Hoofdstuk 1 Basis kennis en communicatie
1865: Mag een drogist medicijnen verkopen in Nederland
Geneesmiddel: Middel om te genezen van ziektes (symptomen van ziekte, pijn,
verwondingen en gebreken bij de mensen allemaal bestreden met geneesmiddelen).
Verstopte neus gaat weer open (geneesmiddel)
Zalf tegen gewrichtspijn (geneesmiddel)
Geneesmiddelenwet: Wanneer een warenwetartikel wordt aangeprezen met een medische
claim (ziekte of aandoening), wordt dit artikel door deze aanprijzing een geneesmiddel en
moet het ook geregistreerd worden als geneesmiddel.
Voorbeeld: Bij de verkoop van een zakje drop wordt er verteld dat het tegen keelpijn helpt,
dan betekent dat het zakje drop automatisch een geneesmiddel wordt en zal het vallen
onder de geneesmiddelenwet.
Warenwet: Als je had verteld dat de dropjes de keel verzachten (gezondheidsclaim), dan is
er niets aan de hand en valt het onder de warenwet.
Wat mag wel en wat mag niet:
Een “verkoper in de Drogisterij” mag alleen productgericht advies adviseren!
Een “verkoper in de Drogisterij” mag geen klachtgericht advies geven! (Mag alleen assistent-
drogist/ drogist)
Productgerichte adviezen (dit mag dus wel):
1. Doseringen
2. Advisering over het gebruik
3. Aanvullende waarschuwingen over de geneesmiddelen (Ik heb last van hoge
bloeddruk, mag ik dan Aspro Bruis?)
4. Het signaleren van mogelijke risico’s bij aankoop van meerdere geneesmiddelen
(voor dezelfde persoon)
5. Aanvullen met leefregels (bijv. naast een keelpijntablet, gorgelen met zout water)
6. Adviseren om contact met de huisarts op te nemen als men ook UR geneesmiddelen
gebruikt in verband met de combinatie.
Wanneer de klacht in beeld komt zal men altijd de (Assistent-) Drogist erbij moeten halen!
Registratie van geneesmiddelen
Geneesmiddelen mogen alleen worden verhandeld als ze zijn vermeld in de registers van het
College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG).
Geregistreerde geneesmiddelen krijgen een 5-cijferig nummer, voorafgegaan door de letters
RVG (Register Verpakte Geneesmiddelen).
,Sinds 2002 = Homeopathische geneesmiddelen zijn ook geregistreerd met een RVH-nummer
(Registratie Voor Homeopathische Geneesmiddelen).
Bij de inschrijving wordt ook de wijze van afleveren aangegeven.
Indeling Geneesmiddelen: ( 4 categorieën geneesmiddelen)
UR= Uitsluitend op Recept
UA= Uitsluitend Apotheek
UAD= Uitsluitend Apotheek en Drogist
AV= Algemene Verkoop
AV-Geneesmiddelen mogen vrijwel overal verkocht worden. De meeste zonder recept te
verkrijgen geneesmiddelen krijgen de UAD-status.
Drogist (UAD en AV-producten verkopen)
Medische hulpmiddelen: Elk instrument, toestel, apparaat, stof of elk ander artikel dat door
de fabrikant bestemd is om bij de mens te worden gebruikt om ziektes of handicaps op te
sporen, te behandelen, te verlichten of te voorkomen. Zoals bijvoorbeeld verbandartikelen,
condooms en zwangerschapstesten.
Zelfselectie: Onder toezicht van een apotheker of drogist AV of UAD-Geneesmiddelen aan de
hand van zelfbediening kopen.
De zonder recept verkrijgbare geneesmiddelen worden ook wel OTC-geneesmiddelen
genoemd (Over The Counter= Verkoop over de toonbank)
Zelfzorg: De klant is zelf verantwoordelijk voor zijn/haar eigen gezondheid en welbevinden.
Letterlijk moet de klant goed voor zichzelf zorgen.
Zelfzorggeneesmiddelen: Geneesmiddelen die de klant op eigen verantwoording koopt en
gebruikt.
Omzet zelfzorggeneesmiddelen en gezondheidsproducten: In Nederland wordt aan
zelfzorggeneesmiddelen en gezondheidsproducten (zoals vitamines en mineralen) jaarlijks
bijna 700 miljoen euro uitgegeven. Waarvan 75% omgezet wordt in drogisterijen.
