Understanding Motivation and Emotion
Johnmarshall Reeve
Hoofdstuk 1: Introductie
Simpele definitie van motivatie: een conditie in ons die verlangt naar een verandering in de
zelf of in de omgeving.
In de wetenschap van motivatie worden theorieën en testbare hypotheses gebruikt om een
begrip te krijgen van motivatie en emotie. Onderzoekers kunnen deze theorieën gebruiken om
bepaalde motivatieproblemen in het dagelijks leven op te lossen. De meest fundamentele
vragen zijn: ‘wat zorgt voor gedrag?’. Waarom begint het gedrag? Waarom blijft het gedrag
bestaan over de tijd? Wat stuurt het gedrag? Waarom stopt het gedrag?
De studie van motivatie kijkt naar de volgende interne processen:
Energie: geeft het gedrag kracht.
Richting: geeft het gedrag een doel.
Uithoudingsvermogen (persistence): zorgt voor volhouden van het gedrag.
Motieven zijn interne ervaringen –
behoeften, cognities en emoties. Externe
en sociale gebeurtenissen zijn ook
belangrijk, want deze vinden voorafgaand
aan de interne motieven plaats.
Het zijn deze motieven die energie,
richting en uithoudingsvermogen geven
aan het gedrag.
- Behoeften zijn condities waarbij de verzadiging ervan noodzakelijk zijn voor het
groeien en welzijn van het individu. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de
psychologische behoeften en biologische behoeften van de mens (zie later).
- Cognities zijn mentale gebeurtenissen, zoals gedachten, overtuigingen en doelen.
Cognitieve bronnen van motivatie komen vanuit hoe een persoon denkt.
- Emoties zijn gevoels-opwindende expressieve reacties op belangrijke gebeurtenissen
in ons leven. Elke emoties heeft een eigen motivatie functie.
- Externe gebeurtenissen hebben invloed op de interne motivatie. Ze zijn dus niet op
zichzelf een directe bron van motivatie.
Het is moeilijk om vanaf buiten te zien wat iemands motivaties zijn. Toch zijn er vijf
manieren waaruit je dit kan afleiden:
1. Gedrag: moeite, persistentie, keuze, latentie, gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal.
2. Betrokkenheid in de taak. Dit is een multidimensionaal construct bestaande uit:
o Gedrag: taakgerichtheid en moeite en persistentie tonen.
o Cognitie: geconcentreerd zijn, strategieën toepassen en kritisch denken.
o Agentschap: proactief initiatief nemen, dus vragen stellen en interesse tonen.
3. Psychofysiologie: dit is het proces waarbij psychologische staten als motivatie en
emotie zorgen voor fysiologische veranderingen. Denk aan afgifte van bepaald
, hormonen waardoor de hartslag en bloeddruk wordt verhoogd, etc. Deze fysiologische
activiteiten kunnen worden gemeten voor de motivatie en emotie.
4. Elke motivationele en emotionele staat, betreft hersenactiviteit.
5. Zelfrapportage kan ook voor data over motivatie en emotie zorgen. Het is bruikbaar
en informatief, maar niet altijd even betrouwbaar.
Er zijn 10 verenigende thema’s van de wetenschap van motivatie en emotie:
Motivatie en emotie helpen ons goed te functioneren;
Er bestaan verschillende soorten motivatie en het is dus niet een unipolair begrip;
Motivatie en emotie zijn tussenliggende variabelen – het zijn onzichtbare krachten die
gedrag verklaren;
Motivatieonderzoek laat zien wat mensen echt willen;
We zijn ons niet altijd bewust van wat ons motiveert;
Motivatie en emoties veranderen voortdurend en beïnvloeden elkaar. De omgeving
verandert en wij hebben op ons beurt ook invloed op die omgeving;
Motivatie wordt groter in een ondersteunende omgeving;
Niet alle motivatiestrategieën werken even goed;
Behoeften, emoties, cognities en welzijn hangen samen;
Er is niets zo praktisch als een goede theorie – theorieën helpen ons gedrag te
voorspellen.
,Hoofdstuk 2: Motivatie en Emotie in een Historisch Perspectief
De studie van motivatie is nog geen 100 jaar oud.
Het grote verschil met de studie van motivatie hedendaags en die van 50 jaar geleden, is dat er
toen helemaal niet werd gesproken over onderwerpen als intrinsieke motivatie, de zelf,
mindsets, persoonlijke controle, self-efficacy en positieve psychologie. Ook werd er niet
gekeken naar hoe motivatie kan worden toegepast in de praktijk. Er werd vooral gekeken naar
de drive theorie, homeostase, conditionering en emotie.
Voege filosofen stelden dat de wil centraal is als ultieme motivatiekracht.
