Feitelijke gegevens
1e druk, 2013
135 pagina's
Uitgeverij: Podium
Flaptekst
Op 1 februari 2003 verliezen zeven mensen het leven in een spaceshuttle, tijdens een missie
die de mensheid iets moet leren over de geheimen van het universum. Op dezelfde dag
speelt een jongen met zijn vrienden in de sneeuw op het parkeerdek bij een metrostation.
Ook hij zal die dag niet overleven.
In Wanneer de mieren schreeuwen krijgt het dertienjarige voetbaltalent Socrates een stem
via zijn neef Gabriel. Het is het verhaal van een jongen die eindeloos op straat voetbalt,
interesse krijgt in meisjes, en ervan droomt om profvoetballer te worden, net zoals al die
andere jongens, tot die ene dag.
Titelverklaring
Boogers komt wel vaker uit de bus met vreemd ogende titels. Op blz. 130 van zijn roman
komt de verwijzing naar de titel voor:
"Mijn vader vertelde ooit een verhaal over een boeddhistische monnik die naar China reisde
om in een grot te wonen. Hij was zo verstild geraakt dat hij de mieren kon horen
schreeuwen. Hij was zich van alles bewust. Een klein zuchtje wind voelde aan alsof zijn huid
verbrand was. Ik begreep mijn vader niet altijd. ‘Het leven kan zo overweldigend zijn dat je er
juist geen deel meer van kan uitmaken,’ zei hij. ‘Je moet je dan wel terugtrekken'."
Later zegt de vertellende taxichauffeur dat de dood van Sedar zijn leven zo veranderd is dat
hij de mieren kon horen schreeuwen ('leven').
Eerste zin
Socrates heette hij. Naar de Braziliaanse voetballer. Niet naar de filosoof. We zaten in zijn
taxi, op de achtergrond klonken geluiden van de centrale en van de radio. Het was iets na
tweeën. Het weerbericht op Radio 1 draaide hij even harder. De gouden ring met de grote
zwarte steen aan zijn rechterhand viel op. ‘Een erfstuk,’ zei hij toen hij zag dat ik ernaar
keek.
Samenvatting
De ik-figuur neemt op 1 februari 2013 een taxi naar de Erasmusuniversiteit waar hij een
lezing wil geven over de mogelijkheden die je in je leven kunt hebben als je maar genoeg
moeite ervoor doet. Het is eigenlijk een soort peptalk. Maar hij treft op weg ernaar toe een
chauffeur (Gabriël) die hem vertelt dat precies tien jaar geleden de winter voor zijn familie
begonnen is. De ik-verteller wil graag dat hij zijn verhaal vertelt. Gabriël heeft weinig hoop
dat de ik-verteller naar hem zal luisteren. Het is ook op dezelfde dag dat de Amerikaanse
spaceshuttle explodeerde waarbij acht astronauten om het leven kwamen. Dat was
wereldnieuws, maar in Rotterdam-Zuid gebeurde op die dag ook iets tragisch.
Het neefje van Gabriël heette Socrates, hij is genoemd naar de beroemde Braziliaanse
voetballer. De vader en moeder van Socrates zijn Cabo’s (afkomstig van Kaapverdië). De
vader kon het echter helemaal niet wennen in Nederland en vertrok weer naar huis. Hij liet
nauwelijks iets van hem horen, maar zijn moeder spreekt niet slecht over hem. Socrates
, groeit op met zijn zusje Janice en zijn halfbroer Jason. Zijn moeder moet hard werken om
hun een menswaardig bestaan te geven. Socrates is dertien jaar en zit in de tweede klas van
vmbo, maar zijn moeder wil graag dat hij arts wordt. Gabriël treedt op als een soort
vervangende vader en datzelfde doet de trainer van de voetbalclub Transvalia waar Socrates
speelt. Deze Nico is bezeten van voetbal en van zijn team en ziet Socrates als één van zijn
grote talenten. Hij laat hem scouten door Feijenoord. Hij belt juist naar Maria op om haar te
vertellen dat Feyenoord positief heeft gereageerd op de test en dat hij uitgenodigd wordt.
Moeder is trots, maar Sedar is op dat moment niet thuis. Het is 1 februari, het sneeuwt en hij
is met vrienden aan het spelen bij metrostation Slinge. Ze gaan sneeuwballen gooien vanaf
het parkeerdak. Een val van Socrates raakt een auto die stopt. Er stapt iemand uit die een
pistool trekt en drie schoten lost. Socrates wordt getroffen. De jongens lopen weg maar
Jamal komt terug. Gabriël gaat Socrates zoeken en hoort van Jamal dat die is
neergeschoten. Het is een noodlottig ongeval: de dader wordt nooit aangehouden. Gabriël
bedankt de ik-figuur dat hij naar hem heeft willen luisteren.
