Week 1
Tweede Kamer der Staten-Generaal, vergaderjaar 2015/2016, 29 502, nr. 115
Het is onacceptabel als zogenaamde zelfstandigen feitelijk onder direct gezag van hun opdrachtgever
functioneren. Er is dan sprake van schijnzelfstandigheid. Met zo een schijnconstructie wordt de
betaling van cao-lonen vermeden, evenals de afdracht van loonheffingen en premies.
- Handhaving door de Belastingdienst: de methodiek houdt in dat overeenkomsten worden
voorgelegd aan de Belastingdienst, zodat die een oordeel kan geven over de overeenkomst. Partijen
kunnen hieraan zekerheid ontlenen omtrent de loonheffingen.
- Toegang tot de rechter: Pakketbezorgers die op papier zelfstandigen zijn, maar zelf overtuigd
zijn dat zij hun werkzaamheden onder gezag van hun opdrachtgever verrichten, kunnen zich wenden
tot de rechter. Indien die vaststelt dat er van een arbeidsovereenkomst sprake is, kan de werknemer
de bijbehorende arbeidsrechtelijke bescherming vorderen.
- Handhaving door de inspectie SZW op arbeidsomstandigheden en arbeidsvoorwaarden.
Daar waar de inspectie tekortkomingen ziet, neemt zij handhavende maatregelen werkdruk en de
fysieke belasting verbeteren.
- Cao’s en zelfstandigen
- Wens tot verlaging van de vergunninggrens: De subcontractors dienen te voldoen aan de
vergunningplicht.
De inspanningen van de genoemde toezichthoudende vergunningverlenende instanties kunnen het
proces ondersteunen. Alle inspanningen dienen erop gericht te zijn rust te brengen in de sector
doordat meer bezorgers in een duurzame arbeidsrelatie tot hun opdrachtgever of werkgever komen
te staan. Er dient een einde te komen, aan pakketbezorgers die op papier zzp’ers zijn, terwijl ze hun
werk feitelijk onder gezag uitvoeren. Dan is sprake van een schijnconstructie, en dergelijke
schijnconstructies moeten we blijven bestrijden.
, Week 1
Rechtbank Amsterdam 17-03-2015,
ECLI:NL:RBAMS:2015:1480
Een besteller en PostNL zijn in oktober 2010 een vervoersovereenkomst aangegaan voor onbepaalde
tijd. In de opvolgende bijlagen bij de overeenkomst zijn de wijken van eiser uitgebreid en de tarieven
zijn gedaald per succesvolle stop. Na discussie over een volgende prijsverlaging heeft PostNL de
vervoersovereenkomst opgezegd tot er maar één wijk overbleef. De afspraken met betrekking tot
deze wijk wil PostNL ook wijzigen, maar omdat de besteller niet instemt wordt de
vervoersovereenkomst ook ten aanzien van de laatste wijk opgezegd. Eiser vordert doorbetaling van
loon primair stellende dat sprake is van een arbeidsovereenkomst en subsidiair dat sprake is van een
opdrachtovereenkomst die niet is geëindigd, dan wel schadeplichtig is geëindigd.
De besteller heeft ter comparitie verklaard dat hij zich voor de uitvoering van de bedongen
werkzaamheden door meer dan drie personen, niet zijnde familieleden, liet bijstaan vanwege de
hoeveelheid werkzaamheden. Op grond hiervan oordeelt de kantonrechter dat van een
arbeidsovereenkomst geen sprake kan zijn, omdat die tot uitgangspunt heeft dat de bedongen arbeid
door de werknemer zelf dient te worden verricht. Om dezelfde reden is ook het BBA niet van
toepassing.
Vereiste arbeidsovereenkomst: Art. 7:610 BW bepaalt dat er sprake dient te zijn van persoonlijke
arbeid, loon en gezag gedurende zekere tijd.
Ten aanzien van de subsidiaire vordering stelt de kantonrechter dat vast staat dat PostNL de
oorspronkelijke afspraak wilde vervangen door een nieuwe afspraak, bij gebreke waarvan de relatie
zou worden beëindigd. Het voorstel kwam er kort gezegd op neer dat voor 2 wijken een verlaagd
stoptarief op dinsdag tot en met zaterdag. Die verlaging was volgens PostNL gerechtvaardigd doordat
het pakketvolume met 8% was gestegen. De besteller heeft het voorstel voor tot uitbreiding met een
extra Amsterdamse wijk niet heeft willen uitproberen, maar op voorhand afgewezen. De besteller
heeft niet onderbouwd dat het voorstel onredelijk was. Door die extra wijk te accepteren had hij
twee (Amsterdamse) wijken gehad, zonder dat daaraan de door hem blijkbaar als onaantrekkelijk
ervaren maandagbezorging vastzat. Nu het voorstel van PostNL niet op voorhand als onredelijk
overkomt komt in dat geval zo’n afwijzing voor rekening en risico van eiser. Daarmee is het door
PostNL vervolgens opzeggen van de overeenkomst, naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid
niet onaanvaardbaar. Volgt afwijzing van de vordering.
