Klinisch redeneren: casestudy jaar 3
Psychiatrische aandoeningen
,Inhoudsopgave
1. Inleiding/casus 3
2. Gevalsbeschrijving 4
2.1 Voorgeschiedenis 4
2.2 Medische diagnose 4
2.3 Pathofysiologie, pathologie en beloop 4
2.4 Prevalentie en incidentie 5
2.5 ICF-Model 6
2.6 Verpleegkundige diagnosen 7
2.7 Multidisciplinaire taakverdeling 7
2.8 Praktijkonderzoek 7
3. Gezondheidsprobleem 8
4. Methoden 8
4.1 PICO en searchstring 8
4.3 Inclusiecriteria 8
4.4 Exclusiecriteria 8
4.5 Limits en filters 9
5. Verdieping 10
5.1 Selectie artikelen 10
5.2 Resultaten 10
5.3 Praktijkonderzoek 11
6. Bespreking 12
6.1 Mogelijke interventies 12
6.2 Aangrijpingspunt 12
6.3 Werkingsmechanisme 12
6.4 Haalbaarheid 12
6.5 Aanvaardbaarheid 12
6.6 Besluit 13
7. Discussie 13
7.1 Verpleegkundige rol 13
7.2 Sterke en zwakke punten 13
7.3 Conclusie en aanbevelingen 13
8. Bronnenoverzicht 14
Bijlage 1: Verpleegkundige 15
Bijlage 2: Formulier van juistheid 16
2
, 1. Inleiding/casus
In deze casestudy wordt mevrouw B (gefundeerde naam), een 27-jarige vrouw met gender
discongruentie en diverse comorbiditeiten besproken. Dit is een aandoening waarbij een
individu zich niet identificeert met het biologische geslacht. In dit geval in het biologische
geslacht mannelijk. Mevrouw heeft hierdoor een verlaagd zelfbeeld en is onzeker.
Mevrouw B heeft momenteel een vriendin waar zij sinds enkele jaren samen mee woont in
een rijtjeshuis. Haar vorige partner is in 2015 verongelukt, waarna zij in een depressie is
beland en een dissociatieve stoornis heeft ontwikkeld. Mevrouw B stond hiervoor bekend als
een sociale en leergierige man. Zij studeerde economie aan de Universiteit en ging s´avonds
vaak stappen of naar de film.
Na het ongeluk van haar echtgenote is zij gestopt met studeren en werkt zij sindsdien als
manager bij een supportafdeling van een softwarebedrijf. Daarnaast is zij actief bezig met
hardlopen en schildert graag.
Sinds 2017 heeft mevrouw de diagnose genderincongruentie. In 2019 is mevrouw gestart
met een feminiserende hormoonbehandeling en in 2021 heeft mevrouw een mamma
augmentatie gehad (constructie van borsten).
Mevrouw B is opgenomen voor een penisamputatie, waarna een vaginaplastiek zal
plaatsvinden. Andere psychologische aandoeningen zijn haar dissociatieve
identiteitsstoornis, androfobie (fobie voor mannen) en een chronische depressieve stoornis
met recidiverende episodes. Op somatisch gebied heeft mevrouw mononucleosis infectiosa,
ofwel de ziekte van Pfeiffer.
De psychologische behandeling van mevrouw B heeft een hoog complexiteitsniveau door de
diverse comorbiditeiten en de aanwezigheid van alters. Deze 56 alters zijn vermoedelijk de
oorzaak van de traumatische ervaring. 80-90% van de alters zijn vrouwelijk.Wanneer
Mevrouw B gedessioseert is, en dus teruggetrokken is van het moment, nemen haar alters
het over. Hiervan heeft mevrouw geen geheugen als het plaatsvindt. Het is onbekend of
haar alters het eens zijn met de beslissing over de vaginaplastiek.
Sinds een paar maanden ervaart mevrouw veel last van haar depressieve klachten.
Mevrouw ervaart minder plezier in haar baan en is ook angstig om naar buiten te gaan. Ook
is zij gestopt met hardlopen en is sociaal teruggetrokken. Het valt de verpleegkundige op dat
haar expressie eentonig is. De somberheidsklachten leggen een grote negatieve druk op
haar functioneren. Hiervoor is zij in behandeling bij de psychiater en krijgt de volgende
medicatie:estradiol, midazolam (zo nodig), lorazepam, lithium en nadroparine.
Doordat zij haar medicatie niet regelmatig inneemt is zij vaker gedessiosieert en heeft
toegenomen somberheidsklachten. De verpleegkundigen zijn op zoek naar een geschikte
interventie die zij in het ziekenhuis kunnen toepassen.
Hierdoor wordt de volgende onderzoeksvraag geformuleerd;
Wat is de meest geschikte verpleegkundige interventie om medicatietrouwheid te verhogen
bij depressieve patiënten?
3
Psychiatrische aandoeningen
,Inhoudsopgave
1. Inleiding/casus 3
2. Gevalsbeschrijving 4
2.1 Voorgeschiedenis 4
2.2 Medische diagnose 4
2.3 Pathofysiologie, pathologie en beloop 4
2.4 Prevalentie en incidentie 5
2.5 ICF-Model 6
2.6 Verpleegkundige diagnosen 7
2.7 Multidisciplinaire taakverdeling 7
2.8 Praktijkonderzoek 7
3. Gezondheidsprobleem 8
4. Methoden 8
4.1 PICO en searchstring 8
4.3 Inclusiecriteria 8
4.4 Exclusiecriteria 8
4.5 Limits en filters 9
5. Verdieping 10
5.1 Selectie artikelen 10
5.2 Resultaten 10
5.3 Praktijkonderzoek 11
6. Bespreking 12
6.1 Mogelijke interventies 12
6.2 Aangrijpingspunt 12
6.3 Werkingsmechanisme 12
6.4 Haalbaarheid 12
6.5 Aanvaardbaarheid 12
6.6 Besluit 13
7. Discussie 13
7.1 Verpleegkundige rol 13
7.2 Sterke en zwakke punten 13
7.3 Conclusie en aanbevelingen 13
8. Bronnenoverzicht 14
Bijlage 1: Verpleegkundige 15
Bijlage 2: Formulier van juistheid 16
2
, 1. Inleiding/casus
In deze casestudy wordt mevrouw B (gefundeerde naam), een 27-jarige vrouw met gender
discongruentie en diverse comorbiditeiten besproken. Dit is een aandoening waarbij een
individu zich niet identificeert met het biologische geslacht. In dit geval in het biologische
geslacht mannelijk. Mevrouw heeft hierdoor een verlaagd zelfbeeld en is onzeker.
Mevrouw B heeft momenteel een vriendin waar zij sinds enkele jaren samen mee woont in
een rijtjeshuis. Haar vorige partner is in 2015 verongelukt, waarna zij in een depressie is
beland en een dissociatieve stoornis heeft ontwikkeld. Mevrouw B stond hiervoor bekend als
een sociale en leergierige man. Zij studeerde economie aan de Universiteit en ging s´avonds
vaak stappen of naar de film.
Na het ongeluk van haar echtgenote is zij gestopt met studeren en werkt zij sindsdien als
manager bij een supportafdeling van een softwarebedrijf. Daarnaast is zij actief bezig met
hardlopen en schildert graag.
Sinds 2017 heeft mevrouw de diagnose genderincongruentie. In 2019 is mevrouw gestart
met een feminiserende hormoonbehandeling en in 2021 heeft mevrouw een mamma
augmentatie gehad (constructie van borsten).
Mevrouw B is opgenomen voor een penisamputatie, waarna een vaginaplastiek zal
plaatsvinden. Andere psychologische aandoeningen zijn haar dissociatieve
identiteitsstoornis, androfobie (fobie voor mannen) en een chronische depressieve stoornis
met recidiverende episodes. Op somatisch gebied heeft mevrouw mononucleosis infectiosa,
ofwel de ziekte van Pfeiffer.
De psychologische behandeling van mevrouw B heeft een hoog complexiteitsniveau door de
diverse comorbiditeiten en de aanwezigheid van alters. Deze 56 alters zijn vermoedelijk de
oorzaak van de traumatische ervaring. 80-90% van de alters zijn vrouwelijk.Wanneer
Mevrouw B gedessioseert is, en dus teruggetrokken is van het moment, nemen haar alters
het over. Hiervan heeft mevrouw geen geheugen als het plaatsvindt. Het is onbekend of
haar alters het eens zijn met de beslissing over de vaginaplastiek.
Sinds een paar maanden ervaart mevrouw veel last van haar depressieve klachten.
Mevrouw ervaart minder plezier in haar baan en is ook angstig om naar buiten te gaan. Ook
is zij gestopt met hardlopen en is sociaal teruggetrokken. Het valt de verpleegkundige op dat
haar expressie eentonig is. De somberheidsklachten leggen een grote negatieve druk op
haar functioneren. Hiervoor is zij in behandeling bij de psychiater en krijgt de volgende
medicatie:estradiol, midazolam (zo nodig), lorazepam, lithium en nadroparine.
Doordat zij haar medicatie niet regelmatig inneemt is zij vaker gedessiosieert en heeft
toegenomen somberheidsklachten. De verpleegkundigen zijn op zoek naar een geschikte
interventie die zij in het ziekenhuis kunnen toepassen.
Hierdoor wordt de volgende onderzoeksvraag geformuleerd;
Wat is de meest geschikte verpleegkundige interventie om medicatietrouwheid te verhogen
bij depressieve patiënten?
3
