1.1 De kandidaat beschrijft de begrippen ruime en krappe arbeidsmarkt.
Met een krappe of ruime arbeidsmarkt geven we de schaarsteverhouding tussen het
aanbod van arbeid (beroepsbevolking) en de vraag naar arbeid (werkgelegenheid) aan.
Krappe arbeidsmarkt Indien de vraag naar arbeid (werkgelegenheid) het aanbod van
arbeid (beroepsbevolking) overtreft. Dus weinig werkloosheid / veel vacatures.
Ruime arbeidsmarkt Indien het aanbod van arbeid (beroepsbevolking) de vraag naar
arbeid (werkgelegenheid) overtreft. Relatief veel werklozen. Werkgevers hebben ruime
keuze wie ze zullen aannemen.
1.2 De kandidaat beschrijft de begrippen hoogconjunctuur en laagconjunctuur.
We spreken van hoogconjunctuur als de economie meer dan gemiddeld groeit. Periode
met zeer veel economische activiteit, weinig werkloosheid en forse bestedingen.
De laagconjunctuur is de neergaande fase in de vrijemarkteconomie van de
conjunctuurbeweging. Deze kenmerkt zich door een hoge werkloosheid, een geringe
economische bedrijvigheid en een voorzichtige bestedingsneiging onder de
consumenten.
1.3 De kandidaat beschrijft de begrippen kwantitatieve en kwalitatieve discrepantie op de
arbeidsmarkt.
Wanneer vraag en aanbod getalsmatig niet op elkaar aansluiten spreekt men van
kwantitatieve discrepantie op de arbeidsmarkt.
Wanneer vraag en aanbod kwantitatief wel aansluiten maar kwalitatief niet is er
kwalitatieve discrepantie op de arbeidsmarkt.
De kwantitatieve verhouding heeft te maken met de omvang van de beroepsbevolking
(aanbod) en de economische ontwikkelingen (vraag).
De kwalitatieve verhouding heeft te maken met de aard van de werkzaamheden en de
eisen die aan de werknemers worden gesteld.
1.4 De kandidaat beschrijft de verschillende soorten werkloosheid (frictie-, seizoens-,
kwalitatieve structuur-, kwantitatieve structuur-, conjunctuurwerkloosheid)
Frictiewerkloosheid Werkloosheid die ontstaat door de tijd die nodig is om ander
werk te zoeken na ontslag.
Seizoenswerkloosheid Werkloosheid die ontstaat door seizoensgebonden
werkzaamheden.
Kwalitatieve structurele werkloosheid De werkzoekenden beschikken niet over de
juiste kwaliteiten om te kunnen voldoen aan de vacatures die er zijn.
Kwantitatieve structurele werkloosheid Er zijn, zélfs bij volledige bezetting / maximale
productie, onvoldoende arbeidsplaatsen om iedereen uit de beroepsbevolking een baan
te verschaffen.
Conjunctuurwerkloosheid Werkloosheid die kan ontstaan doordat het minder goed
gaat met de economie.
, 2.1 De kandidaat noemt de verplichtingen van de werkgever en de werknemer m.b.t. het
ziekteverzuim (stappen en termijnen Wet verbetering poortwachter).
De wet verbetering Poortwachter verplicht werkgevers om zieke werknemers die langer dan
acht werken ziek zijn, een re-integratieplan aan te bieden en dat ook uit te voeren om ervoor
te zorgen dat zieke werknemers niet door hun ziekte na verloop van twee jaar uitstromen
naar de WW of de Wet Wia maar door actieve ondersteuning van de werkgever een reële
kans krijgen om binnen de eigen organisatie werkzaam te blijven of een nieuwe start te
maken bij een andere organisatie. De Wet verbetering poortwachter verplicht organisaties
om hun zieken te ondersteunen om zo snel mogelijk weer het werk te kunnen hervatten.
- De leidinggevende meldt de zieke bij de hr-afdeling/de arbofunctionaris. Als dit er
niet is wordt het gemeld bij de arbodienst.
- Na zes weken moet een probleemanalyse zijn gemaakt: wat is er precies met de
medeweker aan de hand?
- Na acht weken moet er een plan van aanpak zijn ontwikkeld waarin staat welke
activiteiten de organisatie gaat ondernemen om de verzuimperiode maximaal te
verkorten en welke acties er van de werknemer worden verwacht om hieraan mee te
werken. Het plan van aanpak heet een re-integratieplan.
- Elke zes weken moet de werkgever overleggen met de werknemer over de praktische
uitvoering van het plan van aanpak en de resultaten daarvan. De werkgever is
verplicht een verslag te maken van het re-integratieplan en de uitvoering daarvan.
Het UWV eist dit verslag als bewijs voor mogelijke aanvraag voor een WIA-uitkering.
- Na 42 weken moet het UWV worden geïnformeerd over de ziekte van de werknemer
en de ondernomen acties om het verzuim terug te dringen.
- Na een jaar wordt het plan van aanpak geëvalueerd en dit wordt opgestuurd naar het
UWV.
- Tussen week 87 en 91 moet de WIa-keuring worden aangevraagd. Hierbij wordt
gekeken of de medewerker recht heeft op een WGA- ofIVA-uitkering of dat de
werknemer ander werk kan doen of dat hij (deels) recht heeft op een WW-uitkering.
- Na 104 weken kan de werkgever bij het UWV een ontslagvergunning aanvragen op
grond van langdurige ziekte van de werknemer.
Wanneer er niet voldoende wordt gedaan aan re-integratie kan het UWV de werknemer een
uitkering weigeren en de werkgever verplicht gesteld worden om het loon nog maximaal 1
jaar door te betalen.
