Geschiedenis samenvatting
, 1.1 Brits kolonialisme in Amerika
Engelse koloniën in Amerika.
In 1585 stichtten de Engelse hun eerste kolonie op het eiland Roanoke, maar ze hielden het
er niet lang vol. De eerste blijvende kolonie was Virginia, waar ruim honderd kolonisten zich
in 1607 vestigde. Duizend kilometer noordelijker ontstond in 1620 de tweede Engelse
kolonie die New England werd genoemd. Hier wilde de kolonisten een geheel nieuwe
samenleving stichten volgens de ideeën van het streng protestantse calvinisme. Engeland
was meegegaan met de protestantse reformatie, maar een groep Engelse calvinisten vonden
dat deze kerkhervorming niet ver genoeg ging. Een deel hiervan vertrok in 1620 naar
Amerika. Deze migranten werden later de Pilgrim Fathers genoemd.
Tot 1660 bleven de Engelse koloniën in Amerika geïsoleerde buitenposten, maar onder
leiding van koning Karel II werd bijna de hele Noord-Amerikaanse kust gekoloniseerd. Karel
schonk grote stukken aan vrienden, die daar weer nieuwe koloniën stichtten.
In het noorden waren het vestigingskoloniën, waar mensen leefde van de landbouw,
nijverheid en handel. In het zuiden was de economie meer gefocust op de export van o.a.
rijst, katoen, kleurstof en tabak. De goedkope tabak uit Virginia zorgde ervoor dat roken een
gewoonte werd voor de Europese bevolking.
Het lot van de Indianen.
Her kolonialisme was een ramp voor de inheemse bevolking. De eerste contacten met de
Europeanen waren vreedzaam en er ontstond een levendige handel. Sommige
indianenvolken zagen de Europese als bondgenoten. Maar al snel braken er bloederige
oorlogen uit tussen de Indianen en de kolonisten.
De indianen accepteerde niet dat de kolonisten hun grond innamen. Geleidelijk werden de
indianen teruggedrongen en gediscrimineerd. Dit kwam ook doordat ze massaal stierven aan
ziekten die de Europeanen meenamen.
De trans-Atlantische driehoekshandel.
Ook in Caribisch gebied hadden de Engelse koloniën die veel winst opleverden. Ze
verkochten eerst tabak, maar ze konden niet op tegen de tabak uit Virginia. De kolonie werd
pas echt een succes toen ze overgingen op suikerplantages.
Het loodzware werk op de suikerplantages lieten de Engelse doen door slaven uit Afrika. Aan
de westkust van Afrika stichtten de Engelsen factorijen, waar ze van Afrikaanse handelaren
slaafgemaakten kochten.
Vanaf de jaren 1670 werden ook slaven ingezet in de zuidelijke plantagekoloniën. In de
noordelijke koloniën, waar landbouw en nijverheid overheersten, waren er veel minder
slaven. Slaven werkten daar vooral in het huishouden of de landbouw.
De Engelse regering gaf het monopolie op slavenhandel in 1672 aan de Royal African
Company. Later werd de slavenhandel vrijgegeven, maar de Royal African Company bleef
nog lang belangrijk in de winstgevende trans-Atlantische driehoekshandel.
De Amerikaanse onafhankelijkheid.
, 1.1 Brits kolonialisme in Amerika
Engelse koloniën in Amerika.
In 1585 stichtten de Engelse hun eerste kolonie op het eiland Roanoke, maar ze hielden het
er niet lang vol. De eerste blijvende kolonie was Virginia, waar ruim honderd kolonisten zich
in 1607 vestigde. Duizend kilometer noordelijker ontstond in 1620 de tweede Engelse
kolonie die New England werd genoemd. Hier wilde de kolonisten een geheel nieuwe
samenleving stichten volgens de ideeën van het streng protestantse calvinisme. Engeland
was meegegaan met de protestantse reformatie, maar een groep Engelse calvinisten vonden
dat deze kerkhervorming niet ver genoeg ging. Een deel hiervan vertrok in 1620 naar
Amerika. Deze migranten werden later de Pilgrim Fathers genoemd.
Tot 1660 bleven de Engelse koloniën in Amerika geïsoleerde buitenposten, maar onder
leiding van koning Karel II werd bijna de hele Noord-Amerikaanse kust gekoloniseerd. Karel
schonk grote stukken aan vrienden, die daar weer nieuwe koloniën stichtten.
In het noorden waren het vestigingskoloniën, waar mensen leefde van de landbouw,
nijverheid en handel. In het zuiden was de economie meer gefocust op de export van o.a.
rijst, katoen, kleurstof en tabak. De goedkope tabak uit Virginia zorgde ervoor dat roken een
gewoonte werd voor de Europese bevolking.
Het lot van de Indianen.
Her kolonialisme was een ramp voor de inheemse bevolking. De eerste contacten met de
Europeanen waren vreedzaam en er ontstond een levendige handel. Sommige
indianenvolken zagen de Europese als bondgenoten. Maar al snel braken er bloederige
oorlogen uit tussen de Indianen en de kolonisten.
De indianen accepteerde niet dat de kolonisten hun grond innamen. Geleidelijk werden de
indianen teruggedrongen en gediscrimineerd. Dit kwam ook doordat ze massaal stierven aan
ziekten die de Europeanen meenamen.
De trans-Atlantische driehoekshandel.
Ook in Caribisch gebied hadden de Engelse koloniën die veel winst opleverden. Ze
verkochten eerst tabak, maar ze konden niet op tegen de tabak uit Virginia. De kolonie werd
pas echt een succes toen ze overgingen op suikerplantages.
Het loodzware werk op de suikerplantages lieten de Engelse doen door slaven uit Afrika. Aan
de westkust van Afrika stichtten de Engelsen factorijen, waar ze van Afrikaanse handelaren
slaafgemaakten kochten.
Vanaf de jaren 1670 werden ook slaven ingezet in de zuidelijke plantagekoloniën. In de
noordelijke koloniën, waar landbouw en nijverheid overheersten, waren er veel minder
slaven. Slaven werkten daar vooral in het huishouden of de landbouw.
De Engelse regering gaf het monopolie op slavenhandel in 1672 aan de Royal African
Company. Later werd de slavenhandel vrijgegeven, maar de Royal African Company bleef
nog lang belangrijk in de winstgevende trans-Atlantische driehoekshandel.
De Amerikaanse onafhankelijkheid.
