Table of Contents
Inleiding............................................................................................................................................................2
,WHAT-fase.........................................................................................................................................................3
SO WHAT-fase....................................................................................................................................................5
NOW WHAT-fase................................................................................................................................................7
Heroverweging..................................................................................................................................................9
Reflectie op het leren......................................................................................................................................10
Literatuurlijst...................................................................................................................................................11
Bijlage 1: Codeboom.......................................................................................................................................12
Bijlage 2: Zoekstrategie...................................................................................................................................15
Bijlage 3: Interview met expert.......................................................................................................................16
Bijlage 4: Peerfeedbackformulier ELiZ-RCPITCH..............................................................................................18
Bijlage 5: Volledig ingevuld Formulier ELiZ-ProCoOP1 -Palliatieve Zorg, voorzien van handtekening..............20
Bijlage 6: Volledig ingevuld Formulier ELiZ-ProCoOP2-Onbegrepen Gedrag, voorzien van handtekening......23
Inleiding
Het was een stralende, zonnige dag, en ik voelde de spanning in mijn buik toen ik op weg was naar mijn
laatste stagedag van de week in het ziekenhuis. Mijn stageplek is op de dagbehandeling, een afdeling met 36
bedden voor patiënten van 18 jaar en ouder. Hier komen uiteenlopende specialismen samen, van
cardiologie tot gynaecologie. Vandaag kreeg ik de verantwoordelijkheid om zelfstandig patiënten op te
nemen, met mijn begeleider als stille getuige op de achtergrond. Mijn taken omvatten het afnemen van een
volledige anamnese, het geven van voorlichting over de procedure van de dag en het rapporteren van mijn
bevindingen. Aan het eind van elk gesprek moest ik een SBARR-verslag schrijven, wat de druk verhoogde om
alles perfect te doen.
Eén van de patiënten die ik die dag ontmoette, was meneer Jansen (fictieve naam), een 45-jarige man die
zich meldde voor een meniscectomie. Zijn voorgeschiedenis omvatte autisme, ADHD, twee suïcidepogingen
en hypertensie. Toen ik met hem sprak, voelde ik mij overweldigd door zijn energie. Hij praatte
, onophoudelijk, zijn woorden waren als een waterval, moeilijk te volgen. De chaos in zijn communicatie
bracht mij volledig uit balans. Ik voelde niet alleen spanning opbouwen, maar ook een groeiend besef dat ik
het overzicht begon te verliezen. Hoe kon ik professioneel blijven en tegelijk de juiste informatie
verzamelen? Ik merkte hoe mijn onzekerheid de situatie verergerde, maar ik wist dat ik moest handelen. Dit
zorgde voor een constante innerlijke worsteling, waarin ik niet alleen mijn emoties probeerde te beheersen,
maar ook mijn verantwoordelijkheid als verpleegkundige wilde waarmaken.
Deze situatie heeft mij geleerd dat het omgaan met complexe communicatievaardigheden essentieel is in de
verpleegkundige praktijk. Dit verslag beschrijft mijn reflectie op deze situatie, de ondernomen acties en de
inzichten die ik heb opgedaan voor mijn toekomstige handelen.
WHAT-fase
Tijdens mijn opnamegesprek met meneer Jansen begon ik al snel te merken dat mijn initiële aanpak niet
effectief was. Hij sprak onophoudelijk en leek geen pauzes te nemen, wat een gevoel van onrust en
spanning bij mij opriep. Het was duidelijk dat meneer Jansen zelf overprikkeld was, wat zich uitte in zijn
snelle, onsamenhangende manier van spreken en het constant veranderen van onderwerp. Hierdoor werd
ook ik uit balans gebracht. Het werd voor mij een uitdaging om kalm te blijven en het gesprek in goede
banen te leiden, zodat ik zowel hem als mezelf kon helpen om rust te vinden. Mijn hartslag versnelde en ik
voelde mijn ademhaling oppervlakkig worden; zelfs mijn handen begonnen klam te worden. In dat moment
herinnerde ik mij de technieken die we hadden geleerd over het omgaan met patiënten die overprikkeld
raken. Het was cruciaal dat ik mijn emoties onder controle hield, niet alleen voor mijn eigen welzijn, maar
ook om meneer Jansen de rust te geven die hij nodig had.
