The Iron Cage Revisited: Institutional Isomorphism and Collective
Rationality in Organizational Fields
DiMaggio & Powell
Samenvatting
Wat maakt organisaties zo gelijk? De auteurs beweren dat de drijfveer van rationalisering en
bureaucratisering van de competitieve marktplaats is verplaatst naar de staat en de beroepen. Als
een set organisaties eenmaal als een ‘veld’ wordt aangemerkt, dan ontstaat een paradox: rationele
actoren maken door te proberen te veranderen hun organisaties steeds gelijker. De auteurs
beschrijven drie isomorfe processen die tot deze uitkomst leiden: de dwingende, de mimetische en
de normatieve. Daarna specificeren we hypotheses over de impact van resource centralisatie en
afhankelijkheid, doel ambiguïteit (dubbelzinnigheid) en technische onzekerheid, en
professionalisering en structurering betreffende isomorfe verandering. Tot slot stellen we implicaties
voor van organisatietheorie en sociale verandering.
Het doel van het artikel is om een antwoord te krijgen op de vraag waarom organisaties in een
bepaald organizational field zoveel op elkaar lijken.
De titel van het artikel van DiMaggio en Powell (1983) “The Iron Cage Revisited” is een verwijzing
naar een artikel van Max Weber. Weber waarschuwt voor het gevaar van een ijzeren kooi die het
rationalisme vormt: Als de (rationeel gevormde) bureaucratie eenmaal is gevestigd, is het bijna
onmogelijk dit systeem te doorbreken. Dit kan belemmerend werken.
Wij stellen dat de drijfveer van rationalisatie verschoven is. Voor Weber komt de bureaucratie voort
uit 3 dingen: competitie tussen bedrijven, competitie tussen staten en de wens van de burger voor
gelijke behandeling. Wij stellen echter dat de oorzaken van bureaucratisering en rationalisering
veranderd zijn. Structurele verandering in organisaties lijkt steeds minder gedreven door efficiëntie
of concurrentie, maar door het proces dat organisaties meer gelijk aan elkaar maakt.
Gestructureerde organisaties zorgen voor een omgeving die leidt tot rationeel handelen. Dit proces
wordt sterk beïnvloed door de staat: zeer gestructureerde organizational fields geven een context
waarin individuele pogingen om rationeel om te gaan met onzekerheid en beperkingen vaak leiden
tot homogeniteit in structuur, cultuur en output.
Organisatietheorie en organisatiediversiteit
De meeste theorie probeert variatie te begrijpen in plaats van de afwezigheid van variatie. Wij
vragen ons juist af waarom er zoveel homogeniteit is in organisatievormen en gebruiken. In het begin
van hun leven tonen organisaties in hetzelfde veld grote diversiteit in aanpak en vorm. Als een veld
eenmaal gevestigd is ontstaat de druk richting homogenisering. We kijken hierbij naar organizational
fields, niet alleen naar concurrerende bedrijven of netwerken, maar naar de totaliteit van relevante
actoren. Door dit te doen, begrijpt het veld het belang van zowel de verbondenheid als structurele
gelijkwaardigheid.
Het feit dat organisaties in een organisatorisch veld naar verloop van tijd op elkaar lijken, wordt
verklaard door het concept van institutioneel isomorfisme. Isomorfisme is het proces die de ene
Rationality in Organizational Fields
DiMaggio & Powell
Samenvatting
Wat maakt organisaties zo gelijk? De auteurs beweren dat de drijfveer van rationalisering en
bureaucratisering van de competitieve marktplaats is verplaatst naar de staat en de beroepen. Als
een set organisaties eenmaal als een ‘veld’ wordt aangemerkt, dan ontstaat een paradox: rationele
actoren maken door te proberen te veranderen hun organisaties steeds gelijker. De auteurs
beschrijven drie isomorfe processen die tot deze uitkomst leiden: de dwingende, de mimetische en
de normatieve. Daarna specificeren we hypotheses over de impact van resource centralisatie en
afhankelijkheid, doel ambiguïteit (dubbelzinnigheid) en technische onzekerheid, en
professionalisering en structurering betreffende isomorfe verandering. Tot slot stellen we implicaties
voor van organisatietheorie en sociale verandering.
Het doel van het artikel is om een antwoord te krijgen op de vraag waarom organisaties in een
bepaald organizational field zoveel op elkaar lijken.
De titel van het artikel van DiMaggio en Powell (1983) “The Iron Cage Revisited” is een verwijzing
naar een artikel van Max Weber. Weber waarschuwt voor het gevaar van een ijzeren kooi die het
rationalisme vormt: Als de (rationeel gevormde) bureaucratie eenmaal is gevestigd, is het bijna
onmogelijk dit systeem te doorbreken. Dit kan belemmerend werken.
Wij stellen dat de drijfveer van rationalisatie verschoven is. Voor Weber komt de bureaucratie voort
uit 3 dingen: competitie tussen bedrijven, competitie tussen staten en de wens van de burger voor
gelijke behandeling. Wij stellen echter dat de oorzaken van bureaucratisering en rationalisering
veranderd zijn. Structurele verandering in organisaties lijkt steeds minder gedreven door efficiëntie
of concurrentie, maar door het proces dat organisaties meer gelijk aan elkaar maakt.
Gestructureerde organisaties zorgen voor een omgeving die leidt tot rationeel handelen. Dit proces
wordt sterk beïnvloed door de staat: zeer gestructureerde organizational fields geven een context
waarin individuele pogingen om rationeel om te gaan met onzekerheid en beperkingen vaak leiden
tot homogeniteit in structuur, cultuur en output.
Organisatietheorie en organisatiediversiteit
De meeste theorie probeert variatie te begrijpen in plaats van de afwezigheid van variatie. Wij
vragen ons juist af waarom er zoveel homogeniteit is in organisatievormen en gebruiken. In het begin
van hun leven tonen organisaties in hetzelfde veld grote diversiteit in aanpak en vorm. Als een veld
eenmaal gevestigd is ontstaat de druk richting homogenisering. We kijken hierbij naar organizational
fields, niet alleen naar concurrerende bedrijven of netwerken, maar naar de totaliteit van relevante
actoren. Door dit te doen, begrijpt het veld het belang van zowel de verbondenheid als structurele
gelijkwaardigheid.
Het feit dat organisaties in een organisatorisch veld naar verloop van tijd op elkaar lijken, wordt
verklaard door het concept van institutioneel isomorfisme. Isomorfisme is het proces die de ene