2.2 De kandidaat beschrijft re-integratie eerste spoor of re-integratie tweede spoor.
Met een krappe of ruime arbeidsmarkt geven we de schaarsteverhouding tussen het
aanbod van arbeid (beroepsbevolking) en de vraag naar arbeid (werkgelegenheid) aan.
Krappe arbeidsmarkt Indien de vraag naar arbeid (werkgelegenheid) het aanbod van
arbeid (beroepsbevolking) overtreft. Dus weinig werkloosheid / veel vacatures.
Ruime arbeidsmarkt Indien het aanbod van arbeid (beroepsbevolking) de vraag naar
arbeid (werkgelegenheid) overtreft. Relatief veel werklozen. Werkgevers hebben ruime
keuze wie ze zullen aannemen.
1.2 De kandidaat beschrijft de begrippen hoogconjunctuur en laagconjunctuur.
We spreken van hoogconjunctuur als de economie meer dan gemiddeld groeit. Periode
met zeer veel economische activiteit, weinig werkloosheid en forse bestedingen.
De laagconjunctuur is de neergaande fase in de vrijemarkteconomie van de
conjunctuurbeweging. Deze kenmerkt zich door een hoge werkloosheid, een geringe
economische bedrijvigheid en een voorzichtige bestedingsneiging onder de
consumenten.
1.3 De kandidaat beschrijft de begrippen kwantitatieve en kwalitatieve discrepantie op de
arbeidsmarkt.
Wanneer vraag en aanbod getalsmatig niet op elkaar aansluiten spreekt men van
kwantitatieve discrepantie op de arbeidsmarkt.
Wanneer vraag en aanbod kwantitatief wel aansluiten maar kwalitatief niet is er
kwalitatieve discrepantie op de arbeidsmarkt.
De kwantitatieve verhouding heeft te maken met de omvang van de beroepsbevolking
(aanbod) en de economische ontwikkelingen (vraag).
De kwalitatieve verhouding heeft te maken met de aard van de werkzaamheden en de
eisen die aan de werknemers worden gesteld.
1.4 De kandidaat beschrijft de verschillende soorten werkloosheid (frictie-, seizoens-,
kwalitatieve structuur-, kwantitatieve structuur-, conjunctuurwerkloosheid)
Frictiewerkloosheid Werkloosheid die ontstaat door de tijd die nodig is om ander
werk te zoeken na ontslag.
Seizoenswerkloosheid Werkloosheid die ontstaat door seizoensgebonden
werkzaamheden.
Kwalitatieve structurele werkloosheid De werkzoekenden beschikken niet over de
juiste kwaliteiten om te kunnen voldoen aan de vacatures die er zijn.
Kwantitatieve structurele werkloosheid Er zijn, zélfs bij volledige bezetting / maximale
productie, onvoldoende arbeidsplaatsen om iedereen uit de beroepsbevolking een baan
te verschaffen.
Conjunctuurwerkloosheid Werkloosheid die kan ontstaan doordat het minder goed
gaat met de economie.
, 2.1 De kandidaat noemt de verplichtingen van de werkgever en de werknemer m.b.t. het
ziekteverzuim (stappen en termijnen Wet verbetering poortwachter).
De wet verbetering Poortwachter verplicht werkgevers om zieke werknemers die langer dan
acht werken ziek zijn, een re-integratieplan aan te bieden en dat ook uit te voeren om ervoor
te zorgen dat zieke werknemers niet door hun ziekte na verloop van twee jaar uitstromen
naar de WW of de Wet Wia maar door actieve ondersteuning van de werkgever een reële
kans krijgen om binnen de eigen organisatie werkzaam te blijven of een nieuwe start te
maken bij een andere organisatie. De Wet verbetering poortwachter verplicht organisaties
om hun zieken te ondersteunen om zo snel mogelijk weer het werk te kunnen hervatten.
- De leidinggevende meldt de zieke bij de hr-afdeling/de arbofunctionaris. Als dit er
niet is wordt het gemeld bij de arbodienst.
- Na zes weken moet een probleemanalyse zijn gemaakt: wat is er precies met de
medeweker aan de hand?
- Na acht weken moet er een plan van aanpak zijn ontwikkeld waarin staat welke
activiteiten de organisatie gaat ondernemen om de verzuimperiode maximaal te
verkorten en welke acties er van de werknemer worden verwacht om hieraan mee te
werken. Het plan van aanpak heet een re-integratieplan.
- Elke zes weken moet de werkgever overleggen met de werknemer over de praktische
uitvoering van het plan van aanpak en de resultaten daarvan. De werkgever is
verplicht een verslag te maken van het re-integratieplan en de uitvoering daarvan.
Het UWV eist dit verslag als bewijs voor mogelijke aanvraag voor een WIA-uitkering.
- Na 42 weken moet het UWV worden geïnformeerd over de ziekte van de werknemer
en de ondernomen acties om het verzuim terug te dringen.
- Na een jaar wordt het plan van aanpak geëvalueerd en dit wordt opgestuurd naar het
UWV.
- Tussen week 87 en 91 moet de WIa-keuring worden aangevraagd. Hierbij wordt
gekeken of de medewerker recht heeft op een WGA- ofIVA-uitkering of dat de
werknemer ander werk kan doen of dat hij (deels) recht heeft op een WW-uitkering.
- Na 104 weken kan de werkgever bij het UWV een ontslagvergunning aanvragen op
grond van langdurige ziekte van de werknemer.
Wanneer er niet voldoende wordt gedaan aan re-integratie kan het UWV de werknemer een
uitkering weigeren en de werkgever verplicht gesteld worden om het loon nog maximaal 1
jaar door te betalen.
2.2 De kandidaat beschrijft re-integratie eerste spoor of re-integratie tweede spoor.
