examenvragen
U bent de directeur van een kliniek voor geestelijke gezondheidszorg die
gespecialiseerd is in het diagnosticeren van psychische aandoeningen in een
middelgroot voorstedelijk gebied in Europa. Vanwege de repercussies van de
COVID-19 pandemie moet uw kliniek meet patiënten behandelen dan normaal.
Terwijl de stad de kliniek runt, vroeg u de burgemeester om meer geld te ontvangen
om twee extra diagnostici in te huren.
Maar helaas kan de burgemeester, gezien de huidige inflatie, geen verdere hulp
bieden. Zij stelt voor dat u een deel van de begroting vrijmaakt door de kosten te
verlagen, bijvoorbeeld door de toepassing van projectieve tests af te schaffen, omdat
deze volgens haar verouderd zou zijn en alleen maar geld kosten. Verder betoogt de
burgemeester dat de diagnostische cyclus die uw diagnosten gebruikten te veel
variatie zou vertonen. Ze beweert dat diagnoses kunnen verschillen afhankelijk van
de diagnost, wat waarschijnlijk leidt tot dure foute diagnoses omdat het momenteel
gebruikte diagnostische proces te subjectief is en geen statistische ondersteuning
biedt. Het concentreren zich meer op statistische analyses in plaats van een klinisch
oordeel zou de nauwkeurigheid van diagnoses verhogen en verdere kostenbesparen
mogelijk maken.
1. War is uw standpunt als kliniche director over het gebruik van projectieve
testen voor de diagnose van psychologische aandoeningen? Kies voor het
tegen het gebruik ervan. Als u tegen bent, kunt u het beste
beargumenteren waarom en alternatieven aanbieden. Als u het gebruik
steunt, beargumenteer waarom en leg uit welke projectieve testen u
gebruikt en hun waarden voor de diagnose van psychologische
stoornissen.
Argument tegen de projectieve test:
Als klinisch directeur begrijp ik de toegenomen drukte als gevolg van de
COVID-19-pandemie. Ik stel om akkoord te gaan met de suggestie van de
burgemeester om het gebruik van projectieve tests af te schaffen, om zo
foute diagnoses te vermijden en de kosten te verlagen.
- Projectieve testen zijn ontworpen om onbewuste gedachten en gevoelens
naar boven te brengen. Bij projectieve testen zal de interpretatie van die
stimulusbehoeften, gevoelens, ervaringen, voorafgaande conditionering,
denkprocessen, enzovoort weerspiegelen wat vaak niet mogelijk is bij
directe vragenlijsten (Kaplan en Sacuzzo, chapter 14). Bij projectieve
testen wordt er zoveel mogelijk dubbelzinnigheid gecreerd zonder een
duidelijke structuur, waardoor de prestatie van de deelnemer alleen de
eigen innerlijke beleving weerspiegelt. Echter, komen bij deze projectieve
testen veel limitaties kijken en kunnen mensen snel overgediagnosticeerd
worden aangezien er vaak geen duidelijke criteria is waaraan de testen
, moeten voldoen om een diagnose vast te stellen en de prestatie van de
deelnemer afhankelijk is van de eigen interpretatie (Kaplan).
• Er zijn verschillende soorten projectieve testen, zoals
associatietechnieken. Hierbij hoort de Rorschach test die construeerde
elke stimuluskaart door inkt op een stuk papier te laten vallen waardoor
een unieke vorm op een witte achtergrond ontstond. Deelnemers moeten
vervolgens hieruit halen of ze iets kunnen zien in de inktvlek. Echter, bij
het evalueren van de Rorschach moeten we in gedachten houden dat het
geen universeel geaccepteerde toedieningsmethode is, de evaluatie van
de data is subjectief en kan op verschillende manieren worden
geinterpreteerd waardoor het vaak inconsistente resultaten opleverd
(Kaplan, ). Er zijn namelijk geen vastgestelde normen en geen duidelijk
vastgestelde criteria om de resultaten mee te vergelijken. Liliefield et al.
(2000) bevestigd ook dat de normen van deze test verouderd zijn en
gebasseerd zijn op een kleine steekproef. Een gevolg hiervan is dat
mensen snel overgediagnosticeerd worden. Bovendien, kunnen mensen
zoveel mogelijk antwoorden geven als ze maar willen wat ook kan leiden
tot een overdiagnostisering en verkeerde interpretaties. De burgemeester
heeft dus gelijk dat mensen snel foute diagnoses toegeschreven krijgen.
