Samenvatting van Boeddhisme
Volgens de traditie werd Siddhartha geboren in Lumbini, in het huidige Nepal, rond 563 v.Chr. Zijn
moeder, koningin Maya, droomde dat een witte olifant met zes slagtanden haar baarmoeder binnenging.
Dit werd geïnterpreteerd als een voorteken van de geboorte van een groot wezen. Toen de tijd van de
bevalling naderde, reisde koningin Maya naar het huis van haar ouders. Onderweg stopte ze in de tuin
van Lumbini, waar ze staande aan een tak van een salboom beviel van Siddhartha. Het verhaal gaat dat
Siddhartha onmiddellijk na zijn geboorte zeven stappen zette en verklaarde: "Ik ben de hoogste in de
wereld, de oudste in de wereld, de nobelste in de wereld. Dit is mijn laatste geboorte."
Hij groeide op in weelde en luxe, beschermd tegen de harde realiteit van het leven door zijn vader, de
koning. Toen hij echter eenmaal de paleismuren verliet, werd hij geconfronteerd met de Vier
Ontmoetingen: een oude man, een zieke man, een dode man en een ascetische monnik. Deze
ontmoetingen lieten Siddhartha de onontkoombare realiteiten van ouderdom, ziekte, dood en het pad
naar bevrijding zien.
Getroffen door het lijden (dukkha) dat hij zag, besloot Siddhartha alles op te geven - zijn prinselijke
leven, zijn familie, zijn rijkdom - om de oorzaak van dit lijden te begrijpen en een manier te vinden om
het te beëindigen. Het afsnijden van zijn haar symboliseert Siddhartha's beslissing om alle tekenen van
wereldlijke rijkdom, macht en status achter zich te laten. Het haar van een prins was vaak lang en goed
verzorgd, wat een symbool was van zijn hoge status. Dit is het concept van renunciation (onthechting).
Hij verliet het paleis en werd een ascetische monnik, waarin hij zich overgaf aan extreme vormen van
zelfkastijding. Uiteindelijk besefte hij echter dat deze extremen niet tot verlichting zouden leiden. Hij
ontdekte de Middle Way, een pad dat de extremen van zelfkastijding en genotzucht vermijdt.
Op een nacht, zittend onder de Bodhi-boom in Bodh Gaya, bereikte Siddhartha verlichting (nirvana) en
werd hij de Boeddha, de Ontwaakte. Er zijn twee soorten Nirvana. Sopadhishesa-nirvana: Nirvana
tijdens het leven; een staat van verlichting waarbij iemand nog leeft maar vrij is van mentale
belemmeringen zoals verlangen, haat, en onwetendheid. Dit bereikte de Boeddha na zijn verlichting
terwijl hij nog leefde. Parinirvana (Anupadhishesa-nirvana): Nirvana na de dood; de volledige en
, uiteindelijke bevrijding waarbij er geen resterend fysiek of karmisch bestaan meer is. Dit bereikte de
Boeddha na zijn overlijden.
De Bhumisparsha mudrā vertegenwoordigt het moment waarop Siddhartha Gautama, zittend onder de
Bodhi-boom in Bodh Gaya, verlichting bereikte. Toen hij werd geconfronteerd met de krachten van
Māra (de demonische figuur die de verleiding en hindernissen symboliseert), riep Siddhartha de aarde op
als getuige van zijn verdiensten en vastberadenheid in zijn zoektocht naar de waarheid.
Tijdens zijn verlichting realiseerde hij de Vier Edele Waarheden: de waarheid van lijden, de waarheid
van de oorzaak van lijden (trsna, of verlangen), de waarheid van het einde van lijden (nirvana), en de
waarheid van het pad dat naar het einde van lijden leidt, het Edele Achtvoudige Pad. Dit pad omvat juiste
visie, juiste intentie, juiste spraak, juiste handelen, juiste levensonderhoud, juiste inspanning, juiste
aandacht (mindfulness), en juiste concentratie.
De Boeddha besteedde de rest van zijn leven aan het onderwijzen van de Dharma, de leer die hij had
ontdekt. Hij richtte de Sangha op, de gemeenschap van monniken en nonnen die zijn volgelingen
werden. De kern van zijn leringen was de doctrine van anātman, de leer van het "niet-zelf", die stelt dat
er geen onveranderlijke, eeuwige ziel of zelf bestaat. Dit staat in contrast met de Indiase religieuze
tradities die in een atman, een eeuwige ziel, geloofden. In plaats daarvan leert het Boeddhisme dat het
zelf bestaat uit vijf khandhas (aggregaten) die voortdurend veranderen: vorm, gevoel, waarneming,
mentale formaties, en bewustzijn.
De Boeddha onderwees ook over karma, het principe van oorzaak en gevolg, waarbij handelingen in
lichaam, spraak, en geest toekomstige ervaringen bepalen. Goede daden leiden tot positieve gevolgen,
terwijl slechte daden tot negatieve gevolgen leiden. Dit principe is nauw verbonden met het concept van
samsāra, de cyclus van geboorte, dood, en wedergeboorte. Afhankelijk van het karma dat men opbouwt,
kan men worden herboren in een van de zes rijken van bestaan: de rijken van goden, halfgoden, mensen,
dieren, geesten, en hellewezens.
De Boeddha's leringen werden door de eeuwen heen door zijn volgelingen bewaard en uitgebreid. Een
van de belangrijkste stromingen die ontstonden, was het Mahāyāna Boeddhisme, dat het ideaal van de
bodhisattva benadrukt. Bodhisattvas zijn wezens die verlichting hebben bereikt of dicht bij verlichting
zijn, maar ervoor kiezen om in samsāra te blijven om anderen te helpen verlichting te bereiken. Dit
Volgens de traditie werd Siddhartha geboren in Lumbini, in het huidige Nepal, rond 563 v.Chr. Zijn
moeder, koningin Maya, droomde dat een witte olifant met zes slagtanden haar baarmoeder binnenging.
