Bram ter Harmsel, NH4B
Komt een vrouw bij de dokter, Kluun
Samenvatting
Stijn (36) is pas getrouwd met Carmen (35), met wie hij een dochter heeft, Luna (1). Ze zijn hip, heel
gelukkig, en kunnen dankzij hun eigen bedrijfje zonder geldzorgen en met een flinke vriendenkring
leven in het bruisende Amsterdam.
Hun leven neemt een dramatische wending. Als Carmen een brandende pijn aan haar tepel voelt en
voor een onderzoek naar het ziekenhuis gaat, wordt er een agressieve borstkanker geconstateerd. Ze
zijn woedend, omdat Carmen een halfjaar geleden wegens pijn in haar borst ter controle was
doorverwezen naar hetzelfde ziekenhuis en toen te horen kreeg dat alles in orde was. Door die
kardinale fout heeft Carmen nu een grote tumor.
Een vreselijke periode van controles, onderzoeken en chemotherapie breekt aan.
Stijn houdt oprecht van Carmen, maar kan geen weerstand bieden aan zijn monofobie: zijn ziekelijke
angst om monogaam te zijn en dwangmatige behoefte tot vreemdgaan. Wel gaat hij elke keer met
Carmen mee voor de controles en doet hij werk voor zijn bedrijf, maar hij wringt zich in allerlei
bochten om zijn afspraakjes met collega's, vriendinnen (ook bevriend met Carmen!) en nieuwe
veroveringen na te komen. Het is ondenkbaar dat hij zijn wekelijkse uitgaansavond op vrijdag
schrapt. Goede vrienden als Ramon en Frenk (mededirecteur) gebruikt hij als dekmantel om zijn
vreemdgaan te verbloemen. Ook zijn jaarlijkse 'mannenweekend' in Miami of Barcelona wil hij voor
geen goud missen.
Omdat het met Carmen steeds slechter gaat, stopt ze met werken. Ze vindt het fijn dat Stijn zo
zorgzaam is, maar heeft een dubbel gevoel omdat hij vaak weg is (vergadering, zakenlunch!) en na
zijn stapavond steeds vaker pas zaterdagochtend vroeg het huis binnensluipt. Ze weet bijna zeker dat
hij vreemdgaat, omdat hij haar dat in het begin van hun relatie heeft verteld, nadat zij een vreemd
sms'je had onderschept. Sindsdien heeft ze het onderwerp laten rusten en weggestopt.
Stijn is met enkele vrienden in Breda voor het carnaval en is dolblij als hij Roos ziet, een prachtige
vrouw die hij vorig jaar al heeft ontmoet. Ze hield toen zijn versierpoging af en herhaalt dat ze ook nu
haar grens stelt. Wel mag hij haar zijn visitekaartje geven.
Terug in Amsterdam is hij verrast als ze hem belt voor een afspraakje. Er volgen er meer en het komt
tot een verhouding. Dit is nieuw voor Stijn: zo ver is het met zijn scharrels nooit gekomen. Hij raakt
aan haar verslaafd, probeert haar zo veel mogelijk te zien en vrijt op de vreemdste plaatsen. Hij moet
zorgvuldig opereren, sms'jes wissen, populaire cafés vermijden en heel vaak tegen Carmen liegen.
Het gaat steeds slechter met Carmen, de kanker heeft zich ook uitgezaaid in andere organen. Ze
moet een borst laten amputeren, is kaal, weegt nauwelijks nog 50 kilo en wordt snel moe. Haar
aftakeling heeft ook gevolgen voor hun relatie: Carmen heeft geen zin in seks meer, Stijn moet zijn
best doen om te verbergen dat hij haar niet meer aantrekkelijk vindt, en vraagt zich af of medelijden
de plaats van liefde heeft ingenomen. Hij zoekt Roos nog vaker op. Carmen weet hem zover te
krijgen dat hij zijn vreemdgaan opbiecht, maar hij vertelt haar niet over Roos.
Na ruim een jaar gaat het zo slecht met Carmen dat een chemokuur niet meer lijkt te baten en alleen
pijnbestrijding (morfine) nog helpt. Ze geeft haar verzet op en besluit dat ze euthanasie wil, om zelf
het moment van haar dood te kiezen. Via de huisarts wordt de euthanasie geregeld. Stijn, haar
moeder en hun vrienden zijn opgelucht, want hoe wreed dat ook lijkt, haar lijden is vreselijk en ook
Komt een vrouw bij de dokter, Kluun
Samenvatting
Stijn (36) is pas getrouwd met Carmen (35), met wie hij een dochter heeft, Luna (1). Ze zijn hip, heel
gelukkig, en kunnen dankzij hun eigen bedrijfje zonder geldzorgen en met een flinke vriendenkring
leven in het bruisende Amsterdam.