Ook benadrukt Liliefield et al. (2000) dat de validiteit lager is dan andere
pyschologische meetinstrumenten. Daarnaast is er een groot verschil
tussen studies met betrekking tot de waarde van de interne
consistentiecoefficienten, wat de betrouwbaarheid van deze test verlaagt.
• Verder zijn er ook constructiemethoden zoals de TAT-test. In tegenstelling
tot Rorscharch is deze test gebaseerd op een theorie, namelijk Murrays
theorie van behoeften. TAT-stimuli bestaan uit foto's die een
verscheidenheid aan scènes weergeven, waarbij de deelneemer een
verhaal bij moet bedenken. De test is voornamelijk gebaseerd op intuitie
van degene wat de test beoordeelt, wat de betrouwbaarheid beinvloedt.
Ook benoemd het artikel het walter-mitty effect wat kan optreden, hierbij
kunnen respondenten fantaseren over bepaalde eigenschappen die ze
bezitten, terwijl ze deze eigenlijk niet hebben. Aangezien de burgemeester
aangeeft dat de kliniek meer patienten moet aannemen dan normaal, zal
het walter-mitty effect mogelijk sneller over het hoofd gezien worden
waardoor er ook sneller sprake kan zijn van overdiagnostisering. Ten
slotte, de test heeft een lage incrementele validiteit wat aangeeft dat de
test weinig toevoegt aan de voorspelling van andere psychologische
testen. Deze stellingen beargumenteren de mening van de burgemeester
om de projectieve testen af te schaffen.
• Ten slotte zijn veel gebruikte projectieve tests expressieve technieken
zoals Draw a person tests, waarbij het onderwerp, meestal een kind,
, gevraagd wordt om het beeld van een persoon te tekenen voordat hij een
verhaal over de persoon vertelt. uit Liliefield et al. (2000) bleek dat de test
een zwakke wetenschappelijke status heeft, aangezien de test-hertest (in
welke mate de test consistente resultaten levert over de tijd) soms hoog is,
maar er duidelijke variaties tussen studies zijn. Verder, zijn er geen goed
gerepliceerde relaties tussen specifieke drawing signs en persoonlijkheid
of psychopathologie en is het dus geen goede test om betrouwbare
diagnoses te stellen in de kliniek. Ook kan een slecht artistiek vermogen
vaak resulteren in valse positieven voor psychopathologie, wat wederom
kan leiden tot overdiagnostisering. Ten slotte, is er geen bewijs van
incrementele validiteit. (de test voegt dus niks toe)
• Al met al, tonen deze resultaten aan dat projectieve testen erg veel
limitaties met zich meebrengen en kan men concluderen dat het niet veel
meerwaarde brengt aan het bepalen van de juiste diagnoses en dat de
burgemeester gelijk heeft dat het inzetten van meer statistische analyses
kosten bespaart en zorgt voor meer structuur en duidelijkheid.
• mogelijke alternatieven voor het diagnosticeren van psychische
aandoeningen is de MMPI Minnesota multiphasic personality inventory,
die op een betrouwbare manier persoonlijkheid meet van patienten
(Lilienfeld, 2000) en het gebruik van beweze effectieve
gestandaardiseerde vragenlijsten zoals de DSM-5 of de Beck Depression
Inventory om depressie te beoordelen (Harding, 2004). Deze instrumenten
hebben duidelijke criteria en normen wat kan zorgen voor meer structuur
bij de beoordelaars en wat het probleem van overdiagnose kan
verminderen. Ook blijkt uit Nederlandse Vereniging van Psychologen
(NIP) (2017) dat bij het kiezen van een instrument het belangrijk is om de
testhandleiding te gebruiken en om te overwegen om niet alleen naar de
score-uitkomsten van een test te kijken, maar ook naar de opmerkingen
van testbeoordelaars. Deze opmerkingen bieden extra informatie over de
mogelijkheden en beperkingen van de test en helpen bij het maken van
een weloverwogen keuze bij het selecteren van een instrument. Verder,
moet de psycholoog volgens deze NIP richtlijnen zich houden aan
bepaalde regels en ethische wetten die gebasseerd zijn op
verantwoordelijkheid (waarbij psychologen een vertrouwelijke relatie
moeten behouden met de client), integriteit (wat eerlijk en openheid en
gelijke behandelingen bevat), respect hebben voor hun clienten en
expertise behouden.Bij het selecteren van een instrument moeten de
psychologen zich ook afvragen of de test een duidelijk beeld kan geven
van de kenmerken van de cliënt, ongeacht geslacht, leeftijd, taal en
cultuur, allemaal om een zo goed mogelijke diagnose te kunnen stellen.
