Artikelen Transnationaal week 4
§4.3 Bedenktijdstelsels
Hijma – Bedenktijd in het contractenrecht
In 1975 verscheen in ons land de eerste wettelijke bedenktijdregeling, voor via colportage tot stand
gebrachte overeenkomsten. Nadien werden vier andere stelsels toegevoegd: levensverzekering, koop
van timeshares, overeenkomsten op afstand en koop van woningen.
Colportage (=overeenkomsten buiten de verkoopruimte) -> artikel 6:230o BW
Geïmplementeerd in 2014 vanuit de richtlijn 2011/83/EU.
Timesharing -> artikel 7:50d BW
Geïmplementeerd vanuit de richtlijn 2008/122/EG
Overeenkomsten op afstand -> artikel 6:230o BW
Geïmplementeerd in 2014 vanuit de richtlijn 2011/83/EU.
Koop van woningen -> artikel 7:2 BW
Aanneming van werk -> artikel 7:766 BW
Hijma geeft de voorkeur aan de term bedenktijd i.p.v. afkoelingsperiode, omdat het de kern van het
leerstuk scherper aangeeft.
Partijen hebben het recht om zelf, los van de wettelijke stelsels, enigerlei bedenktijd overeen te
komen. De wettelijke bedenktijd kent geen inhoudelijke eisen en daardoor evenmin een
psychologische rem.
De meeste bedenktijdregelen gelden niet als de wederpartij de status van particulier heeft, het moet
een beroeps- of bedrijfsmatig handelen zijn. Een uitzondering is artikel 7:2 BW: ook hier moet de koper
als consument handelen, maar aan de zijde van de verkoper worden geen eisen gesteld. Als de
verkoper een particulier is, bestaat de bedenktijdregeling dus ook.
Waarom bedenktijdregelingen?
1. Bescherming tegen tekort aan weerstand
2. Bescherming tegen tekort aan informatie
- Bedenktijdregelingen die naar aanleiding van een bepaalde context zijn opgesteld, zien er
op de achterstand weg te werken.
- Bedenktijdregelingen die op overeenkomsten met een bepaalde inhoud zijn gericht
hebben tot doel de consument de kans te bieden zich aan de hand van nadere gegevens
en overwegingen op zijn gebondenheid aan de overeenkomst te bezinnen.
Schaduwzijden
- Rechtsonzekerheid
- Uitblijven gunstiger alternatief
- Boemeranggevaar
1
§4.3 Bedenktijdstelsels
Hijma – Bedenktijd in het contractenrecht
In 1975 verscheen in ons land de eerste wettelijke bedenktijdregeling, voor via colportage tot stand
gebrachte overeenkomsten. Nadien werden vier andere stelsels toegevoegd: levensverzekering, koop
van timeshares, overeenkomsten op afstand en koop van woningen.
Colportage (=overeenkomsten buiten de verkoopruimte) -> artikel 6:230o BW
Geïmplementeerd in 2014 vanuit de richtlijn 2011/83/EU.
Timesharing -> artikel 7:50d BW
Geïmplementeerd vanuit de richtlijn 2008/122/EG
Overeenkomsten op afstand -> artikel 6:230o BW
Geïmplementeerd in 2014 vanuit de richtlijn 2011/83/EU.
Koop van woningen -> artikel 7:2 BW
Aanneming van werk -> artikel 7:766 BW
Hijma geeft de voorkeur aan de term bedenktijd i.p.v. afkoelingsperiode, omdat het de kern van het
leerstuk scherper aangeeft.
Partijen hebben het recht om zelf, los van de wettelijke stelsels, enigerlei bedenktijd overeen te
komen. De wettelijke bedenktijd kent geen inhoudelijke eisen en daardoor evenmin een
psychologische rem.
De meeste bedenktijdregelen gelden niet als de wederpartij de status van particulier heeft, het moet
een beroeps- of bedrijfsmatig handelen zijn. Een uitzondering is artikel 7:2 BW: ook hier moet de koper
als consument handelen, maar aan de zijde van de verkoper worden geen eisen gesteld. Als de
verkoper een particulier is, bestaat de bedenktijdregeling dus ook.
Waarom bedenktijdregelingen?
1. Bescherming tegen tekort aan weerstand
2. Bescherming tegen tekort aan informatie
- Bedenktijdregelingen die naar aanleiding van een bepaalde context zijn opgesteld, zien er
op de achterstand weg te werken.
- Bedenktijdregelingen die op overeenkomsten met een bepaalde inhoud zijn gericht
hebben tot doel de consument de kans te bieden zich aan de hand van nadere gegevens
en overwegingen op zijn gebondenheid aan de overeenkomst te bezinnen.
Schaduwzijden
- Rechtsonzekerheid
- Uitblijven gunstiger alternatief
- Boemeranggevaar
1
