VOLLEDIGE Samenvatting onderdeel TROOSTERS inspanningfysiologie 2BACH 2SEM KINE

HOOFSTUK 1 : inleiding
WHOLE BODY EXCERISE
 Inspanning geleverd door het gehele lichaam
 grote spiergroepen in actie
 significante cardiovasculaire en ventilatoire impact.  hart en longen geraken uitgeput maar spier niet
 niet zo belastend per spiervezel
 Informatie over de diagnose, training, limitatie, veiligheid en prognose
 We gaan vaak een incremental test doen vooraleer dat een patiënt met zijn behandeling start
 Als we willen dat spieren inspanning leveren moeten we energie produceren
o Aeroob : O2 + substraat  ATP + CO2
o Anaeroob : substraat  ATP + lactaat ( CO2 )  bij een zware inspanning
o O2 is een indirecte maat voor inspanningsvermogen
 Inademen van 21% O2 en uitademen van 18% O2  3% O2 consumptie
 Verschillende systemen
o Energie levering is mogelijk tot 1 van de systemen is uitgeput
o CENTRAAL SYSTEEM = zuurstof levering
 Ventilatie
 Longen
 Ademhalingsspieren
 Gasuitwisseling : Lucht wordt in en uitgeademd
 Hartdebiet
 Contractie myocard
 Bloeddruk
 Bloedvaten
 O2 gaat naar spier
o PERIFEER SYSTEEM = zuurstof extractie
 Spiercontractie
 VO2MAX = maximale zuurstofconsumptie
o Toenemende belasting zorgt niet meer voor een toename van de zuurstofconsumptie
o Kunnen we enkel meten door steeds een test te doen met een hoger vermogen te starten tot dat de
test niet meer kan worden uitgevoerd worden  veel te omslachtig
o Wordt bepaald door constante belasting
o Alles onder de VO2max is een lineair verband tussen O2 verbruik en belasting
 VO2PEAK = Piek zuurstofconsumptie
o Benadering van de VO2MAX
o De maximale zuurstofconsumptie die bereikt wordt wanneer de belasting langzaam wordt
opgedreven tot het maximum
o Incremental test
o We gaan de belasting laten oplopen  op een bepaalt moment neemt de belasting nog toe maar de
VO2 niet meer = VO2 peak
o Je weet niet echt of de patiënt naar zijn maximaal gaat, ze kunnen altijd vroeger stoppen en zeggen
dat ze op hun maximaal zitten
o Als de persoon echt maximaal gaat  VO2MAX = VO2PIEK
o Ventilatie en hartdebiet : centrale factoren  zuurstof aanleveren
o Spiercontractie : perifere factoren  zuurstof extraheren
o 1MET betere VO2peak  13% risicoreductie op overlijden
 RUST O2 VERBRUIK
o 3.5 ml/kg/min
o Het basale metabolisme nodig om in leven te blijven in rust = ‘1MET’ ( metabool equivalent )
 Matige inspanning : 3-6 MET
 Intense inspanning : 6 en meer MET
 VO2MAX  10-12 MET
o We zien heel de dag door een variatie in O2 verbruik

,CONSTANT WORK
 Er is een toename in zuurstofverbruik + CO 2 productie voor elke inspanning dat je doet
 We zien een omgekeerde exponentiële stijging van VO 2 naar de steady state fase
 Steady state fase
o = zuurstof verbruik is precies de noodzakelijke O2 om de energie te
voorzien, Hartfrequentie en ademhaling op niveau om inspanning
vol te houden
o Hoe sneller je naar steady state gaat hoe beter dat je conditie is
o Tijd tot steady state  anaerobe energie verbruik
o Vanaf steady state  aeroob energie verbruik
o We creëren een zuurstofschuld  deze wordt gecompenseerd
door na je inspanning nog meer O2 op te nemen dan het lichaam
nodig heeft = graduele ontspanning  hier betaal je je zuurstof schuld terug
 Toename in Vermogen  toename in VO2 verbruik
o We zien een toename van 10ml O2/min per WATT dat je stijgt
o Bij het bereiken van VO2MAX kan je niet meer verder stijgen in O2 verbruik waardoor je de
inspanning minder lang zult volhouden
Klinische tests met constante belasting
 Labotests (+metingen tijdens inspanning in het labo)
o Fiets of loopband
o Uitkomstmaat in revalidatie-onderzoek (hoe lang kan een patiënt een sub maximale belasting
volhouden)
o Zuurstofopnamekinetiek als maat voor fitness (of recuperatiepolsfrequentie)
 Field testen (+metingen tijdens ‘klinische’ fieldtests)
o Zes minuten wandeltest
o Stair climbing test

INCREMENTAL
 Toenemende belasting tot max  zo wordt VO2 piek bepaald

Klinische testen met toenemende belasting tot maximaal
 Labotests
o Bepaling van piek responses (VO2, VCO2, HR, VE, StcO2)
o Bepaling van ‘sub maximale parameters’ (lactaat’drempel’, VCO2-slope …)
 Field testen
o Incremental shuttle walking (running test)
o vb. Bieptest
 All out exercise = wingate test
o anaerobe capaciteit
o 30 sec  nog geen extra zuurstof
o Zo snel mogelijk fietsen
o Aan belasting van 7.5% lichaamsgewicht
o Omwentelingen worden geregistreerd per 5sec
o We zien in het begin veel power output maar daarna een afname
o Hoe slechter de conditie hoe rapper deze afname zal zijn
o Bij patiënten ligt de mean power en peak power veel lager