U bent de directeur van een kliniek voor geestelijke gezondheidszorg die
gespecialiseerd is in het diagnosticeren van psychische aandoeningen in een
middelgroot voorstedelijk gebied in Europa. Vanwege de repercussies van de
COVID-19 pandemie moet uw kliniek meet patiënten behandelen dan normaal.
Terwijl de stad de kliniek runt, vroeg u de burgemeester om meer geld te ontvangen
om twee extra diagnostici in te huren.
Maar helaas kan de burgemeester, gezien de huidige inflatie, geen verdere hulp
bieden. Zij stelt voor dat u een deel van de begroting vrijmaakt door de kosten te
verlagen, bijvoorbeeld door de toepassing van projectieve tests af te schaffen, omdat
deze volgens haar verouderd zou zijn en alleen maar geld kosten. Verder betoogt de
burgemeester dat de diagnostische cyclus die uw diagnosten gebruikten te veel
variatie zou vertonen. Ze beweert dat diagnoses kunnen verschillen afhankelijk van
de diagnost, wat waarschijnlijk leidt tot dure foute diagnoses omdat het momenteel
gebruikte diagnostische proces te subjectief is en geen statistische ondersteuning
biedt. Het concentreren zich meer op statistische analyses in plaats van een klinisch
oordeel zou de nauwkeurigheid van diagnoses verhogen en verdere kostenbesparen
mogelijk maken.
1. War is uw standpunt als kliniche director over het gebruik van projectieve
testen voor de diagnose van psychologische aandoeningen? Kies voor het
tegen het gebruik ervan. Als u tegen bent, kunt u het beste
beargumenteren waarom en alternatieven aanbieden. Als u het gebruik
steunt, beargumenteer waarom en leg uit welke projectieve testen u
gebruikt en hun waarden voor de diagnose van psychologische
stoornissen.
Argument tegen de projectieve test:
Als klinisch directeur begrijp ik de toegenomen drukte als gevolg van de
COVID-19-pandemie. Ik stel om akkoord te gaan met de suggestie van de
burgemeester om het gebruik van projectieve tests af te schaffen, om zo
foute diagnoses te vermijden en de kosten te verlagen.
- Projectieve testen zijn ontworpen om onbewuste gedachten en gevoelens
naar boven te brengen. Bij projectieve testen zal de interpretatie van die
stimulusbehoeften, gevoelens, ervaringen, voorafgaande conditionering,
denkprocessen, enzovoort weerspiegelen wat vaak niet mogelijk is bij
directe vragenlijsten (Kaplan en Sacuzzo, chapter 14). Bij projectieve
testen wordt er zoveel mogelijk dubbelzinnigheid gecreerd zonder een
duidelijke structuur, waardoor de prestatie van de deelnemer alleen de
eigen innerlijke beleving weerspiegelt. Echter, komen bij deze projectieve
testen veel limitaties kijken en kunnen mensen snel overgediagnosticeerd
worden aangezien er vaak geen duidelijke criteria is waaraan de testen
, moeten voldoen om een diagnose vast te stellen en de prestatie van de
deelnemer afhankelijk is van de eigen interpretatie (Kaplan).
• Er zijn verschillende soorten projectieve testen, zoals
associatietechnieken. Hierbij hoort de Rorschach test die construeerde
elke stimuluskaart door inkt op een stuk papier te laten vallen waardoor
een unieke vorm op een witte achtergrond ontstond. Deelnemers moeten
vervolgens hieruit halen of ze iets kunnen zien in de inktvlek. Echter, bij
het evalueren van de Rorschach moeten we in gedachten houden dat het
geen universeel geaccepteerde toedieningsmethode is, de evaluatie van
de data is subjectief en kan op verschillende manieren worden
geinterpreteerd waardoor het vaak inconsistente resultaten opleverd
(Kaplan, ). Er zijn namelijk geen vastgestelde normen en geen duidelijk
vastgestelde criteria om de resultaten mee te vergelijken. Liliefield et al.
(2000) bevestigd ook dat de normen van deze test verouderd zijn en
gebasseerd zijn op een kleine steekproef. Een gevolg hiervan is dat
mensen snel overgediagnosticeerd worden. Bovendien, kunnen mensen
zoveel mogelijk antwoorden geven als ze maar willen wat ook kan leiden
tot een overdiagnostisering en verkeerde interpretaties. De burgemeester
heeft dus gelijk dat mensen snel foute diagnoses toegeschreven krijgen.
