Samenvatting De passievrucht
Hoofdstuk 1:
Armin Minderhout, De ik verteller rijdt met zijn vrouw Ellen naar het ziekenhuis. Ellen wilde zwanger
raken, maar het lukt niet. De arts vertelt dat hij slecht nieuws heeft namelijk dat hij onvruchtbaar is. De
ik verteller is van stomheid geslagen, dit kan niet dit moest een vergissing zijn, want hij heeft een kind,
genaamd Bo, een zoon van dertien. Op de terugweg naar huis vraagt Ellen of hij het aan Bo wil vertellen?
Hoofdstuk 2:
Als Armin thuis aankomt, zit hij te vergelijken met Bo, en dan merkt hij dat Bo niet veel op hem lijkt,
behalve dat de linkervoet die een kleine maat kleiner is dan de rechter, net als bij hem, maar dat is puur
toeval.
Dan leest hij een stuk uit de Bijbel waarin staat dat de kinderen lijken op diegene die ze liefheeft. Dan
legt hij uit aan Bo wat de donkere kamer van God is. En denkt eraan wie de vader is van Bo, en beseft dat
de enige die die vraag kan beantwoorden Monica is, en die is al tien jaar dood. Monica is de moeder van
Bo. Ze is overleden aan hersenvliesontsteking.
Hoofdstuk 3:
Hij haalt de doos vol foto’s van Monica uit de doos. Hij denkt terug aan een dagje Noordwijk samen, toen
was Monica 3 maanden zwanger. Het was op het strand bij Noordwijk. Monica’s huid is heel wit en ze
verbrandt heel snel in de zon. Hij bestudeert de andere foto’s en denkt terug aan hoe Monica was,
Monica is daarna ziek geworden. Hij probeert terug te denken aan wanneer de foto’s waren genomen.
Hoofdstuk 4:
De vader van zijn vader, grootvader dus was omgekomen aan een tramongeluk. Er was na de oorlog geen
geld om zijn vader te laten studeren, maar Armins vader vond toch snel werk als aannemer. Hij trouwde
met een drie jaar oudere zangeres. En begon een Bouw en aannemersberdrijf Cornelis Minderhout. De
moeder van Armin was een echte schoonheid. Hoge jukbeenderen en brede mond.
Negen maanden na het huwelijk was Armin geboren. Armin denkt na aan de tijd dat Monica zwanger
was en dat zij het nieuws aan zijn ouders gingen vertellen, ze waren heel blij. Toen zijn moeder op het
sterfbed lag, zei ze dat het feit dat ze niet kan zien hoe het verdergaat met Armin en Bo, haar de meeste
pijn deed. En ze stierf vredig. Drie dagen later reisde Monica naar haar ouders, en ze zei tegen Armin dat
het goed was dat hij er niet bij was, toen ze haar ouders het nieuws dat ze zwanger was vertelde. Monica
had geen goede band met haar ouders.
Hoofdstuk 5:
Dan komt er een flash back, Monica en Armin waren nooit getrouwd geweest. Armin denkt erover na
hoe het nou kan zijn dat hij nooit wat had gemerkt dat Bo zijn kind niet is. Bo kreeg de achternaam van
zijn moeder: Paradies.
Ellen vertelt aan Armin dat ze met hem, wil trouwen, hij houdt wel veel van haar, maar hij vertelt haar
dat ze beter een andere man kan zoeken, omdat hij haar geen kind kan geven.
Bo had geen babykamer omdat het huis te klein was, maar verhuizen wilden Monica en Armin niet, om
het mooie uitzicht, en het werk dat zij in dat huis hadden gestoken. Armin vraagt aan Ellen of ze iets
weet van de vader van Bo, en of Monica iets aan haar had verteld, ze waren immers vriendinnen. Later
, op de avond doet hij haar een aanzoek.
Hoofdstuk 6:
Toen Boo werd geboren, had Armin werk gevonden bij een wetenschappelijke uitgeverij. En het is nog
steeds zijn werk. Hij nam wetenschappelijke artikelen meen naar huis en las ze voor aan Bo.
Hij bracht veel tijd samen met Bo, omdat hij geen moment wilde missen van zijn opgroeien.
Hoofdstuk 7:
Monica en Armin waren naar een benefiet voorstelling, maar het was saai het enige wat er leuk aan was
de borrel, want ze hadden lekker eten en er was goede wijn en whisky. Na afloop rijden Monica en
Armin naar een stille plek waar ze de liefde bedreven in de Renault 5, en dan komt de politie. 38 weken
later kwam Bo op de wereld.
Hoofdstuk 8:
Armin leidt aan het syndroom van Klinefelter, een afwijking van het geslachtshormoon. De dokter had
uitleg gegeven over wat het inhoudt. Zijn sperma bevat geen zaadcellen. De arts legde hem uit dat hij
niet de enige is die het syndroom van Klinefelter heeft en een kind opvoedt. De arts legt uit dat hij
erfelijk is belast met een afwijking die tot krankzinnigheid kan leiden, maar dat is een kleine kans.