Hun leven neemt een dramatische wending. Als Carmen een brandende pijn aan haar tepel voelt en
voor een onderzoek naar het ziekenhuis gaat, wordt er een agressieve borstkanker geconstateerd. Ze
zijn woedend, omdat Carmen een halfjaar geleden wegens pijn in haar borst ter controle was
doorverwezen naar hetzelfde ziekenhuis en toen te horen kreeg dat alles in orde was. Door die
kardinale fout heeft Carmen nu een grote tumor.
Een vreselijke periode van controles, onderzoeken en chemotherapie breekt aan.
Stijn houdt oprecht van Carmen, maar kan geen weerstand bieden aan zijn monofobie: zijn ziekelijke
angst om monogaam te zijn en dwangmatige behoefte tot vreemdgaan. Wel gaat hij elke keer met
Carmen mee voor de controles en doet hij werk voor zijn bedrijf, maar hij wringt zich in allerlei
bochten om zijn afspraakjes met collega's, vriendinnen (ook bevriend met Carmen!) en nieuwe
veroveringen na te komen. Het is ondenkbaar dat hij zijn wekelijkse uitgaansavond op vrijdag
schrapt. Goede vrienden als Ramon en Frenk (mededirecteur) gebruikt hij als dekmantel om zijn
vreemdgaan te verbloemen. Ook zijn jaarlijkse 'mannenweekend' in Miami of Barcelona wil hij voor
geen goud missen.
Omdat het met Carmen steeds slechter gaat, stopt ze met werken. Ze vindt het fijn dat Stijn zo
zorgzaam is, maar heeft een dubbel gevoel omdat hij vaak weg is (vergadering, zakenlunch!) en na
zijn stapavond steeds vaker pas zaterdagochtend vroeg het huis binnensluipt. Ze weet bijna zeker dat
hij vreemdgaat, omdat hij haar dat in het begin van hun relatie heeft verteld, nadat zij een vreemd
sms'je had onderschept. Sindsdien heeft ze het onderwerp laten rusten en weggestopt.
Stijn is met enkele vrienden in Breda voor het carnaval en is dolblij als hij Roos ziet, een prachtige
vrouw die hij vorig jaar al heeft ontmoet. Ze hield toen zijn versierpoging af en herhaalt dat ze ook nu
haar grens stelt. Wel mag hij haar zijn visitekaartje geven.
Terug in Amsterdam is hij verrast als ze hem belt voor een afspraakje. Er volgen er meer en het komt
tot een verhouding. Dit is nieuw voor Stijn: zo ver is het met zijn scharrels nooit gekomen. Hij raakt
aan haar verslaafd, probeert haar zo veel mogelijk te zien en vrijt op de vreemdste plaatsen. Hij moet
zorgvuldig opereren, sms'jes wissen, populaire cafés vermijden en heel vaak tegen Carmen liegen.
Het gaat steeds slechter met Carmen, de kanker heeft zich ook uitgezaaid in andere organen. Ze
moet een borst laten amputeren, is kaal, weegt nauwelijks nog 50 kilo en wordt snel moe. Haar
aftakeling heeft ook gevolgen voor hun relatie: Carmen heeft geen zin in seks meer, Stijn moet zijn
best doen om te verbergen dat hij haar niet meer aantrekkelijk vindt, en vraagt zich af of medelijden
de plaats van liefde heeft ingenomen. Hij zoekt Roos nog vaker op. Carmen weet hem zover te
krijgen dat hij zijn vreemdgaan opbiecht, maar hij vertelt haar niet over Roos.
Na ruim een jaar gaat het zo slecht met Carmen dat een chemokuur niet meer lijkt te baten en alleen
pijnbestrijding (morfine) nog helpt. Ze geeft haar verzet op en besluit dat ze euthanasie wil, om zelf
het moment van haar dood te kiezen. Via de huisarts wordt de euthanasie geregeld. Stijn, haar
moeder en hun vrienden zijn opgelucht, want hoe wreed dat ook lijkt, haar lijden is vreselijk en ook
