Wat is precariobelasting?
Belastingplichtige Degene die voorwerpen onder, op of boven openbare
gemeentegrond heeft, dan wel degene ten behoeve van
wie de voorwerpen worden gehouden.
Voorwerp van belasting Een voorwerp dat onder, op of boven openbare
gemeentegrond wordt gehouden.
Belastbaar feit Het hebben van voorwerpen onder, op of boven
gemeentegrond.
Heffingsmaatstaf Niet specifiek voorgeschreven. Vaak op of lengte van
voorwerp.
Tarief Een bedrag per eenheid van de heffingsmaatstaf.
Tijdstip ingang of beëindiging heffing Niet specifiek voorgeschreven. Vaak 1 januari van enig
belastingjaar.
Heffingssysteem Heffing bij wege van aanslag, bij wege van voldoening op
aangifte of op andere wijze.
Inleiding
Gemeenten zijn op basis van art. 228 Gemeentewet bevoegd tot het invoeren van een
precariobelasting. Precariobelasting kan worden geheven ter zake van het hebben van voorwerpen,
onder, op of boven voor de openbare dienst bestemde gemeentegrond. Precario wordt vaak
geheven in combinatie met reclamebelasting, aangevuld met een antisamenloopbepaling aangezien
de rechtsgronden van deze twee belastingen dicht bij elkaar liggen.
Rechtsgrond en karakter
De opbrengst van de precariobelasting kan volledig ten goede komen aan de algemene middelen. In
de wet is geen bestemming aangegeven voor de opbrengst. Met betrekking tot heffingsmaatstaven
zijn gemeenten slechts gehouden aan art. 219 lid 2 Gemeentewet, het verbod op heffen naar
draagkracht. Art. 228 Gemeentewet bevat op dit punt geen specifieke voorschriften.
Voordat precario als afzonderlijke heffing in de Gemeentewet werd opgenomen, werd verondersteld
dat zij onder de genots- of gebruiksretributies viel. De gedachte die hieraan ten grondslag lag was
verbonden met de oorsprong van de precariobelasting, namelijk tot wederopzegging toestaan dat
gebruik wordt gemaakt van een deel van de openbare ruimte. In die zin is sprake van een individuele
gemeentelijke tegenprestatie in de vorm van het als eigenaar toestaan van gebruik.
Toch overheerst het belastingkarakter aangezien het element kostenverhaal, geheel of bijna geheel
ontbreekt. Dit in tegenstelling tot rechten waarbij kosten worden verhaald ten gevolge van een
individueel aanwijsbare tegenprestatie.
Er is dus wel sprake van een dienst (rechten), maar er is geen sprake van kostenverhaal (belastingen).
Weliswaar is de precario een algemene, kostenverwervende belasting, doch het heffen daarvan kan
vanwege de aard en het karakter van precario niet geheel los worden gezien van het begrip
dienstverlening.
Bij gebruik overeenkomstig de bestemming van gemeentebezittingen kunnen gebruiksrechten
worden geheven. Bij gebruik niet-overeenkomstig de bestemming van de openbare ruimte kan
precario worden geheven.
1
Belastingplichtige Degene die voorwerpen onder, op of boven openbare
gemeentegrond heeft, dan wel degene ten behoeve van
wie de voorwerpen worden gehouden.
Voorwerp van belasting Een voorwerp dat onder, op of boven openbare
gemeentegrond wordt gehouden.
Belastbaar feit Het hebben van voorwerpen onder, op of boven
gemeentegrond.
Heffingsmaatstaf Niet specifiek voorgeschreven. Vaak op of lengte van
voorwerp.
Tarief Een bedrag per eenheid van de heffingsmaatstaf.
Tijdstip ingang of beëindiging heffing Niet specifiek voorgeschreven. Vaak 1 januari van enig
belastingjaar.
Heffingssysteem Heffing bij wege van aanslag, bij wege van voldoening op
aangifte of op andere wijze.
Inleiding
Gemeenten zijn op basis van art. 228 Gemeentewet bevoegd tot het invoeren van een
precariobelasting. Precariobelasting kan worden geheven ter zake van het hebben van voorwerpen,
onder, op of boven voor de openbare dienst bestemde gemeentegrond. Precario wordt vaak
geheven in combinatie met reclamebelasting, aangevuld met een antisamenloopbepaling aangezien
de rechtsgronden van deze twee belastingen dicht bij elkaar liggen.
Rechtsgrond en karakter
De opbrengst van de precariobelasting kan volledig ten goede komen aan de algemene middelen. In
de wet is geen bestemming aangegeven voor de opbrengst. Met betrekking tot heffingsmaatstaven
zijn gemeenten slechts gehouden aan art. 219 lid 2 Gemeentewet, het verbod op heffen naar
draagkracht. Art. 228 Gemeentewet bevat op dit punt geen specifieke voorschriften.
Voordat precario als afzonderlijke heffing in de Gemeentewet werd opgenomen, werd verondersteld
dat zij onder de genots- of gebruiksretributies viel. De gedachte die hieraan ten grondslag lag was
verbonden met de oorsprong van de precariobelasting, namelijk tot wederopzegging toestaan dat
gebruik wordt gemaakt van een deel van de openbare ruimte. In die zin is sprake van een individuele
gemeentelijke tegenprestatie in de vorm van het als eigenaar toestaan van gebruik.
Toch overheerst het belastingkarakter aangezien het element kostenverhaal, geheel of bijna geheel
ontbreekt. Dit in tegenstelling tot rechten waarbij kosten worden verhaald ten gevolge van een
individueel aanwijsbare tegenprestatie.
Er is dus wel sprake van een dienst (rechten), maar er is geen sprake van kostenverhaal (belastingen).
Weliswaar is de precario een algemene, kostenverwervende belasting, doch het heffen daarvan kan
vanwege de aard en het karakter van precario niet geheel los worden gezien van het begrip
dienstverlening.
Bij gebruik overeenkomstig de bestemming van gemeentebezittingen kunnen gebruiksrechten
worden geheven. Bij gebruik niet-overeenkomstig de bestemming van de openbare ruimte kan
precario worden geheven.
1