Verkeerd gebruik of misbruik:
Let altijd op het gebruik bij de paracetamol, er wordt veel misbruik van gemaakt. Een
overdosis kan zeer gevaarlijk zijn.
Inhoud van een bijsluiter:
Algemene kenmerken
-Hoe het middel precies heet (benaming).
-Wat er precies in zit (=Kwalitatieve samenstelling)
-In welke hoeveelheden (=Kwantitatieve samenstelling)
-Farmaceutische vorm en inhoud (tablet, poeder of zalf)
-Het gehalte (Hoeveel werkzame stof zit erin?)
, Ook wordt onder de algemene kenmerken uitgelegd tot welke groep het middel
behoort (geneesmiddelgroep, bijvoorbeeld pijnstillende middelen).
Ten slotte wordt vermeld wie (het bedrijf) verantwoordelijk is voor het in de handel
brengen van het middel en wordt het RVG of RVH nummer aangegeven.
Toepassing van het geneesmiddel (indicatie)
Onder de indicatie wordt aangegeven waarvoor het geneesmiddel is bedoeld, dat wil
zeggen in welke gevallen en bij welke aandoeningen het kan worden toegepast.
Voorbeeld: Een indicatie voor een pijnstiller is bijvoorbeeld hoofdpijn of
menstruatiepijn.
Een indicatie voor een kalmerend middel is bijvoorbeeld nervositeit of stress.
Contra-Indicaties:
Hier wordt aandacht besteed aan de gevallen waarin het geneesmiddel niet moet
worden gebruikt. Pijnstillers bevatten bijvoorbeeld bestanddelen waar men
overgevoelig voor kan zijn.
Bijv. Een contra-indicatie voor pijnstillers is dan overgevoeligheid.
Voorzorgen:
Waarschuwingen en voorzorgen gelden vaak voor bepaalde groepen gebruikers die
speciale aandacht nodig hebben zoals:
*Zwangere vrouwen
*Vrouwen die borstvoeding geven
*Kinderen
*Chronische gebruikers
*Mensen die moeten autorijden/machines moeten bedienen
*Anderstaligen (verstaan geen Nederlands/ of met veel moeite)
In de bijsluiter wordt ook aangegeven of er wisselwerkingen kunnen optreden tussen
het betreffende geneesmiddel en andere geneesmiddelen en of er andere factoren
zijn die de werking kunnen beïnvloeden.
Voor sommige geneesmiddelen gelden specifieke waarschuwingen.
Aanwijzingen voor het gebruik:
In de eerste instantie wordt in de eerste plaats de dosering aangegeven. (dosering
geeft aan wie hoeveel mag hebben van het middel.
Belangrijke begrippen daarbij zijn de dosis en de maximale dosis.
Dosis geeft aan hoeveel iemand per keer of per tijdvak mag innemen, dit wordt
meestal aangeduid in millimeters of milligrammen of in eenheden van de
toedieningsvorm (bijvoorbeeld een hele of een halve tablet).
De maximale dosis geeft aan hoeveel iemand per keer of per tijdvak (meestal een
dag of een etmaal) hoogstens mag innemen.
Toedieningsfrequentie: Het aantal keren dat een middel per dag (of per week) wordt
gebruikt.
,Toedieningsinterval: De tijd tussen twee innamen van een geneesmiddel.
Ook wordt uitgelegd hoe het middel worden ingenomen (bijvoorbeeld verdunnen
met water of in de keel gorgelen).
Veel zelfzorggeneesmiddelen mogen maar gedurende een beperkte tijd worden
gebruikt. Over het algemeen zijn zelfzorggeneesmiddelen bedoeld voor tijdelijke
behandeling van klachten en voor het bestrijden van symptomen.
Verder wordt er in de bijsluiter vaak aangegeven wat er gedaan moet worden, als er
een grote dosis is ingenomen.
In de bijsluiter van receptgeneesmiddelen wordt ook wel vermeld wat men moet
doen, als men de dosis per ongeluk niet heeft ingenomen.
Tevens kan men daar de beschrijving vinden van wat er kan gebeuren, als men
plotseling stopt met het gebruik van zo’n geneesmiddel.
Interacties of wisselwerkingen:
Interacties of wisselwerkingen kunnen optreden tussen verschillende (genees-)
middelen. Ze kunnen elkaars werking beïnvloeden. Ook wordt er weergeven of er
andere factoren zijn die de werking van het geneesmiddel kunnen beïnvloeden.
