in een studio onder begeleiding van Beschut
Wonen. Rond zijn veertiende begon hij experimenteren met drugs en werd hij al gauw een grote
gebruiker. Rond zijn vijftiende kreeg hij zijn eerste psychose, waarna hij ambulant begeleiding kreeg.
Zijn ouders kozen hiervoor omdat Bart steeds een goede relatie heeft gehad met hen en zij van
mening dat zijn drugsgebruik komt doordat hij erg meegaand is. Aangezien Bart ’s nachts uit het huis
sloop om naar vrienden te gaan en zo kon blijven gebruiken, escaleerde de situatie terug snel. Tegen
zijn zestiende volgde zijn eerste opname in het psychiatrisch ziekenhuis naar aanleiding van een
derde psychose waarbij hij zich bedreigd voelde en niet enkel de living van zijn ouderlijke huis
vernielde maar ook zijn moeder in de klappen moest delen.

Enkele jaren en twee opnames in het psychiatrisch ziekenhuis later, toen hij negentien jaar was, viel
Bart door een dak waarna hij buiten bewustzijn in allerijl naar het ziekenhuis werd gevoerd. Na
enkele operaties ontwaakte Bart drie maand na het ongeval. In de eerste weken na het ontwaken,
bleek zijn fysisch herstel vrij vlot te verlopen, maar toch werden enkele veranderingen opgemerkt.

Zijn ouders merken dat zijn gedrag wat verandert lijkt te zijn. Hij is impulsiever en kan moeilijker zijn
emoties beheersen, zo schiet hij bijvoorbeeld sneller uit. Iets wat als normaal kan gezien worden in
die leeftijdsfase maar ze geven aan dat hij vaker en sneller uitschiet dan voor het ongeval. Bart zelf
wijt dit aan het feit dat hij het moeilijker heeft met te veel drukte en dus een te veel aan zintuigelijke
prikkels en/of stress. Hij zegt dat dit komt omdat hij nu geen drugs meer gebruikt, waardoor hij
minder rustig is. Daarnaast zegt hij ook snel moe te zijn ook al slaapt hij veel maar volgens hem ligt
dit aan de tijd die hij in coma was en zal dit wel over gaan. De verpleegkundigen merken dat Bart wat
meer tijd nodig heeft dan andere patiënten voor hij zich kan oriënteren in het ziekenhuis. Bovendien
vinden ze het opvallend dat hij zijn aandacht niet lang bij iets kan houden. Zo lijkt Bart het onder
andere moeilijk te hebben bij het volgen van een gesprek en er vervolgens adequaat op te reageren.
Ze stellen echter nog geen diagnose omdat er vanuit het dossier van de psychiatrische instelling
sprake is van zwakbegaafdheid.

Na vijf weken in het ziekenhuis te hebben doorgebracht, wordt Bart overgeplaatst naar een
revalidatiecentrum. Fysisch gaat het ondertussen beter dan verwacht met Bart maar het ziekenhuis
vond het aangewezen om hem wat verder op te volgen. Dit niet alleen vanwege hun observaties
maar ook vanuit de ouders die zich blijven zorgen maken, zijn mentale toestand die niet erg lijkt te
verbeteren en het psychiatrisch verleden van Bart. In dit revalidatiecentrum krijgt Bart de diagnose
Niet Aangeboren Hersenletsel (= NAH) te horen, iets wat hij niet erg lijkt te erkennen als hij de uitleg
van de arts hoort.

Na zijn revalidatie verbleef Bart nog tweemaal in het psychiatrisch ziekenhuis vanwege psychoses.
Ondertussen gebruikt Bart nog steeds geen drugs maar is hij wel een grote roker en drinkt hij eens
om de paar maanden enkele pinten. Omdat hij de grote wens heeft om een normaal leven te leiden,
werd geopteerd om begeleid zelfstandig te wonen. Bart geniet nu van zijn zelfstandigheid, iets wat
hij bij zijn ouders miste. Het lukt hem vrij goed om zelfstandig te wonen maar bij het plannen heeft
hij hulp nodig en ook bij praktische zaken (vb: was doen, financiën, …) krijgt Bart hulp. Verder lukt dit
allemaal vrij goed maar hij heeft wel meer tijd nodig om alles gedaan te krijgen. Hij is dit jaar een
opleiding voor logistiek medewerker gestart in het volwassenonderwijs. Hiervoor gaat hij één dag per
week naar school en ook één dag stage doen in een woonzorgcentrum, de overige dagen studeert hij
en gaat hij een aantal uur naar de muziekschool. Hij zou graag DJ worden en hij droomt ervan om
een eigen wagen te hebben en ermee rond te rijden.

1