Hoofdstuk 9:
Armin gaat wat drinken me Dees, en vertelt hem wat er is gebeurd, Dees is wetenschappelijk redacteur,
zij werkten voor dezelfde uitgeverij. Hij leeft ongezond en drinkt veel. Dees vertelt hem over een dag dat
hij samen met hen naar het strand was, en dat Armin, zijn kind in een draagdoek had en tegen hem
stond te lullen als een vijftienjarige, maar hij merkte niet dat Bo allang sliep. Hij ging verderop lopen en
Monica zat te huilen, maar vertelt niet aan Dees waarom ze zat te huilen. Dees schrikt wel van het
verhaal dat Armin niet de vader is van Bo is en zegt dat Bo op hem lijkt.
Monica had een ex-vriendje genaamd Robert. Robert was een mislukte rechtenstudent. Hij was
bekrompen en burgerlijk. Armin haalt weer de doos met foto’s, en ziet een foto van hem met Monika. En
ook een telefoonboek, waar hij het nummer van Robert vandaan haalt. Armin vraagt zich af wie de vader
van Bo kan zijn geweest, en noteert nog een man, genaamd Nico de reisleider, voor wie heel veel
vrouwen vielen.
Hoofdstuk 10:
Weer een flash-back, Bo hield van meeuwenvoeren, Armin, Monica en Bo hielden zondag het
meeuwenritueel, ze verzamelden heel de week brood, die ze zondag aan de meeuwen gingen voeren. Bo
hield ook van eenden, maar minder dan van meeuwen.
Hoofdstuk 11:
Armin denkt aan een avond dat Elle bij hem en Monica op bezoek kwam, Monica had gekookt. Monica
en Armin vroegen of Ellen bij hen op bed ging slapen. Ze bedreven de liefde met zijn drietjes en voor
Armin was het de eerste keer dat hij met een andere vrouw dan Monica sliep. Monica was ook verliefd
op Ellen, maar Armin vond dat niet bedreigend.
Hoofdstuk 12:
Dan vertelt Armin over een dag dat hij met Bo naar het Spanderswoud is geweest, onderweg naar huis,
zei Bo dat er een kabouter in zijn tas zat, en hij krijste, dat was het moment dat Armin boorde hij in de
kofferbak van de glanzend zwarte BMW. Toen had Armin Monica’s gele ranault-5. Het bleek om een muis
Hoofdstuk 1:
Armin Minderhout, De ik verteller rijdt met zijn vrouw Ellen naar het ziekenhuis. Ellen wilde zwanger
raken, maar het lukt niet. De arts vertelt dat hij slecht nieuws heeft namelijk dat hij onvruchtbaar is. De
ik verteller is van stomheid geslagen, dit kan niet dit moest een vergissing zijn, want hij heeft een kind,
genaamd Bo, een zoon van dertien. Op de terugweg naar huis vraagt Ellen of hij het aan Bo wil vertellen?
Hoofdstuk 2:
Als Armin thuis aankomt, zit hij te vergelijken met Bo, en dan merkt hij dat Bo niet veel op hem lijkt,
behalve dat de linkervoet die een kleine maat kleiner is dan de rechter, net als bij hem, maar dat is puur
toeval.
Dan leest hij een stuk uit de Bijbel waarin staat dat de kinderen lijken op diegene die ze liefheeft. Dan
legt hij uit aan Bo wat de donkere kamer van God is. En denkt eraan wie de vader is van Bo, en beseft dat
de enige die die vraag kan beantwoorden Monica is, en die is al tien jaar dood. Monica is de moeder van
Bo. Ze is overleden aan hersenvliesontsteking.
Hoofdstuk 3:
Hij haalt de doos vol foto’s van Monica uit de doos. Hij denkt terug aan een dagje Noordwijk samen, toen
was Monica 3 maanden zwanger. Het was op het strand bij Noordwijk. Monica’s huid is heel wit en ze
verbrandt heel snel in de zon. Hij bestudeert de andere foto’s en denkt terug aan hoe Monica was,
Monica is daarna ziek geworden. Hij probeert terug te denken aan wanneer de foto’s waren genomen.
Hoofdstuk 4:
De vader van zijn vader, grootvader dus was omgekomen aan een tramongeluk. Er was na de oorlog geen
geld om zijn vader te laten studeren, maar Armins vader vond toch snel werk als aannemer. Hij trouwde
met een drie jaar oudere zangeres. En begon een Bouw en aannemersberdrijf Cornelis Minderhout. De
moeder van Armin was een echte schoonheid. Hoge jukbeenderen en brede mond.