Bijwerkingen:
Ongewenste, maar vaak onvermijdelijke, bijkomende werkingen van een middel.
Soms zijn bijwerkingen onschuldig, soms kunnen ze heel storend zijn.
De uiterste gebruikstermijn:
Zelfzorggeneesmiddelen hebben ook een houdbaarheidsdatum.
Die datum mag nooit verlopen zijn, want dan is het bijzonder onverantwoord en
wettelijk zelfs verboden om het middel nog te verkopen.
De werking van zelfzorggeneesmiddelen die ‘over de datum’ zijn is vaak veel minder
sterk of zelfs heel anders dan bedoeld. Omdat consumenten een verpakking van een
zelfzorggeneesmiddel normaal gesproken niet in een paar dagen leegmaken, is het
raadzaam om geen verpakkingen te verkopen waarvan de houdbaarheidsdatum
binnen zes maanden zal verstrijken.
Aanwijzingen voor het bewaren:
Onder de voorschriften voor het bewaren van zelfzorggeneesmiddelen vindt je
aanwijzingen als ‘op kamertemperatuur bewaren’ (tussen 15 en 25 graden Celsius) of
op een koele, donkere plaats bewaren. Wanneer niet volgens de
bewaarvoorschriften wordt gewerkt, bederft het middel veel sneller dan normaal,
waardoor het onbruikbaar wordt.
Algemene aanwijzing: Buiten het bereik van kinderen houden. (Het teveel innemen
van geneesmiddelen door kinderen kan echter gevaarlijke gevolgen hebben.
, Datum waarop de bijsluiter voor het laatst is herzien:
Deze datum is een andere dan de uiterste houdbaarheidsdatum. In deze bijsluiter
kun je aflezen hoe lang het geleden is dat de tekst door het College ter Beoordeling
van Geneesmiddelen is goedgekeurd.
Toedieningsvormen: In de drogisterij worden zelfzorggeneesmiddelen verkocht in
verschillende vormen.
Tabletten: (Samengeperste poeders)
Soms zijn ze voorzien van een breukstreep voor een juiste dosering. Hij moet snel
uiteen vallen in water, maar toch hard genoeg zijn.
Tabletten worden steeds vaker verpakt in een doordrukstrip (blister), dat is
hygiënisch, het voorkomt breuk, de tabletten kunnen gemakkelijk worden
meegenomen en ze blijven droog. (Je hebt ook kindvriendelijke doordrukstrips = De
verpakking daarvan is steviger en ondoorzichtig).
Bruistabletten:
Bruistabletten bevatten stoffen die het uiteenvallen van de tablet bevorderen. De
bruisende werking ontstaat door een reactie van chemische stoffen, waardoor tijdens
het oplossen in water koolzuurgas vrijkomt.
Poeders: (Fijngemalen deeltjes van een vaste stof)
Ze worden verpakt en geleverd in kleine zakjes (sachets).
Granules: (Fijne korrels)
Veel geneesmiddelen laten zich niet direct vanuit een poedervorm samenpersen. In
dergelijke gevallen maakt men van he poeder eerst een fijne korrel, het zogeheten
granulaat.
Dragees: (Tabletten met een aantal, meestal gekleurde, suikerlagen)
Door deze deklaag zijn de werkzame stoffen min of meer beschermd tegen lucht en
vocht. Het grote voordeel van dragees is dat er, door de zoete smaak van de
suikerlagen, ook minder goed smakende stoffen eenvoudig mee kunnen worden
ingenomen.
Capsules: (Capsules zijn omhulsel die de werkzame stof omgeven met een
gelatinelaagje, dit laagje lost in het maagsap op)
De omhulsels zijn gevuld met het geneesmiddel in poedervorm (harde capsules) of
met vloeistof, meestal een olieachtige substantie (zachte capsules). Er zijn ook
capsules die in kokend water moeten worden gedaan, waardoor de werkzame stof
vrijkomt en ingeademd kan worden (bijv. inhalatiecapsules bij verkoudheid).
Druppels: (Toedieningsvormen voor geneesmiddelen voor in-of uitwendig gebruik,
meestal verpakt in een glazen fles(je) oftewel flacon, de flacon is meestal voorzien
van een pipet om de druppels af te meten)
1865: Mag een drogist medicijnen verkopen in Nederland
Geneesmiddel: Middel om te genezen van ziektes (symptomen van ziekte, pijn,
verwondingen en gebreken bij de mensen allemaal bestreden met geneesmiddelen).
Verstopte neus gaat weer open (geneesmiddel)
Zalf tegen gewrichtspijn (geneesmiddel)
Geneesmiddelenwet: Wanneer een warenwetartikel wordt aangeprezen met een medische
claim (ziekte of aandoening), wordt dit artikel door deze aanprijzing een geneesmiddel en
moet het ook geregistreerd worden als geneesmiddel.
Voorbeeld: Bij de verkoop van een zakje drop wordt er verteld dat het tegen keelpijn helpt,
dan betekent dat het zakje drop automatisch een geneesmiddel wordt en zal het vallen
onder de geneesmiddelenwet.
Warenwet: Als je had verteld dat de dropjes de keel verzachten (gezondheidsclaim), dan is
er niets aan de hand en valt het onder de warenwet.
Wat mag wel en wat mag niet:
Een “verkoper in de Drogisterij” mag alleen productgericht advies adviseren!
Een “verkoper in de Drogisterij” mag geen klachtgericht advies geven! (Mag alleen assistent-
drogist/ drogist)
Productgerichte adviezen (dit mag dus wel):
1. Doseringen
2. Advisering over het gebruik
3. Aanvullende waarschuwingen over de geneesmiddelen (Ik heb last van hoge
bloeddruk, mag ik dan Aspro Bruis?)
4. Het signaleren van mogelijke risico’s bij aankoop van meerdere geneesmiddelen
(voor dezelfde persoon)
5. Aanvullen met leefregels (bijv. naast een keelpijntablet, gorgelen met zout water)
6. Adviseren om contact met de huisarts op te nemen als men ook UR geneesmiddelen
gebruikt in verband met de combinatie.
Wanneer de klacht in beeld komt zal men altijd de (Assistent-) Drogist erbij moeten halen!
Registratie van geneesmiddelen
Geneesmiddelen mogen alleen worden verhandeld als ze zijn vermeld in de registers van het
College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG).
Geregistreerde geneesmiddelen krijgen een 5-cijferig nummer, voorafgegaan door de letters
RVG (Register Verpakte Geneesmiddelen).
,Sinds 2002 = Homeopathische geneesmiddelen zijn ook geregistreerd met een RVH-nummer
(Registratie Voor Homeopathische Geneesmiddelen).
Bij de inschrijving wordt ook de wijze van afleveren aangegeven.
Indeling Geneesmiddelen: ( 4 categorieën geneesmiddelen)
UR= Uitsluitend op Recept
UA= Uitsluitend Apotheek
UAD= Uitsluitend Apotheek en Drogist
AV= Algemene Verkoop
AV-Geneesmiddelen mogen vrijwel overal verkocht worden. De meeste zonder recept te
verkrijgen geneesmiddelen krijgen de UAD-status.
Drogist (UAD en AV-producten verkopen)
Medische hulpmiddelen: Elk instrument, toestel, apparaat, stof of elk ander artikel dat door
de fabrikant bestemd is om bij de mens te worden gebruikt om ziektes of handicaps op te
sporen, te behandelen, te verlichten of te voorkomen. Zoals bijvoorbeeld verbandartikelen,
condooms en zwangerschapstesten.
Zelfselectie: Onder toezicht van een apotheker of drogist AV of UAD-Geneesmiddelen aan de
hand van zelfbediening kopen.
De zonder recept verkrijgbare geneesmiddelen worden ook wel OTC-geneesmiddelen
genoemd (Over The Counter= Verkoop over de toonbank)
Zelfzorg: De klant is zelf verantwoordelijk voor zijn/haar eigen gezondheid en welbevinden.
Letterlijk moet de klant goed voor zichzelf zorgen.
Zelfzorggeneesmiddelen: Geneesmiddelen die de klant op eigen verantwoording koopt en
gebruikt.
Omzet zelfzorggeneesmiddelen en gezondheidsproducten: In Nederland wordt aan
zelfzorggeneesmiddelen en gezondheidsproducten (zoals vitamines en mineralen) jaarlijks
bijna 700 miljoen euro uitgegeven. Waarvan 75% omgezet wordt in drogisterijen.
