Tentamen VPK
KBS 7
Document: Vakbekwaam indiceren (Rosendal, 2019)
Indiceren van zorg = ‘het vaststellen, beschrijven en
organiseren van aard, duur, omvang en doel van de
benodigde zorg in samenspraak met de zorgvrager op
basis van gediagnosticeerde of potentiële, nader te
onderzoeken en te diagnosticeren patiëntproblemen’.
Het is het vaststellen welke zorgzwaarte een patiënt
nodig heeft. Bij het indiceren breng je onder andere in
kaart welke hulp er vanuit de omgeving beschikbaar is.
Als je een indicatie wil afgeven, wil de zorgverzekeraar
als bewijs het zorgplan zien.
Indiceren wordt beschreven als een 7-stappen model;
dit kan worden beschouwd als de standaard volgorde
bij indiceren.
Model van Rosendal: kan specifiek in de wijkverpleging gebruikt worden en geeft
het hele verpleegkundige proces weer met nog 2 extra stappen; indiceren en
borgen van kwaliteit.
In de eerste fase moet je breed kijken. Het kan hierbij helpen om het
determinantenmodel van Lalonde te gebruiken. Determinanten zijn factoren die de gezondheid
beïnvloeden.
Rosendal zijn vorige model
bevatte 11 stappen. Hierbij wordt
meer dan bij intramuraal
gekeken naar de woon- en
werksituatie, gedrag en leefstijl.
Er zijn 5 extra stappen aan het
verpleegkundig proces
toegevoegd (1, 3, 4, 5, 9).
Zorgtoewijding = het bepalen
wie de zorg uit gaat voeren. Hierbij wordt eerst gekeken naar wat de patiënt zelf
kan doen.
Bij het indiceren zijn er hulpmiddelen voor bijvoorbeeld:
Lichamelijke functies (pijn, vallen, voeding, wondzorg).
Zelfmanagement (generiek model zelfmanagement).
Zelfredzaamheid (gaat meer over de algemene dagelijkse activiteiten)
(zelfredzaamheidsmatrix).
Mantelzorg (genogram (familiesysteem), ecogram (sociale netwerk),
mantelscan (draagkracht/draaglast).
Document: Begrippenkader indicatieproces (V&VN, 2019) – Hoofdstuk 1
, Het normenkader beschrijft aan welke eisen wijkverpleegkundigen moeten voldoen wanneer zij
extramurale zorg indiceren. De normen geven de werkwijze en uitgangspunten aan.
Klinisch redeneren is de basis van het denken en doen van
verpleegkundigen. Het is het maken van afwegingen en het
concluderen welke zorg noodzakelijk is op basis van
verpleegkundige kennis, expertise en observatie. Het
omvat risicoschatting, vroeg-signalering,
probleemherkenning en interventie.
Kritisch redeneren klinisch redeneren klinisch
oordelen.
Kritisch denken = een cognitief proces dat gebruikt wordt voor het analyseren van kennis, gebaseerd
op wetenschappelijke kennis.
Klinisch oordeel = je oordeel gebaseerd op wat je hebt gezien, geïnterpreteerd, enz.
Document: Toolkit mantelzorgondersteuning
Meten van overbelasting (CSI vragenlijst)
Netwerk in beeld (eco (contacten)- en genogram (tijdlijn).
Samenwerking verkennen (Mantelzorgkompas).
Gespreksaanpak mantelzorgondersteuning (mantelscan, Gespreksmodel
Mantelzorgondersteuning).
Document Zorgmodule Zelfmanagement Pag. 3 t/m 7, 17, 18, 19 en 26 t/m 34
5A-model (kennen, wat in welke fase): is ontworpen om zorgverleners te helpen de zorg zodanig aan
te passen dat zelfmanagementondersteuning onderdeel is van de zorg voor chronisch zieken. Om
zelfmanagement te ondersteunen op een methodische manier kunnen 5 stappen worden gevolgd:
Achterhalen: nodig de patiënt uit ervaringen en behoeften te benoemen.
Adviseren: geef informatie op maat.
Afspreken: help de patiënt zelf haalbare doelen te stellen en kom tot gedeelde
besluitvorming. Het drietalkmodel geeft stappen weer voor het betrekken van patiënten bij
beslissingen.
Assisteren: bij het omgaan met persoonlijke barrières en inventariseer extra ondersteuning.
Je helpt doelen te kiezen.
Arrangeren: maak samen een specifiek plan voor ondersteuning.
Het generieke model zelfmanagement (kennen)
Kern: de interactie tussen de chronische zieke en de
zorgverlener. De patiënt stelt samen met de
zorgverlener vast wat hij zelf kan en welke doelen hij
wil stellen.
Competenties: die een belangrijke rol spelen bij
zelfmanagement. Het zijn competenties die chronisch
zieken nodig hebben voor het inpassen van de ziekte en
de competenties die zorgverleners nodig hebben om
zelfmanagement te ondersteunen.
Aandachtsgebieden: aandacht besteden aan de
gebieden waarop de chronisch zieke de regie kan of wil
nemen. Om goed aan te sluiten zijn alle interventies
nodig op alle 4 aandachtsgebieden.
