Pijn en pammetjes (hoofdstuk 9 en 10)
Hoofdstuk 9
Wat is pijn?
Pijn ontstaat door een of andere vorm van weefselbeschadiging. Hierbij komen chemische
stoffen vrij die de zenuwuiteinden prikkelen. Die signalen worden doorgegeven aan de
hersenen en daar ontstaat de pijn gewaarwording.
Pijn heeft een signaalfunctie en laat weten dat er iets mis is in het lichaam. Bij ernstige
ziektes waar voortdurend pijn aanwezig is verdwijnt de signaalfunctie en dit kan de kwaliteit
van het leven sterk verminderen. Ook gaan deze ernstige ziektes vaak in het begin nog
gepaard zonder pijn.
Acute en chronische pijn
- Bij acute pijn is de oorzaak vaak duidelijk en reageert de patiënt goed op een
behandeling met pijnstillers. De behandeling word gekozen op basis van de klachten.
Bij lichte pijn worden gewone pijnstillers gebruikt en bij sterke pijn worden er zware
pijnstillers gebruikt.
- Bij chronische pijn bestaat de pijn al langer en is de oorzaak niet altijd duidelijk, of is
er niet snel iets aan te doen (bijv. slijtage gewricht). Wel gebeurd de behandeling op
basis van de ernst van de klachten. Wel wordt er rekening gehouden met de oorzaak.
Bij een ontstoken gewricht gebruik je bijvoorbeeld ontstekingsremmende pijnstillers.
De onderliggende oorzaak vinden is belangrijk.
Een patiënt met chronische pijn moet rond de klok doseren. Zij doseren zelf maar mogen
niet zo veel pijn krijgen dat zij niet meer voldoende reageren op pijnstillers, maar de
dosering moet wel zo nodig kunnen worden verhoogd.
Naast pijnstilling worden er vaak kalmeringsmiddelen voorgeschreven. Deze beïnvloeden de
pijngewaarwording. Een gevaar bij onbeperkte pijnbestrijding is dat het
waarschuwingssignaal word onderdrukt en dat de patiënt zich te veel belast.
Opioïden en niet-opioïden
- Niet-opioïden voorkomen dat vrijkomende stoffen bij weefselbeschadiging een
zenuwprikkeling kunnen geven. Tot deze groep behoren ook de antipyretische
(koortsverlagende) en soms antiflogistische (ontstekingsremmende) middelen. Deze
onderscheid je onder paracetamol, NSAIDS en combinatiepreparaten
- Opioïden hebben een sterke pijnstillende werking een veroorzaken een andere
beleving van pijn. Deze worden eigenlijk alleen gebruikt bij hevige en acute pijn
vanwege de veel voorkomende en ernstige bijwerkingen. Je hebt:
Hoofdstuk 9
Wat is pijn?
Pijn ontstaat door een of andere vorm van weefselbeschadiging. Hierbij komen chemische
stoffen vrij die de zenuwuiteinden prikkelen. Die signalen worden doorgegeven aan de
hersenen en daar ontstaat de pijn gewaarwording.
Pijn heeft een signaalfunctie en laat weten dat er iets mis is in het lichaam. Bij ernstige
ziektes waar voortdurend pijn aanwezig is verdwijnt de signaalfunctie en dit kan de kwaliteit
van het leven sterk verminderen. Ook gaan deze ernstige ziektes vaak in het begin nog
gepaard zonder pijn.
Acute en chronische pijn
- Bij acute pijn is de oorzaak vaak duidelijk en reageert de patiënt goed op een
behandeling met pijnstillers. De behandeling word gekozen op basis van de klachten.
Bij lichte pijn worden gewone pijnstillers gebruikt en bij sterke pijn worden er zware
pijnstillers gebruikt.
- Bij chronische pijn bestaat de pijn al langer en is de oorzaak niet altijd duidelijk, of is
er niet snel iets aan te doen (bijv. slijtage gewricht). Wel gebeurd de behandeling op
basis van de ernst van de klachten. Wel wordt er rekening gehouden met de oorzaak.
Bij een ontstoken gewricht gebruik je bijvoorbeeld ontstekingsremmende pijnstillers.
De onderliggende oorzaak vinden is belangrijk.
Een patiënt met chronische pijn moet rond de klok doseren. Zij doseren zelf maar mogen
niet zo veel pijn krijgen dat zij niet meer voldoende reageren op pijnstillers, maar de
dosering moet wel zo nodig kunnen worden verhoogd.
Naast pijnstilling worden er vaak kalmeringsmiddelen voorgeschreven. Deze beïnvloeden de
pijngewaarwording. Een gevaar bij onbeperkte pijnbestrijding is dat het
waarschuwingssignaal word onderdrukt en dat de patiënt zich te veel belast.
Opioïden en niet-opioïden
- Niet-opioïden voorkomen dat vrijkomende stoffen bij weefselbeschadiging een
zenuwprikkeling kunnen geven. Tot deze groep behoren ook de antipyretische
(koortsverlagende) en soms antiflogistische (ontstekingsremmende) middelen. Deze
onderscheid je onder paracetamol, NSAIDS en combinatiepreparaten
- Opioïden hebben een sterke pijnstillende werking een veroorzaken een andere
beleving van pijn. Deze worden eigenlijk alleen gebruikt bij hevige en acute pijn
vanwege de veel voorkomende en ernstige bijwerkingen. Je hebt:
