Hoofdstuk 10: Verzorgingsinstellingen
10.1
Verzorgingsarrangementen informeel maar ook formeel geregelde
voorzieningen voor verzorging. Verzorgingsinstellingen zijn formeel.
Verzorgingsinstellingen zijn ontstaan door een proces van
maatschappelijke differentiatie in agrarische samenlevingen, maar ze
kregen vooral in industriële samenlevingen een grote betekenis.
De verschuiving van alleen informele verzorging naar ook de formele
instellingen noemt men de formalisering van de verzorging. Dit hing vooral
samen met beroepsvorming: oppassen, hulpverlening en verpleging
werden beroepen en hoefde daardoor niet alleen meer door de naasten
uitgevoerd te worden.
Deze beroepsvorming ging hand in hand met de vorming van instituten,
hierbij werd de verzorging collectief georganiseerd. Zo waren/ zijn er
instituten voor verpleging, maatschappelijk werk, kinderbescherming,
jeugdzorg en psychotherapie.
Vroeger kreeg men alleen formele verzorging als het om een noodsituatie
ging. En als er geen noodsituatie was, waren ze aangewezen op hun
naasten, de kerk of verenigingen. Steun van de overheid was echt het
laatste redmiddel. Bv bij epidemieën.
Met de uitbreiding en verstatelijking van de verzorgingsinstellingen gingen
meer mensen in meer situaties een beroep doen op de instellingen.
Tegenwoordig is iedereen betrokken bij de bekostiging van het
verzorgingssysteem.
2e helft 19e eeuw begin van de ontwikkeling naar de moderne
verzorgingsstaten. Dan komen in verschillende westerse landen de sociale
wetten op en wordt de overheidsbemoeienis op het gebied van onderwijs
en gezondheid groter. Na de 2e Wereldoorlog is de staat zo compleet dat
het de naam van een ‘welfare state’ mag dragen.
Maar hoe is de collectieve actie nou tot stand gekomen? A. de Swaan
heeft hier onderzoek naar gedaan.
Externe effecten de indirecte gevolgen die iemands tegenslagen/
gebreken hebben voor anderen die hier niet onmiddellijk bij betrokken
zijn. Kortom, mensen hebben last van elkaars ellende: de armoede van de
een,bedreigt de rijkdom van de ander.
Deze externe effecten breiden zich uit naarmate er meer interdependentie
is tussen mensen.
Daarnaast is men huiverig voor samenwerking omdat ze bang zijn dat
mensen van voorzieningen zullen profiteren zonder daar zelf aan bij te
dragen. En dat hun eigen moeite niks oplevert. Iedereen wil dat de ander
10.1
Verzorgingsarrangementen informeel maar ook formeel geregelde
voorzieningen voor verzorging. Verzorgingsinstellingen zijn formeel.
Verzorgingsinstellingen zijn ontstaan door een proces van
maatschappelijke differentiatie in agrarische samenlevingen, maar ze
kregen vooral in industriële samenlevingen een grote betekenis.
De verschuiving van alleen informele verzorging naar ook de formele
instellingen noemt men de formalisering van de verzorging. Dit hing vooral
samen met beroepsvorming: oppassen, hulpverlening en verpleging
werden beroepen en hoefde daardoor niet alleen meer door de naasten
uitgevoerd te worden.
Deze beroepsvorming ging hand in hand met de vorming van instituten,
hierbij werd de verzorging collectief georganiseerd. Zo waren/ zijn er
instituten voor verpleging, maatschappelijk werk, kinderbescherming,
jeugdzorg en psychotherapie.
Vroeger kreeg men alleen formele verzorging als het om een noodsituatie
ging. En als er geen noodsituatie was, waren ze aangewezen op hun
naasten, de kerk of verenigingen. Steun van de overheid was echt het
laatste redmiddel. Bv bij epidemieën.
Met de uitbreiding en verstatelijking van de verzorgingsinstellingen gingen
meer mensen in meer situaties een beroep doen op de instellingen.
Tegenwoordig is iedereen betrokken bij de bekostiging van het
verzorgingssysteem.
2e helft 19e eeuw begin van de ontwikkeling naar de moderne
verzorgingsstaten. Dan komen in verschillende westerse landen de sociale
wetten op en wordt de overheidsbemoeienis op het gebied van onderwijs
en gezondheid groter. Na de 2e Wereldoorlog is de staat zo compleet dat
het de naam van een ‘welfare state’ mag dragen.
Maar hoe is de collectieve actie nou tot stand gekomen? A. de Swaan
heeft hier onderzoek naar gedaan.
Externe effecten de indirecte gevolgen die iemands tegenslagen/
gebreken hebben voor anderen die hier niet onmiddellijk bij betrokken
zijn. Kortom, mensen hebben last van elkaars ellende: de armoede van de
een,bedreigt de rijkdom van de ander.
Deze externe effecten breiden zich uit naarmate er meer interdependentie
is tussen mensen.
Daarnaast is men huiverig voor samenwerking omdat ze bang zijn dat
mensen van voorzieningen zullen profiteren zonder daar zelf aan bij te
dragen. En dat hun eigen moeite niks oplevert. Iedereen wil dat de ander