In de collegezaal geeft de ik-verteller een ander college dan hij van plan was. Hij vertelt het
verhaal van Sedar Socrates Souares om aan te geven dat het leven van iemand door toeval
kan worden bepaald en vaak aan een zijden draadje hangt. In tegenstelling tot wat hij van
plan was te vertellen aan de studenten is het leven dus niet altijd maakbaar.
Personages
Gabriël
Gabriël is het voorbeeld van een wat luie man die zijn neef Socrates wilde beschermen
omdat hij geen vader heeft. Hij wordt in het leven erg teleurgesteld als zijn neefje wordt
doodgeschoten. Hij vindt het verschrikkelijk dat de mensen gewoon weer verder leven, alsof
niemand wil luisteren naar wat er gebeurd is. Hij begint het verhaal van Sedar te vertellen
aan de ik-figuur, maar hij denkt niet dat hij zal luisteren.
ik-verteller
De ik-verteller luistert als schrijver wel naar het verhaal van Gabriël. Het bewijs daarvan is
dat hij direct daarna zijn lezing verandert en het verhaal van Socrates aan zijn studenten
vertelt. Verder blijft hij op de achtergrond.
Nico
Nico is de vervangende vaderfiguur van Socrates. Hij wil hem laten scouten door Feyenoord
en dat is zeker niet uit eigenbelang. Hij wil Socrates een mooie toekomst bezorgen.
Moeder van Socrates
De moeder van Socrates is zorgzaam voor haar gezin nadat haar man haar heeft verlaten.
Ze is ook bezorgd om de kleine zoon die ’s avonds naar buiten gaat en niet meer terugkeert.
Uit het verhaal van Gabriël blijkt dat ze hard voor haar gezinnetje wil werken en zichzelf kan
wegcijferen.
Quotes
"‘Ga wat doen, Shala,’ zei zijn moeder. Later kreeg hij vrienden op het Maarten Luther, waar
hij de mavo volgde, en op Transvalia, zijn voetbalvereniging. Hij trok eropuit. Verdween naar
buiten. Voetballen. Altijd weer voetballen. Of hangen met vrienden. ‘Chillen’, zoals ze dat nu
noemen." Bladzijde 53
1e druk, 2013
135 pagina's
Uitgeverij: Podium
Flaptekst
Op 1 februari 2003 verliezen zeven mensen het leven in een spaceshuttle, tijdens een missie
die de mensheid iets moet leren over de geheimen van het universum. Op dezelfde dag
speelt een jongen met zijn vrienden in de sneeuw op het parkeerdek bij een metrostation.
Ook hij zal die dag niet overleven.
In Wanneer de mieren schreeuwen krijgt het dertienjarige voetbaltalent Socrates een stem
via zijn neef Gabriel. Het is het verhaal van een jongen die eindeloos op straat voetbalt,
interesse krijgt in meisjes, en ervan droomt om profvoetballer te worden, net zoals al die
andere jongens, tot die ene dag.
Titelverklaring
Boogers komt wel vaker uit de bus met vreemd ogende titels. Op blz. 130 van zijn roman
komt de verwijzing naar de titel voor:
"Mijn vader vertelde ooit een verhaal over een boeddhistische monnik die naar China reisde
om in een grot te wonen. Hij was zo verstild geraakt dat hij de mieren kon horen
schreeuwen. Hij was zich van alles bewust. Een klein zuchtje wind voelde aan alsof zijn huid
verbrand was. Ik begreep mijn vader niet altijd. ‘Het leven kan zo overweldigend zijn dat je er
juist geen deel meer van kan uitmaken,’ zei hij. ‘Je moet je dan wel terugtrekken'."
Later zegt de vertellende taxichauffeur dat de dood van Sedar zijn leven zo veranderd is dat
hij de mieren kon horen schreeuwen ('leven').
Eerste zin
Socrates heette hij. Naar de Braziliaanse voetballer. Niet naar de filosoof. We zaten in zijn
taxi, op de achtergrond klonken geluiden van de centrale en van de radio. Het was iets na
tweeën. Het weerbericht op Radio 1 draaide hij even harder. De gouden ring met de grote
zwarte steen aan zijn rechterhand viel op. ‘Een erfstuk,’ zei hij toen hij zag dat ik ernaar
keek.
Samenvatting
De ik-figuur neemt op 1 februari 2013 een taxi naar de Erasmusuniversiteit waar hij een
lezing wil geven over de mogelijkheden die je in je leven kunt hebben als je maar genoeg
moeite ervoor doet. Het is eigenlijk een soort peptalk. Maar hij treft op weg ernaar toe een
chauffeur (Gabriël) die hem vertelt dat precies tien jaar geleden de winter voor zijn familie
begonnen is. De ik-verteller wil graag dat hij zijn verhaal vertelt. Gabriël heeft weinig hoop
dat de ik-verteller naar hem zal luisteren. Het is ook op dezelfde dag dat de Amerikaanse
spaceshuttle explodeerde waarbij acht astronauten om het leven kwamen. Dat was
wereldnieuws, maar in Rotterdam-Zuid gebeurde op die dag ook iets tragisch.
Het neefje van Gabriël heette Socrates, hij is genoemd naar de beroemde Braziliaanse
voetballer. De vader en moeder van Socrates zijn Cabo’s (afkomstig van Kaapverdië). De
vader kon het echter helemaal niet wennen in Nederland en vertrok weer naar huis. Hij liet
nauwelijks iets van hem horen, maar zijn moeder spreekt niet slecht over hem. Socrates
, groeit op met zijn zusje Janice en zijn halfbroer Jason. Zijn moeder moet hard werken om
hun een menswaardig bestaan te geven. Socrates is dertien jaar en zit in de tweede klas van
vmbo, maar zijn moeder wil graag dat hij arts wordt. Gabriël treedt op als een soort
vervangende vader en datzelfde doet de trainer van de voetbalclub Transvalia waar Socrates
speelt. Deze Nico is bezeten van voetbal en van zijn team en ziet Socrates als één van zijn
grote talenten. Hij laat hem scouten door Feijenoord. Hij belt juist naar Maria op om haar te
vertellen dat Feyenoord positief heeft gereageerd op de test en dat hij uitgenodigd wordt.
Moeder is trots, maar Sedar is op dat moment niet thuis. Het is 1 februari, het sneeuwt en hij
is met vrienden aan het spelen bij metrostation Slinge. Ze gaan sneeuwballen gooien vanaf
het parkeerdak. Een val van Socrates raakt een auto die stopt. Er stapt iemand uit die een
pistool trekt en drie schoten lost. Socrates wordt getroffen. De jongens lopen weg maar
Jamal komt terug. Gabriël gaat Socrates zoeken en hoort van Jamal dat die is
neergeschoten. Het is een noodlottig ongeval: de dader wordt nooit aangehouden. Gabriël
bedankt de ik-figuur dat hij naar hem heeft willen luisteren.
In de collegezaal geeft de ik-verteller een ander college dan hij van plan was. Hij vertelt het
verhaal van Sedar Socrates Souares om aan te geven dat het leven van iemand door toeval
kan worden bepaald en vaak aan een zijden draadje hangt. In tegenstelling tot wat hij van
plan was te vertellen aan de studenten is het leven dus niet altijd maakbaar.
Personages
Gabriël
Gabriël is het voorbeeld van een wat luie man die zijn neef Socrates wilde beschermen
omdat hij geen vader heeft. Hij wordt in het leven erg teleurgesteld als zijn neefje wordt
doodgeschoten. Hij vindt het verschrikkelijk dat de mensen gewoon weer verder leven, alsof
niemand wil luisteren naar wat er gebeurd is. Hij begint het verhaal van Sedar te vertellen
aan de ik-figuur, maar hij denkt niet dat hij zal luisteren.
ik-verteller
De ik-verteller luistert als schrijver wel naar het verhaal van Gabriël. Het bewijs daarvan is
dat hij direct daarna zijn lezing verandert en het verhaal van Socrates aan zijn studenten
vertelt. Verder blijft hij op de achtergrond.
Nico
Nico is de vervangende vaderfiguur van Socrates. Hij wil hem laten scouten door Feyenoord
en dat is zeker niet uit eigenbelang. Hij wil Socrates een mooie toekomst bezorgen.
Moeder van Socrates
De moeder van Socrates is zorgzaam voor haar gezin nadat haar man haar heeft verlaten.
Ze is ook bezorgd om de kleine zoon die ’s avonds naar buiten gaat en niet meer terugkeert.
Uit het verhaal van Gabriël blijkt dat ze hard voor haar gezinnetje wil werken en zichzelf kan
wegcijferen.
Quotes
"‘Ga wat doen, Shala,’ zei zijn moeder. Later kreeg hij vrienden op het Maarten Luther, waar
hij de mavo volgde, en op Transvalia, zijn voetbalvereniging. Hij trok eropuit. Verdween naar
buiten. Voetballen. Altijd weer voetballen. Of hangen met vrienden. ‘Chillen’, zoals ze dat nu
noemen." Bladzijde 53
