Klinisch redeneren:
Zelfmanagement
Naam:
Klas:
Docent:
Datum:
Instelling:
Klinisch redeneren
, Casus:
Joppe Driessen is een jongeman van 21, die commerciële economie studeert aan Hogeschool
Inholland. Joppe zit nu in zijn derde jaar, nadat hij er een jaartje tussenuit is geweest. Hij wilde altijd
al graag reizen en was in zijn tweede studiejaar vaak ziek. Daarom besloot hij er even tussenuit te
gaan. Hij heeft een mooie reis door Australië en Zuidoost Azië gemaakt. Joppe woont nog bij zijn
ouders, samen met zijn jongere broertje. Hij heeft ook een oudere zus, maar zij woont op kamers in
Amsterdam. Joppe heeft tijdens zijn reis een meisje leren kennen: zij woont net als zijn zus op kamers
in Amsterdam. Sinds zijn reis hebben ze een paar keer afgesproken en bleken ze het ook in
Nederland goed met elkaar te kunnen vinden. Ze zien elkaar regelmatig tussen het studeren door.
Joppe heeft al lange tijd wisselend last van zijn darmen gehad: hij had soms episoden met diarree en
soms wat bloed bij de ontlasting. Dat laatste was vooral als hij veel diarree had. Hij heeft zich er nooit
echt zorgen om gemaakt, het ging vaak vanzelf weer weg. Tijdens zijn reis in Zuidoost Azië heeft
Joppe alleen maar diarree gehad. Dit begon toen hij in Laos bij een restaurantje langs de Mekong-
rivier gegeten had. Twee van zijn reisgenoten en hij werden ’s nachts ziek: braken en diarree. Zijn
reisgenoten waren er na twee dagen weer bovenop, maar Joppe heeft al die tijd diarree gehouden.
Omdat in de Lonely Planet werd aangeraden om niet in Laos naar het ziekenhuis te gaan, heeft Joppe
gewacht tot hij weer thuis was. De diarree is nooit gestopt en er leek steeds meer bloed bij zijn
ontlasting te zitten. Eenmaal thuis ging hij naar de huisarts, omdat hij gelezen had dat hij mogelijk
een parasiet heeft opgelopen. De huisarts was het met hem eens en nam een kweek af om te zien of
hij daadwerkelijk een parasiet had. Voor de zekerheid, omdat Joppe ook in Nederland al diarree en
bloed in de ontlasting had, wordt er ook naar het eiwit calprotectine gekeken. Daarnaast werd er
bloed afgenomen om, in verband met het bloed in de ontlasting, het Hb te bepalen. Joppe krijgt de
volgende dag flinke koorts en de diarree houdt aan. Zijn moeder belt de huisarts, omdat ze zich
zorgen maakt. Hij houdt niks binnen en in zijn ontlasting is nog steeds bloed te zien. Hij maakt een
zieke indruk en is nauwelijks aanspreekbaar. De huisarts komt langs en stuurt Joppe naar de
spoedeisende hulp. Daar wordt een echo van de buik gemaakt en wederom lab afgenomen. Zijn Hb
blijkt laag te zijn (5,3 mmol/liter) en ook zijn elektrolyten zijn verstoord (natrium 155 en kalium 2,4).
Op de echo lijken abcessen te zien en daarom wordt een CT-scan gemaakt. De CT-scan laat inderdaad
abcessen zien in het colon. Er wordt een coloscopie gedaan om nader te onderzoeken waar dit
vandaan komt. De coloscopie laat een beeld gezien dat lijkt op de ziekte van Crohn. Dit wordt
bevestigd door het lab en het eiwit calprotectine in de ontlasting. Omdat Joppe een zieke indruk
maakt en koorts heeft, wordt corticosteroïde gestart. De arts bespreekt met Joppe en zijn ouders dat
het best eens mogelijk kan zijn dat er een operatie volgt om zijn darmen rust te geven. Het kan zijn
dat er dan ook een stoma geplaatst wordt. Omdat Joppe nog steeds erg ziek is en weinig opknapt,
dringt niet zo goed door wat er allemaal aan de hand is. Uiteindelijk wordt Joppe geopereerd en
wordt er een colostoma geplaatst met de bedoeling deze op te heffen wanneer het colon weer wat
tot rust is gekomen. De operatie verloopt voorspoedig en de corticosteroïde doet zijn werk. Voor
Joppe het weet mag hij alweer naar huis. Hij heeft de corticosteroïde oraal gekregen en
ferrofumeraat voor zijn Hb. Verder heeft hij paracetamol 1000 mg 3xdgs als pijnstiller en de pijn is
hiermee acceptabel. Omdat er een enorme beddendruk in het ziekenhuis was en Joppe heel graag
naar huis wilde, is het ziekenhuis akkoord gegaan dat Kjelt de instructie geeft over de stomazorg aan
Joppe en zijn ouders. Daarnaast heeft Kjelt toegezegd om de implicaties die een stoma heeft voor zijn
spijsvertering, maar ook zijn sociale leven en zijn liefdesleven met Joppe te bespreken. Als hij voor
het eerst bij Joppe komt en met de stoma wil beginnen, merkt hij dat Joppe net doet of hij geen
stoma heeft. Hij wil er eigenlijk ook weinig van weten. Kjelt krijgt het een beetje warm als hij denkt
aan het gesprek wat hem te wachten staat over de implicaties van de stoma.
