Biologie 1.1 gedrag samenvatting
→ Gedrag = alles wat dieren en mensen doen (Gedrag is een reactie van een
dier of een mens op prikkels)
Wilde varkens (wilde zwijnen) zoeken al scharrelend naar voedsel, ze eten, ze
drinken en zoeken beschutting tegen slecht weer. Door dit gedrag overleven zij
als individu.
→ Overleven als individu = er wordt bedoeld dat elk wild varken op zichzelf
probeert te zorgen voor zijn eigen behoeften (zoals voedsel &
beschutting). Het gedrag van scharrelen naar voedsel, eten, drinken en
beschutting zoeken helpt elk (individuele) wild varken om zichzelf in leven
te houden.
Een andere functie van gedrag is gericht op de voortplanting, het voortbestaan
van de soort.
→ Voortbestaan van de soort = er wordt bedoeld dat het gedrag van dieren
(paren) kindjes krijgen en voor hun kleintjes zorgen, het doel is om ervoor
te zorgen dat de hele soort blijft bestaan in de toekomst. Dieren hebben
nakomelingen (kindjes) en zorgen voor hen om ervoor te zorgen dat hun
soort niet uitsterft en dat er in de volgende generaties ook nog dieren van
dezelfde soort zijn.
Het paringsgedrag kent een vast patroon.
→ Een mannelijk varken knort op een speciale manier en produceert
speeksel + sterk ruikende urine om de zeug (vrouwelijke varken) in de
stemming te brengen voor een paring.
→ Ook duwt hij met zijn neus tegen de zijkanten van de zeug. Tijdens de
paring blijft de beer met zijn voorpoten tegen de zijkant van de zeug
duwen. Daardoor blijft de zeug heel stil staan en kan de paring succesvol
verlopen.
Bij het paringsgedrag speelt een aantal prikkels een rol -> inwendige en
uitwendige prikkels.
Een hormoon is een voorbeeld van een inwendige prikkel
→ Inwendige prikkels = prikkels die van binnenuit komen, zoals hormonen &
een honger- / dorstgevoel. Het zijn gevoelens of signalen die binnenin een
levend wezen ontstaan en invloed hebben op hoe hij /zij zich gedraagt.
, Bijvoorbeeld, als je honger hebt, is dat een inwendige prikkel die je
aanspoort om iets te eten.
→ Uitwendige prikkels = een prikkel die van buitenaf komt. Het zijn dingen
van buitenaf die onze zintuigen kunnen waarnemen, zoals geluiden,
kleuren, geuren en dingen die we voelen als we ze aanraken.
Paringsgedrag ontstaat door een combinatie van inwendige + uitwendige
prikkels.
Elk van deze prikkels verhoogt de motivatie (de bereidheid om een gedrag uit te
voeren).
Zodra de motivatie hoog genoeg is en boven de drempelwaarde komt, is de
zeug bereid tot paren.
→ De drempelwaarde = de hoogte van de motivatie die leidt tot het vertonen
van een bepaald gedrag.
→ Gedragselementen = handelingen van gedrag. Het zijn kleine stukjes van
het gedrag van dieren (zoals dingen die ze doen, hoe ze bewegen of hoe
→ Gedrag = alles wat dieren en mensen doen (Gedrag is een reactie van een
dier of een mens op prikkels)
Wilde varkens (wilde zwijnen) zoeken al scharrelend naar voedsel, ze eten, ze
drinken en zoeken beschutting tegen slecht weer. Door dit gedrag overleven zij
als individu.
→ Overleven als individu = er wordt bedoeld dat elk wild varken op zichzelf
probeert te zorgen voor zijn eigen behoeften (zoals voedsel &
beschutting). Het gedrag van scharrelen naar voedsel, eten, drinken en
beschutting zoeken helpt elk (individuele) wild varken om zichzelf in leven
te houden.
Een andere functie van gedrag is gericht op de voortplanting, het voortbestaan
van de soort.
→ Voortbestaan van de soort = er wordt bedoeld dat het gedrag van dieren
(paren) kindjes krijgen en voor hun kleintjes zorgen, het doel is om ervoor
te zorgen dat de hele soort blijft bestaan in de toekomst. Dieren hebben
nakomelingen (kindjes) en zorgen voor hen om ervoor te zorgen dat hun
soort niet uitsterft en dat er in de volgende generaties ook nog dieren van
dezelfde soort zijn.
Het paringsgedrag kent een vast patroon.
→ Een mannelijk varken knort op een speciale manier en produceert
speeksel + sterk ruikende urine om de zeug (vrouwelijke varken) in de
stemming te brengen voor een paring.
→ Ook duwt hij met zijn neus tegen de zijkanten van de zeug. Tijdens de
paring blijft de beer met zijn voorpoten tegen de zijkant van de zeug
duwen. Daardoor blijft de zeug heel stil staan en kan de paring succesvol
verlopen.
Bij het paringsgedrag speelt een aantal prikkels een rol -> inwendige en
uitwendige prikkels.
Een hormoon is een voorbeeld van een inwendige prikkel
→ Inwendige prikkels = prikkels die van binnenuit komen, zoals hormonen &
een honger- / dorstgevoel. Het zijn gevoelens of signalen die binnenin een
levend wezen ontstaan en invloed hebben op hoe hij /zij zich gedraagt.
, Bijvoorbeeld, als je honger hebt, is dat een inwendige prikkel die je
aanspoort om iets te eten.
→ Uitwendige prikkels = een prikkel die van buitenaf komt. Het zijn dingen
van buitenaf die onze zintuigen kunnen waarnemen, zoals geluiden,
kleuren, geuren en dingen die we voelen als we ze aanraken.
Paringsgedrag ontstaat door een combinatie van inwendige + uitwendige
prikkels.
Elk van deze prikkels verhoogt de motivatie (de bereidheid om een gedrag uit te
voeren).
Zodra de motivatie hoog genoeg is en boven de drempelwaarde komt, is de
zeug bereid tot paren.
→ De drempelwaarde = de hoogte van de motivatie die leidt tot het vertonen
van een bepaald gedrag.
→ Gedragselementen = handelingen van gedrag. Het zijn kleine stukjes van
het gedrag van dieren (zoals dingen die ze doen, hoe ze bewegen of hoe