,LOKALE SPIER WERK
 Inspanning geleverd door SPECIFIEKE SPIERGROEP(-EN) MEESTAL ZONDER significante cardiovasculaire en
ventilatoire impact
 Grote impact per spiervezels
SPIERKRACHT
 We zien een positieve correlatie tussen spieroppervlakte en spierkracht
o 16-30N spierkracht per cm² spier
o We zien dat de spieroppervlakte redelijk constant blijft tussen 12 en 22 jaar
o Als je meer spierkracht wilt hebben moet je meer spiermassa ontwikkelen
 Spierkracht wordt bepaald door
o Cross sectionele doorsnede CSA
o Excitatie-contractiekoppeling
o Spierlengte
o Spiervezeltype
 Aerobe spiervezels : uithouding
 Glycolitische spiervezels : kracht
o Spiervezelverloop
o Bloedvoorziening
 We zien dat de lokale bloedvoorziening heel belangrijk is voor kracht maar tijdens een
spiercontractie zien we een probleem voor de kracht
 Bij spiercontractie  toename intramusculaire druk  Als intramusculaire spier
groter is dan capillaire druk  occlusie van capillair in spier
 Bij kracht genereren meer als ½ maximale kracht  geen bloed meer naar spier 
verzuring, geen afvoer van CO2 en metabolieten
 Bij isometrische contractie komt de energie niet uit aerobe processen
 Bij een daling in spierkracht ligt dit vooral aan de perifere en neurale factoren en niet aan de centrale
factoren
 MAXIMAAL VRIJWILLIGE CONTRACTIE
o Isometrisch = gelijke lengte
 Isometrisch heeft een grotere kracht levering dan isokinetisch
 We zien wel dat de sterkste isokinetische ook de sterkste
isometrische is
o Isokinetisch = gelijke hoek
 Hoe hoger de hoeksnelheid hoe hoger de kracht levering
o Dynamisch = het maximale gewicht dat een persoon kan tillen : 1RM
o Excentrisch = het uitrekken van de spier  afbraak
 je hebt een gemotiveerde patiënt nodig dat maximaal wil werken, anders
geen valide meting  aanmoediging is heel belangrijk
klinisch diagnostisch van relatief weinig belang, wel belangrijk in trainingsparadigma’s omwille van
specificiteit
 NIET VRIJWILLIGE CONTRACTIE
o Elektrisch geïnduceerd
o Magnetisch geïnduceerd
voor niet wils-bekwaamde patiënten maar duur en oncomfortabel
SPIERUITHOUDING
 We geven sub maximaal gewicht aan P. met COPD  groot effect op spierkracht maar nog meer op
spieruithouding
 We zien dat een daling in ventilatie zorgt voor een groot effect op spieruithouding omdat er steeds minder
O2 toevoer is

, SPIERVERMOEIDHEID
 = Hoeveel kracht kan een spier minder leveren na een inspanning
 Verlies aan kracht of vermogen voor eenzelfde activatie door vermoeidheid van
o Centrale activatie : Hersenen en Zenuwen
o Perifere activatie : Neuromusculaire juncties, membraan exitabiliteit, geleidingssnelheid
o Contractiele functie : calcium kinetics, crossbridges
o Metabolisme : substraat, inhibitie van contractie door H of Pi
o Bloedstroom : zuurstof aanvoer en afvoer van metabolieten
al deze elementen kunnen vermoeid geraken waardoor dat er een daling is in kracht of vermogen
 STUDIE : contractiele vermoeidheid
o In vitro
 Pre test : voor de inspanning
 Inspanningstraining
 Post test : na oefenprogramma
 Kracht meting op een niet vrijwillige manier
 Resultaat
 We zien het effect van 1 oefensessie
 We zien een groot verschil in respons op
inspanningstraining : sommige niet moe,
andere volledig uitgeput
 De spier wordt beschadigd op microscopisch
niveau  deze beschadiging zorgt voor het
sterker maken van de spier
o Hoe meer beschadiging  Hoe hoger het trainingseffect
 Groene patiënten
 Hebben een lage vermoeidheid
 Hebben een laag trainingseffect  weinig spierbeschadiging
 Blauwe patiënten
 Hebben een hogere vermoeidheid
 hebben meer trainingseffect  grotere spierbeschadiging  stoffen komen vrij
waardoor de spier sterker wordt gemaakt
 NO PAIN NO GAIN
 Op basis van EMG
o We zien dat naarmate dat de spier vermoeid is er meer activatie nodig is om eenzelfde kracht te
generen
 Krachtverlies bij gelijke stimulus
o Hogere vermoeiheid wanneer we de persoon bergaf laat lopen aan éénzelfde snelheid tov geen
hellingsgraad  grotere beschadiging bij excentrisch spierwerk
 Breken van de actine – myosine brugjes
o Wanneer we vermoeid aan een inspanning starten zien we een versnelde vermoeidheid
o Excentrisch spierwerk geeft meer vermoeidheid ( stijfheid )
 Als je de dag ervoor spierschade hebt opgedaan ga je minder presteren de dag erna

SAMENVATTING
 Inspanning is een complex en geïntegreerd gebeuren met neuronale, cardiovasculaire, ventilatoire en
musculaire aspecten.
 Bij ‘whole body exercise’ is de aanlevering van zuurstof aan de werkende spier een factor die veelal
limiterend zal zijn.
 Bij locale inspanning is de musculaire component meestal limiterend.
 Dit is belangrijk in de context van training bij athleten EN bij patiënten.