B1-K1-W8
Reageert op onvoorziene en crisissituaties
Sara Zamboni
MZV3D3
Studentnummer: 1153309
Crebonummer: 25656
, Situatie:
Ik werk bij de Waalboog in Nijmegen op locatie Nijevelt. Mijn afdeling heet de Hortensia. Dit is een
PG-afdeling met 16 bewoners.
Op dinsdagavond 2 april werkte ik een avonddienst, deze dienst is van 14.00 tot 22.30. Ik werkte
samen met een helpende leerling (15.15 tot 22.00) en een woonassistent (13.45 tot 20.15). ’s
middags om 15.15 was de overdracht van de dagdienst naar de avonddienst. Het was een drukke
middag, een aantal bewoners waren erg onrustig en mijn collega en ik hoefden ons niet te vervelen.
Om 17.00 uur hebben wij met z’n drieën het avondeten verzorgd voor de bewoners en heb ik de
medicijnen uitgedeeld. Daarna om 17.45 heeft de woonassistent pauze gehouden. Om 18.15 hebben
ik en de helpende leerling pauze gehouden tot ongeveer 18.45. Daarna zijn wij begonnen met de
avondzorg.
Deze crisissituatie gaat over Mw. K. Mw. K is een mw. van Indische afkomst, normaal gesproken erg
rustig gestemd, slaapt veel en is een heel vriendelijk. Mw. is niet mobiel, transfer gaat met de steady.
In de afgelopen periode heeft zij vaker last van hallucinaties, wanen en onrust. Daarom kwam op deze
middag de psycholoog langs om een praatje met mw. te maken. Nadat de psycholoog weg was, kwam
een dochter (1eCP) van mw. op bezoek. Dochter is gebleven tijdens het eten om mw. te ondersteunen
met het eten, zij maakt zich zorgen over het gewichtsverlies van haar moeder. Na het eten is de
dochter van mw. naar huis gegaan.
Daarna kwam de andere dochter van mw (2 eCP) op bezoek. Zij heeft met mw. op haar kamer gezeten
en daarna ook nog even in de woonkamer. Mw. K was de gehele tijd goed gestemd en leek te
genieten van het bezoek. Afspraak is dat Mw. K om 19.00 uur naar bed wordt gebracht, waar zij dan
nog televisie kijkt of muziek luistert. Aangezien mw. K tot 19.30 bezoek had in de woonkamer, is mw.
wat later naar bed gegaan.
Gezien Mw. K normaal gesproken makkelijk te verzorgen is en goed mee helpt met de zorg, vroeg ik
aan mijn collega (helpende leerling) of zij haar naar bed wilde brengen. Dit heeft collega gedaan en
dat ging goed.
Rond 20.15 hoor ik de van de woonassistent dat hij bij mw. was geweest en dat zij erg onrustig was,
veel aan het roepen en erg emotioneel. Ik ben toen bij mw. gaan kijken en trof mw. inderdaad
emotioneel en onrustig aan. Mw. was aan het huilen en was ontroostbaar. Mw. zei dat zij niet op haar
kamer was en graag naar haar kamer wilde. Mw. geprobeerd gerust te stellen door haar persoonlijke
spulletjes te laten zien zodat zij haar kamer zou herkennen. Mw. was na een tijdje gerust gesteld, ik
ben toen weg gegaan en zei tegen mw. dat ik na ongeveer 15 minuten terug zou komen om te kijken
hoe het ging. Mw. stemde hiermee in.
Echter, na 5 minuten hoorde ik mw. schreeuwen vanaf de gang. Samen met collega bij mw. gezeten
en geprobeerd haar gerust te stellen. Mw. heeft geen onrust medicatie en ook geen medicatie op zo
nodig staan. Mw. had in zo’n mate last van haar onrust dat ik overwoog om het avondhoofd te bellen
om mw. zo misschien iets voor de onrust te kunnen geven. Maar mw. vroeg naar haar dochter (1 e CP)
en of zij met haar dochter kon bellen. Gezien dochter van mw. altijd erg betrokken is en ook aangeeft
te allen tijde op de hoogte te willen zijn van hoe het gaat met haar moeder, heb ik de dochter van
mw. gebeld en zij gaf aan langs te komen (ze woont ook dichtbij). Ik heb dus geen contact gehad met
ANW, ik dacht de situatie eerst aan te kijken als dochter van mw. er was. Ook dacht ik nog om bij mw.
controles te doen, maar mw. was zo overstuur dat dit mij niet haalbaar leek.