Verkeerd gebruik of misbruik:
Let altijd op het gebruik bij de paracetamol, er wordt veel misbruik van gemaakt. Een
overdosis kan zeer gevaarlijk zijn.
Inhoud van een bijsluiter:
Algemene kenmerken
-Hoe het middel precies heet (benaming).
-Wat er precies in zit (=Kwalitatieve samenstelling)
-In welke hoeveelheden (=Kwantitatieve samenstelling)
-Farmaceutische vorm en inhoud (tablet, poeder of zalf)
-Het gehalte (Hoeveel werkzame stof zit erin?)
, Ook wordt onder de algemene kenmerken uitgelegd tot welke groep het middel
behoort (geneesmiddelgroep, bijvoorbeeld pijnstillende middelen).
Ten slotte wordt vermeld wie (het bedrijf) verantwoordelijk is voor het in de handel
brengen van het middel en wordt het RVG of RVH nummer aangegeven.
Toepassing van het geneesmiddel (indicatie)
Onder de indicatie wordt aangegeven waarvoor het geneesmiddel is bedoeld, dat wil
zeggen in welke gevallen en bij welke aandoeningen het kan worden toegepast.
Voorbeeld: Een indicatie voor een pijnstiller is bijvoorbeeld hoofdpijn of
menstruatiepijn.
Een indicatie voor een kalmerend middel is bijvoorbeeld nervositeit of stress.
Contra-Indicaties:
Hier wordt aandacht besteed aan de gevallen waarin het geneesmiddel niet moet
worden gebruikt. Pijnstillers bevatten bijvoorbeeld bestanddelen waar men
overgevoelig voor kan zijn.
Bijv. Een contra-indicatie voor pijnstillers is dan overgevoeligheid.
Voorzorgen:
Waarschuwingen en voorzorgen gelden vaak voor bepaalde groepen gebruikers die
speciale aandacht nodig hebben zoals:
*Zwangere vrouwen
*Vrouwen die borstvoeding geven
*Kinderen
*Chronische gebruikers
*Mensen die moeten autorijden/machines moeten bedienen
*Anderstaligen (verstaan geen Nederlands/ of met veel moeite)
In de bijsluiter wordt ook aangegeven of er wisselwerkingen kunnen optreden tussen
het betreffende geneesmiddel en andere geneesmiddelen en of er andere factoren
zijn die de werking kunnen beïnvloeden.
Voor sommige geneesmiddelen gelden specifieke waarschuwingen.
Aanwijzingen voor het gebruik:
In de eerste instantie wordt in de eerste plaats de dosering aangegeven. (dosering
geeft aan wie hoeveel mag hebben van het middel.
Belangrijke begrippen daarbij zijn de dosis en de maximale dosis.
Dosis geeft aan hoeveel iemand per keer of per tijdvak mag innemen, dit wordt
meestal aangeduid in millimeters of milligrammen of in eenheden van de
toedieningsvorm (bijvoorbeeld een hele of een halve tablet).
De maximale dosis geeft aan hoeveel iemand per keer of per tijdvak (meestal een
dag of een etmaal) hoogstens mag innemen.
Toedieningsfrequentie: Het aantal keren dat een middel per dag (of per week) wordt
gebruikt.
,Toedieningsinterval: De tijd tussen twee innamen van een geneesmiddel.
Ook wordt uitgelegd hoe het middel worden ingenomen (bijvoorbeeld verdunnen
met water of in de keel gorgelen).
Veel zelfzorggeneesmiddelen mogen maar gedurende een beperkte tijd worden
gebruikt. Over het algemeen zijn zelfzorggeneesmiddelen bedoeld voor tijdelijke
behandeling van klachten en voor het bestrijden van symptomen.
Verder wordt er in de bijsluiter vaak aangegeven wat er gedaan moet worden, als er
een grote dosis is ingenomen.
In de bijsluiter van receptgeneesmiddelen wordt ook wel vermeld wat men moet
doen, als men de dosis per ongeluk niet heeft ingenomen.
Tevens kan men daar de beschrijving vinden van wat er kan gebeuren, als men
plotseling stopt met het gebruik van zo’n geneesmiddel.
Interacties of wisselwerkingen:
Interacties of wisselwerkingen kunnen optreden tussen verschillende (genees-)
middelen. Ze kunnen elkaars werking beïnvloeden. Ook wordt er weergeven of er
andere factoren zijn die de werking van het geneesmiddel kunnen beïnvloeden.