Een grand theory is een allesomvattende theorie die de volledige motivatie van actie probeert
te verklaren vanuit één enkel principe: waarom we eten, werken, spelen, verliefd worden, etc.
Het statement dat de wil centraal is als de ultieme motivatiekracht is, is dus een grand theory.
Echter konden filosofen het concept van motivatie niet goed verklaren met de wil. Het riep
eigenlijk alleen maar dubbel het aantal vragen op, - want is de wil precies? Dit leidde tot het
pad van fysiologie: het instinct.
Darwin kwam met het instinct om gedrag te bepalen wat niet aangeleerd is, maar toch wordt
getoond. Motivatie komt dus voort vanuit genetische invloeden – grand theory nummer twee.
- Een probleem met deze theorie is dat het wordt gezien als een circulaire verklaring:
Waarom vechten mensen? Omdat ze een instinct hebben om te vechten. Dit leidt tot
een verklaring van gedrag door een instinct, maar ook verklaring van een instinct door
gedrag.
Uit onderzoek bleek dat als twee dieren die erg vergelijkbaar waren met verschillende
levenservaringen opgroeide, dit leidde tot ander gedrag. De instinct theorie werd dus niet
meer aangenomen.
Toen kwam het concept van de drive die de functie van gedrag verklaarde als de bevrediging
van lichamelijke behoeften.
Freud’s drive theorie: de drive is een soort middenman die ervoor zorgt dat
behoeftebevredigend gedrag ontstaat wanneer dat nodig is. De drive ontstaat volgens
Freud uit de volgende vier componenten:
Hull’s drive theorie: ook volgens Hull had motivatie (drive) een pure fysiologische
basis en lichaamsbehoeftes waren dus de ultieme bron van motivatie. Echter had
Hull’s theorie ook een kenmerk dat het niveau van motivatie kan worden voorspelt
(door afname van biologische verzadiging), en uiteindelijk gemanipuleerd.
, o Het feit dat drive kon worden afgeleid uit antecedente
omgevingsgebeurtenissen leidde tot het begin van de wetenschappelijke studie
van motivatie.
Hull’s onderzoek toonde dat als een respons volgde door een snelle reductie van de
drive, dit zorgde voor bekrachtiging. Zo leert het dier welke respons leidde tot
vermindering van de drive in die situatie. Dus: gewoonte en drive produceert gedrag.
Hij kwam met de volgende formule:
o E – sterkte van het gedrag, H = sterkte van de
gewoonte, D – drive.
Na onderzoek voegde hij nog een factor toe, namelijk de K - waarde van het
doelobject (kwaliteit en/of kwantiteit). Mensen werken
natuurlijk harder voor een doel met hogere waarde.
De D was een interne stimulatie en de K een externe → dus motivatie komt van twee
bronnen: biologische drive en omgevingsfactoren.
Empirisch onderzoek toonde zowel ondersteuning als beperkingen van de theorie. Ten eerste
ontstonden sommige motieven zonder een biologische behoefte (mensen met anorexia
nervosa eten niet, ondank de sterke biologische behoefte). Bovendien vonden ze dat ook
externe bronnen van motivatie, ook energie konden geven aan gedrag. Daarnaast ontstond
leren ook zonder reductie van de drive.
In de jaren 60 kwamen de grand theorieën: incentive (= een externe gebeurtenis die energie
en richting geeft aan gedrag) en arousal.
- Incentive verklaart waarom mensen positieve stimulansen naderen en negatieve
vermijden.
- Arousal stelt dat arousal zorgt voor alertheid en activatie. Het level hiervan is vaak
afhankelijk van hoe stimulerend de omgeving is.
De relatie tussen arousal en
welzijn/prestatie. De grand
theory is dat mensen neigen
naar een optimaal level van
arousal.
In de jaren 70 begonnen de minitheorieën van motivatie te ontstaan. Ze verklaren een
specifiek fenomeen van motivatie, i.p.v. alle motivatie in het geheel. Het werd namelijk
duidelijk dat er niet één grand theory het gehele concept van motivatie kon verklaren. Drie
historische trends waarom dit gebeurde:
1. Actieve natuur van personen: de drive theorie stelt dat de mens van inactief naar actief
gaat door motivatie. Echter zagen latere psychologen dit anders, namelijk dat mensen
altijd actief zijn in gedrag en dus inherent actief – paradigmaverschuiving.
2. Cognitieve revolutie → cognitieve processen werden belangrijk in de studie van
motivatie
3. Sociaal relevante vragen: onderzoekers gingen kijken naar belangrijke aspecten in het
dagelijks leven, zoals eten en obesitas. Er werd daarom ook meer samengewerkt met
Johnmarshall Reeve
Hoofdstuk 1: Introductie
Simpele definitie van motivatie: een conditie in ons die verlangt naar een verandering in de
zelf of in de omgeving.
