Samenvatting Taalontwikkeling van het kind

Taalontwikkeling van
het kind
Samenvatting van blok A




Lieke Griffioen

, Taalontwikkeling van het kind
 Schreien: De eerste fase van het kind (de eerste 6 weken) is huilen/ schreien. Schreien wordt
door de ouders als het belangrijkste communicatiemiddel gezien. Schreien betekent plat
gezegd: janken. Huilen of Wenen.
 Vocaliseren: De tweede fase (vanaf de eerste 6 weken tot ongeveer 20 weken) wordt het
vocaliseren genoemd. Al vroeg ontwikkelt het taalgevoel zich door geluidjes te maken, Deze
eerste geluidjes ontstaan toevallig. Als eerste zijn het geluidjes die lijken op “aa”, “oo” en
“eu”. Tijdens deze fase krijgt je kindje steeds meer aandacht voor het gezicht van
volwassenen. Daarnaast treedt in deze fase de sociale glimlach op, welke op een gegeven
moment bewust opgeroepen kan worden. Ook wordt er gecommuniceerd door middel van
oogcontact, mimiek, gebaren, aanraken, geur en smaak.
 Vocaal spel: Zodra kinderen beginnen met het geluid maken voor zichzelf. Dus de tijd van de
uitbreiding van het vocaliseren.
 Brabbelen: De baby combineert klinkers met medeklinkers. In één ademhaling spreekt hij
meerdere lettergrepen uit, waardoor het lijkt alsof het echte woorden zijn.
 Moedertaal filter: Een baby kan in de buik al deels de taal opvangen die de moeder spreekt
en zal zich zelf hier ook makkelijker in ontwikkelen.
 Foneemherkenning: De herkenning van een verzameling klanken die allemaal dezelfde
betekenis onderscheidende functie hebben.
 Woordgrenzen: Baby’s herkennen dus ‘woordgrenzen’ in gesproken taal. Daar maken ze als
het ware een soort van bouwsteentjes van. Eerder was al bekend dat het menselijk brein
gericht is op het eerste en het laatste gedeelte van een woord. We onthouden vooral de
eerste en de laatste lettergreep van een woord. Onderzoekers van de Universiteit in Triëst en
Udine in Italië hebben dit fenomeen nu ook aangetoond bij pasgeboren baby’s.
 Geboorteschreeuw: Eerste klank die door het kind geuit wordt. Vanaf dat moment kan het
kind zelfstandig ademhalen.
 Reduplicatie: Is soort kindertaal. De woorden die worden gezegd hebben geen echte
betekenis. Voorbeeld : voor “hond” wordt het woord “does” gebruikt en voor “auto”
“vroemvroem” ouders hebben hebben hier ook veel invloed door hierin mee te spelen. Deze
woorden komen voort uit klanknabootsingen.
 Expressief Jargon: Wanneer baby’s brabbelen en het brabbelen zich zo ontwikkeld dat het
meer op een echte taal begint te lijken, die fase noem je expressief Jargon
 Protowoord: Klank of klankgroepen die worden gebruikt voordat er een heel woord wordt
gebruikt. bvb in combinatie met wijzen, hierdoor kunnen ouders wel begrijpen wat hun kind
zegt, zonder dat het echte woorden zijn.
 Interactie: communicatie met anderen. Dit moet van beide kanten komen. Het kind lacht,
dus de ouder zegt iets terug of andersom.
 Sociale glimlach: Na 10 weken is de glimlach van de baby een 'sociale lach': dan reageert hij
pas echt op contact. Hij kan je dan namelijk pas echt goed zien. Langzaamaan raakt hij
steeds meer geïnteresseerd in zijn omgeving en lacht spontaan en breeduit tegen iedereen
die tegen hem praat of die hem aanraakt.
 Babytalk: Opmerkelijke kern van speciale woordjes noemt men babytalk denk dan aan
woorden: kielekiele, tingeling. oh, ah. De vreemde manier hoe wij tegen een baby praten:
kortere zinnen, hogere stem, en verkleinwoordjes.