Bijwerkingen:
Ongewenste, maar vaak onvermijdelijke, bijkomende werkingen van een middel.
Soms zijn bijwerkingen onschuldig, soms kunnen ze heel storend zijn.
De uiterste gebruikstermijn:
Zelfzorggeneesmiddelen hebben ook een houdbaarheidsdatum.
Die datum mag nooit verlopen zijn, want dan is het bijzonder onverantwoord en
wettelijk zelfs verboden om het middel nog te verkopen.
De werking van zelfzorggeneesmiddelen die ‘over de datum’ zijn is vaak veel minder
sterk of zelfs heel anders dan bedoeld. Omdat consumenten een verpakking van een
zelfzorggeneesmiddel normaal gesproken niet in een paar dagen leegmaken, is het
raadzaam om geen verpakkingen te verkopen waarvan de houdbaarheidsdatum
binnen zes maanden zal verstrijken.
Aanwijzingen voor het bewaren:
Onder de voorschriften voor het bewaren van zelfzorggeneesmiddelen vindt je
aanwijzingen als ‘op kamertemperatuur bewaren’ (tussen 15 en 25 graden Celsius) of
op een koele, donkere plaats bewaren. Wanneer niet volgens de
bewaarvoorschriften wordt gewerkt, bederft het middel veel sneller dan normaal,
waardoor het onbruikbaar wordt.
Algemene aanwijzing: Buiten het bereik van kinderen houden. (Het teveel innemen
van geneesmiddelen door kinderen kan echter gevaarlijke gevolgen hebben.
, Datum waarop de bijsluiter voor het laatst is herzien:
Deze datum is een andere dan de uiterste houdbaarheidsdatum. In deze bijsluiter
kun je aflezen hoe lang het geleden is dat de tekst door het College ter Beoordeling
van Geneesmiddelen is goedgekeurd.
Toedieningsvormen: In de drogisterij worden zelfzorggeneesmiddelen verkocht in
verschillende vormen.
Tabletten: (Samengeperste poeders)
Soms zijn ze voorzien van een breukstreep voor een juiste dosering. Hij moet snel
uiteen vallen in water, maar toch hard genoeg zijn.
Tabletten worden steeds vaker verpakt in een doordrukstrip (blister), dat is
hygiënisch, het voorkomt breuk, de tabletten kunnen gemakkelijk worden
meegenomen en ze blijven droog. (Je hebt ook kindvriendelijke doordrukstrips = De
verpakking daarvan is steviger en ondoorzichtig).
Bruistabletten:
Bruistabletten bevatten stoffen die het uiteenvallen van de tablet bevorderen. De
bruisende werking ontstaat door een reactie van chemische stoffen, waardoor tijdens
het oplossen in water koolzuurgas vrijkomt.
Poeders: (Fijngemalen deeltjes van een vaste stof)
Ze worden verpakt en geleverd in kleine zakjes (sachets).
Granules: (Fijne korrels)
Veel geneesmiddelen laten zich niet direct vanuit een poedervorm samenpersen. In
dergelijke gevallen maakt men van he poeder eerst een fijne korrel, het zogeheten
granulaat.
Dragees: (Tabletten met een aantal, meestal gekleurde, suikerlagen)
Door deze deklaag zijn de werkzame stoffen min of meer beschermd tegen lucht en
vocht. Het grote voordeel van dragees is dat er, door de zoete smaak van de
suikerlagen, ook minder goed smakende stoffen eenvoudig mee kunnen worden
ingenomen.
Capsules: (Capsules zijn omhulsel die de werkzame stof omgeven met een
gelatinelaagje, dit laagje lost in het maagsap op)
De omhulsels zijn gevuld met het geneesmiddel in poedervorm (harde capsules) of
met vloeistof, meestal een olieachtige substantie (zachte capsules). Er zijn ook
capsules die in kokend water moeten worden gedaan, waardoor de werkzame stof
vrijkomt en ingeademd kan worden (bijv. inhalatiecapsules bij verkoudheid).
Druppels: (Toedieningsvormen voor geneesmiddelen voor in-of uitwendig gebruik,
meestal verpakt in een glazen fles(je) oftewel flacon, de flacon is meestal voorzien
van een pipet om de druppels af te meten)
