Wat is hondenbelasting?
Een belasting op het houden van honden behoort vanaf de invoering van de Gemeentewet tot het
gemeentelijk belastinggebied. De hondenbelasting is geregeld in art. 226 Gemeentewet. De
opbrengst van de hondenbelasting vloeit naar de algemene middelen van de gemeente en er wordt
wettelijk geen ander doel mee gediend. De gemeente is dus niet verplicht de opbrengst voor een
bepaald doel of in een bepaalde richting te besteden, ook niet om uitgaven die ten behoeve van
hondenbezitters worden gedaan te bekostigen, maar het staat een gemeente wel vrij dit te doen.
Daarnaast kan de hondenbelasting als een regulerende belasting (beperking aantal honden) worden
gezien. Het tarief wordt gedifferentieerd naar het aantal honden. Met als doelstelling de
overheidsmilieudoelstellingen te realiseren.
Belastingplicht
De houder van de hond is de belastingplichtige voor de hondenbelasting. Als houder kan worden
aangemerkt degene die de feitelijke macht over een hond uitoefent. Hierbij kan worden gedacht aan
de verzorger of bezitter van de hond. Voor houderschap is geen eigendom vereist. Het kan uit het
houden voor jezelf zijn, maar ook uit het houden voor een ander. Degene die als verzorger een hond
houdt, is belastingplichtig ook al is hij geen eigenaar. De hond dient duurzaam te worden gehouden.
Het gedurende korte tijd houden van een hond die aan een ander toebehoort, kan in beginsel niet
tot belastingplicht leiden (bv: een hond die tijdens een vakantie van de houder is toegebracht aan
kennissen en familie). In de belastingverordening moet er voor dergelijke gevallen wel een
bijzondere bepaling worden opgenomen om onbillijkheden te voorkomen. Er kan worden gedacht
aan het opnemen van een tegenbewijsregeling. Degene die aannemelijk maakt dat hij niet degene is
die de hond duurzaam onder zich heeft, wordt niet als belastingplichtige aangemerkt. Of de hond
duurzaam is, moet er naar de feiten en omstandigheden worden gekeken. Ook rechtspersonen
kunnen houder zijn van een hond. Om te bepalen of iemand een hond houdt, is doorslaggevend of
diegene de feitelijke macht daarover uitoefent. Ook aan niet-ingezetenen kunnen aanslagen
hondenbelasting worden opgelegd.
Houder; lid van het huishouden
In art. 226 lid 3 Gemeentewet is geregeld dat het houden van een hond door een lid van het
huishouden wordt aangemerkt als het houden van een hond voor degene die wordt verwezen door
de in art. 231 lid 2 onderdeel b Gemeentewet bedoelde gemeenteambtenaar. Dit artikellid biedt
uitkomst in een situatie waarbij honden worden gehouden door leden van een huishouden en niet
duidelijk is welk lid van het huishouden als houder van de hond moet worden aangemerkt. Met art.
226 lid 3 Gemeentewet wordt ook voorkomen dat een progressieve tariefstructuur naar het aantal
honden wordt ontlopen door het verdelen van de honden over de leden van het huishouden. De
gemeenteambtenaar is bij de uitoefening van de aanwijzingsbevoegdheid gebonden aan de
algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Het moet volgens de opgestelde beleidsregels van de
gemeenteambtenaar. Deze beleidsregels moeten bekend worden gemaakt zodat ze voor de
belastingplichtigen kenbaar zijn. In de Gemeentewet is er geen omschrijving van het begrip
huishouden. Er kan aan dit begrip een ruime betekenis worden toegekend. Naast het traditionele
gezin behoren samenlevende partners ook tot dit begrip. De inhoud van het begrip huishouden
wordt naar spraakgebruik bepaald, aan de hand van de feiten en omstandigheden van het geval.
1
Een belasting op het houden van honden behoort vanaf de invoering van de Gemeentewet tot het
gemeentelijk belastinggebied. De hondenbelasting is geregeld in art. 226 Gemeentewet. De
opbrengst van de hondenbelasting vloeit naar de algemene middelen van de gemeente en er wordt
wettelijk geen ander doel mee gediend. De gemeente is dus niet verplicht de opbrengst voor een
bepaald doel of in een bepaalde richting te besteden, ook niet om uitgaven die ten behoeve van
hondenbezitters worden gedaan te bekostigen, maar het staat een gemeente wel vrij dit te doen.
Daarnaast kan de hondenbelasting als een regulerende belasting (beperking aantal honden) worden
gezien. Het tarief wordt gedifferentieerd naar het aantal honden. Met als doelstelling de
overheidsmilieudoelstellingen te realiseren.
Belastingplicht
De houder van de hond is de belastingplichtige voor de hondenbelasting. Als houder kan worden
aangemerkt degene die de feitelijke macht over een hond uitoefent. Hierbij kan worden gedacht aan
de verzorger of bezitter van de hond. Voor houderschap is geen eigendom vereist. Het kan uit het
houden voor jezelf zijn, maar ook uit het houden voor een ander. Degene die als verzorger een hond
houdt, is belastingplichtig ook al is hij geen eigenaar. De hond dient duurzaam te worden gehouden.
Het gedurende korte tijd houden van een hond die aan een ander toebehoort, kan in beginsel niet
tot belastingplicht leiden (bv: een hond die tijdens een vakantie van de houder is toegebracht aan
kennissen en familie). In de belastingverordening moet er voor dergelijke gevallen wel een
bijzondere bepaling worden opgenomen om onbillijkheden te voorkomen. Er kan worden gedacht
aan het opnemen van een tegenbewijsregeling. Degene die aannemelijk maakt dat hij niet degene is
die de hond duurzaam onder zich heeft, wordt niet als belastingplichtige aangemerkt. Of de hond
duurzaam is, moet er naar de feiten en omstandigheden worden gekeken. Ook rechtspersonen
kunnen houder zijn van een hond. Om te bepalen of iemand een hond houdt, is doorslaggevend of
diegene de feitelijke macht daarover uitoefent. Ook aan niet-ingezetenen kunnen aanslagen
hondenbelasting worden opgelegd.
Houder; lid van het huishouden
In art. 226 lid 3 Gemeentewet is geregeld dat het houden van een hond door een lid van het
huishouden wordt aangemerkt als het houden van een hond voor degene die wordt verwezen door
de in art. 231 lid 2 onderdeel b Gemeentewet bedoelde gemeenteambtenaar. Dit artikellid biedt
uitkomst in een situatie waarbij honden worden gehouden door leden van een huishouden en niet
duidelijk is welk lid van het huishouden als houder van de hond moet worden aangemerkt. Met art.
226 lid 3 Gemeentewet wordt ook voorkomen dat een progressieve tariefstructuur naar het aantal
honden wordt ontlopen door het verdelen van de honden over de leden van het huishouden. De
gemeenteambtenaar is bij de uitoefening van de aanwijzingsbevoegdheid gebonden aan de
algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Het moet volgens de opgestelde beleidsregels van de
gemeenteambtenaar. Deze beleidsregels moeten bekend worden gemaakt zodat ze voor de
belastingplichtigen kenbaar zijn. In de Gemeentewet is er geen omschrijving van het begrip
huishouden. Er kan aan dit begrip een ruime betekenis worden toegekend. Naast het traditionele
gezin behoren samenlevende partners ook tot dit begrip. De inhoud van het begrip huishouden
wordt naar spraakgebruik bepaald, aan de hand van de feiten en omstandigheden van het geval.
1
