Onderzoek onbegrepen gedrag in de maatschappij

MARICHA VEENENDAAL
MINOR ONBEGREPEN GEDRAG
ESSAY




Naam student: Maricha Veenendaal
Studentnummer: 500779773
Opleiding: Sociaal Pedagogische Hulpverlening
Inleverdatum: 30 november 2020
Naam beoordelaar: Ben Eggink
E-mailadres beoordelaar:

,Inhoudsopgave

Inleiding 2
Hoofdstuk 1 3

1.1 Individueel niveau 3

1.2 Maatschappelijk niveau 3

1.3 Organisatieniveau 5

Conclusie 6
Literatuurlijst 7
Bijlage 1 Casus 8

Bijlage 2 Beoordelingsformulier Lorena 9

Bijlage 3 Beoordelingsformulier Maricha 13




1



MARICHA VEENENDAAL | MINOR ONBEGREPEN GEDRAG

, Inleiding

Als je aan Gilles de la Tourette denkt, denk je waarschijnlijk direct aan een scheldziekte. Gilles de la Tourette is
een tic stoornis, waarbij er plotselinge en herhaaldelijke bewegingen gemaakt en/of woorden gezegd worden
(Hersenstichting, 2020). Toch heeft maar 15 procent van alle mensen die met Gilles de la Tourette
gediagnosticeerd zijn deze vloektic (Hersenstichting, 2020). Helaas krijgen mensen met Gilles de la Tourette
vaak te maken met vooroordelen en onbegrip (Stichting Gilles de la Tourette, z.j.). Zo denken veel mensen dat
Gilles de la Tourette gelijk staat aan vloeken en aan alles mogen zeggen wat je wil, dit wordt namelijk getoond
op tv. Door een eenzijdig beeld te creëren zorgt de media ervoor dat de samenleving een niet reëel beeld
ontwikkeld rondom Gilles de la Tourette. Veel problematieken bij Gilles de la Tourette zijn namelijk niet
zichtbaar, waardoor Touretters tegen onbegrip aan kunnen lopen. Ook komt het vaak voor dat mensen met
Tourette (verkeerd) gediagnosticeerd worden met een andere aandoening, zoals ADHD, autisme of OCD.
Ze krijgen dan geen Tourette-diagnose, terwijl ze wel Tourette hebben (Stichting Gilles de la Tourette, z.j.).

Nikolaï had op zijn achtste voor het eerst te maken met een dwanghandeling. Hij had het gevoel dat hij dingen
moest doen die hij helemaal niet wilde. Hij voelde zich gefrustreerd en probeerde het zoveel mogelijk in te
houden. De tics werden steeds uitgebreider en hij probeerde het zoveel mogelijk te verstoppen omdat hij zich
schaamde. Hij leerde zichzelf aan om zijn tics in te houden. Hij was altijd alert of iemand naar hem keek.
Zo niet, dan deed hij de tics even snel, of ging hij even naar het toilet om ze daar te doen. Alleen thuis op zijn
kamer kon hij helemaal zichzelf zijn. Doordat hij zich vaak alleen en zich niet begrepen voelde had hij
depressieve gevoelens ontwikkeld. Doordat Nikolaï geen scheldtics had en het niet zo duidelijk was dat hij Gilles
de la Tourette had, werd hij gediagnostiseerd met ADHD. Hij was gewoon een druk kind die niks anders had.
Pas drie jaar later, toen de tics meer zichtbaarder werden werd hij gediagnosticeerd met Gilles de la Tourette.

Zoals uit deze casus is gebleken heerst er onbegrip. Onbegrip bij de mensen met Gilles de la Tourette zelf, omdat
zij niet zichzelf kunnen zijn en niet kunnen voldoen aan de normen die de samenleving stelt. Onbegrip bij de
samenleving, omdat zij niet genoeg weten en dus oordelen op dat wat ze zien op de tv en dat zijn mensen die
schelden. En als laatste onbegrip bij de professionals die niet weten wat ze er mee aan moeten en dus
doorverwijzen of een verkeerde diagnose kunnen geven.

De vraagstelling die luidt; Wat is er nodig om begrip te krijgen voor mensen met Gilles de la Tourette?

In het middenstuk zullen er drie argumenten besproken worden op het standpunt te onderbouwen en vervolgens
zal er een conclusie gegeven worden.




2



MARICHA VEENENDAAL | MINOR ONBEGREPEN GEDRAG