Dit werd geïnterpreteerd als een voorteken van de geboorte van een groot wezen. Toen de tijd van de
bevalling naderde, reisde koningin Maya naar het huis van haar ouders. Onderweg stopte ze in de tuin
van Lumbini, waar ze staande aan een tak van een salboom beviel van Siddhartha. Het verhaal gaat dat
Siddhartha onmiddellijk na zijn geboorte zeven stappen zette en verklaarde: "Ik ben de hoogste in de
wereld, de oudste in de wereld, de nobelste in de wereld. Dit is mijn laatste geboorte."
Hij groeide op in weelde en luxe, beschermd tegen de harde realiteit van het leven door zijn vader, de
koning. Toen hij echter eenmaal de paleismuren verliet, werd hij geconfronteerd met de Vier
Ontmoetingen: een oude man, een zieke man, een dode man en een ascetische monnik. Deze
ontmoetingen lieten Siddhartha de onontkoombare realiteiten van ouderdom, ziekte, dood en het pad
naar bevrijding zien.
Getroffen door het lijden (dukkha) dat hij zag, besloot Siddhartha alles op te geven - zijn prinselijke
leven, zijn familie, zijn rijkdom - om de oorzaak van dit lijden te begrijpen en een manier te vinden om
het te beëindigen. Het afsnijden van zijn haar symboliseert Siddhartha's beslissing om alle tekenen van
wereldlijke rijkdom, macht en status achter zich te laten. Het haar van een prins was vaak lang en goed
verzorgd, wat een symbool was van zijn hoge status. Dit is het concept van renunciation (onthechting).
Hij verliet het paleis en werd een ascetische monnik, waarin hij zich overgaf aan extreme vormen van
zelfkastijding. Uiteindelijk besefte hij echter dat deze extremen niet tot verlichting zouden leiden. Hij
ontdekte de Middle Way, een pad dat de extremen van zelfkastijding en genotzucht vermijdt.
Op een nacht, zittend onder de Bodhi-boom in Bodh Gaya, bereikte Siddhartha verlichting (nirvana) en
werd hij de Boeddha, de Ontwaakte. Er zijn twee soorten Nirvana. Sopadhishesa-nirvana: Nirvana
tijdens het leven; een staat van verlichting waarbij iemand nog leeft maar vrij is van mentale
belemmeringen zoals verlangen, haat, en onwetendheid. Dit bereikte de Boeddha na zijn verlichting
terwijl hij nog leefde. Parinirvana (Anupadhishesa-nirvana): Nirvana na de dood; de volledige en
, uiteindelijke bevrijding waarbij er geen resterend fysiek of karmisch bestaan meer is. Dit bereikte de
Boeddha na zijn overlijden.
De Bhumisparsha mudrā vertegenwoordigt het moment waarop Siddhartha Gautama, zittend onder de
Bodhi-boom in Bodh Gaya, verlichting bereikte. Toen hij werd geconfronteerd met de krachten van
Māra (de demonische figuur die de verleiding en hindernissen symboliseert), riep Siddhartha de aarde op
als getuige van zijn verdiensten en vastberadenheid in zijn zoektocht naar de waarheid.
Tijdens zijn verlichting realiseerde hij de Vier Edele Waarheden: de waarheid van lijden, de waarheid
van de oorzaak van lijden (trsna, of verlangen), de waarheid van het einde van lijden (nirvana), en de
waarheid van het pad dat naar het einde van lijden leidt, het Edele Achtvoudige Pad. Dit pad omvat juiste
visie, juiste intentie, juiste spraak, juiste handelen, juiste levensonderhoud, juiste inspanning, juiste
aandacht (mindfulness), en juiste concentratie.
De Boeddha besteedde de rest van zijn leven aan het onderwijzen van de Dharma, de leer die hij had
ontdekt. Hij richtte de Sangha op, de gemeenschap van monniken en nonnen die zijn volgelingen
werden. De kern van zijn leringen was de doctrine van anātman, de leer van het "niet-zelf", die stelt dat
er geen onveranderlijke, eeuwige ziel of zelf bestaat. Dit staat in contrast met de Indiase religieuze
tradities die in een atman, een eeuwige ziel, geloofden. In plaats daarvan leert het Boeddhisme dat het
zelf bestaat uit vijf khandhas (aggregaten) die voortdurend veranderen: vorm, gevoel, waarneming,
mentale formaties, en bewustzijn.
De Boeddha onderwees ook over karma, het principe van oorzaak en gevolg, waarbij handelingen in
lichaam, spraak, en geest toekomstige ervaringen bepalen. Goede daden leiden tot positieve gevolgen,
terwijl slechte daden tot negatieve gevolgen leiden. Dit principe is nauw verbonden met het concept van
samsāra, de cyclus van geboorte, dood, en wedergeboorte. Afhankelijk van het karma dat men opbouwt,
kan men worden herboren in een van de zes rijken van bestaan: de rijken van goden, halfgoden, mensen,
dieren, geesten, en hellewezens.
De Boeddha's leringen werden door de eeuwen heen door zijn volgelingen bewaard en uitgebreid. Een
van de belangrijkste stromingen die ontstonden, was het Mahāyāna Boeddhisme, dat het ideaal van de
bodhisattva benadrukt. Bodhisattvas zijn wezens die verlichting hebben bereikt of dicht bij verlichting
zijn, maar ervoor kiezen om in samsāra te blijven om anderen te helpen verlichting te bereiken. Dit
