Les 1: Expressionisme
Samenvatting Honour & Fleming:
Kunst tussen 1900 en 1919
Meest avontuurlijke en revolutionaire periode in de geschiedenis van de westerse kunst
Nieuwe manieren om de wereld te zien en er was een neiging om alle bestaande
uitgangspunten af te breken
Sigmund Freud en zijn theorieën over het onderbewuste heeft ervoor gezorgd dat er andere
normen en waarden zijn
De Fauvisten en het expressionisme
Henri Matisse was de aanvoerder/leider van de Fauvisten
Heftig kleurgebruik, ruwe verfbehandeling, antinaturalistische tekeningen de benaming
‘Les Fauves’ (de wilde dieren) ontstond hierdoor
Kleur wordt ‘losgemaakt’ van de traditionele functie in het beeld, het wordt door de
fauvisten gebruikt als autonoom expressief doel
Matisse
In het begin waren de onderwerpen nog duidelijk en ‘traditioneel’ (bij bijvoorbeeld ‘De
Levensvreugde’), later werd dat juist vermeden (de traditionele onderwerpen)
Perspectief was niet belangrijk meer
“De keuze van de kleuren zijn niet op wetenschappelijke theorie berust; zij is gebaseerd op
waarneming, op gevoel, op de aard van elke ervaring zelf”
De Fauvisten begonnen al uiteen te vallen in 1908 het is nooit echt een echte beweging
geweest
Georges Roualt: hij zou de grootste religieuze schilder van de 20e eeuw kunnen worden
De Duitse expressionisten
Emil Nolde: eenzaam, in zijn werk kwam zowel religieuze als menselijke gevoelens tot
uitdrukking
Er was een angstige, onheilspellende stemming in de eeuwwisseling dit kwam erg tot
uitdrukking in het werk van Käthe Kollwitz (ze beschouwde zichzelf als een realiste)
Duits expressionistische schilderkunst hield zich vooral bezig met de psychologische situatie
van de moderne mens
De expressionisten voelden zich genoodzaakt uiting te geven aan hun angsten en frustraties
ten opzichte van de moderne wereld
Die Brücke: de eerste georganiseerde groep Duitse expressionisten (ontstaan in Dresden in
1905) de belangrijkste schilder was Ernst Ludwig Kirchner
Der Blaue Reiter (München, 1911-1916) Vassily Kandinsky was de belangrijkste schilder:
Hij wou de beeldende kunst net zo autonoom maken als de muziek