Ook benadrukt Liliefield et al. (2000) dat de validiteit lager is dan andere
pyschologische meetinstrumenten. Daarnaast is er een groot verschil
tussen studies met betrekking tot de waarde van de interne
consistentiecoefficienten, wat de betrouwbaarheid van deze test verlaagt.
• Verder zijn er ook constructiemethoden zoals de TAT-test. In tegenstelling
tot Rorscharch is deze test gebaseerd op een theorie, namelijk Murrays
theorie van behoeften. TAT-stimuli bestaan uit foto's die een
verscheidenheid aan scènes weergeven, waarbij de deelneemer een
verhaal bij moet bedenken. De test is voornamelijk gebaseerd op intuitie
van degene wat de test beoordeelt, wat de betrouwbaarheid beinvloedt.
Ook benoemd het artikel het walter-mitty effect wat kan optreden, hierbij
kunnen respondenten fantaseren over bepaalde eigenschappen die ze
bezitten, terwijl ze deze eigenlijk niet hebben. Aangezien de burgemeester
aangeeft dat de kliniek meer patienten moet aannemen dan normaal, zal
het walter-mitty effect mogelijk sneller over het hoofd gezien worden
waardoor er ook sneller sprake kan zijn van overdiagnostisering. Ten
slotte, de test heeft een lage incrementele validiteit wat aangeeft dat de
test weinig toevoegt aan de voorspelling van andere psychologische
testen. Deze stellingen beargumenteren de mening van de burgemeester
om de projectieve testen af te schaffen.
• Ten slotte zijn veel gebruikte projectieve tests expressieve technieken
zoals Draw a person tests, waarbij het onderwerp, meestal een kind,
, gevraagd wordt om het beeld van een persoon te tekenen voordat hij een
verhaal over de persoon vertelt. uit Liliefield et al. (2000) bleek dat de test
een zwakke wetenschappelijke status heeft, aangezien de test-hertest (in
welke mate de test consistente resultaten levert over de tijd) soms hoog is,
maar er duidelijke variaties tussen studies zijn. Verder, zijn er geen goed
gerepliceerde relaties tussen specifieke drawing signs en persoonlijkheid
of psychopathologie en is het dus geen goede test om betrouwbare
diagnoses te stellen in de kliniek. Ook kan een slecht artistiek vermogen
vaak resulteren in valse positieven voor psychopathologie, wat wederom
kan leiden tot overdiagnostisering. Ten slotte, is er geen bewijs van
incrementele validiteit. (de test voegt dus niks toe)
• Al met al, tonen deze resultaten aan dat projectieve testen erg veel
limitaties met zich meebrengen en kan men concluderen dat het niet veel
meerwaarde brengt aan het bepalen van de juiste diagnoses en dat de
burgemeester gelijk heeft dat het inzetten van meer statistische analyses
kosten bespaart en zorgt voor meer structuur en duidelijkheid.
• mogelijke alternatieven voor het diagnosticeren van psychische
aandoeningen is de MMPI Minnesota multiphasic personality inventory,
die op een betrouwbare manier persoonlijkheid meet van patienten
(Lilienfeld, 2000) en het gebruik van beweze effectieve
gestandaardiseerde vragenlijsten zoals de DSM-5 of de Beck Depression
Inventory om depressie te beoordelen (Harding, 2004). Deze instrumenten
hebben duidelijke criteria en normen wat kan zorgen voor meer structuur
bij de beoordelaars en wat het probleem van overdiagnose kan
verminderen. Ook blijkt uit Nederlandse Vereniging van Psychologen
(NIP) (2017) dat bij het kiezen van een instrument het belangrijk is om de
testhandleiding te gebruiken en om te overwegen om niet alleen naar de
score-uitkomsten van een test te kijken, maar ook naar de opmerkingen
van testbeoordelaars. Deze opmerkingen bieden extra informatie over de
mogelijkheden en beperkingen van de test en helpen bij het maken van
een weloverwogen keuze bij het selecteren van een instrument. Verder,
moet de psycholoog volgens deze NIP richtlijnen zich houden aan
bepaalde regels en ethische wetten die gebasseerd zijn op
verantwoordelijkheid (waarbij psychologen een vertrouwelijke relatie
moeten behouden met de client), integriteit (wat eerlijk en openheid en
gelijke behandelingen bevat), respect hebben voor hun clienten en
expertise behouden.Bij het selecteren van een instrument moeten de
psychologen zich ook afvragen of de test een duidelijk beeld kan geven
van de kenmerken van de cliënt, ongeacht geslacht, leeftijd, taal en
cultuur, allemaal om een zo goed mogelijke diagnose te kunnen stellen.