Reageert op onvoorziene en crisissituaties
Sara Zamboni
MZV3D3
Studentnummer: 1153309
Crebonummer: 25656
, Situatie:
Ik werk bij de Waalboog in Nijmegen op locatie Nijevelt. Mijn afdeling heet de Hortensia. Dit is een
PG-afdeling met 16 bewoners.
Op dinsdagavond 2 april werkte ik een avonddienst, deze dienst is van 14.00 tot 22.30. Ik werkte
samen met een helpende leerling (15.15 tot 22.00) en een woonassistent (13.45 tot 20.15). ’s
middags om 15.15 was de overdracht van de dagdienst naar de avonddienst. Het was een drukke
middag, een aantal bewoners waren erg onrustig en mijn collega en ik hoefden ons niet te vervelen.
Om 17.00 uur hebben wij met z’n drieën het avondeten verzorgd voor de bewoners en heb ik de
medicijnen uitgedeeld. Daarna om 17.45 heeft de woonassistent pauze gehouden. Om 18.15 hebben
ik en de helpende leerling pauze gehouden tot ongeveer 18.45. Daarna zijn wij begonnen met de
avondzorg.
Deze crisissituatie gaat over Mw. K. Mw. K is een mw. van Indische afkomst, normaal gesproken erg
rustig gestemd, slaapt veel en is een heel vriendelijk. Mw. is niet mobiel, transfer gaat met de steady.
In de afgelopen periode heeft zij vaker last van hallucinaties, wanen en onrust. Daarom kwam op deze
middag de psycholoog langs om een praatje met mw. te maken. Nadat de psycholoog weg was, kwam
een dochter (1eCP) van mw. op bezoek. Dochter is gebleven tijdens het eten om mw. te ondersteunen
met het eten, zij maakt zich zorgen over het gewichtsverlies van haar moeder. Na het eten is de
dochter van mw. naar huis gegaan.
Daarna kwam de andere dochter van mw (2 eCP) op bezoek. Zij heeft met mw. op haar kamer gezeten
en daarna ook nog even in de woonkamer. Mw. K was de gehele tijd goed gestemd en leek te
genieten van het bezoek. Afspraak is dat Mw. K om 19.00 uur naar bed wordt gebracht, waar zij dan
nog televisie kijkt of muziek luistert. Aangezien mw. K tot 19.30 bezoek had in de woonkamer, is mw.
wat later naar bed gegaan.
Gezien Mw. K normaal gesproken makkelijk te verzorgen is en goed mee helpt met de zorg, vroeg ik
aan mijn collega (helpende leerling) of zij haar naar bed wilde brengen. Dit heeft collega gedaan en
dat ging goed.
Rond 20.15 hoor ik de van de woonassistent dat hij bij mw. was geweest en dat zij erg onrustig was,
veel aan het roepen en erg emotioneel. Ik ben toen bij mw. gaan kijken en trof mw. inderdaad
emotioneel en onrustig aan. Mw. was aan het huilen en was ontroostbaar. Mw. zei dat zij niet op haar
kamer was en graag naar haar kamer wilde. Mw. geprobeerd gerust te stellen door haar persoonlijke
spulletjes te laten zien zodat zij haar kamer zou herkennen. Mw. was na een tijdje gerust gesteld, ik
ben toen weg gegaan en zei tegen mw. dat ik na ongeveer 15 minuten terug zou komen om te kijken
hoe het ging. Mw. stemde hiermee in.
Echter, na 5 minuten hoorde ik mw. schreeuwen vanaf de gang. Samen met collega bij mw. gezeten
en geprobeerd haar gerust te stellen. Mw. heeft geen onrust medicatie en ook geen medicatie op zo
nodig staan. Mw. had in zo’n mate last van haar onrust dat ik overwoog om het avondhoofd te bellen
om mw. zo misschien iets voor de onrust te kunnen geven. Maar mw. vroeg naar haar dochter (1 e CP)
en of zij met haar dochter kon bellen. Gezien dochter van mw. altijd erg betrokken is en ook aangeeft
te allen tijde op de hoogte te willen zijn van hoe het gaat met haar moeder, heb ik de dochter van
mw. gebeld en zij gaf aan langs te komen (ze woont ook dichtbij). Ik heb dus geen contact gehad met
ANW, ik dacht de situatie eerst aan te kijken als dochter van mw. er was. Ook dacht ik nog om bij mw.
controles te doen, maar mw. was zo overstuur dat dit mij niet haalbaar leek.
