Kenmerkend Aspect: Het veranderende mens- en wereldbeeld van de Renaissance
en het begin van een nieuwe wetenschappelijke belangstelling.
Door de kruistochten naar, en de handel met het Oosten kwamen de mensen in West-
Europa weer opnieuw in contact met de Arabische wetenschappers die de kennis uit de
Klassieke Cultuur kenden. Die was in het Oosten bewaard gebleven. De meer rationele
manier van denken begon goed aan te slaan in Noord-Italië. Ook door de Arabische inval in
Spanje en de val van Constantinopel (1453) waardoor veel Christenen uit het Oosten naar
het Westen vluchtten en hun kennis meebrachten (vooral naar deze rijke en welvarende
steden in Noord-Italië), kwam de Grieks-Romeinse kennis/cultuur weer terug. Op het gebied
van architectuur kwamen de Grieks uitziende gebouwen weer terug. De schilderkunst
veranderde van emotieloos en statisch naar kunst met veel emotie, realisme, een centraal
mensbeeld en natuur. Dit geldt ook voor de beeldhouwkunst. De klassieke kunst kwam in
een Renaissance (=wedergeboorte).
Ook de wetenschappers uit de Renaissance zijn de studies die al gedaan waren in de
Oudheid opnieuw uit gaan voeren, waardoor zij deze theorieën konden bewijzen en/of
aanpassen. Zij wilden niet meer zomaar uitgaan van wat de kerk hen vertelde, maar hun
beweringen baseren op onderzoek en verschijnselen.( = nieuwe belangstelling voor
wetenschap!) Dit is waar het humanisme ontstaat. Het was in de Renaissance heel
belangrijk om je op zoveel mogelijk gebieden te ontwikkelen. Dat noem je de homo
universalis. Een goed voorbeeld hiervan is Leonardo Da Vinci. Hij deed onderzoek naar
van alles en nog wat. De anatomie werd onderzocht door lijken te ontleden en er werden
verschillende wapens door hem uitgevonden. Ook is hij een beroemd kunstenaar.
Steeds meer mensen gingen twijfelen aan de bijbel en aan de kerk, doordat Erasmus de
vertaling van de Vulgaat opnieuw ging doen en ontdekte dat in de huidige bijbel veel
taalfouten zaten. Mensen wisten niet meer of de regels van de kerk dan wel zouden
kloppen.