Samenvatting Artikel Flyvbjerg: Social Science That Matters (OdG)
Het artikel gaat over wat voor soort sociale wetenschap wij (geleerden,
beleidsmakers, bestuurders) wel en niet zouden moeten promoten in democratische
samenlevingen en hoe we sociale wetenschappers verantwoordelijk houden voor het
leveren waar wij voor vragen.
De beargumentering volgt drie stappen:
1. We moeten het soort sociale wetenschappen vermijden die proberen de
natuurwetenschappen na te bootsen door het produceren van cumulatieve en
voorspellingstheorieën. Deze aanpak werkt simpelweg niet voor sociale
wetenschappen. Er bestaat ook geen legitieme theorie binnen de sociale
wetenschappen die in dit kader past.
2. We moeten sociale wetenschappen promoten waar natuurwetenschappen
zwak zijn. Dit is in de reflexieve analyse en deliberatie van waarden en
interesse in de praktijk, die essentieel zijn voor sociale en economische
ontwikkeling binnen de samenleving. Ook epistemologische rationaliteit en
waarde rationaliteit moet gepromoot worden.
3. Beleidsmakers en administratoren zouden zulke praktijkgerichte sociale
wetenschappen moeten belonen en ze zouden sociale wetenschappen met
geen sociale of praktische impact moeten penaliseren, zo ook de tak van de
sociale wetenschappen die vergelijkt met de natuurwetenschappen.
Twee typen van sociale wetenschappen
Het epistemische model = vindt het ideaal in het natuurwetenschappelijke model voor
het bedrijven van wetenschap. Het doel van de wetenschapper is hierbij om
theorieën en wetten te ontdekken die sociale actie controleren, net zoals een
natuurwetenschapper theorieën en wetten ontdekt die natuurfenomenen controleren.
Praktijk is hierbij de sociale engineering die sociale theorieën en wetten toepast om
sociale problemen op te lossen.
Het phronetische model = neemt als uitgangspunt het feit dat ondanks jaren
proberen dat het natuurwetenschappelijke model nog steeds niet werkt binnen de
sociale wetenschap. Geen voorspellende sociale theorieën zijn gevormd. Genoemd
naar phronesis (Aristotelis) wat de intellectuele deugd gebruikt om bewust te
, beredeneren over welke sociale acties slecht of goed zijn voor mensen. De basis van
deliberatie is de waarde rationaliteit in plaats van epistemische rationaliteit.
In de kern van dit laatste model staat de Aristoteliaanse overtuiging dat sociale
problemen het best vastgesteld kunnen worden door de publieke sfeer en niet door
wetenschap. de beste manier om dit te doen is tot nu toe de publieke deliberatie
die de regels van de constitutionele democratie volgt voor het vaststellen van sociale
problemen en daarom moeten de sociale wetenschappen inspelen wanneer het
nuttig is. dit gebeurt het best door sociale wetenschappers: (1) produceren
reflexieve analyses van waarden en interesses en hoe die invloed hebben op
groepen in de samenleving; (2) vaststellen dat zulke analyses het proces van
publieke deliberatie en besluitvorming voeden om te garanderen dat legitieme
partijen in dit proces (burgers, bedrijven, etc.) zorgvuldigheid ontvangen in het
proces.
Verschillen tussen de twee modellen:
- Het epistemische model / natuurwetenschappelijk model ziet sociale
wetenschappers en de sociale wetenschapsprofessionals als technocraten
die, door hun eigen inzicht in sociale theorieën en wetten, oplossingen mogen
geven voor de samenleving.
- Het phronetische model ziet sociale wetenschappen en de sociale
wetenschapsprofessionals als analisten die voeding produceren voor een
langdurig proces van publieke deliberatie, participatie en besluitvorming.
Het artikel gaat over wat voor soort sociale wetenschap wij (geleerden,
beleidsmakers, bestuurders) wel en niet zouden moeten promoten in democratische
samenlevingen en hoe we sociale wetenschappers verantwoordelijk houden voor het
leveren waar wij voor vragen.
De beargumentering volgt drie stappen:
1. We moeten het soort sociale wetenschappen vermijden die proberen de
natuurwetenschappen na te bootsen door het produceren van cumulatieve en
voorspellingstheorieën. Deze aanpak werkt simpelweg niet voor sociale
wetenschappen. Er bestaat ook geen legitieme theorie binnen de sociale
wetenschappen die in dit kader past.
2. We moeten sociale wetenschappen promoten waar natuurwetenschappen
zwak zijn. Dit is in de reflexieve analyse en deliberatie van waarden en
interesse in de praktijk, die essentieel zijn voor sociale en economische
ontwikkeling binnen de samenleving. Ook epistemologische rationaliteit en
waarde rationaliteit moet gepromoot worden.
3. Beleidsmakers en administratoren zouden zulke praktijkgerichte sociale
wetenschappen moeten belonen en ze zouden sociale wetenschappen met
geen sociale of praktische impact moeten penaliseren, zo ook de tak van de
sociale wetenschappen die vergelijkt met de natuurwetenschappen.
Twee typen van sociale wetenschappen
Het epistemische model = vindt het ideaal in het natuurwetenschappelijke model voor
het bedrijven van wetenschap. Het doel van de wetenschapper is hierbij om
theorieën en wetten te ontdekken die sociale actie controleren, net zoals een
natuurwetenschapper theorieën en wetten ontdekt die natuurfenomenen controleren.
Praktijk is hierbij de sociale engineering die sociale theorieën en wetten toepast om
sociale problemen op te lossen.
Het phronetische model = neemt als uitgangspunt het feit dat ondanks jaren
proberen dat het natuurwetenschappelijke model nog steeds niet werkt binnen de
sociale wetenschap. Geen voorspellende sociale theorieën zijn gevormd. Genoemd
naar phronesis (Aristotelis) wat de intellectuele deugd gebruikt om bewust te
, beredeneren over welke sociale acties slecht of goed zijn voor mensen. De basis van
deliberatie is de waarde rationaliteit in plaats van epistemische rationaliteit.
In de kern van dit laatste model staat de Aristoteliaanse overtuiging dat sociale
problemen het best vastgesteld kunnen worden door de publieke sfeer en niet door
wetenschap. de beste manier om dit te doen is tot nu toe de publieke deliberatie
die de regels van de constitutionele democratie volgt voor het vaststellen van sociale
problemen en daarom moeten de sociale wetenschappen inspelen wanneer het
nuttig is. dit gebeurt het best door sociale wetenschappers: (1) produceren
reflexieve analyses van waarden en interesses en hoe die invloed hebben op
groepen in de samenleving; (2) vaststellen dat zulke analyses het proces van
publieke deliberatie en besluitvorming voeden om te garanderen dat legitieme
partijen in dit proces (burgers, bedrijven, etc.) zorgvuldigheid ontvangen in het
proces.
Verschillen tussen de twee modellen:
- Het epistemische model / natuurwetenschappelijk model ziet sociale
wetenschappers en de sociale wetenschapsprofessionals als technocraten
die, door hun eigen inzicht in sociale theorieën en wetten, oplossingen mogen
geven voor de samenleving.
- Het phronetische model ziet sociale wetenschappen en de sociale
wetenschapsprofessionals als analisten die voeding produceren voor een
langdurig proces van publieke deliberatie, participatie en besluitvorming.