In de wetenschap van motivatie worden theorieën en testbare hypotheses gebruikt om een
begrip te krijgen van motivatie en emotie. Onderzoekers kunnen deze theorieën gebruiken om
bepaalde motivatieproblemen in het dagelijks leven op te lossen. De meest fundamentele
vragen zijn: ‘wat zorgt voor gedrag?’. Waarom begint het gedrag? Waarom blijft het gedrag
bestaan over de tijd? Wat stuurt het gedrag? Waarom stopt het gedrag?
De studie van motivatie kijkt naar de volgende interne processen:
Energie: geeft het gedrag kracht.
Richting: geeft het gedrag een doel.
Uithoudingsvermogen (persistence): zorgt voor volhouden van het gedrag.
Motieven zijn interne ervaringen –
behoeften, cognities en emoties. Externe
en sociale gebeurtenissen zijn ook
belangrijk, want deze vinden voorafgaand
aan de interne motieven plaats.
Het zijn deze motieven die energie,
richting en uithoudingsvermogen geven
aan het gedrag.
- Behoeften zijn condities waarbij de verzadiging ervan noodzakelijk zijn voor het
groeien en welzijn van het individu. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de
psychologische behoeften en biologische behoeften van de mens (zie later).
- Cognities zijn mentale gebeurtenissen, zoals gedachten, overtuigingen en doelen.
Cognitieve bronnen van motivatie komen vanuit hoe een persoon denkt.
- Emoties zijn gevoels-opwindende expressieve reacties op belangrijke gebeurtenissen
in ons leven. Elke emoties heeft een eigen motivatie functie.
- Externe gebeurtenissen hebben invloed op de interne motivatie. Ze zijn dus niet op
zichzelf een directe bron van motivatie.
Het is moeilijk om vanaf buiten te zien wat iemands motivaties zijn. Toch zijn er vijf
manieren waaruit je dit kan afleiden:
1. Gedrag: moeite, persistentie, keuze, latentie, gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal.
2. Betrokkenheid in de taak. Dit is een multidimensionaal construct bestaande uit:
o Gedrag: taakgerichtheid en moeite en persistentie tonen.
o Cognitie: geconcentreerd zijn, strategieën toepassen en kritisch denken.
o Agentschap: proactief initiatief nemen, dus vragen stellen en interesse tonen.
3. Psychofysiologie: dit is het proces waarbij psychologische staten als motivatie en
emotie zorgen voor fysiologische veranderingen. Denk aan afgifte van bepaald
, hormonen waardoor de hartslag en bloeddruk wordt verhoogd, etc. Deze fysiologische
activiteiten kunnen worden gemeten voor de motivatie en emotie.
4. Elke motivationele en emotionele staat, betreft hersenactiviteit.
5. Zelfrapportage kan ook voor data over motivatie en emotie zorgen. Het is bruikbaar
en informatief, maar niet altijd even betrouwbaar.
Er zijn 10 verenigende thema’s van de wetenschap van motivatie en emotie:
Motivatie en emotie helpen ons goed te functioneren;
Er bestaan verschillende soorten motivatie en het is dus niet een unipolair begrip;
Motivatie en emotie zijn tussenliggende variabelen – het zijn onzichtbare krachten die
gedrag verklaren;
Motivatieonderzoek laat zien wat mensen echt willen;
We zijn ons niet altijd bewust van wat ons motiveert;
Motivatie en emoties veranderen voortdurend en beïnvloeden elkaar. De omgeving
verandert en wij hebben op ons beurt ook invloed op die omgeving;
Motivatie wordt groter in een ondersteunende omgeving;
Niet alle motivatiestrategieën werken even goed;
Behoeften, emoties, cognities en welzijn hangen samen;
Er is niets zo praktisch als een goede theorie – theorieën helpen ons gedrag te
voorspellen.
,Hoofdstuk 2: Motivatie en Emotie in een Historisch Perspectief
De studie van motivatie is nog geen 100 jaar oud.
Het grote verschil met de studie van motivatie hedendaags en die van 50 jaar geleden, is dat er
toen helemaal niet werd gesproken over onderwerpen als intrinsieke motivatie, de zelf,
mindsets, persoonlijke controle, self-efficacy en positieve psychologie. Ook werd er niet
gekeken naar hoe motivatie kan worden toegepast in de praktijk. Er werd vooral gekeken naar
de drive theorie, homeostase, conditionering en emotie.
Voege filosofen stelden dat de wil centraal is als ultieme motivatiekracht.