Negen maanden na het huwelijk was Armin geboren. Armin denkt na aan de tijd dat Monica zwanger
was en dat zij het nieuws aan zijn ouders gingen vertellen, ze waren heel blij. Toen zijn moeder op het
sterfbed lag, zei ze dat het feit dat ze niet kan zien hoe het verdergaat met Armin en Bo, haar de meeste
pijn deed. En ze stierf vredig. Drie dagen later reisde Monica naar haar ouders, en ze zei tegen Armin dat
het goed was dat hij er niet bij was, toen ze haar ouders het nieuws dat ze zwanger was vertelde. Monica
had geen goede band met haar ouders.
Hoofdstuk 5:
Dan komt er een flash back, Monica en Armin waren nooit getrouwd geweest. Armin denkt erover na
hoe het nou kan zijn dat hij nooit wat had gemerkt dat Bo zijn kind niet is. Bo kreeg de achternaam van
zijn moeder: Paradies.
Ellen vertelt aan Armin dat ze met hem, wil trouwen, hij houdt wel veel van haar, maar hij vertelt haar
dat ze beter een andere man kan zoeken, omdat hij haar geen kind kan geven.
Bo had geen babykamer omdat het huis te klein was, maar verhuizen wilden Monica en Armin niet, om
het mooie uitzicht, en het werk dat zij in dat huis hadden gestoken. Armin vraagt aan Ellen of ze iets
weet van de vader van Bo, en of Monica iets aan haar had verteld, ze waren immers vriendinnen. Later
, op de avond doet hij haar een aanzoek.
Hoofdstuk 6:
Toen Boo werd geboren, had Armin werk gevonden bij een wetenschappelijke uitgeverij. En het is nog
steeds zijn werk. Hij nam wetenschappelijke artikelen meen naar huis en las ze voor aan Bo.
Hij bracht veel tijd samen met Bo, omdat hij geen moment wilde missen van zijn opgroeien.
Hoofdstuk 7:
Monica en Armin waren naar een benefiet voorstelling, maar het was saai het enige wat er leuk aan was
de borrel, want ze hadden lekker eten en er was goede wijn en whisky. Na afloop rijden Monica en
Armin naar een stille plek waar ze de liefde bedreven in de Renault 5, en dan komt de politie. 38 weken
later kwam Bo op de wereld.
Hoofdstuk 8:
Armin leidt aan het syndroom van Klinefelter, een afwijking van het geslachtshormoon. De dokter had
uitleg gegeven over wat het inhoudt. Zijn sperma bevat geen zaadcellen. De arts legde hem uit dat hij
niet de enige is die het syndroom van Klinefelter heeft en een kind opvoedt. De arts legt uit dat hij
erfelijk is belast met een afwijking die tot krankzinnigheid kan leiden, maar dat is een kleine kans.
Hoofdstuk 9:
Armin gaat wat drinken me Dees, en vertelt hem wat er is gebeurd, Dees is wetenschappelijk redacteur,
zij werkten voor dezelfde uitgeverij. Hij leeft ongezond en drinkt veel. Dees vertelt hem over een dag dat
hij samen met hen naar het strand was, en dat Armin, zijn kind in een draagdoek had en tegen hem
stond te lullen als een vijftienjarige, maar hij merkte niet dat Bo allang sliep. Hij ging verderop lopen en
Monica zat te huilen, maar vertelt niet aan Dees waarom ze zat te huilen. Dees schrikt wel van het
verhaal dat Armin niet de vader is van Bo is en zegt dat Bo op hem lijkt.
Monica had een ex-vriendje genaamd Robert. Robert was een mislukte rechtenstudent. Hij was
bekrompen en burgerlijk. Armin haalt weer de doos met foto’s, en ziet een foto van hem met Monika. En
ook een telefoonboek, waar hij het nummer van Robert vandaan haalt. Armin vraagt zich af wie de vader
van Bo kan zijn geweest, en noteert nog een man, genaamd Nico de reisleider, voor wie heel veel
vrouwen vielen.
Hoofdstuk 10:
Weer een flash-back, Bo hield van meeuwenvoeren, Armin, Monica en Bo hielden zondag het
meeuwenritueel, ze verzamelden heel de week brood, die ze zondag aan de meeuwen gingen voeren. Bo
hield ook van eenden, maar minder dan van meeuwen.
Hoofdstuk 11:
Armin denkt aan een avond dat Elle bij hem en Monica op bezoek kwam, Monica had gekookt. Monica
en Armin vroegen of Ellen bij hen op bed ging slapen. Ze bedreven de liefde met zijn drietjes en voor
Armin was het de eerste keer dat hij met een andere vrouw dan Monica sliep. Monica was ook verliefd
op Ellen, maar Armin vond dat niet bedreigend.
Hoofdstuk 12:
Dan vertelt Armin over een dag dat hij met Bo naar het Spanderswoud is geweest, onderweg naar huis,
zei Bo dat er een kabouter in zijn tas zat, en hij krijste, dat was het moment dat Armin boorde hij in de
kofferbak van de glanzend zwarte BMW. Toen had Armin Monica’s gele ranault-5. Het bleek om een muis