Toch voelde ik de druk toenemen naarmate hij langer bleef praten. Elke keer wanneer hij zijn stem verhief of
onverwachts dichtbij kwam, voelde ik een fysieke reactie in mijn lichaam, zoals spanning in mijn schouders
en een verhoogde hartslag. Ik besloot een andere aanpak te proberen. Met een vastberaden stem vroeg ik:
“Meneer Jansen, hoe voelt u zich vandaag?” Zijn reactie was zoals verwacht: lang en onsamenhangend, met
Inleiding............................................................................................................................................................2
,WHAT-fase.........................................................................................................................................................3
SO WHAT-fase....................................................................................................................................................5
NOW WHAT-fase................................................................................................................................................7
Heroverweging..................................................................................................................................................9
Reflectie op het leren......................................................................................................................................10
Literatuurlijst...................................................................................................................................................11
Bijlage 1: Codeboom.......................................................................................................................................12
Bijlage 2: Zoekstrategie...................................................................................................................................15
Bijlage 3: Interview met expert.......................................................................................................................16
Bijlage 4: Peerfeedbackformulier ELiZ-RCPITCH..............................................................................................18
Bijlage 5: Volledig ingevuld Formulier ELiZ-ProCoOP1 -Palliatieve Zorg, voorzien van handtekening..............20
Bijlage 6: Volledig ingevuld Formulier ELiZ-ProCoOP2-Onbegrepen Gedrag, voorzien van handtekening......23
Inleiding
Het was een stralende, zonnige dag, en ik voelde de spanning in mijn buik toen ik op weg was naar mijn
laatste stagedag van de week in het ziekenhuis. Mijn stageplek is op de dagbehandeling, een afdeling met 36
bedden voor patiënten van 18 jaar en ouder. Hier komen uiteenlopende specialismen samen, van
cardiologie tot gynaecologie. Vandaag kreeg ik de verantwoordelijkheid om zelfstandig patiënten op te
nemen, met mijn begeleider als stille getuige op de achtergrond. Mijn taken omvatten het afnemen van een
volledige anamnese, het geven van voorlichting over de procedure van de dag en het rapporteren van mijn
bevindingen. Aan het eind van elk gesprek moest ik een SBARR-verslag schrijven, wat de druk verhoogde om
alles perfect te doen.
Eén van de patiënten die ik die dag ontmoette, was meneer Jansen (fictieve naam), een 45-jarige man die
zich meldde voor een meniscectomie. Zijn voorgeschiedenis omvatte autisme, ADHD, twee suïcidepogingen
en hypertensie. Toen ik met hem sprak, voelde ik mij overweldigd door zijn energie. Hij praatte
, onophoudelijk, zijn woorden waren als een waterval, moeilijk te volgen. De chaos in zijn communicatie
bracht mij volledig uit balans. Ik voelde niet alleen spanning opbouwen, maar ook een groeiend besef dat ik
het overzicht begon te verliezen. Hoe kon ik professioneel blijven en tegelijk de juiste informatie
verzamelen? Ik merkte hoe mijn onzekerheid de situatie verergerde, maar ik wist dat ik moest handelen. Dit
zorgde voor een constante innerlijke worsteling, waarin ik niet alleen mijn emoties probeerde te beheersen,
maar ook mijn verantwoordelijkheid als verpleegkundige wilde waarmaken.
Deze situatie heeft mij geleerd dat het omgaan met complexe communicatievaardigheden essentieel is in de
verpleegkundige praktijk. Dit verslag beschrijft mijn reflectie op deze situatie, de ondernomen acties en de
inzichten die ik heb opgedaan voor mijn toekomstige handelen.
WHAT-fase
Tijdens mijn opnamegesprek met meneer Jansen begon ik al snel te merken dat mijn initiële aanpak niet
effectief was. Hij sprak onophoudelijk en leek geen pauzes te nemen, wat een gevoel van onrust en
spanning bij mij opriep. Het was duidelijk dat meneer Jansen zelf overprikkeld was, wat zich uitte in zijn
snelle, onsamenhangende manier van spreken en het constant veranderen van onderwerp. Hierdoor werd
ook ik uit balans gebracht. Het werd voor mij een uitdaging om kalm te blijven en het gesprek in goede
banen te leiden, zodat ik zowel hem als mezelf kon helpen om rust te vinden. Mijn hartslag versnelde en ik
voelde mijn ademhaling oppervlakkig worden; zelfs mijn handen begonnen klam te worden. In dat moment
herinnerde ik mij de technieken die we hadden geleerd over het omgaan met patiënten die overprikkeld
raken. Het was cruciaal dat ik mijn emoties onder controle hield, niet alleen voor mijn eigen welzijn, maar
ook om meneer Jansen de rust te geven die hij nodig had.
Toch voelde ik de druk toenemen naarmate hij langer bleef praten. Elke keer wanneer hij zijn stem verhief of
onverwachts dichtbij kwam, voelde ik een fysieke reactie in mijn lichaam, zoals spanning in mijn schouders
en een verhoogde hartslag. Ik besloot een andere aanpak te proberen. Met een vastberaden stem vroeg ik:
“Meneer Jansen, hoe voelt u zich vandaag?” Zijn reactie was zoals verwacht: lang en onsamenhangend, met
