College 4 artikel 1:
Strengthening family capacity to provide young children everyday natural learning opportunities.
Jennifer Swanson, Melinda Raab, Carl J Dunst
Versterking van de gezinscapaciteit om jonge kinderen dagelijkse mogelijkheden voor natuurlijk leren
te bieden.
Samenvatting
Een benadering gericht op het ontwikkelen van natuurlijke interventiemogelijkheden in de
natuurlijke leeromgeving was de focus van het onderzoek. Door middel van capaciteitsopbouw
tijdens de vroege kindertijd worden de vaardigheden en het zelfvertrouwen van ouders of andere
verzorgers bevorderd om kinderen ontwikkelingsbevorderende leermogelijkheden te bieden.
Natuurlijke omgevingspraktijken gebruiken alledaagse ervaringen, evenementen en plaatsen als
bronnen van mogelijkheden voor het leren die de competenties van het kind bevorderen. De manier
waarop de interventie voor capaciteitsopbouwende interventie de vaardigheden van zorgverleners
verbeterde om hun jonge kinderen dagelijkse natuurlijke leermogelijkheden te bieden, werd in dit
onderzoek onderzocht. De deelnemers waren vier volwassen zorgverleners (drie moeders, één
grootmoeder) en vier kleuters met ontwikkelingsachterstand. Een meervoudig baselineontwerp
tussen deelnemers werd gebruikt om de effecten van de interventie op het gedrag van verschillende
verzorger bij capaciteitsopbouw te beoordelen. De bevindingen lieten duidelijke verbeteringen zien
in de bekwaamheid en het vertrouwen van de verzorger, zoals blijkt uit de patronen van resultaten
en het percentage niet-overlappende basislijn-interventie fase-afhankelijke maatstaven. Implicaties
voor het begrijpen van zowel de kenmerken van de opbouw van gezinscapaciteit als het gebruik van
capaciteitsopbouwende praktijken als onderdeel van de betrokkenheid van ouders bij interventies en
programma's voor vroege kindertijd worden beschreven.
trefwoorden
Caregiver-competentie, vertrouwen van mantelzorgers, vroege interventie, gezinsopbouw
Invoering
De meeste ouderbetrokkenheidsprogramma's in de vroege kinderjaren zijn gebaseerd op de
overtuiging dat de ervaringen van ouders en de interventies die worden gebruikt om
ouderparticipatie te bevorderen de oudercapaciteit zullen verbeteren om het leren en ontwikkelen
van kinderen te bevorderen.
Bijvoorbeeld, the Individuals With Disabilities Education in de Verenigde Staten heeft als expliciet
doel het leveren van ondersteuning en diensten om het vermogen van de familie te vergroten om te
voldoen aan de ontwikkelingsbehoeften van de baby of peuter van het gezin.
Het doel van de studie die in dit artikel wordt beschreven, was om te bepalen of een promotionele
benadering van interventies voor natuurlijke leeromgevingen de gezinscapaciteit heeft versterkt om
hun jonge kinderen ontwikkelingsmomenten te bieden bij dagelijkse natuurlijke leermogelijkheden.
Natuurlijke leermogelijkheden zijn de dagelijkse ervaringen die kinderen hebben als onderdeel van
hun deelname aan familie- en gemeenschapsactiviteiten. Onderzoek heeft aangetoond dat de
alledaagse ervaringen van kinderen waarschijnlijk hun ontwikkeling zullen verbeteren wanneer de
ervaringen gebaseerd zijn op interesses, ze betrokken zijn en kinderen kansen bieden om bestaande
, vaardigheden te gebruiken, de effecten van hun acties op hun omgeving te herkennen en nieuwe
vaardigheden uit te proberen en te leren.
De mate waarin ouder, verzorger of gezinscapaciteit wordt beïnvloed door interventie in de vroege
kinderjaren is in een aantal onderzoeken onderzocht.
In sommige gevallen ging deelname aan vroege interventie gepaard met positieve beoordelingen van
opvoedingsvermogens, terwijl in andere gevallen participatie geassocieerd was met een verzwakt
gevoel van opvoedcompetentie en zelfvertrouwen. Rodger (2008) ontdekte dat vroegtijdige
interventie een gevoel van opvoedcompetentie voor sommige ouders aantastte, wat op zijn beurt
een negatieve invloed had op hun tevredenheid over de diensten die zij en hun kinderen ontvingen.
In feite is er een zodanige variabiliteit in de oordelen van de ouders dat hun mogelijkheden aantonen
dat de interventies die de ouders boden, althans gedeeltelijk, differentieel beïnvloed werden door
vroege interventie. Dat wil zeggen dat sommige deelnemers aan het vroege interventieprogramma
zich buitengewoon competent zouden voelen, terwijl anderen zich waarschijnlijk minder competent
zouden voelen. Als onderdeel van onderzoekssynthesen door Dunst et al (2006) bleken
ouderschapsbekwaamheden en -vertrouwen te worden beïnvloed door op het gezin gerichte
hulpverleningspraktijken die werden gemedieerd door de overtuigingen van de zelfeffectiviteit van
ouders. Dit zou suggereren dat variaties in de resultaten die in de hierboven aangehaalde
onderzoeken worden gevonden, het gevolg kunnen zijn van verschillen in de manier waarop de
interventies zijn uitgevoerd en hoe behandelaars contact hebben gehad met de ouders en hun
families.
