Samenvatting – Anne ici, Sélima là-bas – Marie Féraud
ANNE ICI
I
Anne is 14 jaar. Ze in de tweede klas van het lyceum (dat is de 5 e VWO in
Nederland). Ze noemt zich Anne. Ze heeft Sélima (haar eigenlijke naam) ‘gedood’.
Ze zit naast Martine die dit jaar was blijven zitten. Ze is een serieuze leerlinge.
Alleen de taal geeft problemen. Ze krijgt daarom bijlessen.
Ze woont in een HLM (goedkope huurflat) in Marseille.
Djawed is 16 jaar. Hij vernielt veel met een groep op zijn verjaardag.
Anne voegt zich bij de Fransen. Ze wordt daarom als een verraadster beschouwd als
ze die helpt te verdedigen bij de docenten als de politie komt.
Ze schaamde zich op dat moment Arabisch te zijn.
Djawed, thuisgekomen, slaat haar in elkaar.
Ze vertelt over haar moeder dit op haar 16e is getrouwd. Ook denkt ze dat haar
moeder liever had gewild dat haar broertjes de kans hadden gehad te leren, wat nu
niet het geval is.
De redenen van naamsverandering: in Pierrefont komen veel Arabische namen voor.
Maar hier zijn vooral veel Franse namen. Ze zou met een Arabische naam
onmiddellijk opvallen. Daarom dus de naam Anne omdat ze isolement wil vermijden.
Voordat ze de dag daarop naar Alger vertrekt, vertelt ze veel.
Bij aankomst in Alger zal de broer van haar vader op haar wachten. Ze heet dan
weer Sélima.
II
Er zijn veel dingen gebeurd vanaf het moment dat ze haar naam heeft veranderd.
Dominique, een jongen, is iemand waar ze ruzie mee heeft op school tijdens de
eerste schooldag.
Anne zit in dezelfde bus als Martine. Dominique zit ook in die bus. Hij vraagt of ze nu
eigenlijk Anne of Sélima heet.
Een meisje uit een andere klas van de CES (Collège d’Enseignement Secondaire –
middelbare school) zegt namelijk dat zij Sélima heet. Dit overvalt Anne. Martine
verdedigt haar.
Anne is Algerijnse, geboren in Frankrijk, in 1960. Maar dat jaartal klopt volgens Anne
niet.
Ze beschrijft de armoedige omgeving van Pierrefont waarin ze is opgegroeid, een
bidonville, een krottenwijk.
Ze heeft het over scheldwoorden zoals ‘sale Arabe’, ‘sale Italien’, etc.
Er wonen veel mensen uit de Maghreb (Algerije, Marokko, Tunesië). Ze hoort haar
ouders nooit praten over Algerije. Is het een pijnlijk onderwerp voor ze? Dat vraagt
Anne zich af.
L’indépendance, de onafhankelijkheid, was in 1962. Algerije is toen onafhankelijk
geworden na een kolonie van Frankrijk geweest te zijn.
,
ANNE ICI
I
Anne is 14 jaar. Ze in de tweede klas van het lyceum (dat is de 5 e VWO in
Nederland). Ze noemt zich Anne. Ze heeft Sélima (haar eigenlijke naam) ‘gedood’.
Ze zit naast Martine die dit jaar was blijven zitten. Ze is een serieuze leerlinge.
Alleen de taal geeft problemen. Ze krijgt daarom bijlessen.
Ze woont in een HLM (goedkope huurflat) in Marseille.
Djawed is 16 jaar. Hij vernielt veel met een groep op zijn verjaardag.
Anne voegt zich bij de Fransen. Ze wordt daarom als een verraadster beschouwd als
ze die helpt te verdedigen bij de docenten als de politie komt.
Ze schaamde zich op dat moment Arabisch te zijn.
Djawed, thuisgekomen, slaat haar in elkaar.
Ze vertelt over haar moeder dit op haar 16e is getrouwd. Ook denkt ze dat haar
moeder liever had gewild dat haar broertjes de kans hadden gehad te leren, wat nu
niet het geval is.
De redenen van naamsverandering: in Pierrefont komen veel Arabische namen voor.
Maar hier zijn vooral veel Franse namen. Ze zou met een Arabische naam
onmiddellijk opvallen. Daarom dus de naam Anne omdat ze isolement wil vermijden.
Voordat ze de dag daarop naar Alger vertrekt, vertelt ze veel.
Bij aankomst in Alger zal de broer van haar vader op haar wachten. Ze heet dan
weer Sélima.
II
Er zijn veel dingen gebeurd vanaf het moment dat ze haar naam heeft veranderd.
Dominique, een jongen, is iemand waar ze ruzie mee heeft op school tijdens de
eerste schooldag.
Anne zit in dezelfde bus als Martine. Dominique zit ook in die bus. Hij vraagt of ze nu
eigenlijk Anne of Sélima heet.
Een meisje uit een andere klas van de CES (Collège d’Enseignement Secondaire –
middelbare school) zegt namelijk dat zij Sélima heet. Dit overvalt Anne. Martine
verdedigt haar.
Anne is Algerijnse, geboren in Frankrijk, in 1960. Maar dat jaartal klopt volgens Anne
niet.
Ze beschrijft de armoedige omgeving van Pierrefont waarin ze is opgegroeid, een
bidonville, een krottenwijk.
Ze heeft het over scheldwoorden zoals ‘sale Arabe’, ‘sale Italien’, etc.
Er wonen veel mensen uit de Maghreb (Algerije, Marokko, Tunesië). Ze hoort haar
ouders nooit praten over Algerije. Is het een pijnlijk onderwerp voor ze? Dat vraagt
Anne zich af.
L’indépendance, de onafhankelijkheid, was in 1962. Algerije is toen onafhankelijk
geworden na een kolonie van Frankrijk geweest te zijn.
,
