Eran Fischer
Studentnummer 120193
Ethiek module 3
06 mei 2025
, 1. De student schrijft een dilemma rond ‘uitsluiting en participatie’
binnen SW en verbindt dit met de denkers Carl Rogers en Michel
Foucault.
Casus:
Een bewoonster en haar twee kinderen op ons asielzoekerscentrum (AZC)
hebben sinds 3 jaar een negatieve beschikking ontvangen van de Immigratie- en
Naturalisatiedienst (IND). Zij hebben een zogenoemde tri-claim. Dit betekend dat
zij een verblijfsvergunning in een ander Europees land hebben. In dat land waren
zij na het ontvangen van de verblijfsvergunning dakloos geraakt. Om deze reden
zijn zij doorgereisd naar Nederland. Hier hebben zij onderdak, medische zorg en
kunnen de kinderen naar school. Sinds afgelopen jaar is haar echtgenoot
zelfstandig vanuit Eritrea naar Nederland gekomen en heeft hij zijn eigen
asielprocedure lopen. Zijn vrouw en kinderen mogen niet toegevoegd worden in
deze aanvraag. Vanwege de verschillende procedures mogen zij ook niet op
dezelfde locatie verblijven omdat er een kans bestaat dat de vrouw en twee
kinderen worden uitgezet. De bewoonster blijft herhaalde asielaanvragen
indienen bij de IND echter tot heden zonder succes. Hierdoor zitten zij in een
fase waar de moeder geen deel mag nemen aan taallessen en is zij uitgesloten
van werk. Daarnaast ontvangt zij een lagere wekelijkse toelage dan iemand die
wel een eerste asielaanvraag of verblijfsvergunning heeft.
Dilemma:
Met de weet dat wanneer zij teruggestuurd worden naar het land waar zij in
origine hun verblijfsdocumenten hebben ontvangen weer dakloos raken, geen
aanspraak kunnen maken op de medische zorg en de kinderen niet naar school
kunnen. Zij niet terug kunnen naar het land van herkomst en dat zij hun
echtgenoot/vader sinds drie jaar weer zien, moet er dan niet naar het
onderliggende verhaal gekeken worden en naar het welzijn van de mens zelf?
Rogers zou dit probleem benaderen vanuit het idee dat ieder mens een
fundamentele waarde en een recht op zelfontwikkeling heeft.
Het huidige beleid behandelt de moeder en kinderen als een dossier, niet
als mensen met gevoelens en behoeften.
De uitsluiting van taallessen, werk en/of een volwaardige financiële
toelage beperkt haar zelfredzaamheid en vergroot haar afhankelijkheid.
De scheiding van het gezin is psychologisch schadelijk en gaat in tegen
het belang van een veilige en ondersteunende omgeving.
Rogers zou pleiten voor een menswaardige benadering waarbij:
Er moet gekeken worden naar de huidige situatie en niet alleen naar de
juridische status.
De moeder de kans krijgt om te participeren in de samenleving via
taalonderwijs en werk.
Het gezin samen kan verblijven, omdat emotionele stabiliteit cruciaal is
voor persoonlijke groei.
Het morele en menselijke belang van het gezin zal boven de rigide regelgeving
liggen.
Vanuit Rogers’ perspectief zou het welzijn van de moeder en kinderen voorop
moeten staan, en zouden ze de kans moeten krijgen om te participeren in de
samenleving.
Studentnummer 120193
Ethiek module 3
06 mei 2025
, 1. De student schrijft een dilemma rond ‘uitsluiting en participatie’
binnen SW en verbindt dit met de denkers Carl Rogers en Michel
Foucault.
Casus:
Een bewoonster en haar twee kinderen op ons asielzoekerscentrum (AZC)
hebben sinds 3 jaar een negatieve beschikking ontvangen van de Immigratie- en
Naturalisatiedienst (IND). Zij hebben een zogenoemde tri-claim. Dit betekend dat
zij een verblijfsvergunning in een ander Europees land hebben. In dat land waren
zij na het ontvangen van de verblijfsvergunning dakloos geraakt. Om deze reden
zijn zij doorgereisd naar Nederland. Hier hebben zij onderdak, medische zorg en
kunnen de kinderen naar school. Sinds afgelopen jaar is haar echtgenoot
zelfstandig vanuit Eritrea naar Nederland gekomen en heeft hij zijn eigen
asielprocedure lopen. Zijn vrouw en kinderen mogen niet toegevoegd worden in
deze aanvraag. Vanwege de verschillende procedures mogen zij ook niet op
dezelfde locatie verblijven omdat er een kans bestaat dat de vrouw en twee
kinderen worden uitgezet. De bewoonster blijft herhaalde asielaanvragen
indienen bij de IND echter tot heden zonder succes. Hierdoor zitten zij in een
fase waar de moeder geen deel mag nemen aan taallessen en is zij uitgesloten
van werk. Daarnaast ontvangt zij een lagere wekelijkse toelage dan iemand die
wel een eerste asielaanvraag of verblijfsvergunning heeft.
Dilemma:
Met de weet dat wanneer zij teruggestuurd worden naar het land waar zij in
origine hun verblijfsdocumenten hebben ontvangen weer dakloos raken, geen
aanspraak kunnen maken op de medische zorg en de kinderen niet naar school
kunnen. Zij niet terug kunnen naar het land van herkomst en dat zij hun
echtgenoot/vader sinds drie jaar weer zien, moet er dan niet naar het
onderliggende verhaal gekeken worden en naar het welzijn van de mens zelf?
Rogers zou dit probleem benaderen vanuit het idee dat ieder mens een
fundamentele waarde en een recht op zelfontwikkeling heeft.
Het huidige beleid behandelt de moeder en kinderen als een dossier, niet
als mensen met gevoelens en behoeften.
De uitsluiting van taallessen, werk en/of een volwaardige financiële
toelage beperkt haar zelfredzaamheid en vergroot haar afhankelijkheid.
De scheiding van het gezin is psychologisch schadelijk en gaat in tegen
het belang van een veilige en ondersteunende omgeving.
Rogers zou pleiten voor een menswaardige benadering waarbij:
Er moet gekeken worden naar de huidige situatie en niet alleen naar de
juridische status.
De moeder de kans krijgt om te participeren in de samenleving via
taalonderwijs en werk.
Het gezin samen kan verblijven, omdat emotionele stabiliteit cruciaal is
voor persoonlijke groei.
Het morele en menselijke belang van het gezin zal boven de rigide regelgeving
liggen.
Vanuit Rogers’ perspectief zou het welzijn van de moeder en kinderen voorop
moeten staan, en zouden ze de kans moeten krijgen om te participeren in de
samenleving.
