Boek Maarten van Rossum – Kapitalisme zonder Remmen
Keynes – n Keynes' theorie kunnen de algemene tendensen op macro-economisch niveau het gedrag
op micro-economisch niveau van individuen overheersen. In plaats van het economische proces, dat
naar ononderbroken verbeteringen van de potentiële output streeft, en waarin de meeste klassieke
economen al vanaf 1700 hadden geloofd, beweerde Keynes dat het belang van de gezamenlijke
vraag naar goederen van zowel de overheid als de privésector, de drijvende factor van de economie
was, vooral tijdens perioden van recessie. Vanuit dit standpunt debiteerde hij dat het
overheidsbeleid zou worden gebruikt om de vraag op macro-economisch niveau aan te zwengelen,
om hoge werkloosheid en deflatie te kunnen bestrijden, die in de jaren 30 voorkwamen.
Een centrale conclusie van de keynesiaanse economie geeft weer dat er geen sterke automatische
tendens bestaat om output en werkgelegenheid verder te doen evolueren om naar een niveau van
volledige werkgelegenheid te komen. Dit, dacht Keynes, staat in conflict met de principes van de
klassieke economie. Deze volgt de algemene tendens om naar een evenwicht te komen, in een
economie die door het streven naar meer winst beheerst wordt. In de neoklassieke economie, die de
keynesiaanse macro-economische concepten met een micro-economische grondslag combineert,
wordt prijsaanpassing toegepast om de voorwaarden van een algemeen evenwicht te bereiken.
Keynes zag dit eerder als een algemene theorie die ofwel volledig, ofwel weinig gebruikmaakt van de
beschikbare middelen, terwijl de economie voor de jaren 30 zich enkel concentreerde om volledig
gebruik te maken van de middelen die zij ter beschikking had.
Bretton woods – Het systeem van Bretton Woods voorzag in de invoering van een stelsel van vaste
wisselkoersen. Bijzonder was dat alleen de dollar tegen een vaste hoeveelheid goud kon worden
ingewisseld bij de Amerikaanse Centrale Bank. Voor alle andere valuta werd wel een vaste
wisselkoers met de dollar bepaald, maar deze waren niet direct inwisselbaar tegen goud. Indirect
betekende het systeem van Bretton Woods de herinvoering van de goudstandaard.
Friedrich Hayek- Zijn economisch werk spitst zich op in uiteenzettingen over hoe een markt door
prijsvorming informatie aan haar deelnemers verschaft en hoe planeconomieën deze
informatieverspreiding verhinderen
Milton Friedman – Friedman geldt als een van de grondleggers van het monetarisme. Dat houdt in
dat hij een grote rol toekende aan het geld in het economisch verkeer. Een vergroting van de
geldhoeveelheid veroorzaakt in ieder geval op de lange termijn, maar volgens de monetaristen
mogelijk ook op al korte termijn inflatie. Daarom pleitten Friedman en de zijnen ervoor dat de
centrale bank de geldhoeveelheid slechts met een vooraf bepaald maximumpercentage per jaar zou
laten groeien. Dit maximumpercentage zou gerelateerd moeten zijn aan het reële deel van alle
economische transacties. De monetaristen denken dat inflatie en werkloosheid hierdoor effectief
kunnen worden tegengegaan. Ook zijn zij voorstander van een sterke liberalisering van het
economisch verkeer, dit omdat zij van mening zijn dat dit de maatschappij ten goede kom
Keynes – n Keynes' theorie kunnen de algemene tendensen op macro-economisch niveau het gedrag
op micro-economisch niveau van individuen overheersen. In plaats van het economische proces, dat
naar ononderbroken verbeteringen van de potentiële output streeft, en waarin de meeste klassieke
economen al vanaf 1700 hadden geloofd, beweerde Keynes dat het belang van de gezamenlijke
vraag naar goederen van zowel de overheid als de privésector, de drijvende factor van de economie
was, vooral tijdens perioden van recessie. Vanuit dit standpunt debiteerde hij dat het
overheidsbeleid zou worden gebruikt om de vraag op macro-economisch niveau aan te zwengelen,
om hoge werkloosheid en deflatie te kunnen bestrijden, die in de jaren 30 voorkwamen.
Een centrale conclusie van de keynesiaanse economie geeft weer dat er geen sterke automatische
tendens bestaat om output en werkgelegenheid verder te doen evolueren om naar een niveau van
volledige werkgelegenheid te komen. Dit, dacht Keynes, staat in conflict met de principes van de
klassieke economie. Deze volgt de algemene tendens om naar een evenwicht te komen, in een
economie die door het streven naar meer winst beheerst wordt. In de neoklassieke economie, die de
keynesiaanse macro-economische concepten met een micro-economische grondslag combineert,
wordt prijsaanpassing toegepast om de voorwaarden van een algemeen evenwicht te bereiken.
Keynes zag dit eerder als een algemene theorie die ofwel volledig, ofwel weinig gebruikmaakt van de
beschikbare middelen, terwijl de economie voor de jaren 30 zich enkel concentreerde om volledig
gebruik te maken van de middelen die zij ter beschikking had.
Bretton woods – Het systeem van Bretton Woods voorzag in de invoering van een stelsel van vaste
wisselkoersen. Bijzonder was dat alleen de dollar tegen een vaste hoeveelheid goud kon worden
ingewisseld bij de Amerikaanse Centrale Bank. Voor alle andere valuta werd wel een vaste
wisselkoers met de dollar bepaald, maar deze waren niet direct inwisselbaar tegen goud. Indirect
betekende het systeem van Bretton Woods de herinvoering van de goudstandaard.
Friedrich Hayek- Zijn economisch werk spitst zich op in uiteenzettingen over hoe een markt door
prijsvorming informatie aan haar deelnemers verschaft en hoe planeconomieën deze
informatieverspreiding verhinderen
Milton Friedman – Friedman geldt als een van de grondleggers van het monetarisme. Dat houdt in
dat hij een grote rol toekende aan het geld in het economisch verkeer. Een vergroting van de
geldhoeveelheid veroorzaakt in ieder geval op de lange termijn, maar volgens de monetaristen
mogelijk ook op al korte termijn inflatie. Daarom pleitten Friedman en de zijnen ervoor dat de
centrale bank de geldhoeveelheid slechts met een vooraf bepaald maximumpercentage per jaar zou
laten groeien. Dit maximumpercentage zou gerelateerd moeten zijn aan het reële deel van alle
economische transacties. De monetaristen denken dat inflatie en werkloosheid hierdoor effectief
kunnen worden tegengegaan. Ook zijn zij voorstander van een sterke liberalisering van het
economisch verkeer, dit omdat zij van mening zijn dat dit de maatschappij ten goede kom