Een grand theory is een allesomvattende theorie die de volledige motivatie van actie probeert
te verklaren vanuit één enkel principe: waarom we eten, werken, spelen, verliefd worden, etc.
Het statement dat de wil centraal is als de ultieme motivatiekracht is, is dus een grand theory.
Echter konden filosofen het concept van motivatie niet goed verklaren met de wil. Het riep
eigenlijk alleen maar dubbel het aantal vragen op, - want is de wil precies? Dit leidde tot het
pad van fysiologie: het instinct.
Darwin kwam met het instinct om gedrag te bepalen wat niet aangeleerd is, maar toch wordt
getoond. Motivatie komt dus voort vanuit genetische invloeden – grand theory nummer twee.
- Een probleem met deze theorie is dat het wordt gezien als een circulaire verklaring:
Waarom vechten mensen? Omdat ze een instinct hebben om te vechten. Dit leidt tot
een verklaring van gedrag door een instinct, maar ook verklaring van een instinct door
gedrag.
Uit onderzoek bleek dat als twee dieren die erg vergelijkbaar waren met verschillende
levenservaringen opgroeide, dit leidde tot ander gedrag. De instinct theorie werd dus niet
meer aangenomen.
Toen kwam het concept van de drive die de functie van gedrag verklaarde als de bevrediging
van lichamelijke behoeften.
Freud’s drive theorie: de drive is een soort middenman die ervoor zorgt dat
behoeftebevredigend gedrag ontstaat wanneer dat nodig is. De drive ontstaat volgens
Freud uit de volgende vier componenten:
Hull’s drive theorie: ook volgens Hull had motivatie (drive) een pure fysiologische
basis en lichaamsbehoeftes waren dus de ultieme bron van motivatie. Echter had
Hull’s theorie ook een kenmerk dat het niveau van motivatie kan worden voorspelt
(door afname van biologische verzadiging), en uiteindelijk gemanipuleerd.
, o Het feit dat drive kon worden afgeleid uit antecedente
omgevingsgebeurtenissen leidde tot het begin van de wetenschappelijke studie
van motivatie.
Hull’s onderzoek toonde dat als een respons volgde door een snelle reductie van de
drive, dit zorgde voor bekrachtiging. Zo leert het dier welke respons leidde tot
vermindering van de drive in die situatie. Dus: gewoonte en drive produceert gedrag.
Hij kwam met de volgende formule:
o E – sterkte van het gedrag, H = sterkte van de
gewoonte, D – drive.
Na onderzoek voegde hij nog een factor toe, namelijk de K - waarde van het
doelobject (kwaliteit en/of kwantiteit). Mensen werken
natuurlijk harder voor een doel met hogere waarde.
De D was een interne stimulatie en de K een externe → dus motivatie komt van twee
bronnen: biologische drive en omgevingsfactoren.
Empirisch onderzoek toonde zowel ondersteuning als beperkingen van de theorie. Ten eerste
ontstonden sommige motieven zonder een biologische behoefte (mensen met anorexia
nervosa eten niet, ondank de sterke biologische behoefte). Bovendien vonden ze dat ook
externe bronnen van motivatie, ook energie konden geven aan gedrag. Daarnaast ontstond
leren ook zonder reductie van de drive.
In de jaren 60 kwamen de grand theorieën: incentive (= een externe gebeurtenis die energie
en richting geeft aan gedrag) en arousal.
- Incentive verklaart waarom mensen positieve stimulansen naderen en negatieve
vermijden.
- Arousal stelt dat arousal zorgt voor alertheid en activatie. Het level hiervan is vaak
afhankelijk van hoe stimulerend de omgeving is.
De relatie tussen arousal en
welzijn/prestatie. De grand
theory is dat mensen neigen
naar een optimaal level van
arousal.
In de jaren 70 begonnen de minitheorieën van motivatie te ontstaan. Ze verklaren een
specifiek fenomeen van motivatie, i.p.v. alle motivatie in het geheel. Het werd namelijk
duidelijk dat er niet één grand theory het gehele concept van motivatie kon verklaren. Drie
historische trends waarom dit gebeurde:
1. Actieve natuur van personen: de drive theorie stelt dat de mens van inactief naar actief
gaat door motivatie. Echter zagen latere psychologen dit anders, namelijk dat mensen
altijd actief zijn in gedrag en dus inherent actief – paradigmaverschuiving.
2. Cognitieve revolutie → cognitieve processen werden belangrijk in de studie van
motivatie
3. Sociaal relevante vragen: onderzoekers gingen kijken naar belangrijke aspecten in het
dagelijks leven, zoals eten en obesitas. Er werd daarom ook meer samengewerkt met