Tweede Kamer der Staten-Generaal, vergaderjaar 2015/2016, 29 502, nr. 115
Het is onacceptabel als zogenaamde zelfstandigen feitelijk onder direct gezag van hun opdrachtgever
functioneren. Er is dan sprake van schijnzelfstandigheid. Met zo een schijnconstructie wordt de
betaling van cao-lonen vermeden, evenals de afdracht van loonheffingen en premies.
- Handhaving door de Belastingdienst: de methodiek houdt in dat overeenkomsten worden
voorgelegd aan de Belastingdienst, zodat die een oordeel kan geven over de overeenkomst. Partijen
kunnen hieraan zekerheid ontlenen omtrent de loonheffingen.
- Toegang tot de rechter: Pakketbezorgers die op papier zelfstandigen zijn, maar zelf overtuigd
zijn dat zij hun werkzaamheden onder gezag van hun opdrachtgever verrichten, kunnen zich wenden
tot de rechter. Indien die vaststelt dat er van een arbeidsovereenkomst sprake is, kan de werknemer
de bijbehorende arbeidsrechtelijke bescherming vorderen.
- Handhaving door de inspectie SZW op arbeidsomstandigheden en arbeidsvoorwaarden.
Daar waar de inspectie tekortkomingen ziet, neemt zij handhavende maatregelen werkdruk en de
fysieke belasting verbeteren.
- Cao’s en zelfstandigen
- Wens tot verlaging van de vergunninggrens: De subcontractors dienen te voldoen aan de
vergunningplicht.
De inspanningen van de genoemde toezichthoudende vergunningverlenende instanties kunnen het
proces ondersteunen. Alle inspanningen dienen erop gericht te zijn rust te brengen in de sector
doordat meer bezorgers in een duurzame arbeidsrelatie tot hun opdrachtgever of werkgever komen
te staan. Er dient een einde te komen, aan pakketbezorgers die op papier zzp’ers zijn, terwijl ze hun
werk feitelijk onder gezag uitvoeren. Dan is sprake van een schijnconstructie, en dergelijke
schijnconstructies moeten we blijven bestrijden.
, Week 1
Rechtbank Amsterdam 17-03-2015,
ECLI:NL:RBAMS:2015:1480
Een besteller en PostNL zijn in oktober 2010 een vervoersovereenkomst aangegaan voor onbepaalde
tijd. In de opvolgende bijlagen bij de overeenkomst zijn de wijken van eiser uitgebreid en de tarieven
zijn gedaald per succesvolle stop. Na discussie over een volgende prijsverlaging heeft PostNL de
vervoersovereenkomst opgezegd tot er maar één wijk overbleef. De afspraken met betrekking tot
deze wijk wil PostNL ook wijzigen, maar omdat de besteller niet instemt wordt de
vervoersovereenkomst ook ten aanzien van de laatste wijk opgezegd. Eiser vordert doorbetaling van
loon primair stellende dat sprake is van een arbeidsovereenkomst en subsidiair dat sprake is van een
opdrachtovereenkomst die niet is geëindigd, dan wel schadeplichtig is geëindigd.
De besteller heeft ter comparitie verklaard dat hij zich voor de uitvoering van de bedongen
werkzaamheden door meer dan drie personen, niet zijnde familieleden, liet bijstaan vanwege de
hoeveelheid werkzaamheden. Op grond hiervan oordeelt de kantonrechter dat van een
arbeidsovereenkomst geen sprake kan zijn, omdat die tot uitgangspunt heeft dat de bedongen arbeid
door de werknemer zelf dient te worden verricht. Om dezelfde reden is ook het BBA niet van
toepassing.
Vereiste arbeidsovereenkomst: Art. 7:610 BW bepaalt dat er sprake dient te zijn van persoonlijke
arbeid, loon en gezag gedurende zekere tijd.
Ten aanzien van de subsidiaire vordering stelt de kantonrechter dat vast staat dat PostNL de
oorspronkelijke afspraak wilde vervangen door een nieuwe afspraak, bij gebreke waarvan de relatie
zou worden beëindigd. Het voorstel kwam er kort gezegd op neer dat voor 2 wijken een verlaagd
stoptarief op dinsdag tot en met zaterdag. Die verlaging was volgens PostNL gerechtvaardigd doordat
het pakketvolume met 8% was gestegen. De besteller heeft het voorstel voor tot uitbreiding met een
extra Amsterdamse wijk niet heeft willen uitproberen, maar op voorhand afgewezen. De besteller
heeft niet onderbouwd dat het voorstel onredelijk was. Door die extra wijk te accepteren had hij
twee (Amsterdamse) wijken gehad, zonder dat daaraan de door hem blijkbaar als onaantrekkelijk
ervaren maandagbezorging vastzat. Nu het voorstel van PostNL niet op voorhand als onredelijk
overkomt komt in dat geval zo’n afwijzing voor rekening en risico van eiser. Daarmee is het door
PostNL vervolgens opzeggen van de overeenkomst, naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid
niet onaanvaardbaar. Volgt afwijzing van de vordering.
