Samenvatting van Hoofdstuk 1:
1. Scholen en Samenleving: Scholen weerspiegelen de maatschappij. Inclusief onderwijs, waar
dit hoofdstuk over gaat, moet bekeken worden door de bril van zowel de maatschappij als de
school. Inclusief onderwijs is niet los te zien van maatschappelijke trends en uitdagingen waar
leraren dagelijks mee te maken hebben.
2. Normaal versus Afwijkend: Er wordt besproken hoe we binnen de maatschappij en het
onderwijs omgaan met wat we als 'normaal' en 'afwijkend' beschouwen. Wanneer een
leerling als 'afwijkend' wordt gezien, wordt er vaak gesproken over speciaal onderwijs of
extra ondersteuning.
3. Het Kind in de Maatschappij: Het boek stelt vragen over onze verwachtingen van kinderen en
onze definities van een 'normaal' kind. Deze opvattingen beïnvloeden hoe we omgaan met
kinderen die extra ondersteuning nodig hebben.
4. Machtsvraagstuk en Normaalheid: Het hoofdstuk verkent het idee van macht in relatie tot
wat als 'normaal' wordt beschouwd. Wie bepaalt wat normaal is? Dit wordt verbonden met
het thema macht in de samenleving.
5. Commandosamenleving naar Prestatiesamenleving: Het idee van de Koreaans-Duitse
filosoof Han wordt besproken, die de overgang van een commandosamenleving (waar alles
draait om gehoorzaamheid en verboden) naar een prestatiesamenleving (waar individuen
gericht zijn op presteren en zelfontwikkeling) analyseert.
6. Veranderde Rol van het Kind: In de prestatiesamenleving worden kinderen gezien als
zelfondernemende projecten, waarbij ze constant aan zichzelf moeten werken. Dit leidt tot
druk en verwachtingen rondom prestaties en succes.
7. Kinderen en Verantwoordelijkheid: Er is een nadruk op het idee dat kinderen
verantwoordelijk zijn voor hun eigen succes en gezondheid, wat leidt tot zelfexploitatie en
innerlijke druk.
8. Transparantie en Zichtbaarheid van Kinderen: Kinderen worden steeds transparanter en
meer zichtbaar door sociale media en data, wat leidt tot een continue druk om te presteren
en zichzelf te presenteren.
9. Communicatie en het Lichaam: De rol van communicatie en het lichaam in deze samenleving
verandert. Kinderen worden aangemoedigd om te 'zenden' en te 'liken' in plaats van te
luisteren, en het lichaam wordt een middel van expressie en presentatie op sociale media.
10. Inclusief Onderwijs: Het hoofdstuk sluit af met enkele aandachtspunten voor inclusief
onderwijs, zoals het omgaan met mobiele telefoons op school, de rol van feedback en
meningen in het onderwijs, en hoe kinderen kunnen oefenen met democratie en expressie
binnen de schoolomgeving.
Samenvatting Van individueel naar inclusief onderwijs
, Samenvatting van Hoofdstuk 2:
1. Omgang met 'Niet-Normale' Kinderen: Dit hoofdstuk bespreekt hoe we omgaan met
kinderen die niet voldoen aan onze normen, zoals kinderen die niet goed presteren of niet
zichtbaar zijn. Het kijkt ook naar de toenemende afhankelijkheid van jeugdhulp in scholen.
2. Toename in Jeugdhulp: Er is een stijging in het aantal kinderen dat jeugdhulp ontvangt.
Leraren besteden meer tijd aan het afstemmen met behandelaren en coaches, en er is een
grotere nadruk op individuele ondersteuningsbehoeften van leerlingen in de klas.
3. Jeugdwet en Preventie: De Jeugdwet van 2015 benadrukt het belang van preventie, met een
focus op vroege interventie in scholen. Dit wordt vaak gezien als een effectieve manier om
problemen vroegtijdig te identificeren en aan te pakken.
4. Psychologisering in Onderwijs: Er is een trend van psychologisering in het onderwijs, waarbij
psychologische principes en logica meer de school binnenkomen. Dit wordt vergeleken met
een 'koekoek' die het nest van een ander inneemt, wat suggereert dat psychologische
invloeden andere onderwijsaspecten overnemen.
5. Kritische Visie op Psychologisering: Het hoofdstuk stelt kritische vragen over deze trend.
Ondanks de toename van psychologische ondersteuning voelen kinderen zich niet gelukkiger,
en hun prestaties verbeteren niet noodzakelijkerwijs.
6. Rol van de Leraar: De rol van de leraar verandert door deze ontwikkelingen. Leraren worden
geconfronteerd met leerlingen die een specifieke behandeling verwachten en moeten
samenwerken met externe zorgprofessionals.
7. Invloed op Onderwijsbeleid: Het hoofdstuk suggereert dat de samenwerking tussen
onderwijs en jeugdhulp het perspectief op onderwijs, vooral inclusief onderwijs, kan
vertroebelen. Er is een roep om deze samenwerking kritisch te beoordelen.
8. Psychologische Diagnoses en Onderwijs: Er is een groeiende neiging om leerlingen te labelen
met psychologische diagnoses, wat kan leiden tot een reductie van hun problemen tot
individuele stoornissen, zonder rekening te houden met de bredere context.
9. Individuele Verantwoordelijkheid en Zelfhulp: Het hoofdstuk bespreekt hoe de nadruk op
individuele verantwoordelijkheid en zelfhulptrends kinderen kan beïnvloeden, en hoe dit
bijdraagt aan de psychologisering van het onderwijs.
10. Politieke en Sociale Invloeden: Tot slot wordt de invloed van politiek en maatschappij op
deze trend van psychologisering belicht, waarbij overheidsprogramma's en -campagnes
bijdragen aan de manier waarop we over psychologische problemen denken en spreken.
Samenvatting Van individueel naar inclusief onderwijs
1. Scholen en Samenleving: Scholen weerspiegelen de maatschappij. Inclusief onderwijs, waar
dit hoofdstuk over gaat, moet bekeken worden door de bril van zowel de maatschappij als de
school. Inclusief onderwijs is niet los te zien van maatschappelijke trends en uitdagingen waar
leraren dagelijks mee te maken hebben.
2. Normaal versus Afwijkend: Er wordt besproken hoe we binnen de maatschappij en het
onderwijs omgaan met wat we als 'normaal' en 'afwijkend' beschouwen. Wanneer een
leerling als 'afwijkend' wordt gezien, wordt er vaak gesproken over speciaal onderwijs of
extra ondersteuning.
3. Het Kind in de Maatschappij: Het boek stelt vragen over onze verwachtingen van kinderen en
onze definities van een 'normaal' kind. Deze opvattingen beïnvloeden hoe we omgaan met
kinderen die extra ondersteuning nodig hebben.
4. Machtsvraagstuk en Normaalheid: Het hoofdstuk verkent het idee van macht in relatie tot
wat als 'normaal' wordt beschouwd. Wie bepaalt wat normaal is? Dit wordt verbonden met
het thema macht in de samenleving.
5. Commandosamenleving naar Prestatiesamenleving: Het idee van de Koreaans-Duitse
filosoof Han wordt besproken, die de overgang van een commandosamenleving (waar alles
draait om gehoorzaamheid en verboden) naar een prestatiesamenleving (waar individuen
gericht zijn op presteren en zelfontwikkeling) analyseert.
6. Veranderde Rol van het Kind: In de prestatiesamenleving worden kinderen gezien als
zelfondernemende projecten, waarbij ze constant aan zichzelf moeten werken. Dit leidt tot
druk en verwachtingen rondom prestaties en succes.
7. Kinderen en Verantwoordelijkheid: Er is een nadruk op het idee dat kinderen
verantwoordelijk zijn voor hun eigen succes en gezondheid, wat leidt tot zelfexploitatie en
innerlijke druk.
