Theorieën toevoegen roos van leary
1. Handelen/ervaring
Op 6-12 hadden wij bij het vak agressieregulatie een VR sessie. Dit hield in dat wij met een VR bril
een agressieve situatie ondergingen. Dit deden we om te oefenen met agressie In de zorg. Dit was
voor mij de eerste keer dat ik een vr bril of een agressieve situatie meemaakte. Op mijn stage had ik
dit nog nooit meegemaakt. Als mijn bijbaan werk ik niet In de zorg dus kom ik dit hier ook nooit
tegen. Ik was nog nooit eerder In het lokaal geweest. Het lokaal zag er anders uit als normaal, de
opstelling van de klas was tevens ook anders. Wat ik uit deze ervaring wilde halen was dat ik wist hoe
ik zelf reageerde op een agressieve situatie. Ik wilde ook meer ervaring op doen met een agressieve
situatie.
2. Terugblikken
In de klas werd er overlegd wie als eerste mocht gaan. Normaal neem ik niet vaak het voortouw,
maar deze keer ging ik toch als eerste. Dit deed ik om mijn eigen grenzen te verleggen en hierin te
groeien. Mijn grenzen zijn dat ik bij persoonlijk gescheld de streep zet en het gesprek zal beëindigen.
Ik zette de headset op mijn hoofd en deed de oortjes voor mijn oren. Iemand begeleidde de kabel die
aan mijn headset vastzat. Ik vond het wel een klein beetje spannend omdat ik niet wist wat er ging
gebeuren. Verder kon ook iedereen mij bekijken terwijl ik hun niet kon zien dit vond ik een raar idee.
Ik voelde me hier een beetje ongemakkelijk bij dat ik door iedereen werd bekeken. Ik hou er niet zo
van om in het middelpunt te staan. Wat ik door mijn ogen zag was een patiëntenkamer met een
patiënt erin. Als ik mijn hoofd draaide bewoog alles mee. Dit zag er erg grappig uit, omdat dat je weet
dat je niet echt In de ruimte bent maar als je je hoofd draait dan beweegt alles toch mee. De leraar
begon met zijn verhaal. Al snel In het verhaal merkte ik dat ik alles dubbel hoorde. Hierop hebben we
de oortjes van mijn oren afgezet omdat dit niet goed werkte. Hierna gingen we verder. Ik moest de
patiënt meenemen voor zijn dagbesteding, Alleen de patiënt weigerde om mee te gaan. De patiënt
wilde niet mee en weigerden ook contact met mij. Ik vroeg meerdere malen Waarom de patiënt niet
mee wilde. De patiënt begon verbaal agressief tegen mij te zijn. Hij blokkeerde de deur en hij zei
tegen mij dat ik maar een studentje was. Ik wist natuurlijk dat dit niet echt was, Maar het voelde wel
redelijk echt aan. Ik vroeg de patiënt meerdere malen om een andere toon tegen mij aan te slaan. Hij
wilde niet luisteren en bleef me niet fijn bejegenen. Op een gegeven moment liep het vast, omdat
dat de patiënt niks meer wilde. Hierop heb ik aangeboden om de patiënt even een time out te geven,
dat ik later terugkom bij zijn kamer. Hierna was het gesprek afgelopen en zette ik de headset af. Als
je kijkt naar de Roos van Leary komt dit uit op opstandig. De patiënt wilde niks meer. Ik ging toen de
1. Handelen/ervaring
Op 6-12 hadden wij bij het vak agressieregulatie een VR sessie. Dit hield in dat wij met een VR bril
een agressieve situatie ondergingen. Dit deden we om te oefenen met agressie In de zorg. Dit was
voor mij de eerste keer dat ik een vr bril of een agressieve situatie meemaakte. Op mijn stage had ik
dit nog nooit meegemaakt. Als mijn bijbaan werk ik niet In de zorg dus kom ik dit hier ook nooit
tegen. Ik was nog nooit eerder In het lokaal geweest. Het lokaal zag er anders uit als normaal, de
opstelling van de klas was tevens ook anders. Wat ik uit deze ervaring wilde halen was dat ik wist hoe
ik zelf reageerde op een agressieve situatie. Ik wilde ook meer ervaring op doen met een agressieve
situatie.
2. Terugblikken
In de klas werd er overlegd wie als eerste mocht gaan. Normaal neem ik niet vaak het voortouw,
maar deze keer ging ik toch als eerste. Dit deed ik om mijn eigen grenzen te verleggen en hierin te
groeien. Mijn grenzen zijn dat ik bij persoonlijk gescheld de streep zet en het gesprek zal beëindigen.
Ik zette de headset op mijn hoofd en deed de oortjes voor mijn oren. Iemand begeleidde de kabel die
aan mijn headset vastzat. Ik vond het wel een klein beetje spannend omdat ik niet wist wat er ging
gebeuren. Verder kon ook iedereen mij bekijken terwijl ik hun niet kon zien dit vond ik een raar idee.
Ik voelde me hier een beetje ongemakkelijk bij dat ik door iedereen werd bekeken. Ik hou er niet zo
van om in het middelpunt te staan. Wat ik door mijn ogen zag was een patiëntenkamer met een
patiënt erin. Als ik mijn hoofd draaide bewoog alles mee. Dit zag er erg grappig uit, omdat dat je weet
dat je niet echt In de ruimte bent maar als je je hoofd draait dan beweegt alles toch mee. De leraar
begon met zijn verhaal. Al snel In het verhaal merkte ik dat ik alles dubbel hoorde. Hierop hebben we
de oortjes van mijn oren afgezet omdat dit niet goed werkte. Hierna gingen we verder. Ik moest de
patiënt meenemen voor zijn dagbesteding, Alleen de patiënt weigerde om mee te gaan. De patiënt
wilde niet mee en weigerden ook contact met mij. Ik vroeg meerdere malen Waarom de patiënt niet
mee wilde. De patiënt begon verbaal agressief tegen mij te zijn. Hij blokkeerde de deur en hij zei
tegen mij dat ik maar een studentje was. Ik wist natuurlijk dat dit niet echt was, Maar het voelde wel
redelijk echt aan. Ik vroeg de patiënt meerdere malen om een andere toon tegen mij aan te slaan. Hij
wilde niet luisteren en bleef me niet fijn bejegenen. Op een gegeven moment liep het vast, omdat
dat de patiënt niks meer wilde. Hierop heb ik aangeboden om de patiënt even een time out te geven,
dat ik later terugkom bij zijn kamer. Hierna was het gesprek afgelopen en zette ik de headset af. Als
je kijkt naar de Roos van Leary komt dit uit op opstandig. De patiënt wilde niks meer. Ik ging toen de