Klinisch redeneren
Zelfmanagement
Naam:
Klas:
Docent:
Datum:
Instelling:
Klinisch redeneren
, Casus:
Joppe Driessen is een jongeman van 21, die commerciële economie studeert aan Hogeschool
Inholland. Joppe zit nu in zijn derde jaar, nadat hij er een jaartje tussenuit is geweest. Hij wilde altijd
al graag reizen en was in zijn tweede studiejaar vaak ziek. Daarom besloot hij er even tussenuit te
gaan. Hij heeft een mooie reis door Australië en Zuidoost Azië gemaakt. Joppe woont nog bij zijn
ouders, samen met zijn jongere broertje. Hij heeft ook een oudere zus, maar zij woont op kamers in
Amsterdam. Joppe heeft tijdens zijn reis een meisje leren kennen: zij woont net als zijn zus op kamers
in Amsterdam. Sinds zijn reis hebben ze een paar keer afgesproken en bleken ze het ook in
Nederland goed met elkaar te kunnen vinden. Ze zien elkaar regelmatig tussen het studeren door.
Joppe heeft al lange tijd wisselend last van zijn darmen gehad: hij had soms episoden met diarree en
soms wat bloed bij de ontlasting. Dat laatste was vooral als hij veel diarree had. Hij heeft zich er nooit
echt zorgen om gemaakt, het ging vaak vanzelf weer weg. Tijdens zijn reis in Zuidoost Azië heeft
Joppe alleen maar diarree gehad. Dit begon toen hij in Laos bij een restaurantje langs de Mekong-
rivier gegeten had. Twee van zijn reisgenoten en hij werden ’s nachts ziek: braken en diarree. Zijn
reisgenoten waren er na twee dagen weer bovenop, maar Joppe heeft al die tijd diarree gehouden.
Omdat in de Lonely Planet werd aangeraden om niet in Laos naar het ziekenhuis te gaan, heeft Joppe
gewacht tot hij weer thuis was. De diarree is nooit gestopt en er leek steeds meer bloed bij zijn
ontlasting te zitten. Eenmaal thuis ging hij naar de huisarts, omdat hij gelezen had dat hij mogelijk
een parasiet heeft opgelopen. De huisarts was het met hem eens en nam een kweek af om te zien of
hij daadwerkelijk een parasiet had. Voor de zekerheid, omdat Joppe ook in Nederland al diarree en
bloed in de ontlasting had, wordt er ook naar het eiwit calprotectine gekeken. Daarnaast werd er
bloed afgenomen om, in verband met het bloed in de ontlasting, het Hb te bepalen. Joppe krijgt de
volgende dag flinke koorts en de diarree houdt aan. Zijn moeder belt de huisarts, omdat ze zich
zorgen maakt. Hij houdt niks binnen en in zijn ontlasting is nog steeds bloed te zien. Hij maakt een
zieke indruk en is nauwelijks aanspreekbaar. De huisarts komt langs en stuurt Joppe naar de
spoedeisende hulp. Daar wordt een echo van de buik gemaakt en wederom lab afgenomen. Zijn Hb
blijkt laag te zijn (5,3 mmol/liter) en ook zijn elektrolyten zijn verstoord (natrium 155 en kalium 2,4).
Op de echo lijken abcessen te zien en daarom wordt een CT-scan gemaakt. De CT-scan laat inderdaad
abcessen zien in het colon. Er wordt een coloscopie gedaan om nader te onderzoeken waar dit
vandaan komt. De coloscopie laat een beeld gezien dat lijkt op de ziekte van Crohn. Dit wordt
bevestigd door het lab en het eiwit calprotectine in de ontlasting. Omdat Joppe een zieke indruk
maakt en koorts heeft, wordt corticosteroïde gestart. De arts bespreekt met Joppe en zijn ouders dat
het best eens mogelijk kan zijn dat er een operatie volgt om zijn darmen rust te geven. Het kan zijn
dat er dan ook een stoma geplaatst wordt. Omdat Joppe nog steeds erg ziek is en weinig opknapt,
dringt niet zo goed door wat er allemaal aan de hand is. Uiteindelijk wordt Joppe geopereerd en
wordt er een colostoma geplaatst met de bedoeling deze op te heffen wanneer het colon weer wat
tot rust is gekomen. De operatie verloopt voorspoedig en de corticosteroïde doet zijn werk. Voor
Joppe het weet mag hij alweer naar huis. Hij heeft de corticosteroïde oraal gekregen en
ferrofumeraat voor zijn Hb. Verder heeft hij paracetamol 1000 mg 3xdgs als pijnstiller en de pijn is
hiermee acceptabel. Omdat er een enorme beddendruk in het ziekenhuis was en Joppe heel graag
naar huis wilde, is het ziekenhuis akkoord gegaan dat Kjelt de instructie geeft over de stomazorg aan
Joppe en zijn ouders. Daarnaast heeft Kjelt toegezegd om de implicaties die een stoma heeft voor zijn
spijsvertering, maar ook zijn sociale leven en zijn liefdesleven met Joppe te bespreken. Als hij voor
het eerst bij Joppe komt en met de stoma wil beginnen, merkt hij dat Joppe net doet of hij geen
stoma heeft. Hij wil er eigenlijk ook weinig van weten. Kjelt krijgt het een beetje warm als hij denkt
aan het gesprek wat hem te wachten staat over de implicaties van de stoma.
Klinisch redeneren
