Sonnyboy
Annejet van der Zijl
Samenvatting:
In de herfst van 1928 zien Waldmar Nods en Rika van der Lans elkaar voor de eerste maal.
Het is een ontmoeting tussen twee werelden: hij is zwart, zij blank; hij nog geen twintig, zij al
bijna veertig; hij is een student uit het exotische Suriname, zij is oer-Hollands, getrouwd en
moeder van vier kinderen. Als blijkt dat zij zwanger is van haar zwarte kostganger is het
schandaal niet te overzien. De prijs is hoog: Rika verliest haar kinderen, Waldemar zijn
geliefde vaderland. Toch weten ze midden in crisistijd een voorspoedig bestaan op te
bouwen met elkaar en hun zoon Waldy, hun eigen 'Sonny Boy'. Dan breekt de Tweede
Wereldoorlog uit. Terwijl zijn grootmoeder zich ooit ontworstelde aan haar joodse
slavenhouder, wagen Waldemar en Rika nu hun leven om joden te redden - met alle
consequenties van dien.
Titel:
Sonny boy is de bijnaam van het kind van Waldemar en Rika, hij is het bewijs krachtige
verboden liefde. Ook is dit een liedje die veel werd beluisterd en gedraaid in de zomer dat
Waldy werd geboren, daarom kreeg hij deze bijnaam.
Auteur:
Annejet van der Zijl is een Nederlandse schrijfster van 62 jaar. Ze schrijft in het genre
Biografie. Ook heeft ze al meerdere prijzen gewonnen voor haar werken.
Motto:
Er zijn twee motto’s in het boek sonny boy. De eerste is:
When there are grey skies
I don’t mind the grey skies
You make them blue, sonny boy
Friends may forsake me
Let them all forsake me
You pull me through, sonny boy
You’re a send from Heaven
And i know you worth
You’ve made a heaven
For me right on earth
And then the angels grew lonely
Took you cause they’re lonely
Now i’m lonely too. Sonny boy
Dit liedje past bij het gezin, omdat ze veel tegenslagen meemaken tijdens het boek maar
hun liefde blijft altijd bestaat.
Het tweede motto is:
Wie iets van een bepaalde tijd wil begrijpen, moet biografieën lezen, en dan niet van
staatslieden, maar de in aantal veel te schaarse biografieën van onbekende burgers.
Sebastian haffner, Het verhaal van een Duitser 1914-1933.
Haffner wil hiermee zeggen dat als je ergens een goed beeld van wil krijgen, je ook verhalen
van normale mensen en burgers moet aanhoren omdat hun het hebben meegemaakt.
Annejet van der Zijl
Samenvatting:
In de herfst van 1928 zien Waldmar Nods en Rika van der Lans elkaar voor de eerste maal.
Het is een ontmoeting tussen twee werelden: hij is zwart, zij blank; hij nog geen twintig, zij al
bijna veertig; hij is een student uit het exotische Suriname, zij is oer-Hollands, getrouwd en
moeder van vier kinderen. Als blijkt dat zij zwanger is van haar zwarte kostganger is het
schandaal niet te overzien. De prijs is hoog: Rika verliest haar kinderen, Waldemar zijn
geliefde vaderland. Toch weten ze midden in crisistijd een voorspoedig bestaan op te
bouwen met elkaar en hun zoon Waldy, hun eigen 'Sonny Boy'. Dan breekt de Tweede
Wereldoorlog uit. Terwijl zijn grootmoeder zich ooit ontworstelde aan haar joodse
slavenhouder, wagen Waldemar en Rika nu hun leven om joden te redden - met alle
consequenties van dien.
Titel:
Sonny boy is de bijnaam van het kind van Waldemar en Rika, hij is het bewijs krachtige
verboden liefde. Ook is dit een liedje die veel werd beluisterd en gedraaid in de zomer dat
Waldy werd geboren, daarom kreeg hij deze bijnaam.
Auteur:
Annejet van der Zijl is een Nederlandse schrijfster van 62 jaar. Ze schrijft in het genre
Biografie. Ook heeft ze al meerdere prijzen gewonnen voor haar werken.
Motto:
Er zijn twee motto’s in het boek sonny boy. De eerste is:
When there are grey skies
I don’t mind the grey skies
You make them blue, sonny boy
Friends may forsake me
Let them all forsake me
You pull me through, sonny boy
You’re a send from Heaven
And i know you worth
You’ve made a heaven
For me right on earth
And then the angels grew lonely
Took you cause they’re lonely
Now i’m lonely too. Sonny boy
Dit liedje past bij het gezin, omdat ze veel tegenslagen meemaken tijdens het boek maar
hun liefde blijft altijd bestaat.
Het tweede motto is:
Wie iets van een bepaalde tijd wil begrijpen, moet biografieën lezen, en dan niet van
staatslieden, maar de in aantal veel te schaarse biografieën van onbekende burgers.
Sebastian haffner, Het verhaal van een Duitser 1914-1933.
Haffner wil hiermee zeggen dat als je ergens een goed beeld van wil krijgen, je ook verhalen
van normale mensen en burgers moet aanhoren omdat hun het hebben meegemaakt.