Traditionele benaderingen voor vroege interventie minimaliseren vaak de rol van ouders of andere
zorgverleners bij het bevorderen van de ontwikkeling van kinderen. Deze benaderingen betrekken
zorgverleners meestal als passieve waarnemers van vroege interventiebeoefenaars die rechtstreeks
met kinderen werken om hen ontwikkelingsvaardigheden bij te brengen om interventiedoelen te
bereiken. In traditionele benaderingen van interventie wordt van caregivers vaak verwacht dat zij
voorgeschreven ontwikkelingsactiviteiten thuis uitvoeren; ze krijgen echter weinig directe
ondersteuning die hun vermogen om het leren van kinderen te bevorderen, versterkt. Een
capaciteitsopbouwende benadering van vroege interventie, aan de andere kant, betrekt caregivers
actief bij het verwerven van kennis en vaardigheden om gewenste doelen te bereiken. In een aanpak
van capaciteitsversterking geven behandelaars informatie, begeleiding en ondersteuning aan
zorgverstrekkers om hen te helpen werkwijzen aan te nemen die de ontwikkeling van hun kinderen
bevorderen, wat op zijn beurt het vertrouwen en de competentie van het ouderschap versterkt.
De studie die in dit artikel wordt beschreven, beoordeelde of een benadering waarbij de beoefenaars
van capaciteiten worden opgeleid, de bekwame zorgverleners helpt hun kinderen te voorzien van op
interesses gebaseerde, dagelijkse natuurlijke leermogelijkheden in de context van de gezinnen en
gemeenschappen. De benadering van interventie die bij het onderzoek werd gebruikt, bevorderde en
versterkte het vermogen van ouders en andere zorgverleners om:
1) de interesses van hun kinderen te identificeren
2) de dagelijkse activiteiten identificeren die de kinderen op interesses gebaseerde leerkansen
bieden
3) de participatie van kinderen in die activiteiten vergroten
4) gebruik maken van responsieve onderwijsprocedures om de bestaande competentie van het kind
te versterken en nieuw gedrag van kinderen te bevorderen.
Strengthening family capacity to provide young children everyday natural learning opportunities.
Jennifer Swanson, Melinda Raab, Carl J Dunst
Versterking van de gezinscapaciteit om jonge kinderen dagelijkse mogelijkheden voor natuurlijk leren
te bieden.
Samenvatting
Een benadering gericht op het ontwikkelen van natuurlijke interventiemogelijkheden in de
natuurlijke leeromgeving was de focus van het onderzoek. Door middel van capaciteitsopbouw
tijdens de vroege kindertijd worden de vaardigheden en het zelfvertrouwen van ouders of andere
verzorgers bevorderd om kinderen ontwikkelingsbevorderende leermogelijkheden te bieden.
Natuurlijke omgevingspraktijken gebruiken alledaagse ervaringen, evenementen en plaatsen als
bronnen van mogelijkheden voor het leren die de competenties van het kind bevorderen. De manier
waarop de interventie voor capaciteitsopbouwende interventie de vaardigheden van zorgverleners
verbeterde om hun jonge kinderen dagelijkse natuurlijke leermogelijkheden te bieden, werd in dit
onderzoek onderzocht. De deelnemers waren vier volwassen zorgverleners (drie moeders, één
grootmoeder) en vier kleuters met ontwikkelingsachterstand. Een meervoudig baselineontwerp
tussen deelnemers werd gebruikt om de effecten van de interventie op het gedrag van verschillende
verzorger bij capaciteitsopbouw te beoordelen. De bevindingen lieten duidelijke verbeteringen zien
in de bekwaamheid en het vertrouwen van de verzorger, zoals blijkt uit de patronen van resultaten
en het percentage niet-overlappende basislijn-interventie fase-afhankelijke maatstaven. Implicaties
voor het begrijpen van zowel de kenmerken van de opbouw van gezinscapaciteit als het gebruik van
capaciteitsopbouwende praktijken als onderdeel van de betrokkenheid van ouders bij interventies en
programma's voor vroege kindertijd worden beschreven.
trefwoorden
Caregiver-competentie, vertrouwen van mantelzorgers, vroege interventie, gezinsopbouw
Invoering
De meeste ouderbetrokkenheidsprogramma's in de vroege kinderjaren zijn gebaseerd op de
overtuiging dat de ervaringen van ouders en de interventies die worden gebruikt om
ouderparticipatie te bevorderen de oudercapaciteit zullen verbeteren om het leren en ontwikkelen
van kinderen te bevorderen.
