Patient Journey
Opdracht 3.2
Naam student: Lisa den Hartog
Studentnummer: 500863871
Examinator: Jesse Hoving
Opdracht: 3.2 Patient Journey
Inleverdatum: 29/01/2024
, Client: Mw W.
Ziektebeeld:
● Chronische pees- en slijmbeursontsteking, waarvoor mw behandeling met injecties
krijgt. Mw ervaart continu pijn.
● Mw is beperkt in het functioneren met haar rechterarm.
● Mw haar zicht is zeer slecht. Ze heeft macula oedeem en krijgt hier maandelijks een
intravitreale injectie voor.
● Mw is vorig jaar als depressief geconstateerd. Op het moment heeft mw geen last
meer van depressieve klachten.
Zorg van Cordaan: 2x in de week, op maandag en donderdag, in de avond ondersteunen bij het
douchen. Mw is bang om te vallen en wil daarom graag ondersteuning hebben bij het douchen.
Mw haar zicht is enorm verslechterd en dit belemmert haar tijdens haar dagelijkse taken en
hobby´s. Eén van mw haar hobby´s is rummikub. Ze merkt dat ze de kleuren en de cijfers op
de steentjes steeds slechter kan zien. Mw heeft daarom een lamp aangeschaft waar
verschillende standen op staan, op deze manier kan mw hem extra fel zetten zodat het licht
precies goed valt. Mw merkt dat de lamp af en toe niet goed genoeg werkt, dit ervaart ze als
frustrerend.
Lezen lukt ook erg slecht bij mw. Vooral bij wat kleinere letters heeft ze echt een
vergrootglas nodig. Er liggen dan ook meerdere vergrootglazen door het huis heen.
Mw haar depressieve klachten zijn zo goed als over. Mw ervaarde een aantal maanden
terug depressieve klachten en was dagelijks, hoe mw het noemt, ´knorrig.´ Mw geeft aan dat
er in die periode een fout met haar medicatie was gemaakt en ze had daardoor erg last van
de bijwerkingen. Ze vertelde dat het op een bepaald moment zo erg begon te worden, dat
het voor haar allemaal niet meer hoefde. Op een gegeven moment is dit allemaal opgelost
en hersteld en mw zag in dat het met dat ´knorrige’ gedrag niet meer ging. Ze heeft toen met
iemand gepraat en eigenlijk is het vanaf dat moment helemaal omgedraaid.
Met de chronische pees- en slijmbeursontsteking en de niet-mobiele rechterarm gaat het nu
vrijwel stabiel. Mw heeft de situatie geaccepteerd en probeert er het beste van te maken.
Mw komt niet meer buiten, alleen als ze ergens naar toe moet (zoals het ziekenhuis). Mw
geeft aan bang te zijn dat ze valt en dat er dan niemand bij haar is om te helpen. Dit is ook
de reden dat ze ondersteuning krijgt bij het douchen: ze is anders bang dat ze valt en er
niemand bij haar is om haar te helpen.
Ik heb een logboek bijgehouden van alle dagen dat ik bij mw ben geweest. Ik vertelde elke dag aan
mw wat ik geschreven had in mijn logboek en zij gaf hier dan antwoord op. Dit antwoord heb ik
neergezet in de vakjes onder mijn stukjes. Op deze manier wist mw dus wat ik schreef en gaf ze
antwoord, zo is er een dialoog ontstaan. Omdat mw slecht kan zien en digitaal niet helemaal bij de tijd
is, heb ik het zo gedaan.
Opdracht 3.2
Naam student: Lisa den Hartog
Studentnummer: 500863871
Examinator: Jesse Hoving
Opdracht: 3.2 Patient Journey
Inleverdatum: 29/01/2024
, Client: Mw W.
Ziektebeeld:
● Chronische pees- en slijmbeursontsteking, waarvoor mw behandeling met injecties
krijgt. Mw ervaart continu pijn.
● Mw is beperkt in het functioneren met haar rechterarm.
● Mw haar zicht is zeer slecht. Ze heeft macula oedeem en krijgt hier maandelijks een
intravitreale injectie voor.
● Mw is vorig jaar als depressief geconstateerd. Op het moment heeft mw geen last
meer van depressieve klachten.
Zorg van Cordaan: 2x in de week, op maandag en donderdag, in de avond ondersteunen bij het
douchen. Mw is bang om te vallen en wil daarom graag ondersteuning hebben bij het douchen.
Mw haar zicht is enorm verslechterd en dit belemmert haar tijdens haar dagelijkse taken en
hobby´s. Eén van mw haar hobby´s is rummikub. Ze merkt dat ze de kleuren en de cijfers op
de steentjes steeds slechter kan zien. Mw heeft daarom een lamp aangeschaft waar
verschillende standen op staan, op deze manier kan mw hem extra fel zetten zodat het licht
precies goed valt. Mw merkt dat de lamp af en toe niet goed genoeg werkt, dit ervaart ze als
frustrerend.
Lezen lukt ook erg slecht bij mw. Vooral bij wat kleinere letters heeft ze echt een
vergrootglas nodig. Er liggen dan ook meerdere vergrootglazen door het huis heen.
Mw haar depressieve klachten zijn zo goed als over. Mw ervaarde een aantal maanden
terug depressieve klachten en was dagelijks, hoe mw het noemt, ´knorrig.´ Mw geeft aan dat
er in die periode een fout met haar medicatie was gemaakt en ze had daardoor erg last van
de bijwerkingen. Ze vertelde dat het op een bepaald moment zo erg begon te worden, dat
het voor haar allemaal niet meer hoefde. Op een gegeven moment is dit allemaal opgelost
en hersteld en mw zag in dat het met dat ´knorrige’ gedrag niet meer ging. Ze heeft toen met
iemand gepraat en eigenlijk is het vanaf dat moment helemaal omgedraaid.
Met de chronische pees- en slijmbeursontsteking en de niet-mobiele rechterarm gaat het nu
vrijwel stabiel. Mw heeft de situatie geaccepteerd en probeert er het beste van te maken.
Mw komt niet meer buiten, alleen als ze ergens naar toe moet (zoals het ziekenhuis). Mw
geeft aan bang te zijn dat ze valt en dat er dan niemand bij haar is om te helpen. Dit is ook
de reden dat ze ondersteuning krijgt bij het douchen: ze is anders bang dat ze valt en er
niemand bij haar is om haar te helpen.
Ik heb een logboek bijgehouden van alle dagen dat ik bij mw ben geweest. Ik vertelde elke dag aan
mw wat ik geschreven had in mijn logboek en zij gaf hier dan antwoord op. Dit antwoord heb ik
neergezet in de vakjes onder mijn stukjes. Op deze manier wist mw dus wat ik schreef en gaf ze
antwoord, zo is er een dialoog ontstaan. Omdat mw slecht kan zien en digitaal niet helemaal bij de tijd
is, heb ik het zo gedaan.