KBS 7
Document: Vakbekwaam indiceren (Rosendal, 2019)
Indiceren van zorg = ‘het vaststellen, beschrijven en
organiseren van aard, duur, omvang en doel van de
benodigde zorg in samenspraak met de zorgvrager op
basis van gediagnosticeerde of potentiële, nader te
onderzoeken en te diagnosticeren patiëntproblemen’.
Het is het vaststellen welke zorgzwaarte een patiënt
nodig heeft. Bij het indiceren breng je onder andere in
kaart welke hulp er vanuit de omgeving beschikbaar is.
Als je een indicatie wil afgeven, wil de zorgverzekeraar
als bewijs het zorgplan zien.
Indiceren wordt beschreven als een 7-stappen model;
dit kan worden beschouwd als de standaard volgorde
bij indiceren.
Model van Rosendal: kan specifiek in de wijkverpleging gebruikt worden en geeft
het hele verpleegkundige proces weer met nog 2 extra stappen; indiceren en
borgen van kwaliteit.
In de eerste fase moet je breed kijken. Het kan hierbij helpen om het
determinantenmodel van Lalonde te gebruiken. Determinanten zijn factoren die de gezondheid
beïnvloeden.
Rosendal zijn vorige model
bevatte 11 stappen. Hierbij wordt
meer dan bij intramuraal
gekeken naar de woon- en
werksituatie, gedrag en leefstijl.
Er zijn 5 extra stappen aan het
verpleegkundig proces
toegevoegd (1, 3, 4, 5, 9).
Zorgtoewijding = het bepalen
wie de zorg uit gaat voeren. Hierbij wordt eerst gekeken naar wat de patiënt zelf
kan doen.
Bij het indiceren zijn er hulpmiddelen voor bijvoorbeeld:
Lichamelijke functies (pijn, vallen, voeding, wondzorg).
Zelfmanagement (generiek model zelfmanagement).
Zelfredzaamheid (gaat meer over de algemene dagelijkse activiteiten)
(zelfredzaamheidsmatrix).
Mantelzorg (genogram (familiesysteem), ecogram (sociale netwerk),
mantelscan (draagkracht/draaglast).
Document: Begrippenkader indicatieproces (V&VN, 2019) – Hoofdstuk 1
, Het normenkader beschrijft aan welke eisen wijkverpleegkundigen moeten voldoen wanneer zij
extramurale zorg indiceren. De normen geven de werkwijze en uitgangspunten aan.
Klinisch redeneren is de basis van het denken en doen van
verpleegkundigen. Het is het maken van afwegingen en het
concluderen welke zorg noodzakelijk is op basis van
verpleegkundige kennis, expertise en observatie. Het
omvat risicoschatting, vroeg-signalering,
probleemherkenning en interventie.
Kritisch redeneren klinisch redeneren klinisch
oordelen.
Kritisch denken = een cognitief proces dat gebruikt wordt voor het analyseren van kennis, gebaseerd
op wetenschappelijke kennis.
Klinisch oordeel = je oordeel gebaseerd op wat je hebt gezien, geïnterpreteerd, enz.
Document: Toolkit mantelzorgondersteuning
Meten van overbelasting (CSI vragenlijst)
Netwerk in beeld (eco (contacten)- en genogram (tijdlijn).
Samenwerking verkennen (Mantelzorgkompas).
Gespreksaanpak mantelzorgondersteuning (mantelscan, Gespreksmodel
Mantelzorgondersteuning).
Document Zorgmodule Zelfmanagement Pag. 3 t/m 7, 17, 18, 19 en 26 t/m 34
5A-model (kennen, wat in welke fase): is ontworpen om zorgverleners te helpen de zorg zodanig aan
te passen dat zelfmanagementondersteuning onderdeel is van de zorg voor chronisch zieken. Om
zelfmanagement te ondersteunen op een methodische manier kunnen 5 stappen worden gevolgd:
Achterhalen: nodig de patiënt uit ervaringen en behoeften te benoemen.
Adviseren: geef informatie op maat.
Afspreken: help de patiënt zelf haalbare doelen te stellen en kom tot gedeelde
besluitvorming. Het drietalkmodel geeft stappen weer voor het betrekken van patiënten bij
beslissingen.
Assisteren: bij het omgaan met persoonlijke barrières en inventariseer extra ondersteuning.
Je helpt doelen te kiezen.
Arrangeren: maak samen een specifiek plan voor ondersteuning.
Het generieke model zelfmanagement (kennen)
Kern: de interactie tussen de chronische zieke en de
zorgverlener. De patiënt stelt samen met de
zorgverlener vast wat hij zelf kan en welke doelen hij
wil stellen.
Competenties: die een belangrijke rol spelen bij
zelfmanagement. Het zijn competenties die chronisch
zieken nodig hebben voor het inpassen van de ziekte en
de competenties die zorgverleners nodig hebben om
zelfmanagement te ondersteunen.
Aandachtsgebieden: aandacht besteden aan de
gebieden waarop de chronisch zieke de regie kan of wil
nemen. Om goed aan te sluiten zijn alle interventies
nodig op alle 4 aandachtsgebieden.