Bijvoorbeeld, the Individuals With Disabilities Education in de Verenigde Staten heeft als expliciet
doel het leveren van ondersteuning en diensten om het vermogen van de familie te vergroten om te
voldoen aan de ontwikkelingsbehoeften van de baby of peuter van het gezin.
Het doel van de studie die in dit artikel wordt beschreven, was om te bepalen of een promotionele
benadering van interventies voor natuurlijke leeromgevingen de gezinscapaciteit heeft versterkt om
hun jonge kinderen ontwikkelingsmomenten te bieden bij dagelijkse natuurlijke leermogelijkheden.
Natuurlijke leermogelijkheden zijn de dagelijkse ervaringen die kinderen hebben als onderdeel van
hun deelname aan familie- en gemeenschapsactiviteiten. Onderzoek heeft aangetoond dat de
alledaagse ervaringen van kinderen waarschijnlijk hun ontwikkeling zullen verbeteren wanneer de
ervaringen gebaseerd zijn op interesses, ze betrokken zijn en kinderen kansen bieden om bestaande
, vaardigheden te gebruiken, de effecten van hun acties op hun omgeving te herkennen en nieuwe
vaardigheden uit te proberen en te leren.
De mate waarin ouder, verzorger of gezinscapaciteit wordt beïnvloed door interventie in de vroege
kinderjaren is in een aantal onderzoeken onderzocht.
In sommige gevallen ging deelname aan vroege interventie gepaard met positieve beoordelingen van
opvoedingsvermogens, terwijl in andere gevallen participatie geassocieerd was met een verzwakt
gevoel van opvoedcompetentie en zelfvertrouwen. Rodger (2008) ontdekte dat vroegtijdige
interventie een gevoel van opvoedcompetentie voor sommige ouders aantastte, wat op zijn beurt
een negatieve invloed had op hun tevredenheid over de diensten die zij en hun kinderen ontvingen.
In feite is er een zodanige variabiliteit in de oordelen van de ouders dat hun mogelijkheden aantonen
dat de interventies die de ouders boden, althans gedeeltelijk, differentieel beïnvloed werden door
vroege interventie. Dat wil zeggen dat sommige deelnemers aan het vroege interventieprogramma
zich buitengewoon competent zouden voelen, terwijl anderen zich waarschijnlijk minder competent
zouden voelen. Als onderdeel van onderzoekssynthesen door Dunst et al (2006) bleken
ouderschapsbekwaamheden en -vertrouwen te worden beïnvloed door op het gezin gerichte
hulpverleningspraktijken die werden gemedieerd door de overtuigingen van de zelfeffectiviteit van
ouders. Dit zou suggereren dat variaties in de resultaten die in de hierboven aangehaalde
onderzoeken worden gevonden, het gevolg kunnen zijn van verschillen in de manier waarop de
interventies zijn uitgevoerd en hoe behandelaars contact hebben gehad met de ouders en hun
families.
Traditionele benaderingen voor vroege interventie minimaliseren vaak de rol van ouders of andere
zorgverleners bij het bevorderen van de ontwikkeling van kinderen. Deze benaderingen betrekken
zorgverleners meestal als passieve waarnemers van vroege interventiebeoefenaars die rechtstreeks
met kinderen werken om hen ontwikkelingsvaardigheden bij te brengen om interventiedoelen te
bereiken. In traditionele benaderingen van interventie wordt van caregivers vaak verwacht dat zij
voorgeschreven ontwikkelingsactiviteiten thuis uitvoeren; ze krijgen echter weinig directe
ondersteuning die hun vermogen om het leren van kinderen te bevorderen, versterkt. Een
capaciteitsopbouwende benadering van vroege interventie, aan de andere kant, betrekt caregivers
actief bij het verwerven van kennis en vaardigheden om gewenste doelen te bereiken. In een aanpak
van capaciteitsversterking geven behandelaars informatie, begeleiding en ondersteuning aan
zorgverstrekkers om hen te helpen werkwijzen aan te nemen die de ontwikkeling van hun kinderen
bevorderen, wat op zijn beurt het vertrouwen en de competentie van het ouderschap versterkt.
De studie die in dit artikel wordt beschreven, beoordeelde of een benadering waarbij de beoefenaars
van capaciteiten worden opgeleid, de bekwame zorgverleners helpt hun kinderen te voorzien van op
interesses gebaseerde, dagelijkse natuurlijke leermogelijkheden in de context van de gezinnen en
gemeenschappen. De benadering van interventie die bij het onderzoek werd gebruikt, bevorderde en
versterkte het vermogen van ouders en andere zorgverleners om:
1) de interesses van hun kinderen te identificeren
2) de dagelijkse activiteiten identificeren die de kinderen op interesses gebaseerde leerkansen
bieden
3) de participatie van kinderen in die activiteiten vergroten
4) gebruik maken van responsieve onderwijsprocedures om de bestaande competentie van het kind
te versterken en nieuw gedrag van kinderen te bevorderen.