8. Transparantie en Zichtbaarheid van Kinderen: Kinderen worden steeds transparanter en
meer zichtbaar door sociale media en data, wat leidt tot een continue druk om te presteren
en zichzelf te presenteren.
9. Communicatie en het Lichaam: De rol van communicatie en het lichaam in deze samenleving
verandert. Kinderen worden aangemoedigd om te 'zenden' en te 'liken' in plaats van te
luisteren, en het lichaam wordt een middel van expressie en presentatie op sociale media.
10. Inclusief Onderwijs: Het hoofdstuk sluit af met enkele aandachtspunten voor inclusief
onderwijs, zoals het omgaan met mobiele telefoons op school, de rol van feedback en
meningen in het onderwijs, en hoe kinderen kunnen oefenen met democratie en expressie
binnen de schoolomgeving.
Samenvatting Van individueel naar inclusief onderwijs
, Samenvatting van Hoofdstuk 2:
1. Omgang met 'Niet-Normale' Kinderen: Dit hoofdstuk bespreekt hoe we omgaan met
kinderen die niet voldoen aan onze normen, zoals kinderen die niet goed presteren of niet
zichtbaar zijn. Het kijkt ook naar de toenemende afhankelijkheid van jeugdhulp in scholen.
2. Toename in Jeugdhulp: Er is een stijging in het aantal kinderen dat jeugdhulp ontvangt.
Leraren besteden meer tijd aan het afstemmen met behandelaren en coaches, en er is een
grotere nadruk op individuele ondersteuningsbehoeften van leerlingen in de klas.
3. Jeugdwet en Preventie: De Jeugdwet van 2015 benadrukt het belang van preventie, met een
focus op vroege interventie in scholen. Dit wordt vaak gezien als een effectieve manier om
problemen vroegtijdig te identificeren en aan te pakken.
4. Psychologisering in Onderwijs: Er is een trend van psychologisering in het onderwijs, waarbij
psychologische principes en logica meer de school binnenkomen. Dit wordt vergeleken met
een 'koekoek' die het nest van een ander inneemt, wat suggereert dat psychologische
invloeden andere onderwijsaspecten overnemen.
5. Kritische Visie op Psychologisering: Het hoofdstuk stelt kritische vragen over deze trend.
Ondanks de toename van psychologische ondersteuning voelen kinderen zich niet gelukkiger,
en hun prestaties verbeteren niet noodzakelijkerwijs.
6. Rol van de Leraar: De rol van de leraar verandert door deze ontwikkelingen. Leraren worden
geconfronteerd met leerlingen die een specifieke behandeling verwachten en moeten
samenwerken met externe zorgprofessionals.
7. Invloed op Onderwijsbeleid: Het hoofdstuk suggereert dat de samenwerking tussen
onderwijs en jeugdhulp het perspectief op onderwijs, vooral inclusief onderwijs, kan
vertroebelen. Er is een roep om deze samenwerking kritisch te beoordelen.
8. Psychologische Diagnoses en Onderwijs: Er is een groeiende neiging om leerlingen te labelen
met psychologische diagnoses, wat kan leiden tot een reductie van hun problemen tot
individuele stoornissen, zonder rekening te houden met de bredere context.
9. Individuele Verantwoordelijkheid en Zelfhulp: Het hoofdstuk bespreekt hoe de nadruk op
individuele verantwoordelijkheid en zelfhulptrends kinderen kan beïnvloeden, en hoe dit
bijdraagt aan de psychologisering van het onderwijs.
10. Politieke en Sociale Invloeden: Tot slot wordt de invloed van politiek en maatschappij op
deze trend van psychologisering belicht, waarbij overheidsprogramma's en -campagnes
bijdragen aan de manier waarop we over psychologische problemen denken en spreken.
Samenvatting Van individueel naar inclusief onderwijs
